მე მარიანა ჯავახიშვილი ვარ, 18 წლის სკოლას წელს ვამთავრებ .. დედის ერთა ..
მამა ჯონი ჯავახიშვილი 22 წლოს გარდაიცვალა,მაშინ მე 4 წლის ვიყავი, ბუნდოვნად მახსოვს მამა .. ის ავბედითი დღეც ბუნდოვნად მაახსოვს როდესაც მამას იარაგი გაუვარდა დატენვის დროს და გულში მოხვდა სამწუხაროდ მისი გადარჩენა ვერ მოხერხდა .. ძალიან პატარა ვიყავი და მაშინ ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა ჩემს თავს ..
დედა ნინო ახვლედიანი 40 წლის რომელიც მუშაობს ბანკში .. მამას სიკვდის შემდეგ ბევრს იბრძვის რომ მე თავი კარგად ვიგრძო.
---
- დეე, გთხოვთ გაწიე ეგ ფარდებიიი
-ადექი მარიანა სკოლაში გაგვიანდებაა
მითხრა და ფარდები უფრო ფართოდ გადაწია, მოვიდა მაკოცა და გავიდა .
გმერთო ჩემო როგორ მეზარება ადგომა, თავს ხალა დავატანე და ავდექი.. 15 წუთში მზად ვიყავიი.
-დე ჩაის მეტი არაფერი მინდაა, მევქარებაა
-მარიანა ვერ ხედაავ როგორ გახდი ამ გამოცდების გადამკიდე??
-დეე გთხოვთ, გთხოვთ? ?!
ყელზე ხელი მოვიკიდე და საწყალი თვალებით დავუწყე ყურება.
-კარგი მხოლოდ ამ ერთხელ !
-აი ყველაზე მაგარი დედიკო ხარ ნიი
ვუთხარი და სახეზე მოვეფერე .. ღმერთო ნეტავ მამაც აქ იყოს როგორ გვჭირდება.. სასტიკია ცხოვრება .ვემს ფიქრებში გართულმა დავტოვე სახლი.
ჩემთან ახლოს ჩემი საუკეთესო დაკალები ლიკა და რუსკა ცხოვრობდნენ თან ერთ კლასში ვსწავლობდით. გავუარე და ერთად განვვაგრძეთ გზა..
-ლიკუუ ულამაზესი ხარ.
-მადლობა მარიანა.
მითხრა და თმაზე გამეთამაშა..რუსკამ მხარი გამკრა და ჩუმად მითხრა :
-მოდი ლიკა ავაფორიაქოთ გინდა??
-კაიი..
რუსკა წინ წავიდა, უცბად სახე გაბადრული მოტრიალდა ჩვენსკენ, და დაიწყო
-ლიიკ იქ..იქ..იქ
-რა რა მოხდა რუსკა??
-იქ თენგო დგას ..
-რა?? სად?სად აბაა? გოგოებო როგორ გამოგიყურებიი??
სიხარულით და ემოციებთ სავსე დახტუნავდა ლიკა ერთ ადგილზე.
ლიკას საქციელზე ორივეს სივიკი აგვივარდა,მიხვდა რომ ვატყუებდიბ .
-მართლა როგორ უყვარს მითხრა რუსკამ და სიცილი გააგრძელა.
-აუ .. აუ მომატყუეთ ხომ?? დამაცადეთ თქვენ ..
გაბრაზებულმა ჩაილაპარაკა.

თენგო გოგრიჭიანი ნამდვილი სვანი.. სიმპათიური,მაგალი,სუსტი,სწორი ცხვირი,თაფლის ფერი თვალები,ლამაზი ფორმის ტუჩები
.შავი თმით და შავი წვერით. რამდენიმე თვეა ლიკა და თენგო ერთმანეთს ხვდებიან მაგრამ გრძნობების გამხელას არც ერთი არ ჩქარობს.
-მარიანა ის ბიჭი რომ მოგწონდა არარ მოგწონს??
ლაპარაკში ჩაერთო რუსკა.
-კიი, ძალიან, ძალიან .. მაგრამ ის მხოლოდ შორიდან მიმღიმის.
ამ ლაპარაკში სკოლაშიც შევედით. ლევანი კარის წინ იდგა და იღიმოდა .დიახ ზუსტად ეს ლევანი ახლედიანი
იყო,საშვალო სიმაგლის, გამხდარი,შავგვრემანი მუქი შავი თვალებით და მარწყვივით ტუჩებით.
მის დანახვაზე ნერწყვს ხმაურიანად ვყლაპავდიი.
როდესაც მივედი კლასში შესასვლელი სახელური უნდა დამეწია .. უცბათ მხარზე ხელი ვიგრძენი. ტაომ დამიარა მთელ სხეულში .. მივიხედე და ..
-ლევაან??
-გთხოვ არ შეხვიდე,სალაპარაკო მაქვს ..
დასჯილი ბავშვივით ჩურჩულებდა..
-იციი მეე ..
-ამ ერთხელ, გთხოვთ ?!
-კარგიიი..
სახეზე ღიმილმა გადაურბინა.. სკოლასთან ახლოს პარკში დავსხედით.. ლევანი ცოტა ხანს ჩუმად იყო.დუმილი ისევ მე დავარღვიე.
-აბა გისმენ?? --ძლივს გადავაბი სიტყვები,გული გამლებით მიცემდა და ინტერესი მკლავდა..
-იცი .. მე .. ძალიან მომწონხარ...
პირდაპირი იყო ლევანი..
გულის ცემა გამიასმაგდა.. მაგრამ ხმას არ ვიღებდი..
-დიდი ხანია შორიდან გიყურებ მინდოდა მეთქვა,მაგრამ შესაფერის მომენტს ველოდი..
ხელი ხელზე დამადო ..
ღმერო რა თბილი ხელები აკვს .. გავიფიქრე,მე კიდევ სისხლი მეყინება .. მინდა ვუთხრა რომ მეც დიდი ხანია მომწონს,მაგრამ არ ვჩქარობ,რაგაც მაფერხებს ..თითქოს მიმიხვდა ფიქრებს და მკითხა
-შეგცივდაა??
-გამეგიმა..
შუა იანვარი იყოო და როგორ არ შემცივდებოდა მაგრამ ახლა ამაზე ფიქრის დრო არ იყო..
- გუშინ ჩემი ძმაკაცისგან გავივე რომ ჩვენს უბნელს მოწონხარ? და ჩემში რაგაც შეცვალა, იმის წარმოდგენამ რომ შენს გვერდით სხვა ყოფილიყო ..-ვინ მე??მე მოვწონმარ ვინმეს??
ჩამეღიმა ინტერესით..
ლევანი ჩაფიქრდა .. შემდეგ უფრო ახლოს მოიწია და გულზე მიმიხუტა
. ხმას ვერ ვიღებდი .. არდა რამდენი რამ მინდოდა მეთქვა ალბათ დაუსრულებლად შემეძლო საუბარი ..
-ლევან?? .გაიმეორა თავისი სახელი და ჩაეღიმა, საოცრად მეძახი და კიდეევ ერთხელ გაეგიმა ..
-იცი მე უნდა წავიდეე, გოგოები მელოდებიან !
ვცადე თავი დამეხსნა..და ფეხზე ავდექი
-შენ არაფერს მეტყვიიი??
ლევანიც ადგა და ახლოს მოვიდა თვალეში მიყურებდა..
- საოცარი თვალები გაქვს მარიანა.
-მარიანა .
მეც უნებურად გავიემორე ჩემი სახელი..
-კარგიი კარგიი მე არაფერს გაძალებ დაგელოდები რამდენი ხანიც საჭირო იქნება.. მითხრა და სკოლისკენ წავედით .. გოგოები მელოდებიდნენ.. -გოგი შენ სად დადიხარ??(ლიკა)
- გზაში მოგიყვებით ყველაფერს (მე)
-ინტერესი მკლავს
ჩაერთო ლაპარაკში რუსკა
.. გზაში გოგოებს ყველაფერი მოვუყევიი .. ათას კომენტარეგბს აკეთებდნენ მაგრამ მე აგარაფერი მესმოდა .. თითქოს სრულიად მარტო ვიყავი ყველასგან შორს .. ჩემს ფიქრებთან მარტო ... ამ ფიქრებში გართული სახლთან მივედი, უცბად ფეხი რაგაცას წამოვკარი დავიხედე ძირს და ...

გამარჯობათ ! მე მარიამი ვარ ეს ჩემი პირველი ისტორიააა არ მივიცი რამდენად კარგია, მირჩიეთ გირს გაგრძელებაა ..