-მე არასოდეა მიგატოვებ ანაბელ!მშვიდად დაიძინე აქვარ ჩემო პრინცესა...
ლუკას ღამე გაეღვიძა და სამზარეულოში ჩავიდა.წყალს სვამდა შუქი რო აინთო და ის ქალი დაინახა რომელიც იქვე იდგა...
-იცით..მეეე..
-არარის ახსნა საჭირო ჩემო ბიჭო,ლუკა ხომ?
-დიახ.
-მოდი აქ დაჯექი.
ლუკა მივიდა და იქვე ჩამოჯდა.
-მე ანაბელის ძიძა ვარ ჩემი გაზრდილია ჩემი ბელა.აღარ მეგონა მის თვალებში კიდე თუ დავინახავდი ბედნიერებას.გთხოვ ჩემო ბიჭო შენც არ ატკინო გული.მან ბევრი გამოიარა ცხოვრებაში.ჩემი საბრალო გოგო.
-იცით მე ანაბელი ძალიან მიყვარს.
-ვიცი ჩემო ბიჭო,ვიცი განა არვიცი? ანაბელსაც ძალიან უყვარხარ მაგრან ეშინია.მე მის თვალებში ვხედავ.
ლუკამ ეს რომ გაიგონა ბედნიერებისგან მეცხრე ცაზე იყო უკვე. უცებ ავარდა ოთახში და ანაბელს ჩაეხუტა ლოყები დაუკოჩნა და მასთან ერთად ჩაეძინა.
დილით ლუკას გაეღვიძა პირველს და უყურებდა მძინარე ანაბელს.
აი ანაბელი კი გამოღვიძების პირას იყო და გრძნობდა მწველ მზერას,ნელ-ნელა გაახილა თვალები და მის გვერდით ლუკა რომ დაინახა ლოყები გაუწითლდა.
-ვაიმე ჩემი მორცხვი გოგო!როგორ მიყვარსო.ეხლა არდაიწყო ისტერიკა გოგოებივით შენ აქ რაგნდა და ეგეთები..
-მშვენივრად ვიცი მე რაც გინდა აქ! მე გთხოვე დარჩენა!
-გახსოვს?
-კი.აბა შენ რაგეგონა?მთვრალზე გითხარი ისე?
-მე არვიცი.
-ნუ ხარ სულელი ლუკა.
-შენ გამასულელე.
-ოჰ დამაბრალა ეხლა მე შენ ისედაც სულელი,გიჟი და გადარეული იყავი!და მასეთი შემიყვარდი!
ეს რომთქვა ლუკას პირი ღია დარჩა,ვერ გაიაზრა რახდებოდა,აი როცა გაიგო ანაბელი საწოლიდანნ ააგდო,ხელში ააფრიალა და ჩაეხუტა,თვალებში უყურებდა,თითქოს თანხმობას უცდიდა და ანაბელის ტუჩებს დაეწაფა.
-მე შენ ძალიან მიყვარხარ ჩემო პრინცესა!
-მეც მეცც.
-რა შენც?
-ოოო
-????
-მეც ძალიან მიყვარხარ!!
ანა ქორწილის გაწამაწიაში იყო.უნდოდა ყველაფერი უნიკალური ყოფილიყო.გოგოებს დაატარებდა აქეთ-იქეთ და ყველაფერს არჩევდა.ბოლო დღეებში მარიამმა და ანაბელმა კაბები შეიძინეს,ბევრი იარეს მაგრამ სასურველი კაბები ბოლოს მაინც იპოვეს.ანას კაბა იყო რაღაც საოცრება.მარიამს შავი კაბა ეცვა წვრილი ბრეტელებით,თმები გაშლილი და ბოლოში დახვეული ქონდა,ფეხზე შავი მაღლები ეცვა.ანაბელს გრძელი ღია მწვანე კაბა ეცვა,ცოტა გამჭირვალე იყო და გვერდებზე გახსნილი.ფეხზე შავი მაღლები ეცვა,თმები აიკრა.მაკიაჟი როგოც ყოველთვის სამივემ გაიკეთა.აიიი ჩვენი ბიჭები იყო შოკი!!! კლასიკურად,შარვალ-კოსტუმში გამოწყობილები.
მიშო აქეთ-იქით დადიოდა და ნერვიულობდა.
-აუუ სადა ამდენი ხანი...
და ამ დროს დაინახა როგორ ჩამოდიოდა კიბეებზე ულამაზესი ანა.თეთრი გრძელი,გაშლილი კაბა ეცვა,წელს ზემოთ გამჭირვალე იყო.თმები მაღლა ქონდა აწეული და სადა მაკიაჟი ეკეტა.ძალიან ლამაზი იყო მიშო შოკში იყო.წელზე ხელი მოხვია და ყურში ჩაჩურჩულა.
-ეს სილამაზწ დღეს სამუდამოდ ჩემი გახდება!
შემდეგ ყველა გავიდა სახლიდან.ჯერ ეკლესიაში დაიწერეს ჯვარი.ძალიან ბედნიერები იყვნენ.მათი თვალები ბრწყინავდნენ.ბევრი ფოტოები გადაიღეს.შემდეგ წავიდნენ რესტორანში და იქ წავიდა ქეიფი.ყველა ერთობოდა ბოლო დონეზე.ყველა ბედნიერი იყო.წყნარი მელოდია გაისმა და მიშომ
ანას ხელი გაუწოდა და ცეკვა დაიწყეს.მარი ამ ყველაფერს უყურებდა და მისი მეგობრის ნაცვლად ბედნიერებით ივსებოდა.უცებ წელზე ხელო მოხვია ვიღაცამ,გაიხედა და სანდრო იყო.
-შენ როდის გახდები ჩემი კანონიერი მეუღლე?
-სანდრო..
-მინდა დილას რო გავახელ თვალებს შენ ჩემ გვერდით იყო,დილას შენით ვიწყებდე და საღამოს შენით ვამთავრებდე,დავიღალე აქეთ-იქეთ პატარა ბიჭივით სირბილით.
-სანდრო..სანამ არ მოვაგვარებ ყველაფერს ვერ ვიქნები ბედნიერი,ციხეში უნდა ამოვალპო ის ის...სიტყვებიც არ მყოფნის!!
-არგვინდა ეხლა მაგაზე ჩემო პრინცესა..მაგას ერთად მოვაგვარებთ,ერთად ვაზღვევინებთ ყველაფერს მაგ ნაბიჭვარს და მერე ბედნიერები ვიქნებით.მანამდე მ. არაფერს გაძალებ უბრალოდ ძალიან მინდა ჩემი ცოლი რაც შეიძლება მალე გახდე.
-მიყვარხარ ალექსანდრე.
-მეც ჩემო ლამაზო.
გვიანობამდე ქეიფობდნენ,გიჟობდნენ,ძალიან მაგრად ერთობოდნენ რა რასაც ქვია დარბაზი თავზე დაიმხვეს.მიშომ ანას ყურში უჩურულა...
-წამო გავიპაროთ.
-მე ხო გიჟი ვარ მარა შენ ჩემზე გიჟი ხარ!! ჩვენი ქორწილიდან გავიპაროთ?
-კი კიი.
მიშომ ანას ხელი მოკიდა და უკანა კარიდან ჩუმად გაიპარეს.დანარჩენები მიუხვდნენ ჩანაფიქრს რათქმაუნდა ქეიფი გააგრძელეს,შემდეგ კი ისინიც დაიშალნენ და სახლწბში წავიდნენ.
ოოო ანასთან და მიშოსთან ხდებოდა თი ხდებოდა.რესტორნიდან რო გაიპარნენ მიშოსთან წავიდნენ,ახალ სახლში რომელიხ ვაჟბატონმა მაშინ ააშენა გერმანიდან რო ჩამობრძანდა.. ანა ხელში აიყვანა და ოთახში აიყვანა.ოთახში შევიდნენ თუ არა კარებზე მიაკრა და ტუჩებზე და ნელ-ნელა დაიწყო კაბის გაძრობა.ანამ საყელოში წყვდა და საროჩკის ღილების გახსნა დაიწყო და თან თავში მზაკვრულმა აზრმა გაუელვა.მიშომ კაბა გახადა,ანა საცვლების ამარა იყო ,მიშო კოცნიდა და ხელებს დააცოცებდა მის სხეულზე.საწოლისკენ წაიწიეს მიშო ანას ზემოდან მოთავსდა და ამ დროს ანამ კოცნა შეწყვიტა და..
-მეე...მე არშემიძლია..
მიშო ჯერ კიდევ ვნებების ქარცეცხლში იყო და ძლივს მოვიდა გონს.
-მიშოოო..მაპატიე..
-ნუ გადამრიე გოგო
-რავქნა არშემიძლია და..
მიშო ფეხზე წამოდგა და ანაც მას მიყვა.
-კარგი როგორც გინდა მაშინ ვიდგეთ სამივე და ვიყოთ!
ანა სიცილს ვეღარ იკავებდა და ბოლო ხმაზე აკისკისდა და ტუჩებზე ეძგერა.
-რა არ შემიძლია ბიჭო ამ დღეს უცდი მთელი ცხოვრებაა მემგონი!!ჰმმმ..მაგრამ ხო უნდა გამეწამებინე.
მიშო გადაირია მაგრამ ამის დროს არ იყო ტუჩებზე ეძგერა და ლოგინზე გადააწვინდა,ნელა და ნაზად ეალერსებოდა,ბოლო საფარველიდანაც გაანთავისუფლა და ფეხებს შორის მოექცა..თან ნელა ეალერსებოდა და ტკბილ სიტყვებს ეუბნებოდა...ანამ ყრუ ტკივილი იგრძნო და თვალიდან ცრემლი ჩამოუგორდა..მიშომ დაუკოცნა თვალები.
-მაპატიე პატარავ,ვეცადე არ გტკენოდა..დღეიდან ჩემი ხარ სამუდამოდ!
დიდხანა ეალერსებოდნენ ერთმანეთს,ბოლოს გათანგულები ერთმანეთს მიეხუტნენ,ანამ მიშოს გულზე მიადო თავი და ტკბილად დაეძინა.
დილას ორივემ ბედნიერებით აღსავსეებმა გაიღვიძეს.ანას სხეული ცოტა ტკიოდა მაგრამ მიშომ დილის პროცედურები ჩაუტარა და მთელი სხეული დაუკოცნა..მერე ერთად იბანავეს,შემდეგ ბარგი ჩაალაგეს და თაფლობის თვეში გაზქურეს...
ლუკამ ქორწილის შემდეგ ანაბელი არ ენახა და ძალიან ენატრებოდა,ანაბელი კი ამდროს სახლში მარტო იჯდა და მასაც ძალიან ენატრებოდა.ბოლოს დაურეკა.ლუკამ ანაბელის ფოტო რომ დაინახა სიხარულისგან ფრენა დაიწყო.
-ლუკა როგორხარ?
-ანაბელლ...კარგად შენ როგორხარ?
-ცუდად..
-რატო? რამოხდა ანაბელ ხოხარ კარგად? ეხლავე მოვალ მითხარი სადხარ???
-სახლში ვარ.
ლუკას ამის გაგონება უნდოდა და გავარდა იმწუთას კარებზე ზარი დარეკა რო არავინ გააღო გაგიჟდა,უკანა მხრიდან მოუარა და კარები მადლობა ღმერთს ღია იყო,უცებ ავარდა მეორე სართულზე,ანაბელის ოთახის კარი გააღო და..

აბა ველი შეფასებებს.მოგეწონათ?!ორი ან სამი თავი დარჩა და ვამთავრებ.