* * *
თვალი ვერ მოვხუჭე მთელი ღამე,აბები ოთახში დამრჩა იქ შესვლა კი სიკვდილის ტოლფასი იყო ჩემთვის.არ ვაღიარებდი რომ მსიამოვნებდა დადას ყურადღება თუმცა მეორე მხარეს ეშინოდა მისიც და იმისიც რომ არ შემყვარებოდა.სწრაფად წამოვდექი და დაბლა დავეშვი,სიმშვიდე მომგვარა ირგვლივ გამეფებულმა სიჩუმემ,ესაა მთა და მისი მომაჯადოებელი ძალა მითუმეტეს რაჭაში.ღრმად ჩავისუნთქე მთიდან წამოსული ჰაერი და ჰამაკში ჩავწექი,საათის ისრები ექვსს უჩვენებდა,უძილობისგან უკვე თავის ტკივილი მეწყებოდა,უცებ ჩემი ყურადღება კარის ხმამ მიიქცია,აშკარად გაჩხაკუნდა.ფრთხილად წამოვდექი და იქით გავემართე საიდანაც ხმა ისმოდა,რამდენიმე ნაბიჯიც და მხედველობამაც და გონებამაც კარგად აღიქვა ჩემს წინ რაც ხდებოდა,სულ თეთრებში ჩაცმული ახალგაზრდა ბიჭი იდგა და ამაზრზენად მიღიმოდა.არ მახსოვს რამდენ ხანს მაგრამ ვიცი რომ გაბმულად ვკიოდი,ბოლოს რაც დავინახე სახლიდან გამოვარდნილი.მათეს შეშლილი სახე იყო და ყველაფერი გაშავდა.

* * *
ლილიანა ცრემლიანი თვალებით დაჰყურებდა დაქალს და ხელზე ეფერებოდა.
-რა მოხდა ნეტა?რამ შეაშინა ასე?
-არ ვიცი.თავზე ხელი წაივლო მათემ.იმედია რამე საშინელება არ მოხდება ჩვენს თავს.
-ან მაგ დროს გარეთ რა უნდოდა?სასწრაფო გამოვიძახე და მალე მოვა.
-უძილობა აქ ლაშა.მაგრამ მიკვირს რატო არ დალია წამლები?
-ოთახში ჩამკეტა მის ნივთებთან ერთად და მაგიტო.ხმა ამოიღო დადამ.სულელი გოგო ალბათ იფიქრა რო შ3მოსულიყო და გამღვიძებოდა იქიდან ვეღარც გამომასწრებდა.
-კარგი ვთქვათ გარეთ გავიდა მერე?სადაცაა თავი ამეხდება.
-იქნებ ვინმე დაინახა?წყალი.მოსვა ლილიანამ
-კარგად მქონია საქმე თუ ჩემს აგარაკზე ასე თავისუფლად დადის ვინმე.იციან რო აქ ვართ ვინ გაბედავდა?
-ჯერ გაახილოს თვალები და თუ არ.მოვკლა კაცი არ ვიყო.დაიგრგვინა დადამ და ფეხზე წამოხტა

* * *
მათი ხმები მესმოდა და ვხვდებოდი რო გადავრჩო და ჩემიანებთან ვიყავი,თავს ძალა დავატანე და თვალები გავახილე.
-ლილ.ხელზე დავქაჩე დაქალი
-ნაი როგორ ხარ?როგორ შემაშინე ჩემო ლამაზო.წამოჯდომაში მომეხმარა და გულზე მიმიხუტა.უაზროდ მოვხვიე ხელები და ემოციებს გასაქანი მივეცი,ბოლოს ალბათ იმ დაწყევლილ სარდაფში ვიტირე მას მერე ჩემი ცრემლი არავის უნახავს.ხმა არავის ამოუღია ყველამ მაცადა ბოლომდე დაცლა,როგორც კი ცოტა აზრზე მოვედი მათემ წყალ მომაწოდა.
-მაგარი სასწრაფოა აქამდე მოკვდებოდა ადამიანი.დაიღრინა ლაშამ
-გააუქმეთ გამოძახება.ამოვიჩურჩულე
-ნაი ექიმმა.უნდა გნახოს.
-არ მინდა ექიმი.ეგენი ვერაფერს მიზამენ.ისედაც კარგად ვარ.
-კარგი დავრეკავ ეხლავე.ფეხზე წამოდგა ლაშა და ოთახიდან გავიდა.
უცებ საყრდენი გამომეცალა და ლილიანას მაგივრად უფრო მყარზე აღმოვჩნდი მიყუდებული,სურნელით ვიგრძენი ვინც იყო და გამეღიმა.
-აღარ მკლავ?
-მაგისთვის ბევრი დრო მაქ.სწრაფად მომაბრუნა და თვალებში ჩამხედა.რა მოხდა დილით ნაი?
-ის ის აქ იყო.ის იყო
-ვინ იყო?დაიძაბა მათე.
-არავინ.სწრაფად ვიუარე და ფეხზე წამოვდექი
-რას ბოდავ გოგო?წამოენთო დადა და მკლავში მეცა.
-არავინ არ იყო და ხელი გამიშვი.ვიყვირე გამწარებულმა
-აბა ეს სპექტაკლი რატო დადგი?მეგონა მომკლავდა ისეთი სახით მიყურებდა.ვერ გავიგე?მოგვატყუე?
-დადა დაწყნარდი.მხარზე ხელი დაადო მათემ
-დავწყნარდე?გადაირიეთ ხალხო?ეს გოგო არ არის დალაგებული.ხვდები ამ საქციელებით შენს მეგობრებს ბედნიერი წუთები შენზე ნერვიულობაში რომ გაატარებინე?
-მე არ მინდოდა უბრალოდ რაღაც
-გაჩუმდი.იმხელაზე იღრიალა შიშისგან შევხტი.ვიცი რაც გააკეთე შენ ხარ ქალი რომელსაც ყურადღების ცენტრში ყოფნა უყვარს.რაო მოგაკლდა ეს ყველაფერი და ახალი სპექტაკლი დადგი?
-მათქმევინე გთხოვ.
-ყველანაირ ადამიანს შევხვედრილვარ ცხოვრებაში.ციხეში ხო საერთოდ მაგრამ შენზე უარესი არავინ მინახავს.არ ვიცი რა გითხრათ.მიუტრიალდა ოთახში მყოფებს.მაგრამ მე ასეთ ქალს ჩემს გვერძე არ გავაჩერებდი.მგონი დროა დავბრუნდეთ თბილისში და თქვენს ჯვრისწერაზე ვიფიქროთ.

* * *
უკვე თბილისისკენ მიმავალ მანქანაში ვისხედით.მე ლილის კალთაში მედო თავი და უხმოდ ვტიროდი.მათე დაძაბული მართავდა მანქანას ვგრძნობდი ისიც გაბრაზებული იყო ჩემზე და სავარაუდოდ ეთანხმებოდა დადას.რატომ არ ვთქვი სიმართლე?მეც ვერ გავარკვიე იყო კი რეალური ეს ყველაფერი?ერთხელ ჩემმა ფსიქოლოგმა მითხრა მუდმივი უძლობა ჰალუცინაციებს გამოიწვევსო,ამდენი პრეპარატო თავისთავად იმოქმედებს ტვინზე და ეს ყველაფერი შიზოფრენიამდე მიგიყვანსო.აი ამიტომ ვერ ვთქვი ვერაფერი არ მინდოდა ჩემი მეგობრების თვალებში კიდევ ერთხელ დამენახა შეცოდება.რაც არ უნდა მელოდოს ხვალ მირჩევნია ისეთი მხიარული ვახსოვდე როგორიც მათთან ვიყავი.როგორც კი ნაცნობ გადასახვევს მოვკარი თვალი სწრაფად წამოვყავი თავი.
-გააჩერე მათე.
-ცუდად ხარ?მანქანა გააჩერა ბიჭმა
-მე აქ ჩავალ თქვენ თბილისში წადით.
-სად აქ ჩახვალ?
-ჩემებთან წავალ ცოტა ხანს ლილ.ისედაც შევპირდი და მინდა მათი ნახვა.
-მერე ქორწილი?
-სულ რამდენიმე დღე და ჩამოვალ.სწრაფად გადავედი მანქანიდან და ჩანთაც გადავიტანე.მათე არ დამმშვიდობებია ურეაქციო სახით გამომხედა და მანქანა დაძრა.

* * *
ლაშა მშვიდად მართავდა მანქანას და დროდადრო გახედავდა ჯერ კიდე გაბრაზებილ ერისთავს.
-ზედმეტი მოგივიდა.
-მე არ იმ უსირცხვილოს მოუვიდა ზედმეტი.მთელი კვირა მის წარსულსა და ტრაგედიაზე აპელირებდა.
-არადა პირიქით.ლილიანამ აიძულა თითქმის იმ.საღამოს წარსულის გახსენება.ისე ერთი რაღაც მეეჭვება ხო იცი.
-მაინც რა გრეეჭვება?
-მოგწონს.
-გადაირიე ლაშა?მაშინვე მომკალი თუ რამეს შემამჩნევ.
-აი ხედავ?ისე მიკვირს მათემ ღამე ჭიშკარი რატო არ ჩაკეტა.
-მე ჩავკეტე გუშინ სანამ დასაწოლად ავიდოდი.
-რა?მანქანა სწრაფად გადაიყვანა ხაზიდან ლაშამ.
-რამ გადაგრია?დაიღრინა ერისთავმა
-გუშინ.ყველანი რო ნაინას ეცით მე კარისკენ წავედი და ღია დამხვდა დადა.ნაინა ვერ გააღებდა ხო გახსოვს მძიმედ.იკეტება და ყოველთვის ჩვენ გვთხოვდა ჩაკეტვას რადგან ვერ ერეოდა შესაბამისად ვერც გააღებდა.
-ანუ?თვალები გაუფართოვდა დადას
-ანუ ეზოში მართლა ვიღაც იყო.
-ვაიმე რა უაზრო გოგოა.ღმერთო ჩემო მაინცდამაინც მაგის მოკვლისთვის უნდა შემატრიალონ ციხეში?არა მართლა დავახრჩობ თუ შენ მართალი ხარ და ამდენი ტყუილად მალანძღინა თავი.
სწრაფად ამოაძვრინა ტელეფონი ჯიბიდან და მათეს ნომერი აკრიბა.
-მათე სად ხართ?მისმინე ხო უკან მოგყვებოდით მარა ჩამოგრჩით.გაჩერდით სადმე საქმე მაქვს დ ანაინას არაფერი უთხრა.როგორ?სად ჩამოსვი?ლილიმ იცის მისამართი?ჯანდაბა კაი კაი.
-რა მოხდა?
-ნაინა გზაზე ჩამოსულა მისიანებთან წასვლა მოუმიზეზებია.
-რა ვქნათ?
-არც არაფერი.კაი ჭკვიანია თავის თავს მიხედავს.თან სჩვევია გაქცევა ეტყობა.მაინც მოიწევს ჩამოსვლა ერთ კვირაში და მერე სად გამექცევა მაგასაც ვნახავ.

* * *
-ვიცოდი ვიცოდი.ფეხზე წამოხტა ლილიანა ჩემი გოგო ეგეთი არ არის.
-ანუ რა გამოდის?
-ეგ არავინ ივის რა მოხდა მაგრამ ფაქტი ერთია კარს ნაინა ვერ გააღებდა.თუ ამან მართლა დაკეტა და არ დაავიწყდა.
-აუ რა უაზროები ვართ.ბავშვივით გავებუტე.თავზე ხელი გადაისვა მათემ დ მობილირი აიღო.
-ვის ურეკავ?
-რაჭაში ჩვენს წინ რომ ცხოვრობენ იმათ იქნებ რამე გაიგეს ან დაინახეს.მობილური მოიმარჯვა და აივანზე გავიდა.
-ხვალ თათო ჩამოდის.მხიარულად წამოიძახა ლილიმ
-რა?ყავა გადასცდა ლაშას და დადას დაბღვერის მიზეზიც გახდა.
-ხო ქორწილისთვის ჩამოდის.
-ხო გასაგებია.ჩაიდუდღუნა ბიჭმა და შემოსულ მათეს გახედა რონელსაც ფერი არ ედო სახეზე,
-არ დაიჯერებთ.ჩაიფხუკუნა მათემ და ახარხარდა
-ჰე ეხლა ნუ დამილიე სული.წამაოენთო ლილიანა
-მოკლედ ერთი დაქნეული ბიჭი ყოფილა თურმე.და ტურისტ გოგოება აშინებს,ზოგს სახლის კარზე უკაკუნებს ზოგს უცინის.
-რა?ეგ რა ხუმრობააა?
-ვერ არის რა.მაგრამ სრულიად უწყინარია.
-საიდან გაიგე?დაიძაბა დადა
-ვისთანაც დავრეკე იმან მითხრა კივილი 4ო გავიგე გამოვვარდი გარეთ და დაბლა მიმავალი დავინახეო.დაუძახებია მაგრამ ხმა არ გაუცია.
-ეგ არ არის სასაცილო მათე,მე რომ მენახა ეგ ტიპი.იგივე რეაქცია მექნებოდა.
-ხო მარა რატო დამალა?
-იფიქრა რო არ დავუჯერებდით.
-მართალია იმდენჯერ უთხრეს გიყვარს ყურადღების მიქცევაო რაღას იტყოდა.მაინვ წაკბინა ლილიმ ისედაც გაფითრებული ერისთავი.

* * *
ერთმა კვირამ.სწრაფად გაირბინაა და თბილისში დავბრუნდი,ლილის ქორწილის საქმეების მოგვარებაში უნდა მივხმარებოდა.ტაქსის მძღოლს ფული გადავუხადე და სადარბაზოში შევედი.
-ჩემი გოგო ჩამოსულა.იკივლა ლილიმ და ჩამეხიტა
-ხო არ გავიწყდება ქალბატობო რამდენი საქმე გვაქვს?
-მაგას რა დამავიწყებზ.წამო შევიდეთ
-რა ქალი.გამიცინა მათემ და ჩამეხუტა
-დღეს საერთაშორისო ჩახუტების დღეა და არ ვიცი?გამეცინა და დადას თვალი ავარიდე
-რა მწარე ხარ.თმები მომიჩეჩა სიძემ
-ვაიმეე.ნერვებს როგორ მიშლი ჯერ არაკანონიერო სიძე.
-ნაი ყავისთვის წყალი დადგი რაა.გამომძახა ოთახიდან ლილიანამ
სწრაფად შევვვარდი სამზარეულოში და გაზი ავანთე.ის იყო ჩაიდანის დადგმას ვაპირებდი რომ.ხელების შემოხვევა ვიგრძენი და შევკივლე
-წყნარად
-ხელი გამიშვი დადა.უაზროდ გავიბრძოლე
-უნდა გეთქვა.ხმა დაუსევდიანდა ერისთავს
-რა უნდა მეთქვა?სუნთქვა გამიხშირდა
-თეთრი კაცების თუ გეშინოდა.დაიჩურჩულა პირდაპირ ჩემს ყურთან და გაოგნებული დამტოვა სამზარეულოში.