_მშურს მათი ვინც ყოველ დღე ახერხებს შენს ნახვას ! (3 თავი)
_დემეტრე ზედმეტები მოგდია!_გაისმა მარიამის უხეში გმა,ეტყობოდა სიბრაზისგან ხმა უთრთოდა _მარიამ არ დაგავიწყდეს შენ ჩემთვის რას წარმოადგენ,მე გაგაფრთხილე,თუმცა იმასაც ვხვდები რომ ჩემს ნათქვამს არ გაუთ.. _დემეტრე არ მაინტერეს. _მორჩი მარიამ სულ ფეხებზე .... შენ რა გაინტერესებს და არა მე გითხარი და გირჩევნია გაიგო თორემ დამიჯერე საკუთარ თავზე პასუხს არ ვაგებ..._ვიღაცამ აუდიტორიის კარი მიხურა და ლაპარაკიც მიწყდა,შეშლილი სახით შევხედე ჩემ კურსელ ლუკას და მისი მოკვლის სურვილი ჩემს სხეულში ჩავახშე.დემეტრე გარეთ იყო,ჩემგან სულ რამოდენიმე ნაბიჯზე და მე ვერაფერს ვახერხებდი,მხოლოდ თავი მედო ცივ მერხზე რომელიც უკვე გამეთბო და ღრმად ვსუნთქავდი,მინდოდა გავსულიყვი და წამით მაინც მომეკრა თვალი ქალდანისთვის მაგრამ ვერ ვბედავდი....გასვლა არგასვლაზე სანამ ვფიქრობდი მარიამიც შემოვიდა აუდიტორიაში და მერხისკენ გაემართა,მარიამს ერთი მოვავლე თვალი და გარეთ გავვარდი,მხოლოდ წამით მოვკარი დემეტრეს ზურგს თვალი კიბეზე რომ ჩადიოდა"გავყვე?"დავუსვუ ჩემ თავს კითხვა და კიბის მოაჯირს დავეყრდენი,წასასვლელად დავიძარი როცა მესამე კურსემა ნინიამ შემაჩერა _ჰეი ლილე გამარჯობა_მხიარულად მომესალმა და ჩემთან ახლოს მოვიდა _გამარჯონბა ნინია როგორ ხარ?_ღრმად ამოვისუნთქე და გოგონას მობეზრებული მზერა მივაბყარი _არაჩვეულებრივად,შენ?_მხიარულად მიპახუხა _ჩვეულებრივად..ააა ნინია ლექტორი შევიდა შევალ კარგი?_ვუთხარი ლექტორის შესვლით გახარებულმა _ჰო რათქმაუნდა აღარ მოგაცდენ_გამიღიმა და გზა დამითბო .მეც თბილად გავუღიმე და აუდიტორიაში შევიძურწე.ლექციები უინტერესოდ გაიწელა,როგორც კი ბოლო ლექცია მომირჩა სასწრაფოდ დავტოვე უნივერსიტეტის შენობა და კვლავ მოსაცდელზე დავუწყე მარრშუტკას ლოდინი.ისევ დემეტრე ქალდანი ჩემს გონებაში.დემეტრე..დემეტრე _სახლში მიდიხარ ლილე?_გვერდში ამომიდგა მომღიმარი მარიამი,მარიამი მართლაც ძალიან ლამაზი გოგნაა,,,შავი ფერის გრძელი,ძალიან გრძელი თმა,ამავე ფერის თვალები,გამხდარი და მაღალი,ლამაზი ნაკვთების მქონე. _კი_მეც ღიმილით ავხედე რადგან ჩემზე ბევრად მაღალი იყო _ძალიან კარგი ერთი გზა გვქონია,მეც ერეკლესთან მოვდივარ _ძალიან კარგი,წავიდეთ აი ჩვენი ნომერიც მოვიდა ავტობუსში ასვლისას გვერდიგვერდ დავჯექით _ლილე?_მომლოდინეთ გამომხედა მარიამმა _გისმენ_ღიმილით შევხედე _დემეტრეზე რას ფიქრობ>_თავში დენმა დამარტყა _რა?_გაკვირვებულმა შევხედე _დემეტრე ქალდანს ხომ იცნომ?მეც ხშირად მაკითხავს ხომე უნივერსიტეტში..._თავში ყველაფერი ამერია,საშინლად დავიბენი,ავხურდი და ეჭვი მაქვს გავწითლდი კიდევაც _კი,კი ვიცნობ_ძვლივს ამოვთქვი_გუშინ გავიცანი.. _მერე?რას ვიქრობ?_კვლავ ღიმილით შემომხედა _ვერ ვხვდები რისი მოსმენა გინდა ჩემგან მარიამ?_გაკვირვებულმა შევხედე _არ მოგეწონა დემეტრე? _მომეწონა?_თვალები ჩემდაუნებურად გამიფართოვდა_რისი თქმა გინდა მარიამ ვერ ვხვდები?_უხერხულად ჩამეღიმა. _ჰოო რა_მარიამმაც უხერხულად გააქნია თავი_კარგი დაივიწყე_ღიმილით გამომხედა_შენ ის მითხარი ინდივიდის ინდივიდუალური განვითარება ძალიან დაწვრილმანებულათ ვისწავლო? _ბიოლოგია ჩემი სტიქია,წამში მოვეშვი.მარიამს თბილათ გავუღიმე და დავიწყე _ლექტორს დეტალურად არ მოუთხოვია..მაგრამ ისეთი საინტერესოა რომ თავისით მესწავლა დეტალურად ახლა იმასაც კი ვეძებ სხვადასხვა ლიტერატურაში რამე ხომ არ გამომრჩა მეთქი_გავიცინე,მარიამი ამ დროის განმავლობაშიი ღიმილით მიყურებდა _ისე ლილე ახლა ვფიქრობ და ჩვნს ჯგუფში ერთადერთი შენ ხარ ბიოლოგიაზე ასე გადარეული და ეს ძალიან კარგია _მიყვარს ძალიან კი_მორცხვად ჩავიღიმე და ქუჩაში გავიხედე..ამ დროს მარიამს დაურეკეს და ლაპარაკი გააბა მე კი ქუჩაში ხალხის თვალიერება დავიწყე,ჩემდაუნებუურად ლაპარაკი მესმოდა. _გოგა არ შემიძლია,ჩემმა ძმამ გაიგო... _ვიცი.ვიცი..ვიცი მეთქი! _კარგი შემეშვი კარგად..._ჩვენს გაჩერებამდე ხმა აღარ ამოგვიღია,მე ქუჩაში ვიყურებოდი მარიამი კი განერვიულებული აქეთ იქით.. _კარგი ლილე წავალ მე ჯერ მაღაზიაში შევალ ერეკლეს რამეს ავუტან.. _გამოგყვები თუ გინდა _არა,არაა საჭირო აბა შენ იცი ხვალამდე კარგად_აღარაფერი მათქმევინა ასე გავარდა "ძალიან საეჭვოდ იქცევა" გამიელვა გონებაში,თავი გავიქნიე და კიბეებს ავუყევი.კიბეებზე ასვლისას კვლავ დემეტრე მიტრიალებდა თავში ,მისი სახელი და თვალები.მწარედ ჩამეცინა ჩემს უსუსურობაზე და ზარი დავრეკე,მალე გაისმა დედას ნაბიჯების ხმა. _მოხვედი ლილე?_თბილად გამიღიმა _კი დედიკო_გავიცინე და მივეკარი _მოდი მოდი დე ჭამე.. _აუ არ მშია რა დე.. _კარგი ჩემო გოგო ...მაშინ მიდი რა ნიკუშას ლექსი აქვს სასწავლი ბაღში დაავალეს და ასწავლე რა _რა დროს მაგისი ლექსებია დე_გაბრაზებულმა ამოვილაპარაკე_სამი წლის ახლახანს გასხდა _დიდი ბიჭია დედიკო უკვე დიდი_ღიმილით გაიქნია დედამ თავი _მიდი მიდი ასწავლე _კარგი ჰო..ნიკუშაა_დავიძახე ხმამაღლა _ლა_მომესმა ზურგს უკან ჩუმი ხმა,წამში შევტრიალდი.მეგონა მომეჩვენა რადგან ჩემს უკან ნიკუშა ნამდვილად არ იყო _ნიკუშ.. _ლაა ვაა_გავიგონე ენის ფლაჩუნი ,ხმა ჩემს უკან მდგარი მაგიდის ქვეშიდან მესმოდა,გადასაფარებელი მაგიდას ფეხებამდე წვდებოდა ჩამეცინა _სად ხარ? _ველ მხედავ? _ვერა _მასინ არ გეტყვი_ჩაილაპარაკა საყვარლად და ჩაიხითხითა,თავში რომ მიქრის,წამში ჩემი საყვარელი ძმის გვერდით აღმოვჩნდი _აქ ბნელა_ამოვილაპარაკე სიცილით _ალა აი ნაქე_ფარანი გაანათა და გამეკრიჭა _ჩემი ყველაზე ჭკვიანი ძამიკო_ლოყაზე მაგრად ვაკოცე და გულში ჩავიკარი _გამისი ლა _არა..აუ ნიკუშ მე და შენ ლექსი რომ გვაქვს სასწავლი იცი? _შენჩ უნდა ისწავლო?_თვალებგაბრწყინებულმა გამომხედა _აბა რა..აბა გავიდეთ აქედან _აუუ ალ მინდა რა..._ცოტა ჩავფიქრდი _ამმ თუ გამოხვალ და ლექსაც ისწავლი ეზოში ჩაგიყვან სათამაშოთ _მართლა?_აღფრთოვანებულმა მკითხა _აბა რა ძამიკო _ნაყინსაც მიყიდი? _გიყიდი _ჩიფსებსაც? _გიყიდი_ჩავიცინე _შოკოლადსაც? _გიყიდი_ახლა გამეცინა _ნაყინს კიდევ მიყიდი? _შენ აქედან გამოდი და ლექსი ისწავლე და ყველაფერს გიყიდი რაც გინდა ჩემო სიცოცხლე _კალქი_და სიცილით გამოძვრა მაგიდის ქვეშიდან...ლექსი სწრაფად ვისწავლეთ ორივემ და ეზოში ჩავედით სათამაშოთ..ნიკუშას ჯერ ნაყინი შემდეგ ჩიფსები და შოკოლადი და კიდევ ნაყინი ვუყიდე და ბოლოს დაღლილი სკამზე ჩამოვჯექი. _აუ ლილე მეთამაშე ლა _ნიკუშ ძალიან დავიღალე ჩემო პატარა მიდი აი ამ ბავშვებს ეთამაშე_ხელი გავიშივირე ქვიშაში მოთამაშე ნიკას ტოლი ბავშვებისკენ..რომლებშიც რამოდენიმე ბავშვს ვიცნობდი _აუ ალმინდა ლა მე იმ დებილებთან ერთად თამაში _ნიკუშა_მკაცრად ვუთხარი _წავიდეთ_მკაცრაად წამოიძახა პატარა მაიმუნმა და დოინჯშემორტყმული დადგა ჩემს წინ გამეცინა და ჩემი ძამიკო გულში ჩავიკარი _სიცოცხლეს მირჩევნიხარ ჩემო პატარა _არ ვარ პატარა _ჩემი ყველაფერი ხომ ხარ ?_ღიმილით შევხედე და ძალიან მაგრად ცავეხუტე _გამჭკლიტე ლა ალისს ლაა_ამოიბუზგუნა ნიკუშამ და თმებზე მომქაჩა _ლილე გამარჯობა?_ ღიმილით მომიახლოვდა ერეკლე და მზერა ნიკუშაზე შეაჩერა _გამარჯიბა_ღიმილით ავხედე და ჩემს თმებში აბლადული ძმის მოშორება ვცადე _ლილე_ამოიბუზღუნა ნიკუშამ ჯერ კიდევ ეტყობოდა გაბრაზებბა,ხელი წამში შემიშვა თმიდან და ჩემს კალთაში კომფორტულად მოკალათდა,ერეკლე თვალებმოჭუტულმა აათვალიერა _სენ ვინ ქალ?_ამოიფლუჩუნა და მე მომეკრო _ერეკლე პატარავ და შენ?_ღიმილით შეხედა ერეკლემ და გვერდით მოგვიჯდა თან ბავშვს ლოყაზე მოეფერა_ძალიან საყვარელი ბავშვია _აღტაცებულმა ამოილაპარაკა _დაიკოს გავს_გავიჯგიმე,ნიკუშა მართლაც მგავდა მაგრამ მაინც ჩემი გაუმჯობესებული ვარიანტი იყო ,ხშირად წარმოვიდგენ რომ გაიზრდება როგორი სიმპატიური იქნება ჩემი ბიჭი გოგონები დაესევიან ...აბა მე კი არ მემსგავსება,ზედაც არავინ მიყურებს დემეტრეს ყურადღება ვერაფლით მივიქციე...ისევ დემეტრე,გული სიხარულით ამევსო მისი სახის წარმოდგენისას და კიდევ ერთხელ გავიღიმე ბედნიერებისგან,მე ხომ მხოლოდ ეს მყოფნიდა ბედნიერებისთვის,დემეტრეს სახის წარმოდგენა..ერეკლეს ჩემს ნათქვამზე ჩაეცინა და სიცილიტ მითხრა _შენც საყვარელი ხარ _მადლობ... _ელექლე ნაყინი გიყვარს?_შემაწყვეტინა ნიკუშამ და ერეკლეს ახედა მომლოდინეთ _კი პატარა თან ძალიან ... _ძალიან კალქი..შენ თუ ახლა ნაკინს მიკიდი ცემი ჯმაკაცი იქნები_და გაეღრიჭა _ნიკუშა_თვალები დაუბრიალე ჩემს კალთაში მჯდარ უმცროს ძმას _ლა?_დამნაშავის თვალებთ ამომხედა _ნუ ეჩხუბები ლილე,ახლავე მოვუტან+ფეხზე წამოდგა ერეკლე _არა არ არის საჭირო ერეკლე არ შეწუხდე დღეს უკვე ორი ვაჭამე და არ აწყინოს _არ აწყენს ლილე..პირიქით,როგორი ნაყინი გიყვარს პატარა კაცო?_ღიმილით შეხედა _ჩოკოლადი_ბედნიერმა ჩაილაპარაკა _ახლავე_თქვა და მაღაზიისკენ წავიდა,ერეკლე ჯერ მარაზიაში არ იყო შესული ტელეფონმა დამირეკა,ნომერს დავხედე არ მეცნო,თანაც რაღაც სხვა კოდით იყო შემოსული,შუბლშეჭმუხნულმა გადავუსვი მწვანე ყურმილს ხელი და ვუპასუხე _გისმენთ _ლილეკოოო_მომესმა ჩემი გიჟი დაქალის წივილ_კივილი _თიკუნა?_გახარებულს ამომხდა _ხო ხო მე ვარ.. _გოგო სხვა ნომერი არ გქონდა შენ?_მაშინვე ჩხუბზე გადავედი _ჩემი ბუზღუნა...ჩემს ჯგუფელს აქვს რაღაც ტარიფი გააქტიურებული და ასე უფრო იაფად ვრეკავ და უფრო დიდხანსაც შემიძლია_ამიხსნა მშვიდად შემდეგ კიდევ ყვირილით მკითხა_რას შვრები შენ?სიძე როგორაა?_თავში ზარების რეკვა გაისმა _ვინ?_ხმა დამისევდიანდა _სიძე,დემეტრე _აუ კარგი რა თიკა.. _ჯერ კიდევ ვერ გაიცანი?_დარწმუნებული ვარ ამ მომენტში ტუჩები დაპრუწა _გავიცანი_ამოვიოხრე და მომავალ ერეკლეს გავუსწორე მზერა _ვინ არის?_ახლა ნიკუშამ დამქაჩა _თიკუნაა ნიკუშ _ჩემი ნიკუშაც მანდ გყავს?ან შენ სად ხარ?_აღტაცებულმა დაიყვირა _პარკში ვართ გოგო რა გაყვირებს?ნიკუშა დღეს კარგად მოიქცა და სათამაშოდ ჩამოვიყვანე... _დამალაპარაკე რა ჩემი ბიჭი_მუდარით მითხრა _კარგი ოღონდ არ გათიშო _მოსულა_ტელეფონი ნიკუშას ჩავუდე ხელში და და ჩვენთან მოახლოვებულ ერეკლეს გავიღიმე _კალქატ კალქათ_გაისმა ნიკუშას ბუტბუტი _ესეც ნაყინი_თქვა მედიდურად ერეკლემ და ხელში სამი ნაყინი აათამაშა _მადლობ ერეკლე..არ უნდა შეწუხებულიყავი _არ შევწუხ... _ვიჩი ვიჩი მეც მიკაქალ_შეაწყვეტინა ლაპარაკი ნიკუშავ,ერეკლეს ბავშვის ტიტინზე ცაეცინა და ნაყინების ცამორიგება დაიწყო,ერთი შოკოლადის ნაყინი მე მომცა _ვიფიქრე რომ და_ძმას ერტნაირი გემოვნება გექნებოდათ_ამიხსნა და ერეკლეს წინ ჩაიცუცქა_ეს შენ პატარა.. _კალქი ახლა თიკუნა მე ნაკინი უნდა ვცამო_თქვა და ტელეფონი მე გამომიწოდა_მადლობა ელექლე _მორცხვად გაუღიმა და ნაყინი გამოარტვა _არაფლის პატარა_თქვა ბიჭმა და ცემს გვერდით ჩამოჯდა _ვინ არის?_იკითხა მშინვე თიკუნამ _სხვა რას შვრები შენ?_შედარებით მშვიდათ ვკითხე _ხუთი თითივით რომ გიცნობ რა_ჩაიცინა_ის ვიღაც გვერდიტ გიზის და გიტყდება ახსნა არა ვინ არის?აუ კარგი რა როდემდე უნდა იყო ასეთი მორცხვი და შებოჭილი _მორჩი თიკუნა..შენ ის მითხარი რა ხდება გერმანიაში?არდადეგები როდის გეწყება? _მშვიდობაა მშვიდობა..არდადეგები ზაფხულში ლილეკო... _აუუ ზაფხულამდე რა მოითმენს რა_ამოვიბუზღუნე..ამ დროს ერეკლე და ნიკუშა უხმოდ ჭამდნენ ნაყინს და ერთმანეთს უღიმიან _სხვა გზა არ არის_მანაც მოწყენით ჩაილაპარაკა_ცემი სეყვარებულის სახელი გიტხრა?_წამში გამხიარულდა _აბა მიდი?_ამოვიფრუტუნე _ბენი _ეროვნება? _გერმანსკი_ცაიცინა _აუუ კარგი რა თიკა..._ამოვიბურტყურე,ერეკლემ გაკვირვებიტ შემომხედა _რა?_გაკვირვებით იკითხა გერმანიიდან _რამდენჯერ გითხარი რომ ქაეთველი სიძე მინდა და არა ინგლისელი ან ფრანგი ?_გამეცინა,ჩემს ნათქვამზე აქ საქართველოში და იქ გერმანიაში ერეკლესაც და თიკასაც გაეცინათ..ერეკლე და თიმა მმ კარგი იქნება....აიი ამ გაწამაწიაში როცა დამეტრეს ადგილი არ იყო ისევ გონებაში ამომიტივტივდა დებილივიტ გამეღიმა და ღრმად ამოვისუნთქე..ერეკლენაყინის ჭამას ამტავრებდა,ცამეცინა ჩემს წამის ნინანდელ ფიქრზე,თიკუნაც ასეთი ღორმუცელაა ასე წამში ჭამს ყველაფერს..ბიჭი ფეხზე წამოდგა _ბიდიშიო_ჩუმად ამოილაპარაკა ჩემი ყურადღების მისაქცევად _ერთი წუთით ნიკა_და ერეკლეს ავხედე ღიმილით _მე წავა გამიხარდა თქენი ნახვა..აბა შენი იცი პატარა კაცო_ნიკუშას ლოყაზე მოეფერა მე გამიღიმა და ზურგი გვაქცია _ნაყინისთვის მადლობა_მივაზახე მიმავალს _არაფლის_სიცილით ამოილაპარაკა ისე რომ აღარ მოუხედავს და მალე თვალსაც მიეფარა _წავიდა?ვინ იყო?რა კარგი ხმა ქონდა?სიმპატიურია?_მომაყარა კითხვები გამეცინა,თითების ლოკვაში გარტულლ ნიკუშას თავზე ხელი გადავუსვი და დავიწყე _წავიდა კი _ვინ არის?> _მეზობელი _მე არ ვიცნობ? -კიტხვებს მაყრიდა დასრულებას არ მაცდიდა _არა ახლა გადმოვიდა _სიმპატიურია? _ძალიან _როგორია? _აუ კარგი რა ახლა შუა ეზოში ამახსნევინე როგორია ერეკლე დევდარიანი _მოკლედ _სიმპატიჩნა_ცავიცინე _მარტო ჩემთან გაქვს რა ამხერლა ენა_ამოიბუზღუნა_ახალგაზრდაა? _ხმაზე არ ეტყობა? _უმაგრესი ხმა აქვს _ასეთი სიძე მინდა მე_შევაპარე ღადავის პონტში _მეც მინდა დემეტრეს ნაირი სიძე.... _მე კიდევ დემეტრე.._ამოვიწმუკუნე _ვინ ალის დემეთლე_ამოიბუტბუტა ნიკუშამ _არავინ ნიკუშ მეგობარი..._ბევრი ვილაპარაკეთ მე და თიკუნამ,ნიკუშამ ბაღში ვეღარ მოისვენა ამიტომ სახლში ავედით და მე თიკასთან ლაპარაკი ჩემს ოთახში გავაგრძელე..საკმაოდ დიდხანს ვისაუბრეთ..თიკასთან ლაპარაკის შემდეგ მალევე ჩამეძიანა დილით გვიან ავდექი...უნივერსიტეტში დამაგვიანდა.კისრისტეხვიტ ავვარდი უნივერსიტეტის კიბეებზე და აუდიტორიის კართან მოსაუბრე მარიამის და დემეტრეს დანახვისას წამში გავშეშდი..ამ წამს საშინლად მომინდა დემეტრესთან მივსულიყავი და მეტქვა თუ რა ძლიერ მიყვარდა რომ სიგიჟემდე არანორმალურად მიყვარდა და ჩემტვის უმნიშვნელოვანესი ადამიანი იყო..ღრმად ამოვისუნთქე მასტან სიახლოვის ძალა ვიპოვე და ნელი ნაბიჯით დავიძაარი მათკენ. _გამარჯობა_მორცხვად ამოვილაპარაკე და წამით მათ წინ შევდექი,ლოყები ამეფაკლა,ორივემ მე შემომხედა,დემეტრემ წამში ამატვალიერ_ჩამათვალიერა "გამარჯობაო" რაღაცნაირად ურეაქციოთ მითხრა და მარიამს სეხედა მარიამმა ღიმილით მითხრა "გამარჯობა" და მანაც ძმას შეხედა,უხერხულობისგან დავიწვი წამში გამოვფხიზლდი და აუდიტორიაში სევვარი ლექცია დაწყებული იყო უკვე ლექტორის ბოდიში მოვუხადე და ადგილი დავიკავე..გული საშინლად მომიკვდა...ასეთ ძალიერ სიყვარულს ვეღარ ვუძელბ,მანადგურებს ბოლოს მიღებს..ყოველ წამს ყოველ წუთს ვნერვიულობ დემეტრეზე..სულ იმას ვფიქრობ რას აკეტებს რამე ხომ არ უჭირს,ჩემი დახმარება ხომ არ სჭირდება,განა მე რა სემიძლია მაგრამ მაინც ამ ცემს გულს ვერაფერს ვუხერხებ... უდიდესიიიიიიიიიიიიიიიი ბოდიშიიიიიი ასეეთი დაგვანებისთვისსს ...სკოლა დავამთვარე და საშინლად დავიღალე ამ კვირაშიიი....მადლობა ამ ისტორიისადმი თქვენი ინტერესისთვის..იმედი მაქვს ეს თავი მოგეწონებათ...მოვლენებს მალ მალე ვერ ვანვავითარებ რადგან მინდა უფრო დიდი მოცულობის და რეალობასთან ახლოს მდგომი ისტორია გამომივიდეს..დიდი იმადლობა თითოეულ თქვენგანს ^_^ <3 გაფასებთ ზალიან ♥ |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
