ემმა ჩვენი საერთო მეგობარია, დაბადებისდღეაქ და კლუბში გვპატიჯებს.
ჩემი პუნქტუალობის გამო ნახევარი საათით ადრე მივედი, ნახევარი ემას ახლდა ნახევარი არციქნებოდ მოსული, რამექნა, ისევ გიორგის ვურეკავ
-ალიო, სადხარ ?
-არმითხრა რომ იქხარ უკვე
-კი
-რაიყო ტოროლავ,უფრო ადრე ვერ მიდი?
-კაი გეყოს იჩქარერა
-კაი გზაშივარ, ძმაკაცი მომყავს იქნებ დაგევასოს
-აჰაჰა ნუმმაცინებ,იჩქარეე
-კაი, დამელოდე
გავთიშე და ველოდები
გავიდა 10 წუთი და ვხედავ შავ ჯიპს, ვინმე სიმპატიური ბიჭით, გვერდით გიო და უკან გიოს დას.
გადმოდიან მანქანიდან, რაღაც უნაური ღიმილით გიო მიყურებს და სიცილით ხელს ურტყამს სიმპათიურს
-აჰა მოვედით, გაიცანი ეს ნიკაა
მოდის მიღიმის და ხელს მართმევს
-ნიკა
-მარი
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც
კარგი შევიდეთ?-თქვა გიომ
-კი და აი ისინიც.
-ემმა ულამაზესიხარ მიდის ნიკა და ეხუტება
-ნიკუუშა როგორ გამახარე...როდის დადიოდი წვეულებებზე?
გაეცინა ნიკას:დ
ემმა რასაყვარელიხარ (როგორც ყოველთვის ის კარგად იპრანჭებოდა, ბრჭყვიალა კაბა და სალონის მაკიაჟი ქონდა)
მეკიდე შავი კაბა მუქად შეღებილი ტუჩები იდა გაშლილი თმები)
კლუბის მუსიკა საშინლად არ მიყვარს, ძლიერი დინამიკების გამო. ამას მერჩივნა ნაუშნიკები ყურებში დინამიკების გარეშე. საკმაოდ დაღლილი დროის შემდეგ დავჯექი ამდროს ვიღაც გალეშილი იდიოტი მოდის და ცეკვას მტხოვს. მე უარსვეუბნები ის კიდე მისას იჯინებს ამდროს მოდის ნიკა
-ჩემთან არის ბიჭო
-არეტყობა ძმაო
ამაზე ნიკა გაგიჯდა და დაარტყა.აურზაური ატყდა. იმის შემდეგ ის ტიპი იქედან გაიყვანეს
მე ემას დავვემშვიდობე და ბოდიში მოვუხადე იქვე გიორგი იყო
-დაიცადე მე წაგიყვან
-არმინდა ტაქსს გავაჩერებ
და გამოვედი
გარეთ გამოსულს ვიღაცამ ხელი მომკიდა

-წინააღმდეგობა არ გაბედო, მე წაგიყვან !
-არმინდა, ტაქს..
-არც გამაგონო.. მე წაგიყვან და მანქანაში ჩამსვა.
-შეგეძლო მადლობა გეტქვა
-მადლობა და ბოდიში, აღელვებულივარ
-ხოდა ამიტომაც მიმყავხარ!
11:45 სახშივარ და დაღლას გვრძნობ,
12:15 ვიძინებ თან ფიქრი მიპყრობს რააგააკეთა ნიკამ ? რატომ? გაეკეთებია გიორგის როცა მიყურებდა რომ გალეშილი ტიპი მაწუხებდა მაგრამ არა ნიკას დაუცადა..
მეორე დილით ისევ მივდივარ ჯავახიშვილში
კარებთან ემმა მხვდება
-აჰა მოვიდა გუშინდელი კონკიაც (იცინის)
გამეცინა და კლასში შევედი.
ისევ ცარიელ მერხთან ვჯდებიდა ვფიქრობ.
2 კვირის შემდეგ გამიჩნა შეგრძნება თითქოს ვიგაც მითვალთვალებს.
გავიდა თვეები და არაფერი ახალი არ არის.
ამყველაფრის შემდეგ ისევ მივდივარ უნივერსიტეტში და ჩემს მაგიდაზე ვხედავ ფურცელს"რამდენიხანიგავიდა და შენი აკანკალებული ხმა ვერ დავივიწყე"
გავოცსდი ესრაარი?ვისიაა?ჩემიი? ალბად შეეშალათ?კი შეეშალათ ვფიქრობ ჩემით და ფურცელს ნაგავში ვაგდებ
მეორე ლექციაზე ის ფურცელი ისევ სკამზე მხვდება სერიოზულად მეშინია უკვე გავდივარ ლექციიდან და მივდივარ კაფეში. ვუკვეთან ყავას ვნერვიულობ ამდროს მესმის ფეხის ხმა უკან გახედვას ვერ ვასწრებ და უცებ ნიკას ვხედავ , მოდის და წინ მიჯდება
-როგორხარ?
-შემაშინე
-ვიცი და ბოდიშს გიხდი
-რამოხდა?
-ჩემი ბრალია შენ რომ აქხარ ეხლა, ისრომ გეშინია
-კარგადხარ?
-არა!იმიტომ რომ შენხარ ცუდად
-არვარ
- ის ფურცლები ჩემგანაა,ისმანქანა რომ დაგყვება ჩემია.
-კარგად ხარ ?
-აუუ იცი რო მაგარი დამევასე?
-მივხვდი
-ჰჰოდა წამო გავიაროთ
-არა უნდა დავბრუნდე
-მიდირაა
-არა გამოცდებიმაქდა ვერგავაცდენ
-მეცც , ჰოდაწამო ვიმეცადინოთ მარტო ნიკა ან მარი ვერ ჩააბარებს ,ერთად კიდე მესმის გამოვა
-გამობ რადროს გამოცდებიი?არცკიიფიქრო
-კაი ვღადაობ რადროს ჩემი გამოცდებია, მაგრამ მოგეხმარები გინდა?
-ნიკა!ავუწიე ტონს გეყოსრა
-ამიტომაც მომწონხარ! სხვანაირიხარ!
-ნიკა!
-არაა არვიციმე "ნიკა"
ამდროს ამაყენა მანქანაში ჩამსვა...