ათმა დღემ ისე სწრაფად გაიარა ვერც კი გავიაზრეთ მე და ალექსანდრემ რა ხდებოდა ამ დღეების განმავლობაში უველაფერი არც ჩვეულებრივად იყო და არც განსაკუთრებულად, მაგრამბყველაფერი არავეულებრივი იყო. სახლში წამოვედით ძლივსს მოვიხსნიდი ამ საშინელ ბორკილებს და დავისვენებდი ალექსანდრე რომ აღარ ამაგდებდა სავარჯიშოდ. სახლში მალე მივედით , რომ შევედი ეგრევე ბექას შევახტი და აღარ ვშორდებოდი როგორ მომნატრებია ძამიკოო.... ბექა კიდევ კოპებშეკრული გვიყურებდა.
-რა იყოთ ერთხელ მაინც მოგვიკითხეთ მე და ნინა იქნებ მოვკვდით??
-ვაიმეე ბექა რა სულელი ხარ ესენი ერთად იყვნენ და ჩვენთვის ეცლებოდათ???
-ნინაა და ბექა ნუ ბრაზობთ იქ ტელეფონი არ იჭერს რო ჩავედით პირველივე დღეს ვცადე დაკავშირება და არ იჭერდაბიმსიმაღლეზე ვიყავით.
-კაი გეყოთ ჭორაობა მოგვხსენით ბორკილები პირობა შევასრულეთ და შევრიგდით ახლა მოგვხსენით და ბექა შენ დაგაკლავ!
-რა დავაშავე ბატონი ალექსანდრე??
-რა არ დააშავე ის იკითხე!აღარ გახსოვდა შენ დას რომ ნაზი კანი აქვს? ათი დღეა ხელშეხვეული დადის რომ უარესად არ გადაეყვლიფოს კანი ეხა კი შეუხორცდებოდა მაგრამ მაინც მოსაკლავი ხარ!
-აუუ ჩემო პატარა გოგოოვ როგორ დამავიწყდაა რაა სულ გამოვშტერდი.
-გეთანხმები გამოშტერდი და კიდევ იცი რაც მკგივიდა.
-ალექსანდრე ბავშვებთან ნუ უზრდელობ.
-ვინაა ბავშვი ბიჭო ჯერ არ ჩამოვსულვარ და უკვე ნერვებს მიშლი გადავცხოვრდები ალექსანდრესთან იცოდე!
-ისედაც გადახვალ
-ნინა შენ რაღას ბოდიალობ მე გავიხუმრე.
-მე სერიოზულად გითხარიი.
მოკლედ რაა მალე მოვრჩით კინკლაობას და როგორც იქნა მოგვხსნა ბექამ ბორკილები და ჩვეულ ცხოვრების წესს დავუბრუნდით. მაგრამ განსხვავება იყოო ნინა და ბექა უცნაურად ეკურკურებოდნენ ერთმანეთს ალექსანდრე ჩემთან არ იყო მეკიდე ყოველ დილით ადრე ვდგებოდი და სარბენათ მივდიოდი.. საქმებს აგვარებდა ალექსანდრე და ვერ ვნახულობდი ჭკუიდან ვიშლებოდი ისე მინდოდა მენახა და მეთქვა ის სამი სიტყვა რომელსაც ამდენიხანია უცდის ალბათ ძალიან დიდ ხანს ვალოდინე და უკვე აღარ ჰგონია რომ ვეტყვი იმ სამ სიტყვას. რამოდენიმე კვირა გავიდა მე კიდევ არ მინახავს ალექსანდრე სამაგიეროდ ნინას და ბექას აბრდღვიალებულ თვალებს ვხედავდი როცა ნინაც და ბექაც სახლში იყვნენ. თბილისში ვიყავით შუა ივლისში საშინლად ცხელოდა და რამის იყო მეტირაა ისე მიდუღდა ტვინი...
-ნინაა მოხვედიიი???
-იმედებს გაგიცრუებ და გეტყვი ნინავარ ვარ.
-ეეე ალექსანდრეეე. სად ჯანდაბაში დამეკარგე უნამუსო ხარ თავი რომ მომანატრე მაგიტომ.
გავექანე და ჩავეხუტე მემგონი გავჭყლიტე მაგრამ ის უფრო მაგრად მეხვეოდა.
-აქ არ ვიყავი ამერიკაში ვიყავი სამსახურის გამო.
-აააა... ხო დარჩები ბექა არ მოსულა არც ნინა და ბიჭებსაც დავურეკავ სუფრა გავშალოთ და სიურპრიზი დავახვედროთ ბექას დარწმუნებული ვარ კაი ხანია არ უნახავს ბიჭები.
-ხოოო კაი აზრია მაგრამ ჯერ ერთი ოცნება მაქვს რაც წავედი და რომ არ ავისრულო გავაფრენ.
-რა ოცნება გაქვს???
აღარ უპასუხია ეგრევე მაკოცა და აღარ მშორდებოდა მაგრამ მისი კოცნაც კი ისე მქონდა მონატრებული რომ არ შევწინააღმდეგები ვარ. მალევე მოშორდა ჩემს ტუჩებს..
-ოხხ ალექსანდრე რა უცნაური ოცნებები გაწუხებს რააა... დავიჯერო არ მოგენატრე მე თუ მარტო ჩემი ტუჩები მოგენატრა?
-არაა სენც მომენატრე. რამის გავაფრინე უშენოდ კაი ხანაი არ მითქვამს და ჯერ არც გეტყვი იმას რისი თქმაც მინდა ცოტას გაწვალებ და მერე გეტყვი...
-ისედაც ვიცი რომ გიყვარვარდა სიგიჟემდე მოგენატრე.
-ხო მაგრამ ჩემი ნათქვამი უფრო კარგად ჟღერს.
-აჰააა კარგი ...
მალე მოვრჩით საუბარს და ბიჭები სევკრიბეთ ბექას და ნინას დავუცადეთ სულ ჩავაბნელეთ სახლი და რომ მივიდნენდ და შუქი აანთეს იმხელაზე შევკივლეთ სიურპრიზიოო აი ინფარქტი რომ არ დაემართა რომელიმეს გამიკვირდა. ყველა სუფრას შემოუსხდა და საუბრობდენე უცებ ბექა რომ წამოსგა და დაიწყო...
-ერთი ახალი ამბავჯ გვაქვს თქვენთვის...
-შენ და ნინა ერთად ხართ...
იმხელაზე შევკივლე ყველამ მე შემომხედა ბექა და ნინა კიდევ გაოცებულები მიყურებდნენ.
-რა? საიდან იცი?? ნინა შენ უთხარი?
-რა? არა მე არ მითქვამს.
-თქმა საერთოდ არ არის საჭირო ისედაც გეტყობათ უფრო სწორედ თვალებმა გაგცათ და არ ვამბობდი მაინტერესებდა სადამდე დამიმალავდით ან ერთი ან მეორე უნამუსოებო.
-კაი რა ტასუნა ნუგვებუტები გვინდოდა ყველასთვის ერთად გვეთქვა და აი ჩვენს მაგივრადაც შენ გააკეთე ეს სუფრა და ის რაც უნდა მეთქვა ისიც ჩვენს მაგივრად თქვი.
-გულმა ვერ მომითმი ა იმიტომ რომ გველაზე მეტად მიხარია რომ ვიცი როგორი რძალუკაც მეყოლება დაა ვიცი რომ შევეწყობით.
-რას იტყვი ალექსანდრე შენც ხომ არ გაქვს ახალი ამბავი?
რაო?? რა ახალი ამბავი?
-ნწუ ჯერ ველოდები შესაფერის მომენტს როცა დრო იქნება ვეტყვი და ისიც მეტყვის იმ სამ სუტყვას რომელსაც დამიპირდა.
უხხ გველიი რა იცის რომ ვეტყვი ეხა რომ არ ვუთხრა ხო იქნება ღირსი მაგრამ არა დიდ ხანს ვერ გავძლებ ჩემი სვანუკას გარეშე...
-ისეე მაგრად შეიცვალე ალექსანდრე.
-ხო ერთმა ჭინკამ შემცვალა.
-ხო მართალია ლექსო იცინი ხარ და უჟმური სახით აღარ ზიხარ.
-ვიცი ნიკა და ეგეც პატარა ჭინკის დამსახურებააა.
ვაიმეე გააჩუმეთ რაა თორე გავხდი ჭარხლის ფერი...
-აუუ წამო ზღვაზე წავიდეთ რააა და ლექსო ნიკა და დათო თქვენ არ გყავთ ვინმე??
-ეჰჰჰ ტასოო მუავს და გამიშრო სისხლი.
-ვაიმეეე თვით ლექსოს ვიღაცამ სისხლი გაუშრო უნდა გავიცნო რა ქვია?
-მარიამი ჰქვია ოცდდაორი წლისაა შენსავით.
-ვაუუ წამოიყვანე ზღვაზე. ნიკაა შენ
-მყავს და ხელის თხოვნას ვაპირებ კიდეც კაი ხანია მიყვარ და ზუსტად მაშინ ვუთხარი ალექსანდრე რომ გაიცანი ერთი წელია ერთად ვართ მე და ნია.
-და მე არ ვიცი??
-არ გიკითხავს და.
-კაი ხოო დათო შენ.
-მყავს მაგრამ აქაური არაა ამერიკელი ჯენი ჰქვია და იქ საცხოვრებლად გადავდივართ მთელი ოჯახი და ზღვაზე ვერ წამოვალ მე თუუ წახვედით.
-აუუ დათუჩაა მომენატრები შე წყნარო.
დიდ ხანს ვიმაიმუნეთ და მალე ყველა წავიდა ალექსანდრეს გარდა. უი ხოო დამავიწყდა მეთქვა ზღვაზე ერთ კვირაში მივდიოდით. ბექამ და ალექსანდრემ მისაღებიდან გამოგვაგდეს მე და ნინა რაღაცაზე საუბრობდნენ არ ვიცი რაზე ვერც გავიგე. მე და ნინაც ვსაუბრობდით სიტყვასიტყვით მომაყოლა რა მოხდა იმ ათი დღის განმავლონბაში. მერე ნინამაც
მომიყვა რა როგორ მოხდა ბექად და ნინას შორის და ასე ავშენდით. მალე გა ედით მისღებში უკვე წასულა დიდი სვანი მეც ბურდღუნით შევედი სააბაზანოში მივწესრიგდი და დასაძინებლად წავედი.მეორე დღისით ბექა დამახტა და გამაღვიძა ამისი ეს უაზრო საქციელიც კი მომენატრა აბდექი და ჩემდა გასაჯვირად ნინაც გააღვიძა და იმას სთხოვა მაჭამეო.
-აჰააა გადამაგდე ხოო აქაოდა შეყვარებული მყა სო დაა დაიკო აღარ მინდაოო.
გავიბუსხე და ტუჩები საყვარლად დავპრუწკე.
-არა ჩემო გოჭუნია შენ ერთადერთი და განუმეორებელი ხარ როგორც ნინა ცქნაფუშ.
-კაი ხოო გაპატიებ მეც მშია და ნინა გვაჭმევს ხო ნინაა.
-ვაიმეე ვითომ ერთი ქავთარაძე არ მყოფნიდა ახლა მეორეც დაემატა.
-მეორეს მალე მოგვაშორებს ჯაჭვლიანის ვაჟბატონი.
-მაგასაც ვნახავთ რააა..
-ვნახავთ.
-ოკ.
სარძლომ დამაპურა და სამსახურში წავიდა. მთელი დღე მარტო ვიჯექი სახლში რა მეკეთებინა არ ვიცოდი ავდექი და სახლი დავალაგე მერე ტელევიზორში ორმოცდაათ ახალ პაემანს ვუყურე და გახდა ექვსიც ალექსანდრემ ტელეფონზე მომწერა გარეთ გამოდიო.. მეც კუსკუსით გავედი და დამხვდნენ ყველა დაბლა ნიკა ლექსო დათო ბექა ნინა და ალექსანდრე უცებ უკნიდან აიშალა ბუშტები და ცაში აფრინდნენ ჰელიუმით გაბერილი ბუშტები ერთი ბუშტი მე მომცა ბექამ და მერე ალექსანდრემ დიდიი გვირილების და დიდიიი ვარდების თაიგულები მაჩუქა მერე ყურში ცამჩურჩულა
-სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ.
ეს რომ მითხრა სიხარულის ცრემლები წამსკდა ვეღარ ვჩერდებიდი მართლა ძალიან მიხაროდა. მერე ლამაზი ფეიერვერკი გაუშვეს მე და ალექსანდრემ კიდევ გულის ფორმის ფანარიკი გავუშვით ჩვენი სახელები ეწერა ფანარიკს ყველაფერი ძალიან ლამაზი იყო და სიხარულისგან ვერ ვეუბნებოდი იმას რისი თქმაც ამდენი ხანია მინდა. ბოლოს ზლივს ამოვიღე ხმა.
-ალექსანდრე მიყვარხარ ყველაფერზე მეტად და ყველაზე მეტად....