ბატეთის ტბაზე იყვნენ, ასულები. გვერდი გვერდ ისხდნენ, პატარა დისტანციით. ვინ იცის, რაზე ფიქრობდა, ორი, ერთმანეთზე შეყვარებული ადამიანი.
რიგრიგობით და დროდადრო, თუ გახეედავდნენ ერთმანეთს.
-მეშინია, ასეთი ადგილების! დუმილი ანინამ დაარღვია და უხერხულად მოიფუზა.
-რატომ?გაუკვირდა ქალდანს.
-ხედავ, როგორი იდუმალი და ლამაზია? მისტიურია. ჩურჩულებდა ანინა.
-ანინა, ბატეთი შენ გგავს! ან, შენ გავხარ მას. ერთნაირები ხართ. ერთი შეხედვით, შენც იდუმალი და მისტური ხარ. მხოლოდ ერთი შეხედვით. რეალურად კი, საერთოდ არ ხარ საშიში. გესმის? იქნებ ბატეთიც მასეა?! არ არის საშიში. იქნებ ბატეთიც, რამდენ დარდს და ტკივის ინახავს. ამოიოხრა გეგამ და ბალახზე გადაწვა.
-ჰო, დარდს და სიყვარულს. ჩაიფრუტუნა ქალმა.
-შენ? შენ სიყვარულის გეშინია? ისევ წამოდგა ქალდანი. სივრცეს გახედა, რომელიც ტყით მთავრდებოდა.
-საკუთარი თავის უფრო. ჰო, ვაღიარებ, მიყვარხარ! საკუთარ თავზე მეტად. მაგრამ შენ, გაცილებით მეტს იმახურებ, ვიდრე მე ვარ. დაასრულა და საწყალი თვალებით გახედა სვანს.
მერე გულის გამაწვრილებელი დუმილი. აუტანელი და გამაღიზიანებელი... ქალდანს წესით, უნდა გახარებოდა ანინას აღიარება, თუმცა არაფერი მსგავსე არ ეტყობოდა. წამოდგა.
-სათანადოდ არ გიყვარვარ ეტყობა, თორემ უშენობისთვის ვერ გამიმეტებდი. მკაცრი და ნაწყენი ხმით უთხრა და ფეხზე წამოაყენა.
ბატეთის ტბა!
ორი შეყვარებული ადამიანი.
გაურკვევლობა და წყენა ერთმანეთის მიმართ...
***
გაურკვევლობა ანადგურებს, ორ ადამიანს. "იმასაც" და "ამასაც. სუსტ სქესსაც და ძლიერსაც. არც ესენი იყვნენ გამონაკლისი. მიუხედავად იმისა, რომ თინეიჯერობა დიდი ხნის გადაგორებული ქოდათ, მაინც ისე იქცეოდნენ, როგორც მაშინ მოიქცეოდნენ. ერთობლივ და ცალ-ცალკე ცხოვრებაშიც ყველაფერი აირია. თურმე, სიყვარულისთვის სულ პატარაა ადამიანი. ვერც სამსახურს უდებდნენ გულს, ვერცმეგობრებთან ერთობოდნენ და იყვნენ უაზროდ. ასე ხდება, რომცა მიზიდულობას ეწინააღმდეგები. ქვეყნის დაქცევა და კატასტროფაა 30-35 წლის ადამიანები ურთიერთობას, რომ ვერ არკვევენ და ვერც უერთმანეთოდ ძლებდნენ. საბოლოოდ ისევ მეგობრების თავში სახდელი გახდა, ამათი ამბავი.
წაშლილი სახით შევიდა ოფისში გიგა და გაცეცხლებულმა დაუყარა ფურცლები მაგიდაზე
-შეჩ** სულ გამოშტერდი? რა არის ეს? გადაირია ის გერმანელი ინვესტორი. ვერ დააკვირდი რას აგზავნიდი. 2 დღე დაგეთხოვა მდივანი და ერთ რამეს ვერ მოაბი თავი.
ქალდანი მშიდი, უაზრ სახით იჯდა და უემოციოდ უყურბდა.
იცოდა გიგამ რაც იყო მიზეზი, მაგრამ ცდილობდა გამოეფხიზლებინა ბავშობის მეგობარი.
-შემეშვი რა, ძმურად. ამოიფრუტუნა და მაგიდას მიუჯდა.
-გიყვარს! აეგდე მაგ სკამიდან და ნახე. ბერდები და შტერდები.ისევ გაცეცხლდა გიგა. პასუხს აღარ დაოდებია, ისე გავარდა კაბინეტიდან.
ერთადერთი ვისი იმედიც ქონდა, მართა იყო. ეს გოგო თუ დაეხმარებოდა და უშველიდა 2 სულელ "ბავშვს".
ზსტად 15 წუთში ერთ-ერთ კაფეში ისხდნენ უმცროსი ქალდანი და გეგა.
-როგორაა შენი დაქალი? სასხვათაშორისოდ კითხა გიგამ.
-ანინა? ვითომ კარგად. არასერიოზულები ეგენი. რა ერ შეთანხმდნენ. წამში იფეთქა მართამ.
-ხოდა დავაწყნაროთ. ზურას ყველაფერი კიდია. გამაგიჟა. შეიძლება შემომაკვდეს.
-ხოდა მე ანინას გამოვიყვან სახლიდან, ან გამოვათრევ. შენ ზურას. მოვგვარდით გაეცინა და ფეხზე წამოდგა.
-მშვენიერია. დაეტანხმა გიგაც და უკან მიყვა.
***
შოკოლადებით სავსე თეფში ედო მუცელზე, კომფორტულად მოკალათებულიყო, დივანზე და ფილმს უყურებდა. როგორც თქვენ გესმოდათ იმ ფილმის შინაარსი ისე ტალახაძეს. თავისთავს არწმუნებდა ყოველჯერზე, რომ ასე იყო საჭირო. მაზოხისტურად კი გამოსდიოდა, მაგრამ სხვა გზა არ ქონდა. ქალდანს ცხოვრებას ვერ დაუნგრევდა. (არ ვიცი საიდან ასეთი აზრები ამ პერსონაჟს, მაგრამ ფაქტია, რომ აქვს )
ისე იყო ფიქრებში გართული, ძლივს გაიგო ტელეფონის ხმა და დაბნეულმა უპასხა. უმცროსი ქალდანი. ფსიქლოგია ქალი რას ვერ დაითანხმებდა. საღამოს კლუბში უნდა მისულიყო.

***
8 საათზე უკვე იქ იყო და უდარდელად მიაბიჯებდა მაგიდისკენ. ქალდან ელოდა, მაგრამ არ დახვდა. უნდა აღიაროს, რომ გული დაწყდა. თუმცა გიგას და მართას ლაპარაკმა ისე გაართო, რომ გადაავიწყდა კიდეც. გიგა საეჭვოდ მესიჯობდა და უკვირდა ტალახაძეს, მართას სიმშვიდე.
-აბა რას შვრები სხვა?
-რავიცი გიგა, ვმუშაობ რა. სასხვატაშორისოდ ამოილაპარაკა და გაუღიმა.
-იდეა მაქვს. წამოიძახა მართამ. ვსვაამთ ბოლომდე. დღეს უნდა გამოვთვრეთ ოთ... სამივე უცებ გადააკეთა და გაიკრიჭა.
-თანახმა ვარ. უცნაური იყო ანინა.
-მეც გაეღიმა გეგას.
1, 2, 3, 4 უკვე ისე იყვნენ, რომ მკლავზე ტატუს დაიხატავდნენ, "დედას" გულში ჩასმულს. ამ დროს გამოჩნდა უფროსი ქალდანი და მიუხედავად, ტანში დავლილი დენისა არაფერი შეიმჩნია. უკვე გეგმა ქონდა დასახული, რომ ტალახაძესთან ურთიერთობის ფორმა უნდა შეეცვალა.
მოწყვეტით დაეშვა სავარძელში და მოიკითხა სამივე. ანინა წამში გამოფხიზლდა და სახე დაუსერიოზულდა. ისევ სევდა გაერია მზერაში და უხერხულად გაეღიმა. ზურაც უპრობლემოდ შეუერთდა მეგობრებს და ურიგოდ მოუწია რამდენიმე ჩიქის დალევა. ტალახაძეს არ ესიამოვნა კაცის გულგრილობა და გაბრაზებულმა მოუჭირა ჭიქას ხელი. (ქალი, რომ მართლა საოცრებაა, თორემ თვითონ უნდოდა, რომ ჩამოშორებდა ქალდანი.)
სიმთვრალემ და სასმელმა თავისი დაიტანა და ოთხივე კლუბის ცენტრში შეერია მოცეკვავე ხალხს...

პ.ს ესაც ასე.
ვნახოთ რა გამოვა.
ვცდილობ გავითვალისწინო "სევდიანი გიჟის" შენიშვნა.