-ალო გაიღვიძეე Fუუუუ
- რააიყოოო
- გოგო ძაან ცუდი სიზმარი ვნახე
- აუ მეეც. მიდი აბა მოყევიშენ
- კაროჩე საავადმყოფოში იყვნენ სანდრო და გიო და ექიმი ეუბნებოდა ჩემზე რო კომაშიაო
- გოგო ზუსტად ეგ ვნახე მეც
- ოო დაივიკიდოთ. გუშინ სანდროს შევურიგდგიი
- ვიიცი
- საიდან ე?
- ჯერერთი გუშინ ღამე შენთან გამოვდიოდი და ოთახში არიყავი, ეზოში რო გადმოვიხედე შენდა სანდრო იწექით ჰამაკში ჩახუტებულები და მეორეც ისეთი სახე გაქვს სულ როარაფერი დამენახა გუშინ ისედაც მივხვდებოდი
- ვანგა ხარ მევიყო
ყველაფერი ძალიან მაგრად იყო, როგორც იქნა უკვე ყველა ერთად და კარგად, ძველებურად ვიყავით. ალექსანდრემ და იკამ გაუგეს ერთმანეთს, არადა ძალიან სახალისო იყო ხოლმე მათი თვალებით ომი.ყოველდღე გავდიოდით, ვათვალიერებდით ყაზბეგს, სურათებს ვიღებდით და ვხალისობდით. ბოლოს წინა დღეს თამო და სანდრო სადღაც გაქრნენ. მივხვდი რაშიც იიყო საქმე, ბავშვებს შევთავაზე რომ მოვიდოდნენ კარგად დავხვედროდით. გოგოებმა სუფრაზე ვიზრუნეთ, ბიჭებმა კი არვიცი საიდან მმაგრამ ბუშტები და ტორტი მოიტანეს.


თამოს მონაყოლი:
დილას რომ გავიღვიძე ალექსანდრე იიჯდა ჩემს წინ და მიყურებდა. გავუღიმე და მისი ხელი რომლითაც თმაზე მეფერებოდა ტუჩებთან მივიტანე და ნაზად ვაკოცე.
- მიდი უცებ ადექი ეხლა ჩაიცვი სადღაც მივდივართ
- საად?
- ჩაიცვი და ნახავ
- ოოო ინტრიგანი ხარ რააა
ბუზღუნით ავდექი, ჩავიცვი და უკან გავყევი.სადღაც მივყავდი, ადგილს ვერ ვცნობდი, ან რანაირად ვიცნობდი პირველად ვარ ყაზბეგში. ბოლოს თვალები ამიხვია, ცოტა მანძილი კიდევ გავიარეთ, მანქანა გააჩერა და ხელში აყვანილი გადმომიყვანა.
- მოიხსენიი აბა _მოვიხსენი, თვალი ნელნელა გავახილე, ვხედავდი მზეს, მთებსა და უზარმაზარ გვირილების მინდორს
- აუუუუუუუ რალამაზიააა დამსვი რაა _ სანდროს ხელებში აფართხალდი და როგორც კი დამსვა გვირილებს შორის სირბილი დავიწყე.არვიცი საიდან ახსოვდა რომ გვირილები მიყვარდა, მგონი ჩვენი გაცნობიდან 1 თვის შემდეგ ვუთხარი. აი ზუსტად ეს ადგილი მირჩევნია ყვეკანაირ რესტორანს, კაფეს და კლუბს. სირბილით რომ დავიღალე მიწაზე ავწექი გვირილებს შორის და თვალები დავხუჭე.
- აქ რატომ მომიყვანე?_ვკითხე გაუნძრევლად
- ვიცი რომ გვირილები გიყვარს _მანაც განაგრძო გვირგვინის დაწნვა
- მერე?
- ვიცირომ მეც გიყვარვარ _ ამის გაგონებაზე წამოვჯექი და ღიმილით ჩავაჩერდი თვალებში
- მეერე მინდა რომ ჩემი ცოლი გახდე. _ სიცილით მითხრა და მეც სიცილითვე ვუპასუხე
_ კიდევ რა გინდა?
უცებ დასერიოზულდა, ახლოს მოიწია, გვირგვინი გამიკეთა და ძალიან მოულოდნელად მკითხა
-ცოლად გამომყვები?_ახლაღა შევამჩნიე მის ხელში მყოფი ბეჭედი როგორ მეჯღანებოდა. ცოტა არ იყოს გაოგნებულმა და დადებბილებულმა ვუპასუხე
- არა!
- რა არა ? მეღადავები?
- მეარ მოგყვები, შენ მომყვები ქმრად _ ბეჭედი გამოვართვი და სიცილით გავუკეთე. საკოცნელად გავიწიე როცა გამაჩერა და მითხრა
- აააქ ვერ დაგნებდები ხირხაააააააალ
ცუდაად გავხდი იმდენი ვიცინე
- კაი წავედიით?
- ხოო დაა მოგყავარ ცოლად? _ წარბები ავუთამაშე და გავიცინე
- არაა!
- აბა?
- ვიღადავე
- რააააა?!
- მე მოგყვები ქმრად _ ჩამიხუტა და თავზე მაკოცა
___________________________
- ძლივს არ გეშველაააათ
- აუ უნდა ავღნიშნოთ რაა ქმრად მივყვები ჩემგოგოს და ეს ბედნიერება თუარ მივლოც-მოვლოცე რაა მამული?
- აუ ეხლა უნდა დალიოთ?
- ხოო პატარა რაიყო?
- აუუ მევერ ვიტან მთვრალ კაცებს
- ვსოო გადავიფიქრე აღარ მოგყვებიი მერე ალბათ შორტებს და მოკლე კაბასაც აღარ ჩამაცმევ ქმრად რო მომიყვან.
საბოლოოდ მაგრად გავერთეთ, მარტო ბიჭებმა კიარა მეც კარგად გაამოვთვერი. ქეთუსიამ არ მინდაო რაც ძააააააალიან გამიკვირდა.



აი წასვლის დღეც დადგა.
საოცარი დრო გავატარეთ ამ საოცრად ლამმაზ ადგილას. ბიჭები გიოს და ალექსანდრეს მანქანებში გადანაწილდნენ და ჩვენს წინ წავიდნენ, მე, ქეთი, მარი და ანი, ქეთის მანქანაში ჩავსხედით. ცოტა გართობა გადავწყვიტეთ, ჩემს წინ გიოს მანქანა მიდიოდა, უკან კი ალექსანდრესი, როდესაც დავრწმუნდით რომ წინიდან არავინ მოდიოდა ეგრედწოდებულ "აბგონზე" გავედით და კმაყოფილებმა ჩავიცინეთ. სარკეში დავინახე რომ ალექსანდრე ცდილობდა აბგონზე გასვლას მაგრამ გიო არ აყენებდა და თან კვდებოდნენ სიცილით. წინრომ გავიხედე რეინჯ როვერის ჯიპი მოდიოდა და პირდაპირ ერთმანეთს ასკდებოდნენ, ქეთს დავუყვირე გაზს მოემატებინა რომ ალექსანდრე ჩამდგარიიყო, მანაც რაც შეეძლო გაზს დააჭირა, ალექსანდრემ ჩადგომა მოასწრო და ყველამ შვებით ამოვისუნთქეთ. რომ წარმოვიდგინე შეიძლებოდა მას რამე დამართნოდა ცუდად გავხდი. ამდროს კი ძლიერი შეჯახება ვიგრძენი და ყველაფერი ბურუსმა მოიცვა.

- - - - -- - - - - - - - -
- როგორ არიან ექიმო? _ ანერვიულებული გიო ექიმს ეკითხება
- ქალბატონ მარიამს ძლიერი მოტეხილობები აქვს, ასევე ანის. თამუნა გასვიანი და ქეთი ბარბაქაძე კომაში არიან, ძალიან რთული მდგომარეობაა, არვიცი რამდენად შეძლებენ სიტუაციიდან თავის დაღწევას, პირველი 12 საათი გადამწყვეტია.
- შესვლა შეიძლება?
- 2 საათში შეგეძლებათ შესვლა.
გიორგი და სანდრო კალიდორში აქეთ-იქით დადიოდნენ, ძალიან ნერვიულობდნენ. ამას ემატებოდა ის რომ მათ თვალწინ მოხდა ეს უბედური შემთხვევა.როდესაც ალექსანდრე მათ უკან ჩადგა, ჯიპმა გაიარა თუ არა მის უკან მომავალი მანქანა, შესამჩნევად მათკენ მოდიოდა, როგორც გაირკვა საჭესთან ნასვამი იჯდა, მაღალი სიჩქარით მათ ზოლში გადავიდა, ქეთიმ გააზრებაც ვერ მოასწრო ისე შეეჯახნენ ცხვირებით. წამებში მოხდა ეს ყველაფერი. ის კაცი რომელიც იმ მანქანაში იჯდა ადგილზე გარდაიცვალა. სანდრო და გიორგი გამწარებულები საუბრობდნენ როცა მათ ექიმი მიუახლოვდა
- რა ხდება ექიმო? გაიღვიძეს? როგორ არიან? _ კითხვები მიაყარეს ბიჭებმა.
- როგორც ანალიზებმა აჩვენა, ქალბატონი ქეთი ბარბაქაძე ორსულადაა, ნაყოფი 1 კვირისაა, მის მდგომარეობაში ეს ძალიან სახიფათოა, მან ახლა ორმაგად უნდა დაიწყოს ბრძოლა. ყყველაფერი მასზეა დამოკიდებული. შეგიძლიათ შებრძანდეთ მათთან. გიო მაშინვე ქეთისთან შევიდა. მისი დანახვისას სურვილი გაუჩნდა ის კაცი თავის ხელით მოეკლა, და თვითონ რომ არ მომკვდარიყო ასეც იზავდა.
პალატაში შევიდა, ქეთის შუბლზე აკოცა და მის წინ სკამზე ჩამოჯდა.
- ქეთუს ჩემო ლამაზო, გთხოვ უნდა ეცადო, ჩვენთვის და აი ამ პატარასთვის ქეთუს._ ხელი მუცელზე გადაუსვა და გაეღიმა. ალექსანდრესთვის ქეთუს გესმის? კიდევ მარიამისთვის და ლუკასთვის. ნინასთვის რომელიც ასე ნერვიულობს. ვიცი რომ გესმის ჩემო პრინცესა და გთხოვ უნდა იბრძოლო, ორმაგად უნდა იბრძოლო და როცა გაიღვიძებ გპირდები აქ დაგხვდები. იცი რა ლამაზი ხარ?
ყველაზე ლამაზი ხარ ჩემო სიყვარულო.
ლაპარაკობდა და ცხოვრებაში პირველად თვალები ცრემლით ევსებოდა. ამ დროს ქეთიმ თითი ოდნავ გაამოძრავა და იმ წამსვე გული გაუჩერდა. გიორგი გაგიჯდა იმ წამსვე გარეთ გავარდა და ექიმს ძებნა დაუწყო. ექიმი და რამდენიმე ექთანი შევარდნენ პალატაში და ელექტროშოკი მოიმარჯვეს. გიორგი ადამიანს აღარ ჰგავდა ისე ნერვიულობდა.
- 1....2....3.... თავიდან.
1 ... 2... 3 ...შედეგი არ არის. ექიმი გიორგის მიუახლოვდა და უთხრა :
- ძალიან ვწუხვარ, ჩვენ ყველაფერი გავაკეთეთ.შემდეგ ექთნებს მიუბრუნდა და უთხრა რომ გარდაცვალების დრო ჩაეწერათ. გიორგი თითქოს ამ სამყაროს გამოეთიშა, ვერ გაიაზრა ისე მივიდა ქეთისთან, მთელი სახე დაუკოცნა და ყურში უთხრა:
- მიყვარხარ და სულ მეყვარები.
თვითონაც უკვირდა ასე წყნარად როგორ იყო მაგრამ თითქოს რაღაც არ აძლევდა საშუალებას რომ ყველანაირი იმედი გადაწურვოდა. იქვე მდგარ სკამზე ჩამოჯდა, იდაყვებით მუხლებს დაეყრდნო და თავი ხელებში ჩარგო.მთლიანად განადგურებული იყო, თითქოს გული ამოგლიჯეს და სადღაც, შორს, ძალიან შორს გადააგდეს, ისეთ ადგილას სადაც, რამდენადაც მიუახლოვდებოდი, იმდენად შორდებოდი მას.ჯერ კიდევ არ ჰქონდა ბოლომდე გააზრებული რომ დაკარგა, მთელი ცხოვრების სიყვარული დაკარგა. ფიქრებიდან ექთნის ყვირილმა გამოიყვანა
- გოოონს მოვიდაა, გაიღვიძააა
გიორგი წამოხტა და ჯერ კიდევ გაურკვევლობაში მყოფ ქეთის გაფითრებულ ბაგეებს, მისი შეახო.
- ჩემი ქეთუსი. მაინც არ დამტოვე ჩემო ცხოვრება, ისევ ჩემთან ხარ, ისევ ჩემი ხარ ქეთუს
- რა მოხდა?_ მისუსტებული ხმით ძლივს გასაგონად წარმოთქვა.
- მერე მოგიყვები ეხლა მითხარი რამე ხომ არ გინდა?_ მზრუნველი ხმით ჰკითხა და სახეზე მოფერება განაგრძო
- წ..წყალი, ოღონდ შენ არ წახვიდე რა _ექთანი წყლის მოსატანად გავიდა.
- თამო სადაა?
- აქ არის
- შემოვიდეს რა
- ვერ შემოვა ქეთუს
- რატომ?
- კომაშია.
- რააა? მიმიყვანე მასთან_ წამოდგომა სცადა მაგრამ გიორგიმ გააჩერა.
- არ შეიძლება ჯერ ქეთუს
- მუცელიიი............
- რა მუცელი ? რაგჭირს ქეთუს?
- მუცელი მტკივა დაუძახე ვინმესსსს
გიორგი გარეთ გავარდა და ექიმი მოიყვანა. ექიმმა გასინჯვის შემდეგ უთხრა:
- არაფერია, ეს უბრალოდ გადატანილი სტრესის ბრალია, ყველაფერი კარგად გაქვთ თქვენც და ბავშვსაც.
- ბავშვს?
- ჰო ქეთუს ჩვენს პატარას _ გიომ შუბლზე აკოცა და მუცელზე მოეფერა.
- მოიცაა აქ.. აქ რა ჩვენი პატარა ზის?
- კიი კი ქეთუს 1 კვირისაა ჯერ
- ჩემი სიყვარული ხარ ! _ ექიმი გაღიმებული უყურებდა ბედნიერ წყვილს და სიყვარულით ივსებიდა.
- ექიმო თამუნა გასვიანი და გოგოები როგორ არიან?
- თამუნას მდგომარეობა უკვე სტაბილურია, მაგრამ როდესაც ბატონი ალექსანდრე ჩაჩხიანი პალატაში შედის, გული გაცილებით სწრაფად უცემს. მარიამს ერთი ოპერაცია ესაჭიროება ხელზე, ანის ოპერაცია არა მაგრამ დაკვირვების ქვეშ უნდა იმყოფებოდეს.თქვენ კი ღმერთმა გადაგარჩინათ ბავშვებო, მე ესეთი რამ მთელი ჩემი 25წლიანი ექიმობის პერიოდში არაფერი მინახავს. გილოცავთ, ახლა კი მარტო დაგტოვებთ.