მე ნინა ამაღლობელი,არაფრით გამორჩეული,ვარ 17 წლის,12 კლასელი,თბილისელი.გამიგებთ აბიტურიენტებო,თუ რა საშინელაბაა აბიტურიენტობა.. მყავს 21 წლის ძმა (ზუკა), მამა 43 წლისაა სახელად თემური. დედა სამწუხაროდ არ მყავს, ავტოავარიაში მოყვა და მე ეს ჩემი თვალით ვნახე,მაშინ 3წლის ვიყავი, მართალია რომ ამბობენ ბავშვს 4-5 წლამდე რაც მოხდა არ ახსოვსო, მაგრამ ყოველი გახსენებისას ის სურათი თვალწინ მიდგება და ეს მტკენს,ვერ ვიტან ამ ყველაფერს არ მინდა,არ მინდა რომ მახსოვდეს,მაგრამ... დედა არც კი მახსოვს კარგდ,უბრალოდ სურათებიდან მყავს ნანახი, ძალიან ლამაზი იყო. ხშირად მეუბნებიან,რომ მას ძალიან ვგავარ და ეს მაბედნიერებს. დედა ხომ ყველა შვილისთვის იდელია. მყავს ერთადერათი და განუმეორებელი დაქალი მარი და ძმაკაცი ნიკა,რომლებზეც ვგიჟდები,ანუ ფაქტიურად 2 ძმა და 1 და მყავს..

***
დილის 8 საათი!
-ნინა ადე მიდი, დღეს დაგვიანების უფლება არ მაქ,პირიქით.
-ოოო მამა წამიყვანს
-თემური უკვე წავიდა
-ჰაა? სად ?ხაშია?
-სამსახურში ნინააა,შენნაირი ზარმაცები კიარ ვართ,მიდი დროზე,5 წითში თუ არ ადგები შენით მოგიწევს წასვლა
-ოოო,წადი გადი რაა
-ოკ
ზუკა ოთახიდან გავიდა,მე გვერდი ვიცვალე და ბედნიერად გავაგეძელე ძილი
-ნინაააა!
-ჯანდაბაა, ვდგები ხო
ძლივს წამოვიზლაზნე,მერე ისევ მოწყვეტით დავეშვი,გემრიელად გავიზმორე და ავდექი. უცებ მოვემზადე,ზუკას კვერცხი შევუწვი,მეთვითონ კი ყავა გავიკეთე.
-შენ არ ჭამ?
-არა
-რატო
-მსუქანი ვარ
-ჰო აბა აბაა
-აუ ვარ, იმხელა ღიპი მაქვს სასწორს ვერ ვუყურებ
-შვილო! ღიპი კიარ ბრუციანი ხარ, გაიკეთე სათვალე და გამოიხედები თვალებში
-ჰა ჰა ჰა
სახლიდან გავედით, რა თქმა უნდა პირველი მე მივაჭენე სკოლაში,თითქმის სულ ასე იყო ამიტომ მე და დარაჯი ჩაძმაკაცებული ვიყავით.
-პრივეტ კახაბერ!! როგორ ხაარ?
-ვაა ნინიაა! კარგად შენ როგორ ბრძანდები?
-მეძინებააა!! ხო არავინ მოსულაა?
-კი შენი დაქალი
-ვაააა,ოკაი წავე
-მიდი
გაკვეთილებმა უაზროდ ჩაიარა,მასწები არ მყავს რადგან კერძო სკოლაა და ნამდვილად კარგი სწავლაა
-აუუ გავიდეთ რა ჩვენ კაფეში
-ოკეი,მშია მნამ მნამ
მივედით, ჩვენი ადგილი თავისუფალი იყო,ოფიციანტი ბედნიერი სახით ჩვენსკენ მოდიოდა
-ნახე ნინააა შენი ბიჭი მოდის
-ჩემი არაა ეგ
-კაი შენ ხარ მისი
-არა,მოკეტე ახლა
-გამარჯობა გოგონებო, რას ინებებთ?
-პიცა და მექსიკური
-ნინა,წვენი ბანანის?
-კი,და გავუღიმე
-შეენ?
-ამმ,მეც იგივე
-კარგი, ახლავე მოგართმევთ
-ჰაჰა, საყვარელი როგორ იცის
-უფ ძაან, ეცოდინება გენაცვალე ყოველ კვირაში აქ დავდივართ და
-მოწონხარ ნინა
-თავაზიანიამარიამ, მისი სამსახურია,ამაში ფულს უხდიან და ხო სკლეროზიანი არაა,ასევე ხშირი სტუმრები ვართ
-რა აზრი აქვს შენთან ლაპარაკს
მალე მოგვიტანეს და გემრიელად შევექვეოდით
-ვააა
-რაიყო?
-ძააან სიმპო ბიჭები შემოვიდნენ
-შენთვის ყველა სიმპოა
-აუ არა ეს შენთვისაც იქნება
-
ჩვენს პირდაპირ დაჯდნენ,უფროსწორად ჩემს
-აუ ადგილი გამცვალე რა
-დებილო, ვერ ვიტან ეგეთებს,ჯერ ერთი მიხვდებიან
-ოო ბიჭები დებილები არიან,ეგეთებში გოგოები ვართ სპეცები
-გეგონოს.აუუ, კიდე მინდა რამე
-რა ჯანდავა გინდა?
-ფრი მინდა
-ფუ რა საქონელი ხარ
-მეც მიყვარხარ, მოიცა მოვალ
რომ დავბრუნდი მარის ჩემი ადგილი დაკავებული ქონდა
-დებილი ხარ
-გოგო ვარ
-ვა მართლა? მეც
-არა შენ არ ხარ
-ოკ, აუ ეს სადაა ამდენიხანი რა ვეღარ მოაღწია
-იპრანჭება შენთვის
სანამ ოფიციანტს ველოდებოდით, მე fb -ში შევძვერი რაღაცეები დავათვალიერე,არაფერი იყო სიახლე. უაზრო და ჩემთვის უშნო პაკლოვნიკები..თორე მარიამი ზოგს არ იწუნებდა,მაგრამ მე ბიჭებისთვის ნამდვილად არ მცხელოდა.
-აი გამოჩნდა შენი ბიჭი
-არაა ეგ ჩემითქო
-აუუ ფრიი
-რო გასუქები აღარ მოეწონები
-მაჯავრე
საბა(ოფიციანტი) ჩვენსკენ წამოვიდა და კარტოფილი წინ დაგვიდგა
-მადლობა დაქალოო,როდის მოასწარი შეკვეთა?
-მე არ შემიკვეთავს

P.S პირველი ისტორიაა, იმედია საშინელება არაა. გთხოვთ დამიკომენტარეთ.გავაგრძელო?