* * *
როგორც კი ცოტა აზრზე მოვედი და გულის რევამაც გადამიარა.ირგვლივე მიმოვიხედე მანქანაში ვიჯექი,ლაშა იქვე იდგა კარებთან და სიგარეტს ეწეოდა.როგორც კი შენიშნა რო აზრზე მოვედი თბილად გამიცინა და ჩემს გვერდით დაჯდა.
-როოგრ ხარ?
-უკეთ მადლობა ლაშა.
-რისთვის გოგო?შენ ჩემი და ხარ მეორედ ეგ არ გამაგონო
-ლაშა.ვცდილობდი ხმა გამეკონტროლებინა.სად დავუშვი შეცდომა?ნუთუ საყვარელი ადამიანისთვის ბრძოლა დანაშაულია?
-რა გითხრა ნაი დადა ცოტა რთული პიროვნებაა.სულ ასეთი არ იყო,ციხემ შეცვალა.
-მესმის მე ყოველთვის მესმოდა მისი უბრალოდ რაც წეღან ვნახე
-მაგაზე არ იფიქრო ეგ პროსტა ნაშააა.
-ვინც არ უნდა იყოს ჩვენს შორის მაინც დამთავრდა ყველაფერი.მთლი კვირა ველოდე ლაშა რო მოვიდოდა ის კი ისე მიფრინავს დამშვიდობებასაც აარ აპირებდა.
-ნაი ეხლა ძალიან უჭირს დამიჯერე.
-ჩემზე მეტად უჭირს?არ არსებობს ადამიანი ვინც იმას აიტანდა რაც მე გამოვიარე.თქვენთვის ყველასთვის ადვილია მსმენელის როლში ყოფნა.ვერავინ გაიზიარებს ჩემს ტკივილს ვერც დადამ შეძლო თუმცა მე მესმის მისი.
-რა გესმის?
-ის თავიდან დაიბადა ლაშა.უბრალოდ აერია თავში ყველაფერი და შეჩვევა სიყვარული ეგონა.
-ნაინა დამიჯერე მართლა ძალიან კარგი გოგო ხარ.არ იდარდო გთხოვ.გაუშვი წავიდეს
-მე უკვე გავუშვი ლაშა.ეს მიუტანე გთხოვ და გადაეცი ნურასდროს დაბრუნდება უკან ჩემს ცხოვრებაში.
გაოცებულ ლაშას ყელსაბამი ხელში ჩავუდე და სავარძელზე გადავწექი.მეტის არც ატანა შემეძლო და აღარც სურვილი მქონდა.ბიჭმა მანქანა დაქოქა და ჩემს სახლამდე ხმა აღარ ამოუღია.
-მოვედით ნაი.შემაფხიზლა ლაშას ხმამ
-მადლობა ლაშ.და კიდე იმედია ოდესმე ეტყვი მათეს მის დაზე რომ ხარ შეყვარებული.
-რა?გაფითრდა ბიჭი.საიდან იცი?
-ვიცი ვიცი.იმედია თქვენთან ძმაკაცის დის შეყვარება რო ტეხავს ეგ პრინციპი არ მოქმედებს.სანამ დროა და ჯერ კიდევ შეგიძლია ნუ ხარ უმოქმედოდ თორე სხვა დაგასწრებს.გამამხნევებლად გავუღიმე და მანქანიდან გადავედი.
* * *
ლაშამ სწრაფად აირბინა საფეხურები და კარზე ზარი დარეკა.ცოტა ხანში ზღურბლზე მათე გამოჩნდა.
-სად არი?
-მისაღებში
-რას გავს შენი საქციელი დადა?
-რა გინდა ლაშა?საჩხუბრად მოხვედი?
-ხო მაგისთვის მოვედი მგონი დროა ცოტა გამოფხიზლდე.
-როგორ არი?გაუტარა კითხვა ლაშას
-ცუდად იყო მაგრამ კარგად იქნენა ძლიერი გოგოა
-მართლა?ირონია გაურია ერისთავმა ხმაში
-მორჩი ამ ცინიზმს.ბოლოსდაბოლოს შეუშვი მაგ თავში ამ გოგომ შენს გამო გააკეთა ყველაფერი.იყვარხარ ადამიანი ამისთვის სჯი?
-თქვენ რატო არ გესმით ეს დედა ნატირები რო არ შემიძლია?ქალმა რომელიც სიგიჟემდე მიყვადა მკვლელად მაქცია.ნაინაა და ვერც გაიაზრებთ რად დამიჯდა ისევ იგივე რო არ გამეკეთებინა.მასთანაც კი მიჭირს თავის შეკავება.ცხოველი ვარ გესმის?იღრიალა ერისთავმა
-არაფერიც დადა შენ ჩვენი ძმა ხარ რომლის დაბრუნებასაც ამდენი ხანი ველოდით.ძმურად შეეშვი წარსულს.
-ტყუილად ლაპარაკობ ხვალ აქედან წავალ და მორჩება ყველაფერი.
-გარბიხარ?ხმა აუწია ლაშამ
-ზედმეტი მოგდის.რაღაც ძალიან ღელავ მაგ გოგოზე.რა ვქნა და ხო არ მოგწონს?
ლაშა გაფითრდა და ერისთავიც მიხვდა რამდენად ატკინა გული ბავშვობის ძმაკაცს.
-ცუდია თუ ეგეთი არაკაცი გგონივარ.ლაშამ ყელსაბამი დაუდო მაგიდაზე.მშვიდობით ტიტე.გამამხნევებლად დაკრა მხარზე ხელი მათეს და გარეთ გამოვარდა.

* * *
ლილიანა გაიგნებული უსმენდა მათეს და თავს მაქსიმალურად იკავებდა არ ეტირა.
-მაინც გაფრინდა?
-წავიდა.იქნებ ასეც სჯობდა ყველასთვის
-ლაჩარია ეგ შენი ძმაკაცი.ხმა აუკანკალდა ქალს
-კაი ლილ გეყო ხო იცნობ დადას?ფიცხია უბრალოდ.გარდა მაგისა მესმის რატო გაგიჟდა ასე.შეეშინდა
-რისი შეეშინდა?სიყვარულის?
-მაგ სიყვარულმა ლილ დადას 8 წელი ციხეში გაატარებინა.სხვა კაცია სულ სხვანირად გრძნობს და ტკივა.
-ნუ ამართლებ გთხოვ რა ნაინა ცოდო არ არის?
-ეგ ვაბშე უმაგრესი გოგოა.სცოდნია სიყვარული თან როგორი.
-მოვა დღეს ექიმთან მომყვება.
ლილიანამ ქმარს გაუღიმა და ყავა ჭიქებში ჩამოასხა.

* * *
5 თვე გავიდა დადას წასვლიდან და მინდა ვთქვა რო ნელ ნელ ყველფერი ლაგდება თავის ადგილზე.ლილიანა უსაშველოდ გაიბერა,ლაშა გვერდიდან არ მშორდება მეც შედარებით დავმშვიდდი.ფსიქოლოგთან დავიწყე სიარული და მგონი მეშველა.მხიარულად ავირბინე საფეხურები და სახლში შევვარდი.
-ლილლ ამიყვანეს ამიყვანესსს.
-მართლა?სამზარეილოდან გამოვარდა გაბერილი,თუმცა შევატყე სახე არეოდა.
-რა მოხდა?გულმა რაღაც მიგრძნო
-ის აქაა ჩამოვიდა.
რო არ წავქცეულოყავი კამოდს დავეყრდენი და საწყლად გავხედე ლილიანას.
-ნაი მაპატიე არ ვიცოდი.
-არაუშავს.გამამხნევებლად გავუღიმე და საკმაოდ თავდაჯერებულმა შევაღე მისაღების კარები.
-გამარჯობათ.მაშინვე ვიგრძენი ერისთავის მწველი მზერა
-ვაჰჰ რა ქალი რაო ნაიი აბა გაგვახარე.სიტუაციის განმიხტვა სცადა მათემ
-ამიყვანეს სიძე.გავუცინე და მის გვერდით დავჯექი.
-მომილოცავს.ხელი გადამხვია მათემ
-ხო მაგრამ ხვალ დილიყ ყაზბეგში მივდივარ.
-იქ რაღა გინდა?გამომხედა ლილიანამ
-უნდა დავისვენო სანამ მუშაობას დავიწყებ.ფსიქოლოგმა მირჩია მითუმეტეს ქალაქი გაივსო უვარგისი ხალხით.
ერისთავს ჩაეცინა და ლუდს დასწვდა.
-ჰა ვსვამთ?
-შენთვის არ შეიძლება.წამლები დალიე?წამოენთო ლილიანა
-ვაიმეეე ეს მეორე დედაჩემია ეე.შენ ხო არ გავიწყდება რამდენი წლის ვარ.
-რითი მიდიხარ ხვალ?
-ლაშას მივყავარ.ეგ ხო იცი მარტო არსად მიშვებს.
-ხო იცის ლაშამ ეგეთები.ირონიულად შენიშნა დადამ
-კი ზოგიერთებისგან განსხვავებით კარგად იცის მეგობრობის ფასი.გამომწვევად გავუცინა ერისთავს
-მე მგულისხმობ?ხმა დაეძაბა დადას და წინ გადმოიწია
-მასეთი დიდი წარმოდგენაც ნუ გექნება შენს თავზე.დიდი ხანია გადაგშალე ასე რომ არც გადაკრულად და არც ისე შენზე არაფერს ვიტყვი.
-ძლიერი გოგო ხარ.ისევ ეს ირონია
-კიი გეთანხმები იმდენად ძლიერი რო ბრძოლის ველიდან ყოველთვის ბოლო გავდივარ.მიზანში მოვარტყი დადა გაფითრდა,კიდე რაღაცის თქმას აპირებდა თუმცა არ ვაცადე.
-წავე ლილ თორე ვატყობ აქ ჰაერიც კი დამძიმდა.მხიარულად გადავკოცნე ყველა და გარეთ გავვარდი.მხოლოდ მე ვიცოდი რის ფასად დამიჯდა ეს უდარდელობა.გაქრა ერისთავიო?თავი მოვატყუე?არამც და არამც.მიყვარს იმაზე მეტად ვიდრე 5 თვის წინ.

* * *
ლაშა მაგიდასთან იჯდა და საბუთებს ასწორებდა.
-გამარჯობა.მის წინ დაჯდა ერისთავი
-გაგიმარჯოს.მიუგდო ლაშამ ეტყობოდა ბიჭს ჯერ კიდე ბრაზობდა.
-რატო არ შემეხმიანე მთელი ამ დროის მანძილზე?
-შენ?თავი ასწია ლაშამ
-მეგონა გაბრაზებული იქნებოდი
-ვარ კიდეც.
-ლაშა მისმინე ხო იცი არ მჩვევია ბოდიშის მოხდა.მართალო ხარ ზედმეტი მომივიდა ისე ვიყავი არეული
-დადა მე და შენ ერთად გავიზარდეთ.ყოველთვის ვიზიარებდით ერთმნეთის პრობლემებს.ეხლა ვეღარ გცნობ
-არც კი გამაცილე აეროპორტში.
-მე ჩემი დადა 8 წლოს წინ ციხეში გავაცილე და დღემდე ველოდები მის გამოსვლას.
-ლაშა ვიცი დავაშავე შენაი ეჭვი რომ.შემეპარა.მჭირდები ძმაო მართლა მჭირდები.სხვათი არაფრი თქვენი თანადგომის გარეშე ძველი დადა ვერასდროს გამოვა ციხიდან.
-წამო.ფეხზე ადგა ლაშა
-სად?
-დავლიოთ.შენი დაბრუნება ავღნიშნოთ ერისთავო.

* * *
დილით ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა.გიჟივით წამოვხტი საწოლიდან და საათს გავხედე."ჯანდაბა დაგაგვიანდა"
-ხო ლაშ.ჩავძახე ტელეფონში
-გოგო შენ გადაიფიქრე წასვლა?გელოდები რამდენი ხანია.დამიღრინა ბიჭმა
-აუ ლაშ ბოდიში რა 5 წუთში მანდ ვარ გეფიცები.
-მალე თორე დარჩი წაუსვლელი.გამიცინა და გათიშა.
კოსმოსური სიჩქარით გავემზადე და სამზარეულოში გავვარდი.
-აუ დე რატო არ გამაღვიძე?
-მითხარი დედას ერთადერთო?გამიცინა ნატამ
-ვაიმე მომკლავს ლაშა.ნაჩქარევად ვაკოცე მშობელბს და კიბეზე დავეშვი.ლაშას მანქანა სადარბაზოსთან ყავდა გაჩერებული.ცოტა კი გამიკვირდა მანქნაიდან რო არ გადმოვიდა და ბარგის ჩალაგება მე მომოხდა საბარგულში
-შენ რა იყო არ გეკადრება გადმოსვლა?ქოთქოთით დავჯექი და მხოლოდ მერე გავხედე მძღოლს მანქანის კარები ავტომატურად რო ჩაიკეტა.
-შენ?ლაშა სადააა?
-მე მიმყავხარ ყაზბეგში იმედია წინააღმდეგი არ ხარ.თუმცა მიხბდი ალბათ რომ იყო აზრი არ აქ.გამიცინა ერისთავმა და მანქანა დაქოქა