პირველრიგში მინდა ბოდიში მოგიხადოთ ისტორიის დადება რომ შევწყვიტე, არ ვაპირებდი გაგრძელებას თუმცა მეგობრებისგან დიდი საყვედურები მივიღე ამიტომ მინდა ისევ შემართებით გავაგრძელო წერა რაღათქმაუნდა თქვენ თუ გენდომებათ ეს.. კიდევ ერთხელ გიხდით ბოდიშს და იმედია მოგეწონებათ გამოხატეთ თქვენი აზრი და მაინტერესებს ღირს გაგრძელებად?.. მიყვარხართ ყველა და მენატრებოდით ძალიან..



8888888
თვეების განმავლობაში გადატანილმა ამბებმა დიდად იმოქმედა ალექსანდრაზე. გლდანში დაბრუნებისთანავე შეამჩნია რომ ყველა ეჭვს თვალით უყურებდა თუმცა ამას დიდად მნიშვნელობას არ ანიჭებდა.თებერვლამდე სულ სწავლას მიუძღვნა თავი და დემური საერთოდაც კი დაგაავიწყდა. ათაში ერთხელ თუ მოკრავდა თვალს სახლიდან გასვლისას ან უბანში ბირჟაზე. ღამე კი მოაწვებოდა ხოლმე მასზე ფიქრები და ცრემლლების ნაკადს გადმოუშვებდა თუმცა მალევე ჩერდებოდა და იძინებდა. ჯუბოზე უკვვე დიდიხანია არაფერი სმენია, ბოლოს რაც გაიგო ის იყო რომ ქეთისთან ერთად იდეალურად ცხოვრობდა. "ყველას ეღირსა ბედნიერი დასასრული და რაღამე მატყდება ეს უბედურებები თავს"-ო გულში ამიუფრუტუნებდა. ასევე უნდა ავღნიშნო რომ სალომეც არანაკლებ ცუდ დღეაში იყო. მას და ლევანის პაუზა ჰქონდათ გაკეთებული ისევე როგორც ალექსანდრას და დემურის. ან რა პაუზა აქამდეც სულ ასე არ იყვნენ? უბრალოდ იმ ცეცხლოვანი წუთებით აღარ ანებივრებდნენ ბიჭები გოგონებს. ზოგჯერ კი მოაწვებოდათ იმის სირვილი რომ ახლა რომელიმე ჩემს გვერდით იწვეს და მის მკერდზე თავი მედოსო თუმცა ეს ყველაფერი მეტად ბილწად ეჩვენებოდათ და თავს იწყევლიდენ რეებზე ფიქრობ ჩემო დებილო თავოო. დემური როგორც ყოველთვის ახალ ახალი ნაშებით მოძრაობდა ისევე როგორც ლევანი ამის გამო კი ორი ერთნაირი დაქალები ბოღმისგან სკდებოდნენ. მთელი ამ ხნის განმავლობაში გართობა რა ხილი იყო დავიწყებული ქონდათ. ამიტომ ერთობლივად გადაწყვიტეს რომ განტვირთვის საღამ მოეწყოთ.აკო და ვახო გააბრთხილეს სასმელი თქვენზე იყოს დანარჩენები ჩვენზეო და ალექსასთანჩავუჯდეთ აბა ლევანი ბატონს ვაპარპაშებ მარტო იმსახლშიო ჯაჯღანებდა სალომე.
-პაწკუ 6-ზე შენთან ვარ და ჩემს ორ ძმაკაცს წამოვიყვან თუ არ შეგექმნება პრობლემა.ტელეფონში ჩასჩხავლა ვახომ.
-კაი არაა პრობლემა ამიყვანე კაცო, რაც უმფრო ბევრი ვიქნებით მით უმფრო კაი იქნება. პაროდიის კეთება დაიწყო თავისი ჭკუით.
-კაი მაშინ ვეტყვი.გახარებულმა ამოიხრიტინა და ტელეფონი გათიშა.
ტანის რხევით გააბიჯა მისაღები ოთახისკენ და მაგიდის გაშლა დაიწყო. სალომეც მალევე მივიდა და სახლი ერთი გვარანად შეათვალიერა ხო მარტო ხარ შე დანთხვეულოო. გადამოწმებას რომ მორჩა ბოლო ხმაზე დაიწყო ლევანისთან ერთად მოსიარულე "პუტანკა" გოგონების წყევლა და სავარძწლში ჩაესვენა.
-გაჩუმდი ახლა და მომეხმარე შედალოცვილო.დაღლილმა ალექსანდრამ ძლივს ამოიოხრა როცა დაქალმა სიტყვებს შორის 3 წამიანი პაუზა გააკეთა.
-უიმე არ მაცადო გულის მოფხანვა კაცო.უკმაყოფილოდ აღმოხვრა და სამზარეულოში გავიდა.-ისე რა მოეპრიანა შენს ძმას და დემურის რომ მაინცდამაინც დღეს არ ამოიყვანეს თავისი ბანდა და სხვაგან წავიდნენ.
-ვაიმე სალომეე შეგიძლია უბრალოდ ლევანი და დემური აღარ ახსენო? სულ მაგათზე ლაპარაკობ მეც აღარ შემიძლია! ან შენ როგორ შეგიძლია მაგდენი.შეწუხებული იყო ერთიდაიგივეზე საუბრით და სიტყვები პირდაპირ პირში ახალა.
-ვაი შვილო რა ცუდ დღეში გქონია ნერვებიიი მოგიკვდეს ჩემითავი.ლოყაზე ხელი მიირტყა და თავი გააქნია.
-არგინდა ახლა აქ თეატრმცოდნეობის გამომჟღავნება თუქალიხარ.
-აბა ფსიქოლოგ ქალს ვერაფერში გიყენებ და რეპეტიციას მაინც გავივლი შედალოცვილო.
-რეპეტიციები მერე ვახომ 2 ძმაკაცი უნდა მოვიყვანოო და ცოტა წესიერად მოიქეცი თირე დაგვიწყებენ მერე აკოც და ხუნხულაც თვალების ბრიალს.
-აუჰ ახლა მაგათ ველოლიავო რაა, მე აქ გასართობად მოვედი საპრონწკაოდ კიარა.
-ოო შენ ხომ კაცი ვერაფერს ვერ გაგაგებინებს.
ცოტახანში კარზე კაკუნის ხმა გაისმა, კისრისტეხვით გავარდა ალექსანდრა და საკეტი გადაატრიალა, კარებში საყვარლად ატუზული ვახო რომ დაინახა მთელი ძალით შეაფრინდა და ლოყები დაუკოცნა.მანაც არგაუშვა ეს შანსი ხელიდან და კინაღამ "შეჭამა".ბოლოს სახედასერიოზულებულმა მაისური გაისწორა და ორ გაღრეჭილ ბიჭს მიესალმა.სახლში შემოიპატიჟა და სალოც გააცნო.
-დიდიხანია თქვენი გაცნობა მინდოდა ვახო სულ მიყვება თქვენზე.ხელები ერთმანეტზე გაახახუნა კახამ რომელსაც მოწითაო თმა ჰქონდა იმავე ფერს წვერი და საყვარელი კორნუსა ცხვირი.
-ხოდა ხომ გაგვიცანი.მხრები აიჩეჩა სალიმ და უხერულად შეიშმუშნა.
-აკოც მოვა მალე ხო?.საკმაოდ ბოხი ხმით ჩაილაპარაკა ლაზარემ.
-აი მოვიდა კიდეც.იმწამსვე გაისმა კარზე კაკუნის ხმა ალექსანდრაც ფეხზე წამოდგა და აკო მახარობელს ხელგაშლილი შეეგება.
-იზვინი იზნივი სესტრა საცობში მოვყევი.ქოთქოთით შევიდა ხალხისკენ და ყველა გადაკოცნა.
-აბა გაიცანით ხო ლაზალო და კახუჩელა.სიცილით გადმოხედა და სასმელები სუფრას შეამატა.
-აუ რაგითხარი ლაზაზოს ნუ მეძახითქო.კოპები შეკრა ლაზარემ და ტონი გაამკაცრა.
-რატო კაი სახელია.მხრები აიჩეჩა ალექსანდრამ და მკრთალად გაუღიმა.
-არა გოგო რო მეძახდეს ხო ეგ ბაზარი არაა მარა ამხელა კაცო რო ეგრე გეძახის გადასახსნელია შუაზე.იგივე ტონით განაგრძო საუბარი ოღანდ ერთხელ გაიღიმა.
-მერე რომელი კაცი მემნახე?.სცილით ჩაილაპარაკა აკომ.
-სუფთა პიდარასტი ხარ რაა.ერთი გემრიელად შეიკურთხა ვახო.
-მორჩით ახლა ლაილაის და დავლიოთ ცოტა ხასიათზე მოვიდეთ.ხელები ერთმანეთზე გაახახუნა სალომემ.
-მოიცა თუქალიხარ გახმა კუჭი შემაჭამე ორი ლუკმა.გამგელებული დაწყვა აკო პიცის დიდ ნაჭერს და ორ ლუკმაში გააქრო გემრიელი სასუსნავიც.-მომეცით აბა ჭიქები.პირგამოტენიმა ძლივს თქვა სიტყვები და გამჭვირვალე გრადუსიანი სითხის ჩამოსხვა დაიწყო განკუთვნილ ჭიქებში.
-მოდი ამ ჭიქით ჩვენს გაცნობას გაუმარჯოს გოგოებო.უცებ მიაყარა კახამ სადღეგრძელოც და წამის მეასედში გადაკრა.
-გაუმარჯოს.ომახიანად წარმოთქვა სიტყვები სალომაც და იგივე გაიმეორა. პირი საგრძნობლად რომ აეწვა მთელი ბოთლი გაზიანი სასმელი ჩაიცალა და ბოლოს ხველება აუტყდა. 4 საათის მანძილზე კარგად შეზარხოშდნენ. არა იმას ვერ ვიტყვი სახლის გზა დაავიწყდათთქო მაგრამ კარგ ხასიათზე კი დადგნენ. მეტად სასიამოვნო ბიჭები აღმოჩნდნენ ლაზარე და კახა. გოგონები კარგად შეეთავსნენ და ბევრიც კი აცინეს. ბოლოს იმდენი ქნეს კახა სიყვარულში გამოტეხეს ვიღაც ნინიკოსთან დარეკინეს და დამრიგებლური რჩევებიც მისცეს.
-ხოდა 1975 წელი იყოო, მე დათოიე მერლინ მონრო და ბიონსე წავედი ბერლინში, ხოდა არიცი ეს დათოიე რანაირი მუსუსია? ეიტეხა კლუბში უნდა წავიდეო და მევთქვი მარტო არ გაგიშვებთქვა და ეს გოგოებიც წავიყვანოთთქვა იმანაც რაზე ბაზარიო და წევედით.როგორც ყოველთვის როდესაც ვახო თვრება სულ მოგონილი ისტორიების მოყოლას იწყებს და დღითიდღე აოცებს ბავშვებს მისი მოგზაურობით სადაც ხან ნოე ჟორდანიას ხან შაჰ აბასს და ხანაც ანჯელინას ხვდება, ისინიც მოუთმენივ ელიან ხოლმე ამ დღის დადგომას და გაყურსულები უსმენენ მას.-ხოდა იქ რო შევედით ვინ ვნახეთ თუიცი.
-ვინ ბიჭო? ნაპოლეონი?.საუბარში ჩაერთო ლაზარე.
-არა ბიჭო მთლა უარესი, სტალინი, ხოდა მეეწონა ეხლა ეს ბიონსე და გამოიცეკვა ეგიც კიდე მთლა ჩერჩეტი რომაა დეიწყო ტანცი მანცები ამაზე კიდო ეიჭრა დათოიე ბიონსეს რაფერ შეეხო თეძოზეთქვა და რო გედეიხია ის წითალი საროჩკა და რო გავარდა გააბრთხობინა სული საწყალ სტალინს მერე თურმე სტალინის კამანდაში იგი მჯდარა რაქვია იმას ეკლერი არადა მეორე წეღან როთქვი ნაპოლეონი და ეგი ხოარის დაბალი ხოდა რო წამოჭიმა სტალინს ხელი როგორ დაარტყიო აკრა ცხვირში თავი.შუა მოყოლაში იყო როდესავ კარები შემოუღეს.ყველამ შემოსასვლელისკენ გაიხედა და რა დაინახეს დემური ლევანი ჭოტი და ვიღაც ორი გოგონა იყვნენ.
-ვაა ზდაროვა სასტავ ალექს რატომ არ მითხარი შენი მეგობრები თუ მოდიოდნენ?.ლევანიმ ბიჭებს დაუარა და გადაკოცნა რათქმაუნდა ლაზარეს და კახას გარდა.
-გითხარი და ეტყობა არ მისმენდი.ალმაცერად გადახედა უმცროსმა ხურციძემ და დემურისკენ ცალი თვალი გააპარა.აკომ ბიჭებიც გააცნო და მდივანზე მოკალათდა.
-მოდით ხალხო დასხედით რისი გრცხვენიათ უცხოები არვართ არცერთი.ხუმრობას არწყვეტდა ვახო.-ხოდა იტოკში დამავწყდა იმ ისტორიის გაგრძელება და როცა გამახსენდება მოგიყვებით.
-მგონი შეთვერით.მკაცრმა ბარიტონმა გააყრუა ოთახი და ყველამ დემურის გახედა.
-დიახაც დავლიეთ.ნიშნისმოგებით ჩაილაპარაკა ალექსანდრამ.
გოგონებს ეტყობოდათ რომ არ სიამოვნებდათ იმ მსუბუქი ყოფაქცევის მანდილოსნებთან თავიანთი "ბიჭები"რომ ისხდნენ ამიტომ ორივეს გადაფითრებული მიმიკა ქონდათ აკრული სახეზე.
-სალუ ერთიწუთით.ხელკავი გამოდო ალექსანდრამ დაქალს და სამზარეულოში გაიყვანა.-ახლა მომისმინე მაგ თვალებს ნუ აბრიალებ მეც ძან ნერვებზე ვარ აშლილი, ახლა კი ბევრი ვიცინოთ და ვანახოთ იმ პუტანკებს ვინ არიან აქ მთავრები, რა გონიათ ორივეს ჯერ რეებს გვიკეთებდნენ დაჟე გვაკოცეს კიდეც და ახლა ყურადღებასაც აღარ გვაქცევენ? მაგათ ვანახევ ვინაა უფროსი.
-საღოლ ძმაო შენთანავარ.ხელი მხარზე დაკრა სალომ დაქალს.
-ხოო ეგახარ.სიცილით გადაულაპარაკა და მისაღებში დაბრუნდა.
-იმენო რამდენჯერ ვეჩხუბე მაგ ახ**რს რომ მოეკეტა.
-თუ რამეა მე მითხარი მერე სახელი გვარი და ეგაა.ბიჭებმა თავის ერთ ერთი რაზბორკის განხილვა დაიწყეს.
-ნადრიკუჩები ეგენი.სალომ და ალექსმა ერთმანეთს სიცილით გადახედეს.
-რაკუჩა?.ენა დაებნა ჭოტის.-ეგ რა არის?.
-რა? თუ ვინ?.
-ჩვენი უბნელია?.წარბისაწევით გადახედა ლევანიმ სალომეს.
-ეგ რა ხილია იჭმევა?.სიცილი დაიწყეს მეტად საზიზღარმა გოგონებმა.
-ლაშა ბუღაძის ბოლო ზარი არ გაქვთ წაკითხული?.გაოცებული თვალები დაარსეს ორივემ ბიჭებს.
-არა რა წაკითხული.თავი გადააქნია ერთ-ერთმა გოგომ.
-სხვთაშორის იქ თქვენნაირი გოგოებიც არიან რამოდენიმე.წინ წამოწია სალომე და გაიცინა.
-ვაა მართლაა? ჩვენნაირი ლამაზები ასიანი.
-ხოთქვენნაირი ლამაზები.სარკასტულად გაიცინა სალომ-ხო თქვენნაირი უტვინოები.ალექსანდრას გასაგონად ჩაიდუდუნა.
-მერე ვნახოთ გოგო ეგ წიგნი და დავათვალიეროთ.
-ხო მაგრამ ბრთხილად არ წაგეკითხოთ ძაან ჩაგითრევთ.ისევ ირონიულად საუბრობდა.-თუ რათქმაუნდა კითხვა იცით.ბოლო სიტყვებიჩუმად თქვა.
-მოიცა რაო ვინარისო ნადრიკუჩაო?.ხმა ამოიღო დადუმებულმა დემურიმ.
-პერსონაჟია.
-ვაა ვაა წავიკითხავ მერე და იცოდე თუარმომეწონა დაგსჯი.დემემ ჩანგალი ცხვირწინ აუფრიალა უმცროს ხურციძეს და თვალი წამოერად ჩაუკრა.
-ეგმადარდე ახლა.თმა ყურზე გადაიწია და საზურგეს მიეყრდნო.
-ლობიანები გამოგველია წავალ მოვიტან.თეფშს ხელი დაავლო სალომ.
-არა იჯექი მე მოვიტან.იმწამსვე გააჩერა ალექსანდრამ და სამზარეულოში გავიდა. დანას ხელი დაავლო და დაჭრა დაიწყო. საკმაოდ ბასრი დანა იყო თან მთვრალ მდგომარეობაში წესივრად ვერც იმორჩილებდა უცებ გაექცა დანის წვერი და ხელზე დიდი ჭრილობაც გადაიტარა. ტკივილისგან ბოლო ხმაზე ამოიკვნება და წითლად მოფენილ თითებს დააკვირდა. სისხლი არ წყვეტდა დენას უფრო და უფრო დიდი ნაკადით გამოდიოდა ჭრილობიდან და მთელი მაგიდა დასვარა. მის დაყვირებაზე ყველანი კინწისკვრით გამვარდნენ და როდესაც ალექსანდრა ასეთ სიტოაციაში დაინახეს გაგიჟდნენ. უმალ ეცა დემური გოგონას და ჭრილობას შეშინებული თვალებით დახედა. ხელი ონკანთან მიატანინა და წითელი ლაქების მოშორებას შეეცადა. თავის მაისურს დიდი ნაწილი მოაგლიჯა და გადაუკრა.-მტკივა, ძალიან მტკივა.ცრემლებს ღვრიდა ალექსანდრა და შოკურ მდგომარეობაში ხელებს აკანკალებდა.
-ჩუ ჩუ ნუღარ ტირი. არ იცოდა რით დაემშვიდებინა სასურველი ქალბატონი და გულში იკრავდა. უფროსი ხურციძე კი არ წყვეტდა ტირილს პირიქით უფრო უმატებდა. იგრძნო როგორ გამოელია მუხლებში ძალა თავი კი ძლიერად ატკივდა, თვალები ოდნავ მოლულა და ბიჭის ხელებში უგონოდ ჩაესვენა.
თვალები რომ გამოახილა ბუნდოვანი სილუეტები დაინახა, ტკივილისგან სახე მომაჭა და მარილიანი სითხე ისევ გადმოუშვა ქუთუთოებიდან. ნელნელა გაარჩია კიდეც მის გვერდით მდგარი ადამიანები და რათქმაუნდა თავზე დამდგარი დემურიც.-კარგად ხარ?.ქვემეხის გასროლისავით გაისმა დემურის გამაყრუბელი კითხვა და საფეთქლები ერთიანად აეწვა.
-თავი მტკივა და კიდევ ხელი.სახის კუნთები მომანჭა და ხელზე დაიხედა. ახლა ბინტით იყო შეკრული და სისხლიც აღარ მოსდიოდა.
-არაუშავს ქორწილამდე მოგირჩება.ღრმად ამოისუნთქა და მკრთალად გაუღიმა.
-იქნებ არ ვთხოვდები.მხრები აიჩეჩა ალექსანდრამ.
-შენ ვინ გეკითხება.ცხვირზე ხელი დაკრა და ლევანის გადახედა.
-დასვენება ჭირდება.შედარებით მკაცრად თქვა აკომ.
-ავადმყოფი კიარავარ უბრალოდ ხელი გავიჭერი და თავბრუ მეხვევა.
-ტკივილგამაყუჩებლები გაგიკეთეს და მალე ჩამოგეძინება.
-იმედია მეტამფეტამინით არ გამაბრუეთ.ვითომ გაიხუმრა თუმცა გულში მართლა გაიელვა.
-რა მეტამფეტამინი იცი ვაფშე ეგ რა არის?.იმწამსვე აფეთქდა ლევანი.
-თავი გაანებეთ და გადით ოთახიდან ახლავე.ერთი შეუღრინა გაბრაზებულმა სალიმ და ყველა ოთახიდან გაყარა.-დემური უნდა გენახა ადამიანს არ გავდა.
-ისე ხო რასამბობ ადამიანია.თვალები გადაატრიალა და მაინც ჩაიცინა.
-ისე შენც მართალიხარ.
-ისინი სადარიან.
-ისინი წავიდნენ ვაიმე რამდენი სისხლია ამას ვერ არიტანს ჩვენი გულებიო.სასაცილოდ გააჯავრა სალიმ გოგონები.
-გულები თუ *რაკები?.
-კაი დაიძინე ახლა თორე მერე დაიწყებ აუ მეძინება და ეგეთ უაზრობებს.სალის სიტყვა არ ქონდა დამთავრებული იმწამსვე დახუჭა ალექსანდრამ თვალები და გადაეშვა სიზმრების სამყაროში.
შუაღამე იყო, მთვარე მკრთალად ანათებდა და ალექსანდრას ფანჯარაში ოდნავ აჭყიტებდა. უმცროსი ხურციძე გაშოტილი იყო თავის საწოლში და უდარდელად ფშვინავდა. უეცრად დატრიალდა ნაცნობი ადეკალონის სურნელი მთელ ოთახში რამაც ბაგე უნებურად გაუპო ლამაზ მილედის. იგრძნო როგორ ჩაიზნიქა საწოლის გვერდითა ნაწილი თუმცა წამლებით იმდენად იყო გაბრუებული ვერ გამოერკვია მისთავს რახდებოდა. მოღეღილ გულზე ნაზად დაასრიალებდნენ თითის ბალიშებს თითქოს ბოლომდე იგრძნობდა მისი კანის ჰაეროვნებას. წამებში იგრძნო როგორ შეეხვნენ ბაგეები მის შუბლს შემდეგ თვალებს ბოლოს კი ტუჩებს. მაშინღა იცნო ვინც იყო ამ კოცნის ავტორი და გაღვიძება სცადა მაგრამ ამაოდ ძილმა სძლია და უფრო გათიშა. მალევე მოესმა მძიმე ნაბიჯების ხმა და კარიც დაიხურა.
-მაინც ჩემთან მოხვედი დემური.გაბრუებულმა ამოილუღლუღა და გვერდი იცვალა.