მამას,რომ მოესმინა მისთვის ახლა თუ როგორ ლაპარაკობდა ტელეფონზე ყველაზე ცოტა მკაცრად უსაყვედურებდა.თავადაც დააბნია საკუთარმა სითამამემ თუ სითავხედებ,სულს მხოლოდ იმით იმშვიდებდა,რომ ეს თავდაცვა იყო,სამართლიანად თუ უსამართლოდ,ტაქტიანად თუ უტაქტოდ უკვე აღარ ჰქონდა არსებითი მნიშცნელობა.
მამაზე აშლილმა ფიქრებმა მასთან საუბრის სურვილი გაუჩინა.ისევ აიღო ტელეფონი და ნომერი მოძებნა.
_ როგორ ხარ მამიკოს გოგო?_ მხიარული და თბილი იყო მამის ხმა,ლიკას თვალებზე ცრემლი მოადგა,ახლა უფრო ცხადად იგრძნო თუ როგორ მონატრებია ამ ათ დღეში.
_ კარგად ვარ მა შენ როგორ ხარ?
_ კარგად შემოგევლე,არაჩვეულებრივად მიდის ყველაფერი,დემნამ ბევრი საქმე მოგვიგვარა საწარმოში,უკვე აღარაფრის მეშინია,ოქროს კაცია რა_ აშკარად კმაყოფილი იყო.
_ მიხარია ძალიან_ გულწრფელად უპასუხა.
_ მამიკოს გოგო როდის უნდა ჩამოვიდეს ჩემთან? ჰო მართლა რა მინდოდა მეკითხა,რამოდენიმე დღის წინ მურთაზიმ მითხრა,რომ დაურეკე და მანდ ჩასვლა სთხოვე ,ხომ მშვიდობაა შვილო ადვოკატი რაში გჭირდება?
_ არაფერი მამა ნუ დარდობ_ ახლა გაახსენდა მურთაზის ერთი კვირის წინ გაყრის საბუთების მოგვარება ,რომ სთხოვა_ რაღაც უძრავი ქონების გაფორმება სჭირდება დემნას და მე მურთაზი ვურჩიე,ცოტა სადაო საკითხია და…
_ აჰა,ახლა გასაგებია.როდის ჩამოხვალ შვილო ჩემთან? სახლი უშენოდ ცარიელია.
_ ჩამოვალ მა,ჩამოვალთ….მე და დემნა ერთად ჩამოვალთ და ცოტა ხნით დავრჩებით შენთან_ საკუთარი სიტყვებმა გაახარეს,მხრებში გაიშალა და სარკეში საკუთარ თავს გაუღიმა.
_ როგორ გამახარე ჩემო გოგო,აუცილებლად,აუცილებლად,მიხარია,რომ შენ და დემეტრე ასე კარგად შეეწყვეთ ერთმანეთს,ხომ გეუბნებოდი კარგი ადამიანიათქო.
_ მართალი ხარ მამიკო,ის არაჩვეულებრივი ადამიანია,ძალიან კარგი….მა,გაკოცე ბევრი ხვალ ისევ შეგეხმიანები_ ემოციებით სავსემ და ბედნიერმა გათიშა ტელეფონი.
მამა იყო მისი ერთადერთი სისხლით ნათესავი ვისაც შეეძლო მისი შევსება,გაგება,სითბოთი და სიყვარულით დამუხტვა.მასთან მცირედი საუბრის მერე სიცოცხლის წყურვილით ივსებოდა და უფრო ბედნიერი იყო ვიდრე მანამდე.
ახლა მეტად დარწმუნებული საკუთარ გადაწყვეტილებაში ისევ დაბლა ჩავიდა,რომ თეონა ენახა.გოგოები კარგა ხანს ფუსფუსებდნენ სამზარეულოში,სანამ არ ჩამოღამდა.
_ ბექა სად არის თეო?_ ზაფხულის საღამოს სიგრილე და ჰამაკში ფინჯანი ჩაი სრული ნეტარება იყო,რითმულად ირწეოდნენ ორივენი და ნებისად მიირთმევდნენ.
_ დემეტრეს და ქალბატონ თამილას გაყვა თბილისში,მგონი დღეს არ დაბრუნდება,რაღაც საქმეები მაქვსო.
_ ანუ ორივე გვტოვებთ სექტემბრიდან?_ დანანების ნიშნად მობუსხა ტუჩები და მეგობარს ლოყაზე აკოცა.
_ ასე გამოდის_ საპასუხოდ გაუღიმა.
_ და ერთად ხომ არა?
_ არა ერთად ჯერ ადრეა.
_ მაგრამ არც დააგვიანოთ_ გამაფრთხილებლად დაუქნია საჩვენებელი თითი.
ჭიშკარი გაიღო,დემეტრე ჩამოვიდა.მაშინვე ფეხზე წამოხტა ლიკა და ქმარს შეეგება.მისი ეს აქტიურობა და ინტერესი ეუცხოვა დემნას მაგრამ არ შეიმჩნია.
_ საღამო მშვიდობის გოგონებო_ ცოლს და თეოა გაუღიმა_ ნებივრობთ?_ ჰამაკზე და ცხელ ჩაიზე ანიშნა.
_ და თან შენ გელოდით_ გვერდით ამოუდგა ქალი.
_ კარგი უკვე გვიანია ,წავედი,ხვალამდე_ ლიკა გადაკოცნა, უფროსს კი თავი ღიმილით დაუკრა და
წავიდა.
_ შენ როგორ ხარ ლიკუნა?_ ცოლს მხარზე ხელი მოხვია და ნაზად აკოცა საფეთქელთან.
_ არაჩვეულებრივად_ სიამოვნებისაგან თვალები მილულა და მსუბუქად მიაწვა ქმრის მხარს.
_ გეტყობა_ შედგა და მისკენ შემოაბრუნა_ რაღაც უცნაურად გიბრწყინავს თვალები.
_ მე ყოველთვის მიბრწყინავს თვალები_ მაცდურად ჩაიცინა.
_ მე შენ უკვე გიცნობ,ახლა სხვა ჭინკები გიხრუნავს_ არ ეშვებოდა.
_ აბუქებ,არაფერი განსაკუთრებული_ ისევ სახლისკენ შებრუნდა და ქმარსაც უბიძგა გაყოლოდა.
ივახშმეს.ქეთო და თეო წასულები იყვნენ,ამიტომ სამზარეულო ლიკამ მიალაგა.ათი სრულდებოდა შუქი,რომ ჩააქრო და საძინებლისკენ წავიდა.დემეტრე კარგა ხნის წასული იყო,საბუთები ჰქონდა დასახარისხებელი.
სავარძელში მოკალათებულს მუხლებზე დასტა ფაილები შემოეწყო,გვერდით კი ლეპტოპი და ,რაღაცას ინტერესით ჩაჰკირკიტებდა,თუმცა,როგორც კი ლიკამ კარი შეაღო მაშინვე ყველაფერი გადადო და მთელი ყურადღება მას მიაპყრო.
_ ხომ არ დაიღალე?_ მზრუნველად დაეკითხა და ხელით მის გვერდით თავისუფალ სკამზე ანიშნა.ქალიც დაემორჩილა და მოკალათდა.
_ ორი დღეა უკვე ,რაც დავამთავრე მკურნალობა,უკეთ ვარ_ საზურგეს მიაწვა და ოდნავ მისკენ შებრუნდა.
_ ნუ გათამამდები,ჯერ არ უნდა დაიტვირთო_ ნელი მოძრაობით თითები მის თმებში შეაცურადა მსუბუქად ჩამოასრიალა.ლიკამ მაშინვე თვალები მილულა მისდაუნებურად.მის რეაქციაზე დემნას ჩუმად ჩაეღიმა.
_ რაღაც მინდა გითხრა დემეტრე_ ისევ წინ გადმოიწია,ფეხები მჭიდროდ
შეატყუპა და ხელის მტევნები მასში მოაქცია.
_ გისმენ_ დემეტრეც დაიძაბა შინაგანად.
_ წუხელ….შენ….ანუ რა მინდა გითხრა…. ნათიამ დამირეკა_ ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა და გაოფლიანებული ხელები მუხლებიდან ამოაძვრინა.
_ ნათიამ?_ გაოგნებისაგან სკამიდან ოდნავ წამოიწია_ როგორ ? საიდან?
_ შენი ტელეფონიდან
_ რაა?_ წამით გონება და თვალები დაეძაბა,წამში გადაირბინა წინა ღამემ მის მეხსიერებაში_ უნდა მცოდნოდა...როგორ ვერ მივხვდი..._ გამწარებულმა გაშლილი ხელი სკამის სახელურს დაარტყა_ წაყვანა,რპმ მთხოვა და მანქანაში ჩაჯდა,მაშინ გაახსენდა,რომ ხელჩანთა ბართან დარჩა,მე გადავედი,ტელეფონი კი მანქანაში დამრჩა_ უცებ გაანალიზა მისმა გონებამ თუ რამდრნად გაიძვერა და თვალთმაქცი იყო ნათია და როგორ გააცურა წინა ღამით_ მოიცა რა გითხრა?
_ რომ შენ მისი იყავი და იქნები,უნდოდა მეეჭვიანა_ დაძაბულობისა და ნერვიულობიდაგან სიტყვებს დამარცვლით წარმოთქვამდა.
_ ლიკა_ სკამიდან სწრაფად წამოდგა,ცალი ხელით თმაზე ნერვიულად გადაისვა_ ლიკა იმედია….
_ არა,რათქმაუნდა არა_ მიხვდა,რომ ამ სიმართლემ გული ატკინა_ წამითაც არ დამიჯერებია მისი სიტყვების,ეჭვიც კი არ შემპარვია შენში ,უბრალოდ...გული მეტკინა_ გაუაზრებლად ფეხზე წამოდგა და მის წინ აესვეტა_ იმ მომენტში თავი
დამცირებულად ვიგრძენი,უჰაერობა და უგულობა,თითქოს ყველა საარსებო საშუალება ჩემთვის გაუქმდა.სიბრაზემ ამიტანა,მინდოდა მეყვირა,მეკივლა,მაგრამ არაფერი შემეძლო,მხოლოდ ვიტირე_ მის წინ იდგა და სლუკუნებდა.
_ რატომ ლიკა?_ ნაღვლიანი ხმით კითხა და თითები ნაზად შეუცურა კულულებში.
_ არ ვიცი დემეტრე….არ ვიცი….ვერ გაგიმეტე….მერე ...მეც დავრეკე მასთან,როგორ და საიდან გავიგე მისი ნომერი არ ჩამეძიო და ...ცოტა უტაქტოდ და უხეშად გამომივიდა მაგრამ,დავმშვიდდი,თავს დამნაშავედ არ ვთვლი.
_ დაურეკე?_ ოდნავ ღიმილმა გადაურბინა ტუჩებზე_ ლიკა…რატომ იქცევი ასე?
_ შენ ჩემი ქმარი ხარ_ მეტი მტკიცე არგუმენტი ვერ მოიყვანა ან ვერ გაახმოვანა.
_ ქმარი?კიდევ რამდენი დღით ვიქნები შენი ქმარი ლიკა? დღეს მურთაზიმ დამირეკა,მკითხა ,როდის ჩამოვიდე საბუთების მოსაწესრიგებლადო_ საოცრად მშვიდი მაგრამ მკაცრი ხმა ჰქონდა დემეტრეს,თვალს არ აცილებდა ატირებულ ცოლს და თითებს ისევ რითმში ასრიალებდა,შიგადაშიგ ყვრიმალებზეც შეახებდა მსუბუქად.
_ მე….მე აღარ მახსოვდა..._ საოცრად დაიბნა,სიტყვებს ვეღარ ალაგებდა,ერთს ფიქრობდა,მეორეს ამბობდა ,მესამეს აკეთებდა.
_ იყოს ისე,როგორც შენ გსურს ლიკა,მე იმედი მქონდა,რომ შენს გულს მოვიგებდი და იმ გრძნობით მიპასუხებდი,რა გრძნობაც მე მაქვს შენს მიმართ,მაგრამ...იყოს ისე,როგორცშენ გსურს,მთავარია ბედნიერი იყო,ჩამოვიდეს მურთაზი,შენ ჩემი ღირსების საფასური უკვე გადამიხადე_ ეს მხოლოდ სიტყვებით,მაგრამ მისი ხელები მაინც არ თმობდნენ მას.
_ გრძნობა? შენ...მე...იმედია სიძულვილს არ გულისხმობ_ ნერვიულობისაგან გაუცნობიერებლად სისულელებს ლაპარაკობდა.
_ სიყვარულს ვგულისხმობ ლიკუნა,ნუთუ ასეთი შეუმჩნეველია,რომ შენ ისევ წასვლაზე ფიქრობ? მართალია პირველი ნაბიჯები სიბრაზემ და შურისძიებამ გადამადგმევინა,მაგრამ ნუთუ ამ ხნის მანძილზე ჩემი სიყვარული ვერ დაინახე?_ ახლა უკვე სახეზე უსმევდა თითებს და ფრთხილად უწმინდავდა ქალს ცრემლებს.
_ მე არ მინდა წასვლა,მე აქ მინდა,შენთან...მინდა,რომ შენს საფასურს ასე ვიხდიდე სიცოცხლის ბოლომდე_ მისკენ ახლოს მივიდა,ფეხის წვერებზე ოდნავ შედგა და ქმრის ტუჩებს შეეხო,წამში მიზიდა მისკენ უფრო ახლოს და მჭიდროდ დემნამ ცოლი,ცალი ხელი წელზე შემოაჭდო,მეორე თმებში შეუცურა და ნანატრ ბაგეებს ვნებიანად დაეწაფა.ღმად შეისუნთქა მისი სურნელი და ყელისკენ ჩაინაცვლა.ლიკა სიამოვნებისაგან ცახცახებდა.ნეტარებისაგან თვალები მიელულა და კრუსუნებდა.მხოლოდ ერთ სიტყვას იმეორებდა.
_ მიყვარხარ,მიყვარხარ,მიყვარხარ.
_ შენ ყველაფერი ხარ ჩემთვის,ცხოვრების აზრი და წყურვილი,შენ ჩემი ღირსების კი არა ნანატრი ბედნიერების საფასური ხარ _ მსუბუქად უბიძგა საწოლისაკენ და ვნებააშლილ ცოლს ზემოდან გადაევლო
………..
P.s.
არ ვიცი უმუზოდ ვარ.აი ასე დავამთავრე,თითქოს გონება გადამეღალა და გადამეწვა :-) მომდევონს რომ დავწერ სრულად დავდებ.
მიყვარხართ