2თავი.

-გეგა გავიცანი.-ამბობს კმაყოფილი ღიმილით ლუკა.
-ვინ ტო?-გაკვირვებული პასუხობს გეგა.
-ანასტასია!-კმაყოფილების დმალვა,უჭირდა ბაბლუანს.
-შენსას არ იშლი ხო?-უკმაყოფილოდ ამოიოხრა გეგამ.
-იცი ვინ გამაცნო?!-კითხვა დააიგნორა ბაბლუანმა.
-ვინ ?
-შენ რომ,გევასებადა ნიტა ანჯაფარიძე მაგან!-გაეცინა ლუკას.
-მეღადავები ტო?
-არა,არა!-ისევ გაეცინა ლუკას.-მიდი ზუკას და ბიჭებს დაურეკე დავლიოთ.

***

უნივერსიტეტიდან შესვენების დროს გამოვედი.ნიტას დავურეკე და აბაშიძეზე ჩენს კაფეში შეხვედრა შევთავაზე.იმდენად გადაღლილი ვიყავი,ცოტაც და ტვინი გამადეწვებოდა.ბეჭებზე სიმძიმეს ვგრძნობდი,და მის მოცილებას ვერ ვახერხებდი.ყველაფერმა დამღალა.ძველი დრო მენატრება.ის დრო,დუდუს ჩემი სახლიდან გაშვების,რომ არ ეშინოდა.ის დრო მამაჩემი და დედაჩემი ცოცხლები,რომ იყვნენ.ის დრო ბედნიერი რომ ვიყავი.ასე ჩაფიქრებული,მივუყვებოდი აბაშიძეს და ჩემი და ნიტას კაფესთან გავჩერდი.თვალები სწრაფად „დავაფახუნე“ ნიტასთან ერთად მჯდომი ბაბლუანი და რამოდენიმე უცნობი რომ შევნიშნე.ღრმად ამოვისუნთქე და კაფეში შევაბიჯე.ნიტამ,მაშნვე გამომხედა,როგრც ყოველთვის ხელი დამიქნია და მანიშნა აქეთ წამოდიო.მათკენ დავიძარი,მაგიდასთან გავჩერდი ყველას მივესალმე და ნიტას გვერდით დავიკავე ადგილი.
ბაბლუანისკენ გავაპარე თვალი,მშვიდი სახით უსმენდა ნიტას.უკმაყოფილოდ გამოვიხედე,და მეც ნიტას მოსმენა დავიწყე.
-უი,სულ დამავიწყდა.გაიცანით ბიჭებო ეს ჩემი გოგოა.-გაიცინა ნიტამ.-გაიცანი,ჩემო გოგოვ,ეს ჩემი ბიჭები არიან.-კვლავ გაიცინა მან.მე გამეღიმა,მათაც გაეღიმათ.
-მე ზუკა.-სწრაფად წარმოსთქვა მაღალმა,ქერათმიანმა ბიჭმა და ხელი გამომიწოდა.გავუღიმე და ხელი ჩამოვართვი.
-მე ანასტასია.-მანაც გამიღიმა.
-დათა.-ამაყად წარმოსთქვა მწვანეთვალებამ,და მანაც ხელი გამომიწოდა.
-მე გეგავარ.-მშვიდად თქვა მან.არც ხელი გამოუწვდია,არც გაუღიმია..
-ჩვენ ვიცნობთ ერთმანეთს.-თქვა მას შემდეგ ლუკამ,როდესაც ნიტამ დააპირა მისი ჩემთვის გაცნობა.
-სულ დამავიწყდა.-გამომხედა და თვალი ჩამიკრა.გამეღიმა ნიტას ამ ქცევაზე.
მერე სიჩუმე ჩამოვარდა,უხერხული სიჩუმე.გეგა მე მიყურებდა მე ლუკას,თავად ლუკა კი ჭიქას მიშტერებოდა.ჩემი ტელეფონი აზუზუნდა,უკმაყოფილოდ ამოვიოხრე და ტელეფნს დავხედე.“დუდუ“,მაშინვე მეცვლება სახის გამომეტყველება,ღრმად ვსუნთქვა და ტელეფონს ვიღებ.
-გისმენ.
-სად ხარ?-მხიარული ტონით მპასუხობს.
-კაფეში.
-ვინები?-ტონი ისევ იგივე აქვს,ვმშვიდდები.
-მე ნიტა და ნიტას რამოდენიმე,მეგობარი.
-სახლში მალე მოხვალ?
-დუდუ.-უკმაყოფილოდ ვფრუტუნებ,და ვამჩნევ გეგა როგორ ანიშნებს ლუკას რაღაცას.
-ხომ,არ გიშლი არა?!უბრალოდ მითხარი სახლში,რომელზე მოხვლ?-მშვიდი,ტონით მპასუხობს.თავს დვდებ ახლა სიგარეტს უკიდებს.
-აქედან,ისევ უნივერსიტეტში უნდა დავბრუნდე დუდუ.არვიცი ლექციები,რომელზე დამიმთავრდება დაგირეკავ.
-კარგი.-ისევ მშვიდად,მპასუხობს და მითიშავს.
მას შემდეგ რაც,ტელეფონს ჩანთაში ვაბრუნებ,გეგას ვუყურებ.აშკარაა,სახეზე უკმაყოფილება გამოესახა.ოდნავ,შემეშინდა კიდეც,მისი შავი თვაბეით რომ ამომხედა.ლუკამ ხელი დაკრა,ჩვენთვის შეუმჩნევლად და მე გამომხედა.გამიღიმა,გავთბი.ზუკა ფეხზე წამოდგა „წავედით,ჩვენ გვეჩქარებაო“თქვა და ყველა მათგანი ფეხზე წამოდგა.დაგვემშვიდობნენ,შემდეგ კი კაფე დატოვეს.


***

-არმითხრა ,რომ დუდუ ფალავანდიშვილის და დაგევასა.-უკმაყოფილოდ თქვა ზუკამ და ღვედი შეიკრა.
-არგეტყვი.-მშვიდი იყო ბაბლუანი.-ჩემი მანქანა მენატრება.
-სულ გამო*ირდა.-მშვიდი იყო დათა მაჩაბიძეც.-არ გევლო,მცხეთის ტრასაზე 200-ით,და არ მოგენატრებოდა.
-რა გინდათ ტო?!-გაბრაზება დაეტყო ბაბლუანს ხმის ტონზე.
-არაფერი .ჩვენ არაფერი.-ღრმა ნაპასი დაარტყა გეგამ.
-ამდენად გიღირს?!-კითხა ზუკა თევზაძემ.
-მიღირს!-გადაჭრით თქვა ბაბლუანმა.
-ვერა-ვაკის თემა წავა,ტო.-უკმაყოფილოდ მაჩაბიძემ.
-მიღირს!ყველაფრად მიღირს ეგ გოგო!
-დუდიკა არ დაუშვებს მაგას!-ამჯერად თევზაძე ლაპარაკობდა.
-ანასტასია დაუშვებს.-გაეღიმა ბაბლუანს.
-რა გიქნა ამ გოგომ,ასეთი?-გეგა დავითაია უკმაყოფილო ჩანდა.
-არვიცი.-გაეცინა ბაბლუანს.-მართლა არვიცი.


***

#5წლისწინ#

-ალო?!პოლიციაა?!ვერა-ვაკის ხიდზე სასწაული ხდება!სროლაა,პატარა ბიჭები ერთმანეთს ხოცავენ!
-გაიმეორედ ქალბატონო?!
-ვერა-ვაკის ხიდზე,სასწაული ხდება!პატარა ბიჭები ერთმანეთს ხოცავენ,ვაკის მხარებ ცეცხლი გახსნა!უშველეთ რამე,გთხოვთ.-ქვითინს ვერ წყვეტდა ქალბატონი.-დახოცავენ ერთმანეთს,უშველეთ!ჯერ პატარები არიან!
-ალო?აქ ხართ?!გესმით ჩემი?!დახოცავენ!პატარა ბიჭები,ერთმანეთს დახოცავენ.

როგორ იყო ყველაფერი?!გოგონა,არსებობდა სახელად თინა.მასზე მთელი თბილისი შეყვარებული გახლდათ.დუდუ ფალავანდიშვილიც,მათ სიაში გახლდათ.ფალავანდიშვილს თინა უყვარდა,თინას ბაბლუანი.ბაბლუანი კი,ერთადერთი ბიჭი იყო ვისაც თინა არ აინტერესებდა.თინამდე ერთმანეთთან კარგად იყვნენ,მერე ხომ იცით როგორც ხდება.ურთიერთობა აერიათ.ფალავანდიშვილი ჭკუიდან გადავიდა,თინას გრძნობების შესახებ,რომ გაიგო.გადაირია!როგორ,თუ ბაბლუანი გიყვარსო.მერე იყო გარჩევები,ჩხუბები,რაზბორკები,დაჭრები.იმ დღეს კულმინაცია,მოხდა დუდუს ყურამდე,რომ მიაღწია იმ ამბავმა თინა,როგორ ეხვეწებოდა ლუკას მასთან ყოფნას.ლუკას კი საჯაროდ გამოუცხადებია არ მიყვარხარ,შემეშვიო.იმ დღეს იყო მეორედ მოსვლა.ვერა-ვაკის წინ მოხდა,ის რამა შეიწირა სულ პატარა 15წლის ბიჭები...ჯერ,ლაპარაკობდნენ.შემდეგ ერთმანეთს გაეჭიმნენ,აი იქ კი სასწაული მოხდა ლუკამ,რომ გამოაცხადა თინა არ მიყვარსო.ფალავანდიშვილმა ვერ მოითმინა და ხელი გაარტყა.საპასუხოდ კი ვაკის მხარემ ცეცხლი გახსნა.ასე შეეწირა,ამ ამბავს მრავალი ახალგაზრდა.ეს იყო მიზეზი,რის გამოც ვერიტანდა ფალავანდიშვილი ბაბლუანს.ვერიტანდა,რადგან გოგონას,რომელიც ამ ქვეყანაზე ყველაზე მეტად უყვარდა,ბაბლუანის სიყვარულით იყო დაკავებული.ვერიტანდა რადგანაც,ცეცხლის გახსნის დროს,მისი ერთ-ერთი ძმა საბა ჩოხელი დაიღუპა.არც ბაბლუანის „ბანდა“ დარჩენილა აუღებელი ციხე-სიმაგრე.
იყო ძალიან,ბევრი სისხლი.
ყვირილი..
გინება..
ღრიალი..
ტირილი..
ამ ამბავმა არამარტო საბა ჩოხელი არამედ,გიორგი დევდარიანი,დემეტრე რურუა,ვაკო გელაშვილი და სანდრო რამიშვილიც შეიწირა.
ამ დღის შემდეგ ვეღარ იტანს ფალავანდიშვილის ვაკეს..
ეს დღე,თბილისში ყველას ახსოვს.
1 სექტემბერი.
შემოდგომის პირველი დღე და ძალიან მძიმე ღამე.

***

-არ უნდა გაგებრთხილებინე აქ,რომ იქნებოდა?-ვუსაყვედურე ნიტას.
-არც მე არ ვიცოდი ტას,კაფეში რომ შემოვედი უკვე აქ იყვნენ.-თავი გაიმართლა ნიტამ.
-შეყვარებული ყავს?
-ვიცოდი,რომ მაგას მკითხავდი.-გაეცინა ნიტას.-არა არ ყავს.ელოდება ანასტასია,სიყვარულს როდის ამიხსნის,რომ „დაბრო“ მივცეო.-გადაიხარხარა ნიტამ.
-დეგენერატი ხარ.-მეც გამეცინა.
-ვიცი,რომ მოეწონე.-დაასკვნა ნიტამ.
-ბრძენმა,ნიტამ როგორ დაასკვნა ეგ?-გავიცინე და ფორთოხლის წვენი მოვსვი.
-ისე გიყურებს,ჯერ რომ არავისთვის შეუხედავს.
-ნიტ,მოჩი რომანტიული ფილმების ყურებას.უკვე მოქმედებს შენზე.-კვლავ გამეცინა მე.
-ოოო,ანასტასია რომ ვამბობ დამიჯერე!-გაბრაზდა და ხელები გადააჯვარედინა.
-არის ბრძენო!


***

ანტრედან გამოვდიოდი,ყავით გასვლისას ვიღაც,რომ შემასკდა.ყავა ტანზე გადამევლო,და სულ დავსველდი.გაცეცხლებულმა მაშინვე მისი ლანძღვა დავიწყე.
-თვალები წინ არ გაქვს?ყავა გადამასხი!-არც ამიხედავს,ისე დავიწყე.
-ბოდიში ანასტასია.
-ბოდიში არ არის მიღებული,სულ სველი ვარ!-ვუპასუხე,და შემდეგ დავასტოპე.-მოიცა ჩემი სახელი საიდან იცი?-გაკვირვებულმა ავხედე,“უცნობს“ და ხელში ლუკა შემრჩა.ენა წამსვე პირში ჩამივარდა,და იმ წამსვე ჟრუანტელმა დამიარა რომ გამიღიმა.
-როგორ ხარ ანასტასია?-კვლავ გამიღიმა.
-კ-კარგად შენ?-ენა,მებმეოდა და დაბნეულობისგან ვერაფერს ვამბობდი.
-კარგად.-ისევ გამიღიმა.-ბოდიში არ მინდოდა.
-ა-არრ-აუშავს.-ისევ დამება ენა მე.
პირი გააღო,რაღაც უნდა ეთქვა,რომ ვიღაც გოგო ეცა და კისერზე ჩამოეკიდა.მანაც მოხვია ხელები და გულში ჩაიკრა.თვალები მოვჭუტე და გოგო ავათვალიერე.
„სასწაული გოგოა.“მახარა ჩემმა ქვეცნობიერიმა.
დიდი ვერაფერი.ვუპასუხე მეც.
„ღმერთო ტას!“მივხვდი,როგორ ბოროტად გაიცინა ჩემმა მემ.
როდესაც ჩახუტებით იჯერეს თავი,გოგო მოშორდა და უხერხულად ჩაახველა.
-თიკო გაიცანი ეს ანასტასიაა.ანასტასია გაიცანი ეს თიკოა.-ლუკა კვლავ,იღიმოდა მე კი აბათ სიბრაზისგან ერთიანად ვხურდი.
-სასიამოვნოა.-თბილად გამიღიმა თიკომ.
-აჰამ.-არც კი გამიღიმია ისე ვთქვი.-კარგად ლუკა,მე მეჩქარება.
ვთქვის და ანტრედან გამოვედი,ჩემ თავზე ვბრაზობდი.როგორ დავიჯერე ნიტას ნათქვამი!როგორ დავუშვი,რომ მართლა მოვეწონე!აბა შეყვარებული არ ყავსო?!ოხ ნიტა!გაცეცხლებული მივუყვებოდი ბარნოვის ქუჩას.ან ჩემ თავს ვლანძხავდი,ხან ნიტას,ხან ლუკას და ხან იმ „სასიამოვნოას“!ღმერთო,რა ამაზრზენი გოგო იყო!თან კისერზე როგორ,ჩამოეკიდა!
„ანასტასია,გასკდები მალე,ალბათ ბოღმისგან.“ამომძახა ჩემმა ქვეცნობიერმა.მისი დაიგნორება ვამჯობინე და კეკელიძეზე ჩავუხვიე.

***

საერთოდ არ ვაპირებდი დღეს დადებას,მაგრამ თქვენმა კომენტარებმა ძალიან გამახარა,მიახრია თუ მოგწონთ!მიყვარხართ და გკოცნით!კომენტარებს ველოდები!