ჩეემი სანატრელი დღე ოცნება და ყველაზე ბედნიერი დღე იწყებოდა და თავს მშვენივრად ვგრძნობდი. ქორწილი შესანიშნავი რამააა. ალექსანდრე ისეთი სიმპათიური იყო რამის იქვე დავდნი. ჩემი გოგოები ისეთი საყვარლები იყვნენ რომ არ ვიცი რააა. ნინას ატმისფერი მოკლე კაბა ეცვა მკერდთან რეზინით იყო მოჭერილი, მკლავები გიპიური იყო. მაკიაჟი სადა და ლამაზი ჰქონდა, თმები კოსად ჰქონდა გაკეთებული. ნია ეს სუფთა პრინცესა იყო, ლამაზი სალათისფერი გრძელი კაბა ეცვა, თმები მაღლა ჰქონდა აწეული და დაკულულავებული, მაკიაჟი ლამაზი ჰქონდაბ არც სადა იყო და არც გადატვირთული სახე ჰქონდა ხო თავზე პატარა აბადოკი ეკეთა და ზედ პატარა გვირგვინი ჰქონდა დაწებებული. მარიამი ისეთი საყვარელი იყო რამის შევჭამე, კაბა მოკლე ეცვა წითელი და ყვავილებიანი იყო, მაკიაჟი სადა მაგრამ ამავ დროულად მკვეთრი. რაც შემეხება მე მე გრძელიი თეთრი კაბა მეცვა, არც ძაან მკვეთრი და არც ძაან სადა მაკიაჟი მქონდა. ვარცხნილობა გაშლილი თმა მქონდა და ზემოთ შეკრული და დახვეული მქონდა. მალე ოთახში ბიჭები შემოცვივდნენ და იქვე დაატორმუზეს.
-ვაუუ ანასტასია ეს შენ ხარ???
-არა მეზობლის შვილი ვარ.
-ისა და შენი გაცნობა შეიძლება??
-არა მე მყავს ჩემი რაინდი. დაგაგვიანდა.
-რაინდობამდე ცოტა უკლია.
-ლექსო ნუ მაიმუნიბ შენ.
-კაი ხოო და მაინც გაცნობა მინდა შენი.
-მმმ.. არაა მე არ მინდა.
-ჩემი დაიკო რა ლამაზიაა.
-ბექააა.. დავიკივლე და გაქცევა მინდოდა მისკენ მაგრამ ჩემჭირად ჩავიცვი მაღალქუსლიანები რაა და ამსიგრძე კაბაა. ძლივს ჩავეხუტე ჩახუტებაშიც კი ხელს მიშლიდა ეს კაბა, მაგრამ მაინც მომწონდა ეს ხომ ჩემი საქორწინო კაბააა.
-მეც მინიშვით რააა.
-ნიკააა მოდი შე ჩურჩუტო.
-ვინაა გოგო ჩურჩუტი ამხელა კაცი ვარ და სენ კიდევ მარცხვენ მეუღლის წინაშე.
-დამინდეთ დიდო მეფეოო.
-ოხხ შენ გათხოვებაც არ გამოგასწორებს.
-ვიცი ნიკა ვიცი.
მალე ალექსანდრეც მოვიდაა დაააა აი მაშინ უნდა გეხნახეთ რა სახე მქონდა რამის იქვე დავიფერფლე, ისეთი სიმპათიური იყოო ეხავე აგიღწერთ როგორ გამოიყურებოდა. ესე იგი ლამაზიი მწვანე თვალები უბრწყინავდა სიხარულისგან, სულ თავის დიდ ვარდისფერ ტუჩებს აცმაცუნებდა რადგან საღეჭ რეზინს გეჭავდა, მაღლა ოფოივით აქოჩრილ თმას ხელს ნერვიულად უსმევდა და ყველაზე მთავარი მისი სმოკინგი იყო რომელიც უფრო სიმპათიურს აჩენდა და ეს მიზიდავდაა.

ალექსანდრეს ფიქრები:

აი დადგა დღე რომელსაც მთელი ცხოვრებააა ველოდები, თუმცა გატყუებთ, არასდროს მიფიქრია ცოლის მოყვანაზე... უბრალოდეშინოდა რომ დავკარგავდი მასაც როგორც დედ-მამა დავკარგე, მაგრამ ამას არ შევუჩერებივარ ცხოვრებაში, ცხოვრებას განვაგრძობდი თუმცა ყველას გულცივად ვექცეოდი, რადგან მეგონა რომ ისინიც მალე მიმატოვებდნენ. სულ კოპებშეკრული დავდიოდი მანამ სანამ ეს ქალი ანასტასია ქავთარაძე არ გამოჩნდა და ყველაფერი თავდაყირა არ დააყენა. მან ცხოვრება ხელახლა მასწავლა, უხეშად რომ ვთქვათ მან მე როგორც ძაღლი ისე გამწვრთნა. აქამდე არაფერზე არავის არ ვთანხმდებოდი თუ მე არ მინდოდა, მაგრამ ამ ქალბატონმა ისეთ რამებზეც კი დამიყოლია რაც არასდროს არ გამიკეთებია და ეს მახარებდა. ვგრძნობდი მთელი გულით ვგრძნობდი, რომ სიცოცხლეზე მეტად ეს პატარა ანგელოზი მიყვარდა და მიყვარს მის გარეშე დღის დასაწყისი ვერ და არ წარმომიდგენია, ის არის ჩემი მზეც, მთვვარეც, დღეც და ღამეც. ის ჩემი გულიაა რომელსაც ვერავინ წამართმევს რადგან საიმედოდ მყავს ჩამარხული ჩემს მკერდში. მასთან სახლში მალე მივედი და მის ოთახში რომ შევედი არ ვაჭარბებ და ინფარქტი, ინსულტი და კიდევ ბევრი რამ ერთად დამემართა. ამ გაშლილ თეთრ კაბაში ისეთი ლამაზი და მომხიბვლელი იყო ჩემი მწვანეთვალება ქალი რომ არ ვიცი. მისი ვარდისფერი დიდი ტუჩემი წითლად იყო შეღებილი მწვანე თვალები უელავდა და შავი ლაინერი მის ლამაზ თვალებს უფრო მკვეთრს და შესამჩნევს ხდიდა, თმები რომელიც ულამაზესად ჰქონდა გაკეთებული ისე უხდებოდა რომ არ ვიციპატარა ბავშვი იყო ჩემთვის იცით რატომ? იმიტომ რომ ბავშვური ქცევები აქვს იმიტომ რომ ლაღი და გიჟი პიროვნებაა, მაგრამ ამ კაბაში ის დედოფალს გავს ერთ-ერთი მულტფილმის გმირს გავს სახელს ვერ ვიხსენებ, მაგრამ მაგას რა მნიშვნელობა აქვს მთავარი ისა რომ გული ამომგლიჯა და ჩემს ბნელ გულს სიხარული, სიყვარული, ბედნიერება, მხიარუულება და ცხოვრების ხალისი დაუბრუნა. სწორედ ამ ყოველივეს გამო ის არის ის ვინც უნდა იყოს ჩემთვის გულითაც და სულითაც ახლობელი საცოლე, მეგობარი, დაც და დედაც კი არის ალბათ გიკვირთ დათ და დედათ რომ მოვიხსენიებ მაგრამ რა ვქნა ის ყველაფერია მის გარეშე ჩემი ცხოვრება ერთი დიდი სიბნელეა. სიბნელე რომელშიც ვიკარგები რომელსაც ბოლო არ უჩანს და მარადიულად გრძელდება, მაგრამ ეს სიბნელე ნათელმა სხივმა ჩაანაცვლა და ახლა ის აგრძელებს უსასრულო სიცოცხლეს ანასტასიას სახით. ნათელი სხივი რომელსაც დასასრული არ ექნება, რომელიც მუდამ იქნება, რომელსაც ვერავინ და ვერაფერი ჩააქრობს...

ანასტასიასთან:

ალექსანდრე მომიახლოვდა და ყურში ჩამჩურჩულა.
-ულამაზესი ხარ. ამიერიდან პრინცესა კი არა დედოფალი ხარ.
-ოჰოო ქმარო ასეც ნუ მაღმერთებ სულ კი არ გეყოლები, მაგრამ სადაც არ უნდა ვიყო მაინც შენი ვიქნები.
-სისულელებს ნუ ბიდავ შენ სულ ჩემთან იქნები და სულ სულ სულ ჩემი იქნები.
-კარგიი ვიქნები...
მალწვე წავედით ჯვარი დავიწერეთ, შემდეგ ქორწინების სახლში გადავინაცვლეთ და ხელუ მოვაწერეთ.ექვსზე უჯვე რესტორანში ვიყავით და ვერთობოდით...
-ქალბატონო დედოფალო ვიცეკვოთ.
-ოხხ ნიკააანუ მაიმუნობ უბრალოდ ტასო თქვენო უდიდებულესობავ და დიახ სიამოვნებით ეგეც კვებით.
გავედით და დავანგრიეთ დარბაზი. თქვენთვის არ მითქვამს, მაგრამ სამაგიეროდ ახლა გეუბნებით თორმეტი წელი მე და ნიკა ცეკვაზე დავდიოდით ქართულ ცეჯვებზე რათქმაუნდა და აი რასაც ქვია დავანგრიეთ უქაურობა მართალია კაბა ცოტა ხელს მიშლიდა მაგრამ მაინც მაგრად ვიცეკვეთ. მერე ნელი ვალსი დაიწყო.
-ახლა მე უნდა ვეცეკვო ჩემს ცოლს მოუსვი აქედან ნიას ეცეკვე შენ.
-აუუუ მე... კაი ხოო მამიკო. პატარა ბავშვივით გაიბუსხა და გაიქცა რამე რომ არ მიხვედროდა ნიასთან მივიდა მუცელზე მიეფერა და საცეკვაოდ გამოიწვია. ნინა და ბექაც ცეკვავდნენ. ლექსო და მარიამიც.
-ჩემო ცოლო მიყვარხარ ვგიჟდები შენზე პატარავ.
-მეც ალექსანდრე მეც ამ ქვეყანაზე შენ, ბექა, ნინა, ლექსო, ნიაკა, მარიამი და ნია ხართ ჩემი ნათელი წერტილები, მაგრამ განსაკუთრებით შენ ხარ ყველა სხივს შენი სიკაშკაშით ფარავ.
-კაიაა... გაიბღინძა როგორც სვანებს სჩვევიათ.
-ოხხ კაი ერთი ჩემო სვანო ქმარო.
მალე დასრულდა ნელი ვალსი და ოპააა ჩემი საყვარელი ქართული ცეკვის მელოდია ჩაირთო და ამაზე რომ არ მეცეკვა გაუგონარი ამბავი იქნებოდა ურო სწორედ აფსურდი იქნებოდა. ჩემი ფავორიტი ცეკვა აჭარული იყო რატომღაც ეგ ცეკვა მიზიდავდა. მე დავიწყე ცეკვა და ალექსანდრეც ამყვა თურმე მასაც სცოდნია ცეკვა რაც ჩემთვის არასდროს უთქვამს. ქორწილი მალე დასრულდა,ნუ რაღა მალე დილით ექვსზე დავიშალეთ. ახლა ოფიციალურად ალექსანდრეს მეუღლე ვიყავი და ჩვენს ბუდეშიი მივდიოდით ალბათ ეს სუტყვა ბუდე ძალიან ბანალირად გეჩვენებათ მაგრამ რა ვქნა უბრალოდ ეს ჩვენი ბუდეა სადაც ჩვენი შვილები დაიბადებიან და გაიზრდებიან სადაც დაიწყება ჩვენ სიყვარულის ახაკი ეტაპი. ეტაპი რომელზეც ყველა ქალი, გოგო თუ ბავშვი ოცნებობს...
მაისიც დასრულდა მარიამი უკვე ოთხის იყო,ნია ხუთის პაწუამ მოძრაობა დაიწყო და ყოველ დარტყმაზე ნიას სიხარულის ცრემლები სდიოდა, ნინა ექვსი თვის გახდა და რადგან უკვე გადავედი ჩემი ითახის რემონტი დაიწყეს მე წინააღმდეგი არ ვიყავი რადგან ეს ოთახი ჩემი ძმისშვილის იქნებოდა და მიხაროდა. ნიამაც დაიწყო მზადება და მარიამმაც. ივნისიც დაიწყოი ყოველ დილით ალექსანდრეზე მიკრულს მეღვიძებოდა და მასაც ნაზი კოცნით ვაღვიძებდი, სამსახურში ვუშვებდი და მარტო ვრჩებოდი ხოლმე, მაგრამ დღეს რაღაც სხვანაირად ვგრძნობდი თავს. თითქოს სალში მარტო დარჩენის მეშინოდა, მაგრამ ალექსანდრესთვის არაფერი მითქვამს ან რა უნდა მეთქვა უბრალოდ უხასიათობას მივაწერე და ალექსანდრე გავაღვიძე.
-ქმარო ადექი მოემზადე და ქვემოთ ჩამოდი საჭმელი შეჭამე და სამსახურისაკენ ჰერიჰერი.
-ვდგები ვდგები.მე დაბლა ჩავედი და ყავაც გავუმზადე მაცივრიდან ბადრიჯანი გამოვიღე გაზქურიდან მაკარონი გადმოვდგი და დავჯექი, მაგრამ ვინ გაცდის პური არ ყოფილა და ალექსანდრე გა ძახე .
-მაღაზიაში ჩავალ და მალე მივალ.
-კაიი.
გარეთ გავედი მაღაზია გზის მეორე მხარეს იყო აქეთ-იქით გავიხედე მანქანა არსად ჩანდა ან დილის რვა საათზე მანქანას რა უნდა გარეთ გზაზე წყნარად გადავდიოდი უცებ არსაიდან დიდი ჯიპი რომ გამოვარდა და ეგრევე მე შემასკდა საშინელი ტკივილი ვიგრძენი მაგრამ ვერაფერს ვხედავდი ძირს დავვარდი თვალები დახუჭული მქონდა და ვერ ვახელდი მაგრამ ალექსანდრს ღრიალის ხმა და სასწრაფოს ხმა მესმოდა მეტი არაფერი აღარ მახსოვს....

ალექსანდრე:

სახლში ვიყავი ჰალსტუხს ვიკრავდი კივილს ხმა და საბურავების წუილის ხმა რომ გავიგე ფანჯრიდან გავიხედე და ძირს გონება დაკარგული ანასტასია რომ დავინახე მთელმა ცხოვრებამ წინ ჩამირბინა. სასწრაფოთ გარეთ გავვარდი სასწრაფოშიც დავრეკე და ზუსტად ათ წუთში მოვიდნენ ანასტასია იაშვილის საავადმყოფოში წაიყვანეს. მაშინვე უკან მანქანით გავყევი. საავადმყოფოში მალევე მივედით და ეგრევე საოპერაციო ბლოკში შეიყვანეს რამოდენიმე მოტეხილობა ჰქონდა ასევე ძლიერი ტვინის შერყევა და ფილტვი ჰქონდა გაბზარული. მე რაც შემეხება ყველაფერი ტასოს მაგივრად მტკიოდა არასდროს არ მიტირია მაშინაც კი არ მიტირია დედ-მამა მიწას რომ მივაბარე და ახლა ახლა ყველაზე ცუდად ვიყავი ქალი რომელიც სულ რაღაც ერთი თვეა ჩემი ცოლია მას ვკარგავდი და თან მიჰქონდა ჩემი ცხოვრების უმნიშვნელოვანესი ნაწილი. როგორც კი ტასო საოპერაციოში შეიყვანეს მე ბექას დავურეკე არ ვიცოდი როგორ მეთქვა რომ მის დას ვიღაც სი** დაეტაკა დიდი ჯიპით.მალევე მიპასუხა ეტყობა გავაღვიძე.
-რა გინდა რას მირეკავ დატკბი რა შენი ცოლის გვერდით ყოფნით.
-ბექა ორი წუთი რომ გაჩუ
დე შეგიძლია?? რაღაც უნდა გითხრა ოღონდ ძალიან გთხოვს ძალიან არ ინერვიულო.
-მალე. მითხარი ტასოს მოუვიდა რამე?? ამოიღე ხმა გულს ნუ მიხეთქავ ალექსანდრე
-ბექა ტასოს ვიღაც სი** დაეჯახა ახლა იაშვილში ვართ ოპერაციას უკეთებენ მდგომარეობა კრიტიკულია ბევრი მოტრხილობა აქვს როგორც ჩანს ვიღაცას ძალიან უნდოდა მისი სიკვდილი.
-რააა ახლა როგორაა.
-არ ვიცი ჯერ კიდევ ოპერაციას უკეთებენ რამოდენიმე ძვალი გატეხილია და გასასწორებელიაო ფილტვის ძვალსაც რაღაც რეაბილიტაცია სჭირდებაო.
-ღმერთო რატოო რატოი ჩემი პაწუკა დაა ნეტავ მის ადგილას მე ვყოფილიყავი.
ამის გაგონებაზე უფრო ცუდად გავხდი ვგრძნობდი 7ემს ძმას როგორ სტკიოდა მაგრამ არა ნაკლებ ცუდად ვიყავი მე მასზე ორჯერ და მილიონჯერ ცუდად ვიყავი ფეხზე ძლივს ვიდექი . ბექა და ნინა მალე მოვიდნენ და მე რომ კედელზე აკრული და აცრემლებული დამინახეს იქვე გაქვავდნენ , ნინამ რომ დამინახა მაშინვე მოვიდა და ჩამეხუტა.
-ყველაფერი კარგად იქნება აინახავ ის ძლიერი ქალია შენს გამო იცოცხლეს ის შენ ვერ და არ დაგტოვებს ვგრძნობ ამას და ვიცი რომ ის არ მოკ...
ეს სიტყვა ვერ წარმოთქვა მასაც აეტირა ბექაც მოვიდა და ჩაგვეხუტა სამივე გაქვავებულები ვიდექით ... ნინასათვის ნერვიულობ არ შეიძლებოდა ამიტომ ექიმს ვთხოვეთ მისთვის ოთახი გამოეყოთ რომ დაესვენა პალატა მოგვცეს ნინაც დავიყოლიეთ ოთახში შესვლაზე და დასვენებაზე. ლექსომ და ნიკამაც გაიგეს ეს ამბავი და მაშინვე მივიდნენ ნია და მარიამიც მათთან ერთად იყვნენ ყველა ცუდად იყო არავის ეღიმებოდა ეს ცხადიც იყო ანასტასია ხომ ჩვენში ყველაზე გიჟი და მხიარული ქალია. მის სახეზე ცრემლი სევდიანი ცრემლი ერთხელ ვნახე მაშინ როცა ბექა გაუჩინარდა და უცებ თავში ერთმა აზრმა გაიელვა.
-ბექა.
-გისმენ.
-გახსოვს რომ მოგვიყევი შენი და ტასოს მშობლების სიკვდილი შენთხვევითობა არ იყო ეს სპეციალურად მოხდაო, იქნებ ის ადამიანია ახლაც ვინც შენი და ტასოს მშობლები მოკლა.
-შესაძლებელია პოლიციაში უნდა განვაცხადოთ ან იმ ხალხს უნდა მივმართოთ რომლები ამ საქმეს საიდუმლოთ იძიებენ.
-ოპერაციის დასრულების მერე გავარკვიოთ ახლა უბრალოდ ვერ შევძლებ აქედან ფეხის მოცვლას მანამ სანამა ტასოს ჯანმრთელობაზე ახალ ამბავს არ შევიტყობ აქედან ვერ წავალ.
-კარგი.
ოპერაცია ცხრა საათიდან გრძელდება უკვე პირველი იყო და საშინლად ვნერვიულობდი. მეშინოდა რომ ტასოს რამე ცუდი მოუვიდოდა და მას დავკარგავდი და ვეღარ დავიბრუნებდი. ზუსტად ორის ხუთ წუთზე ექიმი გამოვიდა.
-ანასტასია ქავთაძესთან ვინააა.
-ჩვენ ვართ მე მისი მეუღლე გახლავართ.
-გასაგებია. მისი მდგომარეობა სტაბილურია მართალია ოპერაციის მსვლელობისას გართულებებმა თავი იჩინა მაგრამ ახლა ყველაფერი რიგზეა მხოლოდ ერთი რამ არის რაც უნდა იცოდეთ. მას თავის ძლიერი ტრამვა აქვს და შესაძლლოა დროებითი ამნეზია ჰქონდეს ზუსტად არ ვიცი ამას მაშინ გავიგებთ როდესაც გამოფხიზლდება. თუმცა იმას დანამდვილებით გეტყ ით რომ ეს ქალი ძლიერია და იგი უველაფერს გადაიტანს მან ეს დღეს დაამტკიცა.
ამის გაგონებაზე ცოტა ამოვისუნთქე მაგრამ უფრო ავნერვიულდი იმაზე რომ შესაძლოა ჩემმა პატარამ ვერ გამიხსენოს ვერ გაიხსენოს ჩვენი სიყვარული და საერთოდ ვერაფერი ვერ გაიხსენოს, მაგრამ მთავარია რომ გადარჩა და მაგასაც ვუშველით.
-მადლობა ექიმო ყველაფრისთვის მადლობა.
-არაფრის ბატონო ალექსანდრე.
მთლეი დღე მის გვერდით პალატაში გავატარე. მეორე დღისით მასთან ნინა, ნია, მარიამი,ლექსო და ნიკა დავტოვეთ მე და ბექა კი იმ ხალხთან წავედით ვინც ამ საქმეს ფარულად იძიებს. პოლიციაში ვერ წავიდოდით რადგან შესაძლოა იმას გაეგო ვინც ტასოს მოკვლას ცდილობდა და უარეს დღეში ჩავეყენებინეთ ამას კი ვეღარ და აღარ დავუშვებდი. ყველაზე საეჭვო ის იყო რომ იმ დღის შემდეგ როდესაც ბექმა მოგვიყვა სიმართლე მისი მშობლების გარდაცვალებაზე იმ პიროვნებაზე ვინც ეს ჩაიდინა არაფერი გვსმენია ახლა კი ისევ გამოჩნდა და ჩემს პატარა პრინცესას საფრთხეს უქმნის. უბრალოდ არ მესმის მისმა ოჯახმა ასეთი რა დააშავა რომ ანასტასიაც კი სასიკვდილოდ გაიმეტა ვიხაც გამოშტერებულმა სი*მა. მალე მივედით დანიშნულების ადგილას რომელიც ქალაქ გარეთ იყო დანგრეული და დამწვარი სახლი იყო, როგორც ბექამ მითხრა ეს მისი ოჯახის დასასვენებელი ადგილი იყო სანამ ხანძარი არ წაეკიდა. იქ ვიღაც ორი შავებში გამოწყობილი მამაკაცი დაგვხვდა.
-გამარჯობა ბატონო ბექა.
-გამარჯობათ. გაიცანით ეს ალექსანდრე ონიანია ჩემი დის ანასტასიას ქმარი.
-გასაგებია და სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა.
-ჩემთვისაც და თქვენი სახელები.
-მაპატიეთ, მაგრამ ამას ვერ გაგიმხელთ ჩვენი ურთიერთობა სახიფათოა ამიტომ ჯობს არ იცოდეთ ჩვენი ვინაობა.
-გასაგებია. ახლა საქმეზე გადავიდეთ.
-ესე იგი ანასტასიას ავარიასთან იმ ადამიანს კავშირი აქვს ჩვენ დავადგინეთ მანქანის ადგილმდებარეობა თუმცა დავაგვიანეთ ყველა სამ?ილი გაანადგურეს გარდა ერთისა. თვითონ ანასტასია ცოცხალია და ახლა მთავარია მას ამნეზია არ დაემართოს რათა დაგვეხმაროს ამ ადამიანის დაჭერაში, მანქანა რომლითაც ანასტასიას დაეჯახა ნამდვილი ჯიპია შავი.მისი ფანჯრები დაბურული არ იყო ამიტომ საგზაო კამერების ბაზა გავტეხეთ და მისი ვინაობა დავადგინეთ ეს მამათქვენის ვითომ ერთგული პარტნიორი დიმა პიტიომკინია იგი რუსი პარტნიორია, როგორც გავარკვიეთ მამათქვენს და დიმას შორის ადრე დაპირისპირებები იყო რაც მტრობაში გადაიზარდა თუმცა ეს ყოველივე მალე ჩაწყნარდა და პოტენციური პარტნიორები გახდნენ. მოგეხსენებათ მამა თქვენის კომპანია 2010 წელს გაკოტრების პირას იყო და მან დიმას ფული სთხოვა ვალად ეს ფული სრულიად ვერ დაუბრუნა და მას შესთავაზა რასაც მოისურვებდა იმას მისცემდა. ამ დროისათვის იგი ანასტასიათი იყო მოხიბლული და მისი ხელი მოითხოვა ანუ მისი ცოლად მოყვანა სურდა, მაგრამ ამაზე კატეგორიული უარი მიიღო. მამა თქვენმა მას უთხრა რომ უსიყვარულოდ მის პატარა პრინცესას ვერავიზე გაათხოვებდა. ამის მერე ერთი წელი გავიდა და თანხის იმ თანხის ნახევარი მოითხოვა, მაგრამ საფასური ახლა გაცილებით ურო მძიმე და რთული შესასრულებელი იყო. დიმამ მკაცრი პირობა წაუყენა თუ მამა თქვენი სხვა კომპანიების აქციებს არ მოიპარავდა მაშინ ისიც და მისი მეუღლეც სიკვდილით დაისჯებოდნენ თქვენ კი ობლად გაიზრდებოდით. მამა თქვენმა ამაზე უარი განაცხადა მირჩევნია მოვკვდე ვიდრე პარტნიორებს აქციები მოვპარო და ეს კომპანია რომელიც ჩემი ვაჟის გახდება მიწასთან გავასწორო. ეს დიმამ ვერ მოითმინა და შენს ოჯახს ავტოავარია მოუწყო , მაგრამ მამა შენი ჯერ კიდევ ცოცხალი იყო მანქანიდან რომ გადმოვარდა გულს ოდნავ აცილებული ჰქონდა მანქანის რაღაც დეტალი და ჯერ კიდევ სუნთქავდა როდესაც დაიფიცა რომ იგი ანასტასიას მოკლავდა რადგან მისი ცოლი არ გახდა რადგან მან უარი მიღოო.
-და ეს არის იმის მიზეზი რომ ახლა ჩემი პრინცესა საავადმყოფოში წევს და სიცოცხლისათვის იბრძვის??
-სამწუხაროდ ასეა. ასეთი უმნიშვნელო ამბის გამო ანასტასიაზე შურის ძიებას ცდილობს დიმა ,მაგრამ დახმარება შეგვიძლია.
-როგორ??
-დიმა ნარკოტიკებითაც ვაჭრობს ამის გამო მას ამერიკის შეერთებული შტატების ცნობილი დეტექტივი მას ეძებს და თუ იპოვეს სამუდამოს მიუსჯიან თუ გაიგეს რომ ორი ადამიანი მოკლა და ერთის მოკვლა სცადა, ასევე კოკაინის გაყიდვის გამოც დააპატიმრებენ და ამერიკაში გადაიყვანენ ეს ყველაზე ხელსაყრელი ვარიანტია ყველასათვის. ჩვენც შევასრულებთ მამა შენის საფლავზე დადებულ ფიცს და ჩვენჯ მისია დასრულებული იქნება.
-კარგით და მის დაჭერას როგორ აპირებთ.
-ადვილად იგი ხვალ კოკაკნის გადაზიდვას აპირებს ამსტერდამში მისი პარტნიორის კომპანიის საშუალებით ხოდა ჩვენ შეგვიძლია ფაქტზე დავიჭიროთ და დავაპატიმროთ შემდეგ კი პირადად F.B.I. აგენტებს გადავცემთ მის თავს და ისინი ამერიკაში ჩასვამენ ციხეში.
-გასაგებია.
მალევე დავაწუეთ გეგმები და უკან დავბრუნდით საავადმყოფოში, არაფერი არ მოგვიყოლია რადგან ეს ინფორმაცია როგორც იმ უცნობებმა გვითხრეს საიდუმლოდ უნდა დარჩენილიყო. საავადმყოფოში რომ მივედით ნინამ გვახარა ტასო გონზე მოვიდაო პირდაპირ მასთან შევვარდი სამი ექიმი სინჯავდა და თავს დასტრიალებდა. ტასო კი აცრემლებული იყურებოდა და ყველას ერთიდაიგივე კითხვას უსვამდა სად ვარ და აქ რატომ ვარო.
-ექიმო გთხოვთ მითხარით რომ ამნეზია არ დამართვნია.
-სამწუხაროთ ასეც მოხდა, მაგრამ ეს შესაძლოა დროებითი იყოს თუ თქვენ მას დაეხმარებით რომ გაიხსენოს ყოველი დეტალი მისი უახლოესი წარსულისა შესაძლოა ძველი ანასტასია დაგიბრუნდეთ.
-მადლობა ექიმო.
-გამარჯობა ტასო.
-უკაცრავად??
-მოკლედ ვიცი რომ არაფერი გახსოვს და ამ ეტაპზე გეტყვი რომ შენ ხარ ანასტასია ქავთარაძე 22 წლის, გყავს ძალიან მაგარი ძმა და უმაგრესი სამეგობდო და კიდევ...
-და კიდევ რა??
-არ ინერვიულო და ყველაფერს ნელნელა აგიხსნი .
-ვეცდები.
-ქმარი გყავს.
-ქმარი?? და სადა? ვინ არის? სიმპათიურია?
-მე ვარ შენი ქმარი ჩვენ ერთი თვის წინ დავქორწინდით გუშინ კი მანქანა დაგეჯახა და აქ აღმოჩნდი მსუბუ'ი ტვინის შერყევით რამოდენიმე მოტეხილობით და ამნეზია გაქვს მაგრამ ექიმმა იმედი მოგვცა რომ თუ ყველაფრის გახსენებაში დაგეხმარებით შესაძლოა გაიხსენო ყველაფერი.
-ანუ შენ გინდა მითხრა რომ ხარ ჩემი ქმარი ეომელსაც არ ვიცნობ და მყავს ის ადამიანები ვინებიც შენს უკან დგანან და არცერთს არ ვიცნობ უფრო სწორედ არცერთი არ მახსოვხართ?? ეს სიგიჟეა სრული სიგიჟე.
მესმის შენი ანასტასია, მაგრამ გონებას ძალა უნდა დაატანო და ეს ყიველივე გაანალიზო და დაფიქრდე . ახლა კი ყველას სათითაოდ გაგაცნობ.
-კარგი და რომ წამოვჯდე შეიძლება.
-არა.
-რატომ
-ფილტვის ძვალიო თუ რრაც გაქვს გაბზარული და ზედმეტი მოძრაობებისგან სასურველია თავი შეიკავო.
-ფილტვის ძვალი არა ის.
ანასტასიამ განძრევა და მდგომარეობის შეცვლა სცადა მაგრამ ამაოდ იმხელაზე შეკივლა რამის სკამიდან გადმკვვარდი.
-მე გაგაფრთხილე შენ კიდევ როგორც გჩვევია ვირზე შეჯექი.
-კარგი ხო ვიწვები წყნარად..
-მოკლედ გეტყვი მე ალექსანდრე ონიანი ვარ 24 წლის, ეს ბექაა შენი ძმა ესეც 24 წლისაა, ეს ნიკაა რომელსაც სულ აწვალებ და მაინც გიყვარს როგორც ძმა მას კი ისე უყვარხარ როგორც და ისიც ჩვენი ტოლია, ეს ლექსოა შენი და ბექას ბავშვობის ძმაკაცი მხიარული ტიპია როცა უნდა, მაგრამ როცა მის გვერდით ხარ ნერვების მოშლის მეტს არაფერს უკეთებ. ხო თქმა დამავიწყდა შენ და ბექა სულ ერთმანეთ ეკინკლავებოდით სანამ მე ცოლად არ მოგიყვანე. ეს ნინაა შენი დად ნაფიცი და რძალი ის ფეხმძიმედაა და უკვე მალე გახდება შვიდი თვის გახდება, ეს მარიამია ლექსოს ცოლი ისიც ფეხმძიმედაა და მალე ხუთი თვის გახდება, ეკ კიდევ ნიაა ნიკას ცოლი ის ექვსი თვის უნდა გახდეს მალე.
-რა იყოთ ბიჭებო რამ გაგამწარათ ასე მიყოლებით რომ დააფეხმძიმეთ ლამაზი გოგოები.
-ვბერდებით ჩემო ტასო ვბერდებით.
-ხოო ბექა ხო.
-ხო.
-ისეთი ბებერი ხარ უკვე უნდა გეფიქრა ბავშვზე.
-ეეე მეე მეც ხომ ცოლი მყავს და მამაც გავხდები.
-ეს სულ ასე ბავშვობს??
-რომ გახსოვდეს გეცოდინებოდა რომ შენც ჩემთან ერთად ბავშვობ ხოლმე.
-აუუ გთხოვ რაა სე ნუ მიყურებ ნიკა , ყველას გპირდებით რომ გონებას ძალას დავატან და ყველას უეჩველად გაგიხსენებთ.
-აი ეს ჩვენი ტასოააა.
-ხოო მიხარია ასე თუ გაგახარათ ამ სიტყვებმა.

ანასტასია:

რომ გავიღვიძე თავზე ერთი დიდ მუცლიანი ქალი მედგა თავს და რომ დამინახა თვალებ გახელილი ეგრევე ექიმს გასძახა. სამი ექიმი შემოლაგდა და მსინჯავდა მე კი ვერ ვხვდებოდი სად ვიყავი ან ვინ ვიყავი. ყველაფერი ბუნტი იყო ვერაფერს ვიხსენებდი საკუთარი სახელიც კი არ ვიცოდი. მალე ოთახში ვიღაც სიმპათიური მამაკაცი შემოვარდა და ყველაფერი ამიხსნა რაც მიხდა ისიც მითხრა და დააყოლა რომ ჩემი ქმარია, გულის სიღრმეში მესიამოვნა ასეთი სიმპათიური ქმარი რომ მყავდა და მერე ყველა გამაცნო . ყველაზე სევდიანი ნიკუშა იყო რომელიც დანანებით მესაუბრებოდა იმაზე თუ როგორ ვბაშვობდით ერთად ეს ვერ ავიტანე და დავპირდი რომ ყველაფერს გავიხსენებდი ნუ ვეცდებოდი მაინც. ოდნავ განძრევა ვცადე კიდევ ერთხელ და ძვლები საშინლად ამტკივდა ალექსანდრემ კი დამტუქსა.
-გოგო რა გითხარი შენ არ იმოძრავოთქო არ გითხარი რა გინდა კიდევ გინდა ფული გამისკდეს და კიდევ საოპერაციო ბლოკთან გავატარო მთელი ოთხი თუ სამი საათი??
-რა? ნუთუ პპერაცოას ოთხი საათი მიკეთებდნენ??
-აბა რა გეგონა იმ დალეწილ ძვლებს ადგილზე დაბრუნება არ დასჭურდებოსა???.
-აუუ რააა როდის გამწერენ.
-თუ კარგად მოიქცევი ბევრს არ იმოძრავებ და ექიმის დანიშნულებას შეასრულებ ერთ კვირაში გაგწერენ.
-მმმ... კაია დაა ჩემს სახლში წამიყვან.
-შენს არა ჩვენს სახლში წავალთ და დავიწყებთ ყველაფრის გახსენებას .
-კაიი და ეს ერთი კვირა რა ვაკეთო?ძ
-ეს ერთი კვირა მოგიწევს იმ გიჟების ამბების მოსმენა.
-კაია და ალექსანდრე რა მაინტერესებს იცი??
-აბა რა გაინტერესებს პატარავ. რატომ მომიყვანე ცოლად??
-ასეთი უაზრო კითხვა არასდროს არ დაგისვამს.
-და მაინც პასუხი მაინტერესებს.
-იმიტომ რომ სიცოცხლეს მირჩევნიხარ, იმიტომ რომ ჩემი ჟანგბადი ხარ ერთადერთი ადამიანი ხარ ვინც შეძლო და ცხოვრების ხალისი დამიბრუნა ვინც მასწავლა რას ნიშნავს იყო გიჟი და მხიარული.
-და აქამდე ჟმოტი იყავი??
ამ კითხვაზე ამ კითხვაზე გაეღიმა, ღმერთოოო რა სიმპათიურია როცა იღიმისსს.
-ასეც შეიძლება ითქვას როდესაც ოჯახის წევრები დავკარგე ცხოვრება სიბნელემ მოიცვა. მერე გამოჩნდა ერთი ნათელი წერტილი შენი სახით და იმდენად ხარ ჩემს ორვანიზმზე მიკრული რომ რაც არუნდა იყოს მაგ სხივს ვერ ჩააქრობ.
-ოჰოო არმეგონა ასე ძალიან თუ გიყვარდი.
-შენ ეს იცოდი როცა ყ ელაფერი გახსოვდა, მაგრამ არაუშავს იმასაც გაიხსენებ თუ როგორ გიყვარვარ და მე როგორ მიყვარხარ.
-მეც ეს მინდა. მინდა გაგიხსენო, გავიხსენო ძმა და მეგობრები და ამაში ჩემი ქმარი დამეხმარება.
-აბა მა რას იზამს.
-აუუ ალექსანდრე შვილი გვყავს??
-არა ჯერ არა ,მაგრამ როცა დრო მოვა გვეყოლება. ის თუ გახსოვს რამდენი შვილი გინდოდა რომ გყოლოდა?
-არ მახსოვს, თუმცა ამ წუთას ვფიქრობ რომ ოთხზე ნაკლებს არ ვიყოლიებ ორი გოგო და ორიც ბიჭი.
-წარმოუდგენელია. სწორედ ამას იძახდი მაშინაც როცა გახსოვდა ყველაფერი..
-ანუ ეს კაის ნიშანია??
-რა თქმა უნდა პატარავ.
ერთოო რა საყვარელია ეს ბიჭი გამაგიჟებს ეს მე. ისე ყოჩაღ მეე რა ბიჭი ამვაგდეე. ჩემს ფიქრებზე გამეცინა და ძვლები ისევ ამტკივდა მაგრამ მოთმენა შეიძლებიდა.
-რაზე იცინიხარ?
-ისე უბრალოდ
-და მაინც.
-მაშინ არ გამებუტო ანრ ამე მსგავსი არ გააკეთო.
-გპირდები.
-კაი. შნეზე ვფიქრობდი კარგი ბიჭი ამიგდიათქო.
-რაოო კაი კი არა ძაან მაგარი რომელი ბიჭი მოითმენდა იმ სიგიჟეებს რაც მე და შენ ერთად გადაგვხდა ნუ ჭკვიანი ეგრევე დაგშორდებოდა და აი გიჟისა რა მოგახსენო.
-ოჰოო და რა სიგიჟებიი გადაგვხდა??
-ესე იგი ჯერ ხომ სულ ვჩხუბობდით როცა გავიცანით ერთმანეთი, მერე ჩემთან დაიწყე მუშაობა იქ თურმე ვიღაც გოგოსთან დაგინახივარ და სამსახურიდან წახვედი. ცოტახნით ხევსურწთში მიდიოდი მე კიდევ არ მირიგდებოდი ხოდა შენმა ძმამ ბორკილები გაგვიკეთა ხელზე და ასე გაგვყარა ხევსურეთში და გ ითხრა იქიდან რომ ჩამოხვალთ ბორკილებს მერე მოგხსნითო, ხო მანამდე ბაკურიანშიც ვიყავით იქ ყველა ჩაგვკრასკე ზოგი ლამაზ კაბაში გამოაწყვე და ხოო ვიდეოებიც გვაქვს და მერე განახებ, ზღვაზეც ვიყავით იქ შენც და გოგოებიც გაბუტულები იყავით ჩვენზე ხოდა მახე დაგვიგეთ მაგის ვიდეოებიც გვაგვს ლეპტოპში ხვალე მოგიტან და განახებ ყველაფერს.
-ოჰოო ყოჩაღ მე ისე ღირსი კი იყავი მაშინ რომ გაგებუტე თურმე ხოდა ეხაც იმავეს გავაკეთებდი რაც მაშინ გავაკეთე ვოტ ტაკ.
-ეხა ძვლები რომ არ გტკიოდეს დაგსჯიდი მაგრამ მეცოდები.
-ვაიმეე ჩემი მზრუნველი.
- რა იყო გოგო ასე მალე შეგიყვარდი??
-არაა მაგრამ ნელ ნელა გიხსენებ და ვცდილკბ გახსენებას და თუ არ გინდა მაშინ არ გაგიხსენებ.
-ეგ ყველაზ მეტად მინდა პატარავ მინდა გაიხსენო ყველადერი....
ღმერთო რა ცხოვრება ბიჭიააა ამ ბიჭს ხელიდან არ გავუშვებ ის ჩემია და მორჩა გველაფერს ვიღონებ რომ გავიხსენო ყვწლა და ყველაფერი განსაკუთრებით კი ალექსანდრეს გახსენება მინდა. მინდა გავიხსენო მის მიმართ ის გეძნობები რომელიც მასთან მაკავშირებს. მინდა მისგან შვილები და საერთოდ თვითონ ალექსანდრე მინდა. მალე ჩამეძინა მაგრამ შუბლზე მხურვალე კოცნა ვიგრძენი მივხვდი რომ ოთახიდან გასვლას აპირებდა ამიტომ მაიკაში ვწვდი.
-არ წახვიდე მარტოს ნუ დამტოვებ.
-არც მივდიოდი სულელო უბრალოდ დივანზე დაწოლას ვაპირებდი.
და თითი ჩემს საწოლთან მდგომი დივნისაკენ გაიშვირა.
-უიი მე მეგონა.მიდიოდი და შემეშინდა მარტო დარჩენის.
-ახლა როცა გონს მოხვედი ერთი წუთითაც ვერ დაგტოვებ!!
-და რომ გთხოვო ჩემი ცხოვრებიდან წასვლა. თუმცა ამას არასდროს ვიტყვი... ჩემთვის ჩავიბურტყუნე და ალექსანდრემ ჯერ გაოცებულმა გამომხედა და მერე გაეღიმა.
-ვერ დაგთმობ რაც არუნდა იყოს უკვე ჩემი ხარ მიგისაკუთრე ანასტასია.
-აუ ალექსანდრე შენ ხო პატარას და ტასოს მეძახი ახლა ანასტასიას რატო მეძახი??
-რა? საიდან იცი რას გეძქხდი.
-თავში უცბად ამომიტივტივდა.
-ღმერთო მადლობაა. ნელ ნელა იხსენებ ყველაფერს პატარავ.
ისეთი გახარებული მომვარდა აი არ ვიცი რაა და ეგრევე ტუჩებზე მეცა მე არ შევეწინააღმდეგე ის ხომ ჩემი ქმარია.
-აუ ალექსანდრე ვერ ვსუნთქავ ..
-აუუ ბოდიში რააა არ უნდა გამეკეთებინა ეს უბრალოდ სიხარული ასე გამოვხატე.
-მერე რა მოხდა შენ ხომ ჩემი ქმარი ხარ და არაფერი გაქვს არც საბოდიშო და არც ასახსნელი.
-მიყვარხარ ტასო.
-ვიცი..
-და მორჩა? იცი და ამით დასრულდა?
-მმმმ... არაა სიყვარულს ვერ დაგპირდები უბრალოდ საშინლად მომწონხარ.... ჯერ ჯერჯერობით მხოლოდ ამას ვგრძნობ და იმედია გავიხსენებ ყველაფერს.
-ამას მე გპირდები პატარავ შენ აუცილებლად გაიხსენებ ყველაფერს.
-ალექსანდრე ორი წუთი მოიწიე რაა.
მოიწია და ახლა კისერში ხმაურიანად ვაკოცე მართალია წამოვიწიე რომ მეკოცნა და ძვლები საშინლად ამტკჯ და მაგრამ ვეცადე არ შემემჩნია . ობლად ჩამოვარდნილი ცრემიც უცებ მოვიწმინდე.
-ეს რისთვის??
-იმისთვის რომ ასე გიყვარვარ იმისთვის რომ მეხმარები ყველაფრის გახსენებაში ზოდი ხელს ჩაიქნევდა.
-მე ზოგი არ ვარ მე ვარ ადამიანი ვისაც სიცოცხლეზე მეტად სჭირდები.
მისი სიტყვები საშინლად მესიამოვნა და მალე დავიძინეთ კიდეც. დილით მოვიდა სამეგობრო წრე ყველა შემოლაგდა ოთახში ალექსანდრეს ისევ ეძინა და მის გაღვიძებას ცდილობდნენ.
-ალექსანდრე გაიღვიძე რაა საქმე გვაქვს დღეს აღარ გახსოვს.
-მმმმმ
-ბიჭო აეგდე ეხა დროზეეე.
-მმმმმმ
-ტასოო ტასო გამოფხიზლდი რა მოგდა ჩქარა ექიმს დაიძახეთ
-რა რა რახდება ხო ყველაფერი რიგზეა??
-კი მხოლოდ ასე აგაგდეთ აქედან მიდი გამოიცვალე და წავიდეტ საქმეზე.
-ეგ საქმე იმათ უნდა მოაგვარონ როგორც მახსოვს ჩვენ არ უნდა ჩავერიოთ თორემ შეიძლება ისეთი რამე მოხდეს რასაც შემდეგში ვინანებთ.
-აუუ მე მინდა რომ იმ ს**სმე გავუსწორდე.
-ეგ მეც მინდა, მაგრამ ჩვენ პირობა დავდეთ ტასოს თავი დავიფიცეთ რომ არ ჩავერეოდით ფიცს კი ვერ გავტეხთ ახლა კი უბრალოდ დატჯბი ცხოვრებით გიხაროდეს რომ შენი და უკეთესადაა.
-ნინა ხო.
-აჰამ.
-რამდენი თვის ხარ
-შვიდის გავხდი დღეს.
-ნია შენ.
-მე ექვსის გავხდი გუშინ.
-ეე რა მაგარია და მარიამ შენ
-ჯერ ეხა ვხდები ხუთის ამ თვის ბოლოს ოცდაცხრაში გავხდები.
-აუუ მეც მინდა ფეხმძიმედ რომ ვიყო და ალექსანდრეს თქვენსავით რომ ვებუზღუნებოდე.
-ეს ნახე რაა.
-რა იყო ნინააა ცუდია ქმარი რომ მომწონს და ნელ ნელა რომ გიხსენებთ?
-ამმ რა გაგახსენდა.
-რა გამახსენდა და ბექას ჩემი და ნინას ერთობლივი ცხოვრება ის დრო როცა ბექას ცოლი არ იყავი და მე მაღვიძებდა მშია მაჭამეო და ეგეთები .
-აუუ რა კაიაააა.
-ისე შენი გამკვირვებია ზოგი გოგო დეპრესიაში ჩავარდებოდა ვაიმე როგორ გავიხსენებო და რაგააცები.
-მე მე ვარ ჩემო ნია ეგეთები არ მახასიათებს მე.
- მარიამ ტასო სულ ასეთი თავ შეკავებული კი არ იყო უბრალოდ ახლა დეფორმაცია განიცადა მისმა ტვინმა.
-ნინა ადგომა და განძრევა რომ შემეძლოს გცემდი, რა დეფორმაცია გოგოო რა დეფორმაცია... აუუ ამან დიეტა ხომ არ დაარღვია გოგოებო?ძ
-რა დიეტა და მე რომ დაგვსი იმის შიშით რომ ბავშვი საქონელს არ დამსგავსებულიყო.
- არაა არ დამირღვწვია ვცდილობ ცოტა შოკოლადი ვჭამო.
-ჩემი ჭკვიანი.
-თქვენ ორი რა ჩუმად ხართ თქვენ ხო არ დაარღვიეთ.
-არააა ჭკვიანად მიქცევას ვცდილობთ.
-რა კარგწბი ხართ.
-აი რომ დაგპირდი ლეპტოპი მოგიტანე და ყველაფერს გაყურებინებ.
-მმმ.. ჩემი მზრუნველი მეუღლე შენ ჩაქრი.
-კაი გაჩე არ გამაწითლო.
-აეეს ჩვენც აქ ვართ.
-აუუ ნიკააა იციი გამახსენდა ბავშვობაში ლოყებს რომ მაწიწკნიდი ხოლმე და საპასუხოდ მე რომ გკბენდი
-ჰეჰეეე კაი დრო იყო მერე გებუტებოდი და ნეკი ნეკისათი ვრიგდებოდით ხოლმე.
-ხოოო. ლექსო ყველაზე მაგარი იყო სულ უკან დამდევდა და ბექაზე მეტად მაკონტროლებდა ხოლმე ჩემს დას ყურადღება სჭირდებაო.
-მახსოვს მეცცც ბექა კიდე მეჩხუბებოდა ხოლმე არაფერი დაემართება გველია და აქეთ დამართავს ვინმეს რამესო.
-არადა თვითონ მაწვალებდა ხოლმე უნამუსო ეს.
-არა დაიკოო ყველაზე მეტად მიყვარხარ.
-ტასოოო გაგახსენდააა რაღაცებიიი რა მაგარიააა.
-ნიკა არ მითხრა ახლა შევამჩნიე რომ წარსული გაიხსენეო თორე ჩემი ყბხიდან ვეღარ ამოხვალ.
-არააა კაი ხანია მივხვდი.
მოკლედ მოგიყვებით რა მთელი ერთი კვირა წარსულს ვიხსენებდით. ერთი კვირის განმავლობაში ალექსანდრე სულ ახლოს იყო და მიყვებოდა ყველაფერს ისიც კი მახარა ვინც ჩემი მოკვლა სცადა ის დაუჭერიათ და ეცბიაიმ დააკავა და ამერიკაში წაიყვანაოო. მალე გამომწერეს კიდეც უკვე დავდიოდი და ძვლები აღარ მტკიოდა მხოლოდ ფეხი მქონდა ისევ თაბაშირში ერთ კვირაში უნდა მოეხსნათ.
-ტასოო მოვედით.
-აუუ რა მაგარიაა რა ლამაზი ადგილიაა.
-ხოოო მეც მიყვარს ეს სახლი.
-აუუ წამო შიგნით რაა.
ალექსანდრემ მანქანის კსრები გამიღო და ხელში ამიყვანა.
-აუუ ალექსანდრე მძიმე ვარ დამსვიი რაა ცოდო ხარ.
-მძიმე კი არა პეპელასავით მსუბუქი ხარ პატარავ. თქმა და ყელში კიცნა ერთი იყო.. ვიგრძენი მუცელში როგორ გადაიფრინეს პეპლებმა და გული როგორ ამიჩქარდა. მაგიჟებს ეს ბიჭი, ჩემი კოკაინია რაა. სახლში შევედით და დივანზე დამაწვინა.
-ალექსანდრეეეეეე.
-რა იყოო.
-მახსოვხარ ჩემო სვანოო გამახსენდი სულელოოო.
-მართლააა?
-კიიი. ისიც მახსოვს რომ გაგიცანი ჟმოტი უაზრო და დებილი რო მეგონეეე.. მიყვარხარ ალექსანდრე მიყვარხარრრ.
ჰოპ და უცებ გამეღვიძა ალექსანდრეს გვერდით მეძინა და მასზე მიხუტებული ვიყავი. ნუთუ სიზმარი იყო. რატო მე რატო მემართება ყველაფერი ასეთი რრა დავაშავე. სიმწრისგან ცრემლები წამომივიდა და ტირილში ჩამეძინა. ეს კვირაც უინტერესოდ გავლიეთ. თაბაშირიც მომხსნეს და ახლა სრულიად ჯნმრთელი ვიყავი. სახლში ალექსანდრემ მიმიყვანა და თვითონ სამსახურში წავიდა საქმე გამომიჩნდაო. მე სახლში ვიჯექი უცებ ფონება რომ დამებინდა და იქვე დივანზე დავვარდი... ჰოპპ და ყველაფერმა ერთად იფეთქა ყველაფერი გამახსენდა ყველა ის მომენტი რაც კი თითოეულ მეგობართან ძმასთან და ალექსანდრესთან მაკავშირებდა ყველა კარგიც და ცუდი მოვლენები ... საშინლად გამიხარდა რომ გავიხსენე სულ ყველაფერი ჩემი პირობა ავასრულე ალექსანდრემაც აასრულა პირობა რომ დამეხმარებოდა ყველაფრის გახსენებაში. საღამომდე გადავწყვიტე ალექსანდრეს საყვარელი საჭმელი გამეკეთებინა ეს იყო პიურე და კატლეტი. საჭმლის კეთებაში დრო სწრაფად გავიდა ალექსანდრემ კარები შემოაღო და ეგრევე დაიძახა.
-მოვედიიი.
მეც მეტი რა მინდოდა გავექანე და ზედ შემოვახტი და ტირილი დავიწყე ეს სიხარულის ცრემლები იყო.
-ალექსანდრე მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ
-რა ხდება ტასო.
-გამახსენდა ყველაფერი გამახსენდა.
ამის თქმა და ალექსანდრეს ძლიერი ცახუტება და ყელის დაკოცვნა ერთი იყო. მალე ჭამა და საძინებელში ავედით მთელი ღამე ერთმანეთს არ მოვშორებივართ. ივნისიც გავლიეთ . დაიწყო ივლისი ყველაფერი კარგად იყო ყოველდღე ნინა, ნია და მარიამი ჩემთან იყვნენ ვეხმარებოდი მათ ვარჯიში და სხვა რაღაცეებში. არც ეს დღე იყო განსხვავებული. ხაჭაპურს მივირთმევდით არასასიამკვნი გრძნობა რომ დამეუფლა მუცელში და ეგრევე სააბაზანოში გავვარდი.ძლივს გამოვახწიე იქედან და რომ გამივედი ნინას., ნიას და მარიამის შეშინებულ სახეებს გადავაწყდი.
-ტასო კარგად ხარ?
-ნუ ნერვიულობ ნინა ყველაფერი რიგზეა სანერვიულო არაფერია.
-დარწმუნებულნი ხარ?
-ნია რაზე მიმანიშნებ ??
-რაზე მიგანიშნებს და ფეხმძიმედ ხომ არ ხარო მაგის კითხვა უნდოდა.
-ააა. არ ვიცი.
-მერე წადი ტესტი იყიდე.
სულ ძალით გამაგდეს გარეთ ტესტი ვიყიდე და უკან დავბრუნდი. სააბაზანოში შევიკეტე და პასუხი დადებითი რომ ვნახე წივილ კივილი ავტეხე და გიჟივით გამივვარდი იქიდან.
-ფეხმძიმედ ვარრრრ.
-აუუუ რა მაგარიააააა.. სამივემ ერთხმად დაიყვირა. ბიჭები მალე დაბრუნდნენ სახლში. ალექსანდრე რომ დავინახე გავექანე და მაგრად მოვეხვიე.
-კიდევ უფრო ბედნიერი გამხადე.
-რაზე მეუბნები პატარა .
-რაზე გეუბნები და მამიკო გახდე უნდა მ ა მ ი კ ო.
-არარსებობს.
-სერბობს სერბობს.
-ვგიჟდები შენზე პატარავვვ.
-მეცცც.
მოდი ეხლა მოკლედ მოგიყვებით მთელი ცხრა თვე ალექსანდრეს სისხლს ვუშრობდი ხან რას ვთხოვდი ხან რას მაგრამ უსიტყვოდ მისრულებდა და არ წუწუნებდა .. აგვისტოში ნინას პატარა კაცუნა ეყოლა დემეტრე დაარქვა, მერე ნიაკოს ეყოლა დიტო , შემდეგი მარიამი იყო მას ირაკლი ეყოლა და ყველაზე ბოლო ვიყავი მე. მე დავაგვირგვინე ბიჭი მეყოლა მეც გაბრიელი დავარქვი. ყველა უზომოდ ბედნიერები ვიყავით მაგრამ კიდევ უფრო ბედნიერები მაშინ გავხდით როცა ნინას მარიამი ეყოლა, ნიას ლიზიკო და მარიამს ანამარია. მე მე კიდებ ანდრია მეყოლა. მერე მეყოლა ნიტა და ახლა სექტემბერია და ორი თვის ორსული ვარ.. ოთახში პატარა გაბრიელი შემომივარდა უკან გამოყვა ძლივს მობაჯბაჯე ანდრია და იმათ უკან ალექსანდრე და ნიტა მოდიოდნენ.
-დედიტოო იჩი გაბლიელს შეყალებული კვას.
-მართლა გაბო?ძ
-ალა დედი ბოდავს ლაგაცეებს.
-დარწმუნებული ხარ?
-კი მამიტო.
-კაიი.
მალე მოვიდნენ ჩვენთან ნია,ნიკა,ლექსო,მარიამი,ნინა და ბექა მათთან ერთად იყვნენ ყველაზე დიდი სამი წლის დემეტრე სამი წლის დიტო , ასევე სამი წლის ირაკლი და მათ შორის ერთი თვე იიყო მხოლოდ განსხვავება. გაბრიელი ორი წლის არის, ანდრია ერთის და ნიტა მალე გახდება ერთი წლის, რაც შეეხება ნინას პატარა მარიამს ის ორი წლისა, ისევე როგორც ლიზიკო და ანამარია. ჩემს პაწუებს შორის ერთი წელი იყო სხვაობა და როცა ყველა ერთად ვიყავით მთელ სახლში ერთი ნემსის ადგილიც აღარ იყო სახლში გაბმულად ისმოდა ჩვენი კივილი ნუ დარბიხართ არ იტირო წამოდი გარეთ და ასე შემდეგ. აგვისტოც მოვიდა და დაიწყოო დაბადების დღეები ყველაზე სასაცილო ის იყო რომ ზუსტად დემეტრეს დაბადების დღეზე ვიმშობიარე . ახლა ხელში ორი თვის მია მიჭირავს ჩემს გვერდით ალექსანდრე ზის ერთი წლის ნიტათი ხელში. ჩემს გვერდზე მარჯვნიდან სამი წლის გაბო იჯდა და ალექსანდრეს გვერდით კი სამი წლის ანდრო იჯდა და სულ ყველა ერთად ვუყურებდით მინიონებს.... რათქმა უნდა ჩვენი ოჯახი სულ ერთად იყო ყოველ დღე ნია,ნიკა,ლექსო,მარიამი,ნინა და ბექა თავიაანთი შვილებით ჩვენთან იყვნენ. მოკლედ რომ ვთქვათ სიხარული ხმარი და ბედნიერება არ გვაკლდაა. ბიჭები გოგოებს აკონტროლებდნენ და სულ დაჭმა ჰქონდათ აი მაგალითად გაბო და ანდრო სულ ნიტას ეჩხუბებოდნენ რათ გინდა ის მათეო და ნიტა კიდევ ბრაზდებოდა და ეუბნებოდა მინდა და მყავს კიდეცო და თქვენ ლიკას და ნანუკას მიხედეთო... აი ასე იყო ყველაფერი მათ სიხაარული, ბედნიერება და მრავალი სხვა კარგი ამბები არ აკლდათ

THE END

ბოდიშით დაგვიანებისთვის იმედია მოგეწონებათ დდასასრული და მალე დავბრუნდები ახალი ისტორიით გთხოვთ გამიზიაროთ თქვენი სთაბეჭდიელბა ამ ისტორიაზეე ^_^ <3