(თავი მეთერთმეტე)

აგვისტოს ცხელი დღეებია...
ერთი ნიავიც ძვლებში ატანს...
ყველა ცივ ადგილს ეძებს გასაგრილებლად...
სანდრო კი ეზოში საქანელაზე წევს და ჩვეულებრივად იწვება. ფიქრებშია წასული და ვერც სიცხეს ვერ გრძნობს. ცდილობდა მის გამოფხიზლებას მარინა მაგრამ საპასუხოდ ღრენას იღებდა. დღეს ყველაზე აღელვებული იყო სანდრო.. თავისი და ჩამოვიდოდა სულ მალე.. ცოტახანში აეროპორტში უნდა დახვედროდა. რათქმაუნდა რთული იქნებოდა ამდენი ხნის უნახავ დასთან შეხვედრა და უფრო მეტად იმაზე ფიქრობდა როგორ შეეკავებინა თავი და არ ქონოდა ემოციური ფონი. თიტქოს დრო მალე მაშინ აგდის როცა რამით დაკავებული ხარ, ლოდინში კი უფრო ნელა, თუმცა ეს დრო ფიქრში უფრო მალე გავიდა და სანდროც ამ სამყაროს დაუბრუნდა, უკვე გამოფხიზლებულმა იგრძნო როგორ დაიწვა..
წყალი გადაივლო , მოემზადა და აიროპორტისკენ გაემართა. მანქანაში უფრო აუჩქარდა გული , ძლივს ატარებდა მანქანას, რამდენჯერმე ღიმილი შეეპარა სახეზე, ფიქრობდა რა მაგარი დღეები ელოდა წინ გიჟ დასთან ერთად. ყველა შუქნიაშანი ეზიზღებოდა , უნდოდა მალე მისულიყო აეროპორტში და მისი დაიკო წამოეყვანა, ამ შქნიშნის ინციდენტს კი ალბათ ვერასდროს დაივიწყებდა... სანდროს მანქანის გვერდის ჩვეულებრივი კიას სედანი გაჩერდა. მარინა სანდროს ყოველ წუთს ურეკავდა ახლაც ტელეფონზე ლაპარაკობდა და სულ ორი წამით გახედა სედანს, მანქანიდან ვიღაც თვალს არ აშორებდა, ისევ მოადუნა ყურადღება სანდრომ და გზისკენ გაიხედა, ცოტა დროის შემდეგ ტელეფონი გათიშა და ნაცნობი სილუეტის გამო ისევ მანქანას გახედა. ახლა უკვე ნელი ტემპით. მანქანაში დემეტრე და კიდევ რამდენიმე ბიჭი ისხდა. მათ დანახვაზე სანდროს გაეღიმა და ზედმეტობების გარეშე აარიდა თვალი. თავისი და დაავიწყდა , ბედის ირონიაზე დიაწყო ფიქრი...

- დიდი სიამოვნებით ეხლა იარაღს გავაძრობდი და შუბლს გაგიხვრიტავდი როგორც ფილმებშია. მაგრამ არც იარაღი მაქვს, არც ფილმში ვარ და არც გოიმი ვარ! (საკუთარ ფიქრებზე თვითონ ეცინებოდა სანდროს)

შუქნიშანი საშინლად ნელა ითვლიდა წამებს.. ისე ფეთქავდა სანდროს გული თითქოს ომიდნა ცდილობდა თავი დაეხწია... როგორც იქნა მწვანეც აინთო და არც ისე სწრაფად მაგრამ მაინც მოწყდა ადგილიდან სანდრო.. მალე წამოეწია სედანიც. პატარა მანქანა G კლასისკენ იწევდა რისი სურვილი ქონდა ნორმალური ადამიანი ამას ვერც გაიფიქრებდა. სანდრო უფრო უმატებდა სიჩქარეს და გვერძეც იწეოდა, ფრთხილობდა, მაგრამ მალე შეწყვიტა თავის არიდება , სედანს გაუსწორდა და პატარა მანქანამაც პატარა ნაკაწრი გაუკეთა სანდროს მანქანას. გასმის ხმა საშინლად ჩაესმოდა ყურებში სანდროს.. მანქანაზე მთვერსაც ვერ იტანდა, ნაკაწრზე ზედმეტი იყო ლამაპარაკი.. არც უფიქრია ბევრი რა უნდა გაეკეთებინა... სედანმა სიჩქარეს მოუმატა თუ არა სანდრო წამოეწია და მანქანას გვერდიდან ისე დაარტყა გძიდან მოასრიალა და დემეტრემ საჭე ძლივს დაიმორჩილა.. ოდნავ ძლიერად რომ დაერტყა ალბათ დიდ ავარიას გააკეთებდნენ. მაგრამ ამის შემდეგ მიხვდებიან ვის უნდა შეეჯიბრნონ.

***
აეროპორტში დაგრუზული მივიდა.. ჯერ ლიზას რეისი არიყო ჩამოფრენილი. ახლა აქ რა მოიცდისო და მძიმედ დაჯდა ცარიელ სკამზე. დიდი ხნით არ მოუწია ლოდინი , შორს იჯდა სანდრო მაგრამ მაშნვე იცნო თავისი დაიკო და მაშინვე ისკენ გაიქცა. ლიზამ ჩანთები იატაკზე დაყარა და სანდროს შეახტა. დიდი ხანი იყვენენ ასე, ორივე ჩუმად იყო.. ვერც ვერაფერს იტყოდნენ ასეთ მომენტში უბრალოდ არარის საჭირო სიტყვების სროლა აქეთ - იქით , ბევრ უსიტყვო გრძნობას ვერ გადმოსცემ და არც არის საჭირო.. ვისაც უყვარხარ გაიგებს შენი გულის ფეთქვას და მიხვდება როგორ გიხარია მასთან ერთად ყოფნა.
როცა ჩამოსვა უკან დაიხია და შორდან შეხედა ლიზას, გაოგნებული იყო ისეთი დიდი გოგო ჩამოვიდა ძმასთან. სრულიად შეცვლილი იყო ლიზა, აქედან ბავშვი წავიდა და ახლა უკვე დაქალებულია. ყოველთვის მოწესრიგებული და დახვეწილი იყო ლიზა , შესაბამისად ამერიკული სტილით არ ჩამოსულა.
ლიზას ვერაფერს ეუბნებოდა , ენა ებმეოდა ხოლმე როცა მის შექებას იწყებდა. დაიკომ კი კომპლიმენტებით აავსო.
მალე გადმოვიდა ლიზა ამ ქვეყნის ცხოვრების სტილზე. ძალიან მცირე დროში მოატარა სანდრომ ყველაფერი... სულ ერთობოდნენ და გიჟობდნენ ერთად. მარინასთვის ჩამოსვლის დღე კი არა ყოველი ახალი დღე ემოციური იყო. ჯერ კიდევ არ სწჯეროდა ასე ერთად და ახლოს რომ ყავდა ორივე შვილი.
თათიასთან შეგუებას დიდი დრო არ დასჭირვებია იმისდა მიუხედავად , რომ ლიზას ნიაზე აფანატებდა და ძალიან კარგი მეგობრები იყვნენ. ლიზა ისეთი კომონიკაბელურია რომ ყველასთან ახერხებს ურთიერთობას , როგორც თათია.

***
ყოველ დილით სანდროს რაღაც არანორმალური მოპყრობა აღვიძებდა. ლოყებს უწელავდა ერთი ქაჯი გოგო. ხელებზე ეთამაშებოდა, აწვალებდა, გვერდზე უწვებოდა ხოლმე და არ ასვენებდა. ან უბრალოდ არაამქვეყნიური სიცილი და რიბილი გააღვიძებდა დილით. თითქოს უკვე ყავდა შვილი სანდროს. ლიზა სულ პატრა დარჩა იმისდა მიეხედავად ,რომ გარეგნულად დაქალდა და შეიცვალა. როცა დაფიქრდებოდა სანდრო ხვდებოდა რომ არასდროს წასულიყო ლიზა ამერიკაში. თითქოს ყველა გამაოცოცხლა სახლში და ზედმეტი პრობლემები თავისი ფეხით წავიდნენ როცა ლიზა დაბრუნდა.
ერთ დღეს პიანინოს ხმამ გააღვიძა სანდრო. ჯერ იმაზე დიაწყო ფიქრი სად აღმოაჩინა მარინამ პიანინო.. ერთ ოთახში იდგა მაგრამ სანდრომ შეიძლება ვერც იცნო, იმდენი ხანია აღარ დაუკრავს. მარინას კითხა სიადან ისმოდა ხმა და იმ ოთახში შეიხედა. ლიზა უკრავდა..

- გაჩერდი გთხოვ. მერე მოვიყვან ვინმეს და გასწავლის დაკვრას.
- ოჰ.. შემოდი დაჯექი და ხელს ნუ მიშლი.

სანდრო დივანზე მოკალათდა და ლიზას უსმენდა.. თავიდან ეს ხმა ნერვებზე მოქმედებდა , მაგრამ მერე დაამშვიდა მელოდიამ.. სხვა სამყაროში გადაიყვანა. თან მელოდია ეცნობოდა, ვერაფრით გაიხსენა და როცა ლიზამ დაამთავრა დაკვრა მაშინვე ჰკითხა.

- მეცნობა ეგ მელოდია.
- შენ და მამა უკრავდით ხოლმე. - ლიზა სკამიდან ადგა და დივანზე სანდროს მიუჯდა გვერდით. ორივე იმაზე ფიქრობდა რა დრო უნდა გასულიყო , რომ მამის ხსენებაზე ორივეს საშინლად არ შასწყდომოდას გულში რაღაც.

თემა მალევე შეცვალა ლიზამ. თათიაზე დუაწყო ლაპარაკი. კარგი წყვილი ხართ და კარგი ურთიერთობა უნდა დაამყაროთო.

- არ მოვწონვარ მე თათიას. სხვანაირი ტიპები მოსწონს.
- შენ არც არავის მოეწონები ასე. მესმის რომ ყველაფერს გახდები შენი შარმით , მაგრამ ტიპობა მხოლოდ შარმზე არარის დამოკიდებული. საერთოდ უშნო ტიპი შეიძლება მოგეწონოს , მხოლოდ იმიტომ რომ საოცარი მანერები შეიძლება ქონდეს. შენ უხეში და უტაქტო ხარ.. შესაბამისად შენი სისაყავრლე და ლამაზი თვალები ვერ გადაწონის მაგ ხასიათს. ერთადერთი ვისაც შენი ესმოდა , უთქმელად და შენი ცუდი მანერებიც უყვარდა ნია იყო. სისულელის გამო დაშორდი და იქნებ შენს თავში შეცვალო რამე?! არასდროს მომეწონება ადამიანი რომელმაც არიცის სიტყვების მნიშვნელობა: მიყვარხარ, მენატრები , ბოდიში.. თუ დამიჯერებ ყველაფერი გამოგივა.

სანდრო გაოგნებული უსმენდა თავის დას.. ამას მისგან არ მოელოდა.. ამ სიტყვების შემდეგ მიხვდა შინაგანადაც როგორ გაზრდილა ლიზა. ძმას როგორ აჯობა ისიც იგრძნო. როცა ლიზას ელაპარაკებოდა ბავშვი საკუთარი თავი ეგონა. გრძნობები არარის ასაკზე დამოკიდებული. ბევრ ზრდასრულზე უფრო ემოციური თინეიჯერები არსებობენ.

***
სანდროს ზუსტად ასეთი ადამინი ჭირდებოდა გვერდით. ყოველი დილა იწყებოდა ღიმილით და "მიყვარხარ" - ით.



(მაინტერესებს თქვენი აზრი <3)