1თავი.

-სად ხარ გოგო?!-ტელეფონში მიღრიალა დუდუმ.
-კლუბში.-მოკლედ მოვუჭერი მე და თვალები გადავატრიალე.
-იცი,რომელი საათია?!-არ ცხრებოდა ის.მე კი მშვიდი სახით ვუსმენდი,და მხოლოდ თვალებს ვატრიალებდი.
-12-ი დუდუ.
-რომელ კლუბში ხარ?-ღრიალებდა..ღრიალებდა..ასე დაუსრულებლად..
-რა მნიშველობააქვს?!ვიცი,გავიგე!სახლში მოვდივარ!-ვეუბნები მე და შემდეგ ტელეფონს ვუთიშავ.
ბავშვებს ვემშვიდობები და კლუბს ვტოვებ.აუჩქარებლად მივუყვები ქუჩებს და დაღლას ვგრძნობ.საშინლად დავიღალე.ღრმად სუნთქვას ვიწყებ და თმებს ვიკრავ.
აბაშიძეზე ვუხვევ,და მრგვალ ბაღთან ვჩერდები.
სიგარეტი მომინდა,თანაც ძალიან.
პარლამენტს ვიღებ ჩანთიდან და სიგარეტს ვუკიდებ.
„დუდუმ,რომ გამოიაროს?“მეხმიანება ჩემი ქვეცნობიერი.
„დუდუს,არ უყვარს ვაკე.“წყნარად ვპასუხობ ჩემ,ქვეცნობიერს და ღრმა ნაპასს ვურტყავ.ტელეფონი ისევ ზუზუნებს გაუჩერებლად.სიგარეტს,ვაქრობ და ნამწვავს სანაგვე ყუთში ვაგდებ.უკვე ბარნოვზე ვარ.
სიწყნარეა.
მეღიმება და უკვე მეორედ სიგარეტი მინდება.
ხიდზე ვარ.
ვერა-ვაკის ხიდზე.
ორ უბანში,ერთდროულად ვარ,მეცინება და დიდ ნაპასს ვარტყავ.ტელეფონი ისევ და ისევ გაუჩერებლად ზუზუნებს.კეკელიძეს მივუყვები(ვერის კეკელიძეს.)კორპუსთან ვჩერდები და ღრმად ვსუნთქავ.პადიეზდში შევდივარ და კიბეებს მივუყვები.მესამე სართულზე ვჩერდები შავ კარებთან.კიდევ ერთხელ ვსუნთქავ ღრმად და კარებს ვაღებ.
„როგორც ყოველთვის ღიაა.“-ვფიქრობ გულში.სახლში შევდივარ,ქურთუკს საკიდზე ვკიდებ და გეზს პირდაპირ ზალისკენ ვიღებ.დუდუ და ბიჭები ღერს-ღერზე ეწეოდნენ.კარების ხმაზე,გამომხედეს.მე კი მშვიდად მივუალოვდი სავარძელს და დავჯექი.
-მე და შენ დავილაპარაკებთ.-ყბები დაჭიმვოდა დუდუს.
-გასაგებია.-მოკლედ ვპასუხობ და თვალებს ვხუჭავ.
-ტას,ვიცით რომ ახლა გართობა გინდა,შენ დაქალებთან ერთად კლუბში,მაგრამ ჯერ არა რა.შენ არა რა,უბრალოდ ცოტახანი მოიცადე კაი?მოგვარდება ყველაფერი.მერე კი გპირდები ერთად წავალთ კლუბში.-მშვიდად იწყებს ლუკა დავითაია.
თავს ვუქნევ და ვუღიმი.დაღლილობას ვგრძნობ.ბიჭებს ბოდიშს ვუხდი,ოთახიდან გავდივარ და საძინებლისკენ ვიღებ გეზს.შევდივარ თუ არა კაბას ვიხდი,შემდეგ კი პიჟამოს ვიცვამ.ცივ ლოგინში ვწვები და დაძინებას ვცდილობ.უკვე ძილბურანშივარ,როდესაც კარის შემოღების ხმას ვიგებ.დუდუა,ლოგინზე ჯდება.ჩემს თმას ხელში იღებს და ნაზად ეთამაშება,შემდეგ შუბლზე ნაზად მკოცნის და ოთახს ტოვებს.

***

დილით როგორც ყოველთვის,ტელეფონის ზუზუნმა გამაღვიძა.ხელით გადავწვდი და გავთიშე,ისევ ძილის შებრუნება ვცადე.5წუთში ისევ,ეს გამაყრუებელი ზუზუნი გაისმა.ბალიშის ქვეშ შევყავი თავი და ძილის შებრუნება ვცადე,მაგრამ ამაოდ.ნელა წამოვდექი ლოგინიდან,ხალათი მოვიცვი და სააბაზანოში შევედი.უკვე მოწესრიგებული,კარადასთან მივედი და ტანსაცმლის არჩევა დავიწყე.ნაზი თეთრი სარაფანა ჩავიცვი.თმები გავიშავე,შავ ჩანთას დავავლე ხელი და ჩემი ოთახიდან გავედი.დუდუს ოთხში შევიჭყიტე.ეძინა.ამჯერად სამზარეულოსკენ ავიღე გეზი.ყავა მოვადუღე და ნიტას დავურეკე.
-არარსებობს,თვით ანასტასია მდივანი მირეკავს!-გავიგე ტელეფონში მისი წიკვინა ხმა და გამეღიმა.
-ოხ ნიტა,-კვლავ გავიღიმე მე.-სად ხარ?
-სახლში ტასუნ.გამოგიარო?-ახარხარდა ისიც.
-აუ კი რა.
-2 წუთში შენ,სახლთან ვიქნები ჩამო.
ნიტას,ტელეფონი გავუთიშე და ყავა მოვსვი.ჭიქა რაკოვინაში ჩავდგი და სამზარეულოდან გამოვედი.სარკეში კიდევ ერთხელ შევავლე ჩემს თავს თვალი და სახლიდან გამოვედი.უკვე კიბეებზე ჩავდიოდი,ტელეფონი კვლავ,რომ აზუზუნდა.“ჩამოვდივარ“-თქო,ნიტას ვუპასუხე და გავთიშე.პადიეზდიდან გამოსვლისას მანქანაზე მიყუდებული ნიტა დავინახე,რომელიც ჩემთვის უცნობ ბიჭს ეჭუკჭუკებოდა.მათკენ დავიძარი.ნიტამ მაშინვე გამომხედა და ხელი დამიქნია.გამეღიმა,სულ ასე იცოდა.
-გამარჯობა.-უცნობს მივესალმე და ნიტა გადავკოცნე.
-გამარჯობა.-გამიღიმა უცნობმაც.
-თქვენ ერთმანეთს არ იცნობთ ხო?-მე და ‘უცნობს’ გადმოგვხედა ნიტამ.-გაიცანი ლუკა გაიცანი ეს ანასტასია ფალავანდიშვილია.ანასტასია გაიცანი ეს ლუკა ბაბლუანია.
-სასიამოვნოა.-ჩუმად ვამბობ და ლუკას ვუღიმი.საპასუხოდ მეც ღიმილს ვიღებ.
-წავედი მე მეჩქარება რა და გნახავ ამდღეებში.-ამბობს ლუკა.ნიტას ეხუტება მე მემშვიდობება და მიდის.მას შემდეგ რაც მანქანაში ვჯდებით ნიტას კითხვებს ვაყრი ‘უცნობის’ შესახებ.
-ჰაა?!გევასა ტასუნ?-წარბებს ათამაშებს ნიტა და სიგარეტს უკიდებს.მხარზე ხელს ვკრავ და მეც ვიღებ ერთ ღერ პარლამენტს.
-ტას მე მომწონს!-ისევ წარბებს ათამაშებს და იცინის.
-ოხ ნიტა!


***
-იცი რა ლამაზია?-ეღიმება ლუკას.
- შეყვარებულიხარ?-ეღიმება გეგასაც,და ძმაკაცს მხარზე ჰკრავს ხელს.
-ულამაზესია ტო..გუშინ ხიდზე იდგა,თან პარლამენტს ეწეოდა და იღიმოდა,ისეთი ლამაზი იყო!-აღფრთოვანებას ვერ მალავდა ბაბლუანი.-სიგარეტი მომაწოდე რა.-ეუბნება ძმაკაცს და სიგარეტს უკიდებს.
-სერიოზულად ფიქრობ ?-ისევ ეღიმება გეგას.
-რომ არ ვფიქტობდე გეტყოდი?
-ბაბლუანი მაგარი,შეყვარებულია ტო.


***

-გავიგე ყველაფერი ტო,არგამოვა ეგ საქმე ლუკიჩ.-სიგარეტს მოუკიდა გეგამ.
-რას ნიშნავს არ გამოვა?!-ძარღვები დასჭიმვოდა ბაბლუანს.
-იმას, რომ არ გამოვა.შეეშვი რა!-მკაცრად უთხრა დავითაიამ ძმაკაცს.
-რას ნიშნანავს შევეშვა!
-დუდუს და ტო!
-დუდუ?!
-ფალავანდიშვილის!
-მეღადავები ტო?!-სიმწრით ჩაეცინა ბაბლუანს.
-უნდა შეეშვა რა,სხვაგვარად არგამოვა!
-არმაინტერესებს!-გადაჭრით თქვა ლუკამ და ღრმა ნაპასი დაარტყა.

***
ესეც ასე.ახალი მოთხრობა ტაისიასგან.არმინდოდა დადება.მინდოდა „ყველაფერს აქვს დასასრულს“,რომ დავამთავრებდი შემდეგ,დამედო მაგრამ,ვერმოვითმინე.ვიცი,რომ პატარა,მაგრამ შემდეგი თავი დიდი იქნება გპირდებით!
ოოო,აქ ისეთები მოხდება!!ძალიან მინდა,რომ მოგეწონოთ და თუ მოგეწონებათ გთხოვთ კომენტარები არ დაიშუროთ შთაბეჭდილებები აუცილებლად დაწერეთ.
(პ.ს ყველაფერს აქვს დასასრულის შემდეგი თავი,ამ დღეებში დაიდება.)
გკოცნით ტაისია!