მოკლედ მე ვარ მელისა ვარ 17 წლის მყავს პატარა ძმა არც ისე კარგი ურთიერთობა გვაქვს მაგრამ მაინც ძალიან მიყვარს.. მყავს ძალიან მკაცრი მშობლები.. ხოლო ის ვინც სიყვარული მასწავლა ამ ქვეყნად ყველაზე კარგ ადამიანად წარმომიდგენია. ის 21 წლისაა მისი სახელია ლან ის არაა ქართველი სწორედ ამის მეშინოდა ის აზერბაიჯანელია ყავს და და დედა.. ისიც ჩემსავით მკაცრად იზრდებოდა.. ყავდა მამა რომელიც აუტანელი იყო მაგრამ ლანი მას არ გავს ის საუკეთესოა.. მოკლედ დავიწყო ჯობია..ერთმანეთი 6წლის წინ გავიცანით საერთო მეგობარმა გაგვაცნო და იმ წამიდანვე შემიყვარდა, იმ დროს ლანი ყველა გოგოს დასდევდა არც მე მიპირებდა ბედნიერებას მაგრამ სრულიად შემთხვევით შევუყვარდი და დაიწყო ბედნიერებით სავსე ტანჯვა.. სულ ერთად ვიყავით მშობლებს ეს თავიდანვე ვერ ვუთხარი რადგან მეშინოდა და მართალიც ვიყავი ისინი ყველაფერს მიკრძალავდნენ მხოლოდ ლანმა შეძლო ჩემი გაბედნიერება ის ძალიან შემიყვარდა.. მან მასწავლა სიყვარული.. ერთ დღესაც ჩემი ნათესავი სალო გავაცანიი, სალოს თავიდან არ მოეწონა მითხრა რო უკეტესს ვიმსახურებდი მაგრამ მისთვის არ მომისმენია რადგან მართალიც ვიყავი.. რაგაც პერიოდის შემდეგ სალომ და ლანმა ერთმანეთს გაუგეს...სალოსაც ყავდა შეყვარებული ისიც აზერი იყო ლანის და ჩემი საერტო მეგობარი... ერთ დღესაც მეც და სალოს სამსახურში ვიყავით როდესაც ორივეს ბიჩები თავზე დაგვადგნენ ორივეს ერთი მიზეზი ქონდა დაგვშორდნენ. ვაიმეე მის გარეშე ვერ ვსუნთქავდი ჰაერი არ მყოფნიდაა.. რაგაც დროის შემდეგ ისევ დამიბრუნდა ჩემი ბიჭი, მაგრამ სალოსი აღარ დაბრუნდა რადგან ლანმა გაგვაცნო თავისი ძმაკაცი გიორგი, კარგი ბიჭი იყო სალომ და მან ერთმანეთს გაუგეს და შეყვარებ....ბი იყვნენ.. სულ ერთად ვიყავით წინ დაუკან დავრბოდით.. ასე გავიდა ჩვენი სიყვარულის 2 წელი..მაგრამ მე მაინც მეშინოდა ვიცოდი რომ რაღაც მოხდებოდაა და მოხდა კიდეც... ************************************************************* რას იტყვით? ღირს გაგრძელება? ვიცი ისეთი არაა როგორიც თქვენი ჩანაწერები მაგრამ ეს პირველია და მგონი მეპატიება თან ვყვები 6 წლის ამბავს და ვცდილობ ყველაფერი გავიხსენო.. თქვენს აზრს ველოდები..