მიყვარს? ხოო მიყვარს ან რავი აბა ეს რაარის? რაარის ის გრძნობა რასაც აქ გულში ვგრძნობ მაგრამ ბევრი ფაქტორია რაც ხელს გვიშლის. წავალ და ვეტყვი ! მაგრამ როგორ ვუთხრა ? მე ხომ ეს არასდროს გამიკეთებია .
იჯდა ასე და საათობით საუბრობდა თავის თავთან შემდეგ ადგა და ოთახიდან გავიდა ყველგან ეძება სანდრო მაგრამ ვერსად ნახა , გარეთ გაიხედა და მანქანაც არ ეყენა ადგილზე . ცოტა შეეშინდა მაგრამ არ იმჩნევდა, ოთახში დაბრუნდა , წამოწვა და ფიქრი განაგრძო ამასობაში ჩაეძინა .
ისევ კოშმარი, ისევ საშინელი ხმები, ქუხილი და გაუთავებელი შიში.
ტკივილი რომელსაც ჯერ ისევ ვერავინ უმსუბუქებს , ცრემლები რომლებიც გაუთავებელია . მაგრამ ვერ იღვიძებს, და ამ ტკივილს ვერ აქრობს სრულიად სველი იყო, კანკალებდა .
სანდრო? სანდრო ამ დროს სადღაც შორს იჯდა და სვავდა ტკივილისგან და იმის შიშისგან, რომ ანას არ ეყვარებოდა უარს იტყოდა მასზე და მეგობრობასაც გაწყვეტდა მასთან . ფიქრებში ღრმად იყო ჩაფლული და ფიქრებიდან ჭექა-ქუხილის ხმამ გამოიყვანა .

_ღმერთო ანა. ოღონდ ეს არა ის ხომ ახლა მარტოა . არა არა არა!

სასწრაფოდ მანქანაში ჩაჯდა და ადგილს ელვისსისწრაფით მოწყდა . ახლა ეს საშინელი ხმაც დაემატა ანას , ტკიოდა ძალიან მაგრამ ვერ აჩუმებდა ამ ხმებს . სანდრო მანქანიდან გადმოხტა , აირბინა კიბეები . უჭირდა ფიქრი და აზროვნება, მაგრამ იცოდა რომ ანას დახმარება ჭირდებოდა . შევიდა ოთახში და ჩაეხუტა ეხვეწებოდა რომ დამშვიდებულიყო და გაეღვიძა .
ხოო მან მაშინ მისი ტკივილი გაიზიარა . იგრძნო ის რასაც გრძნობდა ანა წლებისგანმავლობაში .
_ანა გთხოოვ გაიღვიძე, გეხვეწები პაწია გთხოოვ .
_ სანდროო . სად იყავი?
_მაპატიე გთხოოვ ნერვიულობის საბაბი რომ მოგეცი, ბოდიში გთხოვ მაპატიე რომ დაგტოვე .

ანამ ყელთან აკოცა და ასე ეხვეოდა სანამ სანდრო გონს არ მოვიდა
_ ანა სულ სველი ხარ უნდა გამოიცვალო .
_ხო მაგრამ ..
_ჯანდაბა .. ღმერთო რა სულელი ვარ . შენი ტანსაცმელი არ წამომიღია .
_ არ მინდა არაფერია .
_ რა არაფერია სულ გაგიჟდი? წავალ ჩემს მაისურს მოგიტან

პასუხს არ დალოდებია ისე გავარდა და თავისი მაისური მოუტანა
_ მგონი ქვედა არ დაგჭირდება იმხელაგაქ ეს მაისური ხო?
_ხო ნამდვილად .

სანდრო ბუხართან იჯდა და თვალმოუცილებლად უყურებდა ,ანაც ჩავიდა დაბლა გვერძე მიუჯდა და ცოტახანში დუმილი მან დაარღვია .
_ გამოფხიზლდი?
_შემატყე? არადა მაგდენი არც დამილევია.
_ არა სახეზე გეტყობოდა უბრალოდ .
_ხოო. როგორ ხარ ეხლა?
_კარგად არაფერი მიჭირს . უბრალოდ წეღანდელზე მინდა გესაუბრო.
_რაზე? გისმენ აბა.
_ მე ხომ ხვდები არა რაზეც მინდა საუბარი.
_ხო ვხვდები მოდი ჩემთან

ანამ მიიჩოჩა და სანდროს გაშლილ ხელებს შეეგება

_ანა შეგიძლია ჩემზე არ იფიქრო მესმის შენი და არაფერია . ალბად შევძლებ რომ გავუძლო ან ....
გთხოვ დაივიწყე არ იფიქრო ამაზე მე ძალიან ვიჩქარე მესმის შენი

ტუჩები ყურთან ქონდა და ესაუბრებოდა , ანამ თავი გამოწია თვალებში უყურებდა და განაგრძო საუბარი.

_სანდრო მაცადე უბრალოდ ! მეც ხოო მეც მიყვარხარ! ცხოვრებაში პირველად,

სანდრო მოეხვია და ხელში აიტაცა და სიხარულისგან ატრიალებდა და კოცნიდა .
_მაგრამ სანდრო! მე მგონია რომ პატარა ვარ ამისთვის თან ჩვენი ბიჭები როგორ გაიგებენ ამ ყველაფერს არ ვიცი და მეშინია როგორ ვიქნები შენთან სწავლის დროს ეს ყველაფერი ხომ ხელს შეგვიშლის?
_ხოო მაგრამ რაც შეეხება იმას რომ პატარა ხარ მე გაგზრდი ,მაგრამ სიყვარული პრობლემის გარეშე ხომ არ არსებობს ? ეს ხომ მისი გამოცდაა? სწორედაც რომ ესაა სიყვარული!
_ ხო ალბად . მე ხომ ეს არ ვიცი რაარის . მე მე მინდა გითხრა რომ მეც ძალიან მიყვარხარ . და ანუ ერთად ვართ
_ჩემი ხარ !

საუბარში და ერთმანეთით ტკბობისას დაღამდა და საძინებელში წავიდნენ .ანა არ იძინებდა და თვალები აუცრემლიანდა
_რა გჭირს ან?
_ არაფერი მე... მე უბრალოდ დაძინების მეშინია
_ კარგი რა ან მე შენთან ვარ მოდი დაიძინე კარგი? მე არ დავიძინებ ნუ გეშინია.აქ ვიქნები

ანა სანდროს კლავებში მოიკუნტა და ჩაეძინა სანდრო კი მთლიანად მასზე იყო მიკრული და მთელი ღამე მის თმებს ეფერებოდა ,დროდადრო კოცნიდა ცოტახანში ანასაც გამოეღვიძა და თხოვა რომ მასაც დაეძინა .დილა ძალიან ბედნიერი იყო დილით ანა ალექსანდრეს კოცნამ გააღვიძა და ასე ბედნიერად საათობით უმზედნენ ერთმანეთს. სანდრომ თმაზე ფერება დაუწყო და თან ესაუბრებოდა.

_ანნ წასვლა მოგვიწევს დღეს .
_რაა? ასე მალე? რატომ?
_დაიფიცე რომ ელინას არაფერს ეტყვი .
_რაა? ხო მიდი მიდი მითხარი მალე
_გითხრა?
_ეე ნუ მაწვალებ რა.
_კაი ჰო. შენმა დეიდაშვილმა აიჩემა თავის დაბადებისდღეზე ხელი უნდავთხოვოო და უნდა დავეხმაროთ
_რაა მოვკლავ მაგას ჯერ პატარაა . ნორმალულია ეეგ? შანსი არაა მაგას არ იზავს
_ გოგო ნუ იქნევ ხელებს რა შანსი არაა უყვარს და აბა რა ქნას?
_რა რა ქნას ბავშვია ჯერ ელინა . მასე არ შეიძლება !
_შენზე შეიძლება?
_მერე ჩვენ ვქორწინდებით? რა სისულელეა შეიძლება ნებისმიერ წამს დავშორდეთ და ისინი? ხელს აწერენ გესმის?
_ როგორ? ყოჩაღ . ანუ ნებისმიერწამს შეიძლება დავშორდეთ ხო?

სანდრო იმდენად გამწარებული იყო სწრაფად წამოხტა მაისური გზაში ჩაიცვა და იქაურობას ელვისსისწრაფით მოწყდა .

_სანდრო არა არა ! ჯანდაბა ! მე ეს არ მიგულისხმია !

საღამოს სანდრო დაბრუნდა და ანასთვის ზედ არ შეუხედავს ისე ესაუბრებოდა ანას კი თვალები ტირილისგან დაუსივებოდა ესყველაფერი შენიშნა მაგრამ რა ექნა ამ ყველაფერს ასე მარტივად ვერ დაივიწყებდა .

_ წამოდი<მივდივართ
_სანდროო გთხოოვ არ მინდოდა ცუდად გამომსვლოდა
_არაფერია წამოდი მალე!

ანა ისევ სლუკუნით აედევნა და სხვა რომ ვერაფერი მოიფიქრა ადგა და ზურგზე შეაჯდა .
_რას აკეთებ?
_ არაფერს სანამ არ მაპატიებ არ ჩამოვალ!
_ნუ ტირი მაინც ხომ იცი ვერ ვიტან !
_გთხოოვ მაპატიე და ასე აღარასდროს მოვიქცევი აი ამის მეშინოდა ყოველთვის რაღაც მეშლებ ადამიანებთან , მეშინოდა რომ სისულელეს გავაკეთებდი .
_არაუშავს ანნ არაფერია უბრალოდ ხომ ხვდები არა?
_მაპატიებ?
_აბა რაა გოგო!
_ რა ბებრუხანასავით გაიძახი გოგო გოგო .
_მე ვგულისხმობ ჩემო გოგო!
_ხო ვიცი ჩემო სიცოცხლე .

ანა ჩამოხტა და სანდრომაც აიტაცა ჩასვა მანქანაში და ყელში კოცნა დაუწყო
_ე გეყო რა . მასე ნუ შვები მაჟრჟუალებს თუ რაცაა!
_ჰაჰ ჩემი გოგო მთელი ცხოვრება რომ გკოცნო არ მეყოფა .
_კაი წავედით .

ანაც წინ ჩაჯდა და მგზავრობისგან დაქანცულს ჩაეძინა და ფეხები მინასთან ეწყო ხოლო თავი ალექსანდრეს მხარზე.
როცა მივიდნენ ბიჭები ცალკე დაიშალნენ ხოლო ელინა და ანა ერთად იყვნენ და ერთმანეთს რაღაცეებს უყვებოდნენ , ელინა გაოცებული უყურებდა ბედნიერებისგან როგორ ანათებდა ანა . მალევე გავიდა ერთი კვირა და მოვიდა ელინას დაბადებისდღეც გოგოები გაიპრანჭნენ და სანდრომ ანა და ელინა წაიყვანა და ადგილზე რომ მივიდნენ გაოცებისგან პირი ღია დარჩენოდათ . გარშემო დიდი მდელო იყო ბნელოდა რადგან საღამო იყო უკვე და წინ დიდი სცენა იყო სცენაზე კი
maroon 5 ჯგუფი იდგა ელინა გაიქცა და გიოსმოეხვია კონცერტი ცოტახანს გაგრძელდა შემდეგ გიო სადღაც გაუჩინარდა და ელინას ხმა სცენიდან მოესმა.

_ ელინა შენთვის ბევრჯერ მითქვამს რომ ძალიან მიყვარხარ ახლა შენ 18 წლის გახდი და გილოცავ ჩემო ცხოვრება , კიდევ ერთხელ გეუბნები რომ ძალიან ძალიან მიყვარხარ და... და ვფიქრობ მაქ უფლება გკითხო გამომყვები ცოლად?

გარშემო სიჩუმემ დაისადგურა ელინამ კი ცრემლები ვერ შეიკავა და ატირდ ბევრი აღარ უფიქრია და

_ხოო აბა რაა. მიყვარხარ ცხოვრება! ძალიან ძალიან. უსასრულოდ!

ანას ისე უხაროდა სანდრო ბედნიერებისგან რამის გაჭყლიტა . შემდეგ იყო მილოცვები , მადლობები და ბევრი სიხარული ანა და სანდრო კი ისევ ისე ჩუმად ხვდებოდნენ ერთმანეთს .ერთ დღესაც სასერინოდ რომ მიდიოდნენ ანას მოწყენილ სახეზე სანდროს ეცინებოდა , მაგრამ ვერ გაეგო რათომ იყო მოწყენილი.

_სანდროო, ნუ დამცინი რა!
_ რანაირი სახე გაქ? მითხარი მაშ რა გჭირს !
_აუ დავიღალე რა ასე .
_როგორ ასე?
_აი ასე! ამდენიხანია ჩუმად ვხვდებით!
_კაი დაწყნარდი მოაწერონ ხელი ელინამ და გიომ .
_აამ და როგორ აპირებ ამის თქმას?
_ეგ მე ვიცი! დამშვიდდი და ნახავ არაფერია ისეთი .
_ხოომ კაი

ასე გავიდა ერთი კვირა . ელინას და გიოს გადაწყვეტილი ქონდათ რომ მხოლოდ მაშინ ექნებოდათ ქორწილი როცა ელინა სკოლას დაამთავრებდა, ხოლო სკოლის შემდეგ ქორწილიც ექნებოდათ ახლა კი მხოლოდ ხელს მოაწერდნენ.
დადგა ეს დღეც და ელინამ და გიომ ხელი მოაწერეს ერთი კვირა დასასვენებლად პარიზში ელინას სურვილისამებრ და როცა ჩამოვიდნენ როგორც ყოველთვის ერთად შეიკრიბნენ ანასთან და სასწრაფოდ ანამ ელინა თავის ოთახში აიყვანა , ბიჭები კი დაბლა დარჩნენ .

_აბა გიო გვიამბე რა ხდებოდა (ლუკა)
_ კარგით რა ბიჭებო რა უნდა მომხდარიყო? დავისვენეთ და აჰა აქ ვართ. (გიო)
_ჰაჰ კაი კაი (ლუკა)
_ხო რაიყო. ალექს შენ რა გჭირს ბიჭო რას ცქმუტავ რაზე ნერვიულობ? (გიო)

_მოკლედ ბიჭებო მინდა გესაუბროთ გთხოვთ გამიგოთ ისე როგორც ძმები და თუ ჩემს მხარეს იქნებით ხო . თუ არა და არც ეგ შემიშლის ხელს ! (სანდრო)
_მიდი ამოღერღე რაზე უნდა გვესაუბრო?(ნიკა)
_რაზე არა ვიზე,(სანდრო)
_ და ვიზე?(გიო)
_ჩემზე და ანაზე (სანდრო)
_მოიცა მომესმა ? (ნიკა)
_ რა შენზე და ანაზე ? (ლუკა)
_ხო გისმენთ აბა ! (გიო)

_______
კი აღარ კითხულობთ მაგრამ მაინც :) ♥