-ეველინ-დაიყვირა შერმა რომელიც ჩემს გვერდით იჯდა მანქანაში.
-ცოტა ნელა-კიდევ ერთხელ დაიყვირა როდესაც სიჩქარეს უფრო მოვუმატე. მე და შერი მანქანით წვეულებაზე მივდიოდით.
მე ეველინ სმიტი ვარ. გოგონა ვაშინგტონიდან. ჩემი ცხოვრება არ არის სხვებისნაირი. ყველაფერი განსხვავებული მომწონს. არაფრით არ ვგავარ გოგონებს, რომლებიც მხოლოდ პატიოსნებაზე ფიქრობენ. დალევა, წვეულებები, კლუბები, ჩემი ცხოვრების განუყრელი მეგობრებია. ჩემი ცხოვრების ყველაზე მთავარი ნაწილი კი დრიფტაობაა. მანქანა, სისწრაფე და ადრენალინის მოზღვავა ჩემი ცხოვრებაა. არც მშიშარა ვარ და არც სექსზე არ ვამბობ ყველა დღე უარს.
როგორც გითხარით არ ვარ ჩვეულებრივი გოგო, მოსაწყენი ცხოვრებით. ყველადღე კლუბებში დავდივარ და ვსვავ. მაგრამ ეს არაფერია იმ სიამოვნებასთან შედარებით რასაც რბოლის დროს ვღებულობ. ადრენალინის გამოყოფა ყველაზე მაგარი გრძნობაა. თითქმის ყველა კვირაში მაქვს რბოლა. რათქმაუნდა ასეთ შემთხვევას არასდროს ვტოვებ.
ხომ ვთქვი წვეულები მიყვარს თქო. ხოდა ახლაც მე და ჩემი მეგობარი ერთად მივდვართ წვეულებაზე. შერი ჩემგან განსხვავებუია. მას რომ კითხო ამდენი დალევა და კლუბებში სიარული სისულელეა. მე ამ აზრის წინააღმდეგი ვარ. დალევა, სექსი და დიდი ოდენობით ადრენალინი აუცილებელია ყველას ცხოვრებაში. მე კიდე ყველაზე იღბლიანი ვარ რადგან ეს ყველაფერი მაქვს.
-ეველინ!!-კიდევ ერთხელ დაიყვირა შერმა და კარების სახელურს ჩაეჭიდა. გამეცინა. სიჩქარეს ცოტა ვუკელი რადგან არ მინდა მას რამე მოუვიდეს. მალევე მივედით დანიშნულების ადგილას. მანქანა მკვეთრად მოვატრიალე და ცარიელ ადგილას დავაყენე. შერმა სასწრაფოდ შეიხსნა უსაფრთხოების ღვედი და გადავიდა. ბავშვების მეგობრები ვართ, მაგრამ ჯერ კიდევ ვერ შეეჩვია სიჩარეს.
-გიჟი ხარ- სიცილით მითხრა. მეც გამეცინა. სიგჟე ეს ხომ ჩემი ცხოვრების მთავარი ნაწილია.
-ვიცი-მეც სიცილით ვუთხარი და ორივენი შენობისკენ წავედით. შერს შავი შარვალი და ტოპი ეცვა. მე კიდე მოკლე ჯინსის შორტი და შავი ტოპი. იმდენად მოკლე იყო ჩემი შორტი, რომ ნახევრად მიჩანდა. ბევრი ხალხი ირეოდა წვეულებაზე. არ ვიცი ვისი წვეულება იყო. კოლეჯის ერთ ერთმა ბიჭმა დაპატიჯა შერი და რათქმაუნდა მეც გამოვყევი. შენობა დიდი და გემოვნებიანი იყო. გამიკვირდა. ხშირად წვეულების მასპინძლები ბიჭები არიან რომლებსაც არაფერი უნდათ, მხოლოდ რომელიმე გოგო ჩაითრიონ ლოგინში. ვწოლილვარ კიდეც რამოდენიმე კარგ ტიპთან. ალბათ ჩემს ტრადიციებს არ დავარღვევ და დღესაც კარგად გავერთობი.
შენობაში შევედით. პირდაპირ სასმლისაკენ წავედი. დიდ წითელ ჭიქაში ლუდი ჩავასხი და შიგნით არაყიც ჩავაყოლე. სიამოვნების გრძნობამ მთელს სხეულში დამიარა, როცა ალკოჰოლის გემომ მთელს სხეულში დაიარა. ერთ ჭიქას მეორეც მიყვა. მალე ალკოჰოლით ვიყავი გაჟღენთილი. საცეკვაო მოედნის შუაში გავედი და მოძრაობები დავიწყე. გამომწვევად ვაქნევდი თეძოებს. რამოდენიმე წუთი საცეკვაო მოედანზე გავატარე. უცნობი ბიჭი უკნიდან ამეკრო და ჩემთან ერთად დაიწყო მოძრაობა. ძალიან მინდოდა ვინმესთან დავწოლილიყავი. ალკოჰოლმა მთლიანად ამირია გონება.
ბიჭისკენ მივტრიალდი და მის თეძოებს ავეკარი. უკვე აღზნებული იყო. ჯანდაბა. ბიჭმა რაღაც ჩამჩურჩულა ყურში და ორივენი საპირფარეშოში წავედით. როგორც კი 'ტუალეტის' კარი დავხურეთ, უცნობმა კედელს ამაკრა, ხელებს თეძოებზე მჭიდროდ მიჭერდა, ცხელ სუნთქვას ვგრძნობდი. შემდეგ კი მოხდა ის რაც უნდა მომხდარიყო, მუცელში საშინელი წვა ვიგრძენი,თუმცა ეს მსიამოვნებდა კიდეც .სიამოვნება მიმაღებინა. არ მაინტერესებს არც მისი სახელი და არც ის თუ ვინ არის. რამოდენიმე წუთიანი გახშირებული სუნთქვის შემდეგ, უცნობი ჩემგან გამოვიდა, პრეზერვატივი მოიხსნა და შარვალი და ტრუსი აიწია. მეც მას მივბაძე. სწრაფად ჩავიცვი და იქაურობას მოვშორდი. სექსი აფხიზლებს. სრულიად ფხიზელი გამოვედი და ხალხის ბრბოში შერს დავუწყე ძებნა.
ყველა ოთახები მოვიარე და ბოლოს ერთ-ერთ ოთახში ვიპოვე. რამოდენიმე ბიჭთან ერთად იჯდა და მათ ელაპარაკებოდა. მათთან მივედი. შერმაც შემამჩნია.
-ეველინ-ღიმილიანი სახით მომმართა. ეს ადამიანი მიყვარს ძალიან.
-შერ. გეძებდი-მეც გავუღიმე და მასთან მივედი. ბიჭები ჩვენ მოგვშტერებოდა. ძალიან სიმპატიურად კი გამოიყურებოდა თითოეული მათგანი. სულ ექვსნი იყვნენ.
-კარგია რომ მომაგენი. მინდა ბიჭები გაგაცნო-მითხრა და თან მათზე მიმანიშნა.
-ესენი, ნაილი, ლუი, ლიამი, ზეინი, ჯოში და სემი არიან-მითხრა და თითოეული მათგანი ხელით მიმანიშნა. მართლაც, რომ სიმპატიურები არიან-ეს კი ეველინია-ამჯერად ჩემსკენ გამოიშვირა შერმა ხელი.
-სასიამოვნოა-თქვა ერთ-ერთმა მათგანმა. მგონი ზეინი. ხო ხო ნამდვილად ზეინი იყო. ჩემი ყურადღება ამ ადამიანმა თავისი თვალებით მიიბყრო. ყავისფერი თვალები ქონდა. თან შავში გადადიოდა. მართლა იშვიათი თვალები ქონდა.
-აბა რას აკეთებდით?-ვკითხე ცნობისმოყვარედ მათ და ყველას გადავავლე თვალი.
-ვლაპარაკობდით-მითხრა ქერათმიანმა, ირლანდიული აქცენტით. მგონი ნაილი ერქვა. ლაპარაკობდნენ?? კარგით რა ეს ხომ მოსაწყევია. არაფერი არ მითქვია. მათაც განაგრძნეს ლაპარაკი. ნახევრი საათი მაინც ვიჯექი და ვუსმენდი მათ. ზოგჯერ მეც ჩავებმებოდი მათ ლაპარაკში. ყველაზე მოსაწყენი წვეულება იყო.
არ ვიცი საიდან მომესმა მაგრამ რომელიღაცა მათგანმა რბოლაზე დაიწყო ლაპარაკი. ყურები ვცკვიტე.
-არარსებობს შენ მე ვერ დამამარცხებ - თავდაჯერებულად უთხრა ლიამმა სემს. სემმა ერთი გულიანად გადაიხარხარა და მას მიმართა.
-კარგი რა ლიამ, შენ ნაილმაც კი მოგიგო-ისევ იცინოდა სემი. ალბათ მეხუმრებიან. ესენი, რომ შეჯიბრებაში მონაწილეობდნენ აუცილებლად მეცოდინებოდა. ერთხელ მაინც დავინახავდი მათ.
-მოდი დავნიძლავდეთ, რომ მოგიგებ-ისევ ისეთი თავდაჯერებული ღიმილით უთხრა ლიამმა სემს. ლიამმა ეშმაკურად გაიღიმა.
-მოიცა თქვენ რა რბოლაში მონაწილეობთ?-ვკითხე მათ. მაგრამ ეს არ გამკვირვებია. მეც ხომ იგივეს ვაკეთებ. ორივეს ყურადრება მე მივიქციე.
-ხშირად-მოკლედ მომიჭრა ლიამმა. მაინც არ მესმის როგორ ვერ ვნახე ისინი ერთხელ მაინც.
-ძალიან კარგია. მეც -ვუთხარი მათ და სასმელი მოვსვი ჭიქიდან. ორივეს სიცილი აუტყდა. ესენი იდიოტები არიან თუ თავს იდიოტებენ??
-შენ რბოლაში იღებ მონაწილეობას ?-სიცილით თქვა ლემმა. ამაში რა იყო სასაცილო. ძალიან გავბრაზდი. იმდენად, რომ ცოტაღა მაკლდა და მივვარდებოდი ან რაღაცას ჩავარტყამდი თავში.
-სასაცილოა რამე?-უხეში ტონით ვუთხარი ორივეს. მათ ისევ შემომხედეს და სიცილი გააგრძელეს.
-არარსებობს შენნაირი გოგო დრიფტაობდეს-ცოტათი დამშვიდებულმა მითხრა ლიამმა. აჰა, აი თურმე რა აცინებდათ. მათ ეგონათ, რომ მე ვერ შევეჯიბრებოდი მათ რადგან გოგო ვარ? ძალიან ცდებიან.
-ჰაჰ, არ გჯერათ?-ვკითხე და ოდნავ ჩავიცინე.
-არა რათქმაუნდა-სემმა სიცილით შემომხედა. მაგასაც ვნახავთ ბოლოს ვინ გაიცინებს.
-შემიძლია ახლავე დაგიმტკიცო-ვუთხარი და მას გავხედე. უცებ დასერიოზულდა. მე გამომხედა. აშკარად იგრძნობოდა მის სახეზე გაკვირვება. მერე ისევ ლიამს გახედა.
-კარგი სად და როგორ?-იკითხა ლიამმა
-მეხუთე ავენიუსზე იმართება შეჯიბრება. ერთ საათში დაიწყება-საათს დავხედე და ისევ მათ გავხედე-წამოხვალთ?-ვკითხე და მათ სახეებს დავაკვირდი. სემმა და ლიამმა ერთმანეთში მზერა გაცვალეს და ისევ მე მომიბრუნდნენ.
-რათქმაუნდა წამოვალთ-თქვა ლიამმა და ფეხზე წამოდგა. მეც მათ მივყევი და ავდექი. არაჩვეულებრივია. ახლა დავუმტკიცებ, რომ ისინი ცდებია. შენობიდან გამოვედით და მანქანებში ჩავჯექით. მე და შერი. რათქმაუნდა ისიც მოდის. ის არცერთ ჩემს შეჯიბრებას არ ტოვებს. მანქანა სწრაფად მოვწყვიტე ადგილს და მეხუთე ავენიუსისკენ წავედი.
არც ისე დიდი დრო არ დაგვჭირვებია. 10 წუთში უკვე მეხუთე ავენიუსზე ვიყავით. როგორც ყოველთვის ხალხით იყო იქაურობა გადაჭედილი. მანქანა გავაჩერე და შერს საშუალება მივეცი გადასულიყო. სანამ გადავიდოდა მომაძახა.
-იცოდე ფრთხილად იყავი-როგორც ყოველთვის მაფრთხილებს ხოლმე, ახლაც ისე გამაფრთხილა. გავიცინე და მანქანა დავძარი. სარეგისტრაციო ადგილას გავაჩერე მანქანა. ჯო როგორც ყოველთვის იქ იდგა და გოგონებიც თან ყავდა. მანქანა მის წინ გავაჩერე.
-გამარჯობა ლამაზო-მომესლმა ჯო. ამას მიჩვეული ვარ. უკვე იმდენი ხანია ამ საქმიანობით ვარ გატაცებული, რომ ყველა მიცნობს. მათ შორის ჯოც.
-ადგილები არის?-პირდაპირ საქმეზე გადავედი. ჯომ ჩაიცინა.
-შენთვის ყოველთვის იქნება-სიცილით მითხრა და რაღაცაში ჩაწერა ჩემი სახელი. სარკეში ჩემს უკან მყოფ მანქანას გავხედე. სემი და ლიამი იყვნენ. რათქმაუნდა შეიძლება რბოლაში ორმა მიიღის მონაწილეობა და ისინი ერთ მანქანაში იჯდნენ. ალბათ ისინიც ამას გააკეთებდნენ.
ჯომ რეგისტრაციის ნომერი მომცა და მეც ჩემი ადგილისკენ წავედი. დაწყებამდე ჯერ კიდევ იყო დრო დარჩენილი. მანქანა გავაჩერე და გადმოვედი. არ მიყვარს რბოლის დროს ვინმეს, რომ ველაპარაკები. ამიტომ მარტო ვიდექი ჩემს მანქანასთან. ირგვლივ მიმოვიხედე და შერი დავინახე. თავისი შაყვარებულიც აქ ყოფილა. ძალიან კარგია. ყველას დავუმტკიცებ, რომ გოგოებსაც კარგად შეუძლია მანქანის მართვა.
ლიამმა მაქანა ზუსტად ჩემს გვერდით გააჩერა. მანქანის მინა ჩაწიეს და ორივენ მე შემომხედა. თან ორივე იცინოდა.
-აბა მზად ხარ?-დამცინავად მითხრა სემმა. მინდოდა იქვე დამეხრჩო ეს ტიპი. მაგრამ შეგვახსენეს, რომ რბოლა უკვე იწყებოდა. მანქანაში ჩავჯექი და ისევ მათ გავხედე. ჩვენს გარდა კიდევ სამი მანქანა იყო. სახალისო იქნება.
-აბა მოემზადე განადგურებისთვის ლამაზო-დამცინავად თქვა სემმა და ლიამმა ძრავა ააბღუილა.
-ჯობს შენი გადაარჩინო-მეც არანაკლები დაცინვით ვუთხხარი და მანქანა დავქოქე. არ იყო საჭირო დიდზე გაზის მიცემა. ჯობს ჯერ დაისვენოს მანქანამ.
1 2 3 დაიყვირა ჩვენს წინ მდგომმა გოგონამ და დროშა დაუშვა. გაზს მთელი ძალით მივაწექი. ხალხის ყიჟინი ატყდა. აშკარად საინტერესო რბოლა გამოვა. წინ გავიჭერი. სარკეში ლიამის და სემის მანქანს გავხედე. ძლივს მომყვებოდნენ. მკვეთრად მოვუხვიე მოსახვევში და გაზს კიდევ უფრო მეტად მივაწექი. ძალიან სწრაფად მივდიოდი. დიდი გზა იყო ფინიშამდე. კიდევ რამოდენიმე მოსახვევი. დავინახე, როგორ შეეჯახა რომელიღაცა მანქანა ბოძს. ჩამეცინა. თუ ტარება არ იცი არც უნდა ჩააკვეხო შენი ესეთ რაღაცეებში.
უკვე ფინიშის ხაზთან იყავი. ბოლო ნახტომი დარჩა. გახსნილი ხიდი. ეს ჩემი საყვარელი ადგილია. გაზს ფეხი დავადგი და კიდევ უფრო ჩქარა წავედი. უკვე ას ოთხმოცი კილომეტრი საათში. ადრენალინის დიდი ოდენობით მოზღვავება ვიგრძენი. და უცებ ბუმ.
მანქანა ჰაერში აფრინდა. ძალიან მაგარი შეგრძნებაა. მალევე დავეშვი მიწაზე. რამოდენიმე კილომეტრი გავიარე და ფინიშის ხაზთან პირველი მივედი. მანქანა დავამუხრუჭე და ჩემ თავზე გამეცინა. ეს ყველაზე მაგარი რამაა რაც კი შეიძლება კაცმა გააკეთოს. სექსსაც კი ჯობია. ხალხის ყიჟინი ისმოდა. მანქანიდან გადმოვედი და სემს და ლიამს შევხედე. კმაყოფილი სახეებით ნამდვილად არ მიყურებდნენ.
ძალიანაც კარგი. ხალხის ბრო გავჭერი და შერისკენ და ჯოშისკენ წავედი. ღიმილიანი სახით მიყურებდნენ. მსიამოვნებს, როცა ყველა მე მომშტერებია.
-როგორც ყოველთვის მაგარი იყავი - მითხრა შერმა და გადამეხვია. მეც მოვხვიე ხელები და მაგრად მოვეხვიე. არ ვიცი ამ ადამიანის გარეშე რა მეშველება.
-მგონი მათ ეს არ მოეწონათ-სიცილით ვუთხარი და სემისკენ და ლიამისკენ მივანიშნე. შერმაც გაიცინა. ბიჭებს გავხედე. ვირაც ბიჭთან ერთად იდგნენ და რაღაცაზე დაობდნენ. ბიჭს გავხედე, რომელიც მათთან იდგა. მაღალი, ყავისფერთმიანი ბიჭი იყო. სემმა ხელების ქნევით უთხრა რაღაცა უცნობს და უცნობმა მე შემომხედა. შორიდანაც კი შეამჩნევდი მის მწვანე თვალებს. ბიჭმა თავიდან ბოლომდე შემათვალიერა. ბოლოს თვალი თვალში გამიყარა.
მაცდურად გამიღიმა და ისევ ბიჭებს მიუბრუნდა. არ ვიცი ასე რატომ მოხდა, მაგრამ იმ ბიჭმა დამაინტერესა. რაღაცით მიმიზიდა. ხო დამავიწყდა თქვენთვის მეთქვა, რომ შეყვარებული არ მყავს. სიმართლე, რომ გითხრათ არც მინდა, რომ მყავდეს. საერთოდ ერთი დღე ვარ ხოლმე ბიჭებთან. ისიც საღამოობით. არანაირი ბიჭი არ მიზიდავს. განსაკუთრებით კი ისეთი ბიჭები, რომელიც კარგი როჟის სახელს ატარებს. ჩემთვის თავისუფალი ბიჭი უფრო მისაღებია, რომელსაც ჩემსავით ეყვარება მანქანები.
რბოლის შემდეგ დიდი ხანი ვიყავით ქუცაში და ერთმანეთს ველაპარაკებოდით. დროა სახლში წავიდე. დღეს დატვირთული დღე იყო. თანაც უკვე თენდება. ცოტას გამოვიძინებ. შერს დავემშვიდობე და წამოვედი. მას ჯოში წაიყვანს.
ჩემ მანქანასთან მივედი და შიგნით ჩავჯექი. მანქანა დავქოქე და გზას გავუყევი. ჩქარა არ მივდიოდი. ხალხის ბრბო თითქმის დამთავრებული იყო, როდესაც გზა გადაიკეტა. ჯანდაბა ახლა რაღა მოხდა. წინ გავიხედე და ვიღაცას მანქანა ისე დაეყენებინა, რომ გასასვლელი აღარ იყო დარჩენილი. გაბრაზებული გადმოვედი მანქანიდან და მანქანისკენ წავედი.
-ჰეი-დავიყვირე. ბიჭმა გამომხედა. ეს ზუსტად ის ბიჭი იყო. რომელიც ლიამთან და სემთან ერთად იდგა.
უცნობმა გაკვირვებულმა შემომხედა. რა არის გასაკვირი. როგორც კი დამინახა მაშინვე სახეზე ღიმი აეკრო. ეს ღიმილი კი ძალიან ეშმაკური იყო.
-რა ჯანდაბად არის შენი მანქანა შუა გზაში გაჩერებული?-კიდევ ერთხელ დავიყვირე. ბიჭს ხმა არ ამოუღია. პირიქით უფრო ფართოდ გაეღიმა. უკვე ნერვებს მიშლის ეს ტიპი. მაქანიდან გადმოვიდა.
-რა ჯანდაბას აკეთებ???- კიდევ უფრო მეტად გავბრაზდი.
-ნუ ბრაზობ ლამაზო-სიცილით თქვა. ვინ ჯანდაა ეს არანორმალური. ან საერთოდ ესეთი ტონით რატო მელაპარაკება?
-ჯანდაბა. გაწიე ეგ შენი ჯართი და გზა გაათავისუფლე-ხელით მისი მანქანისკენ მივანიშნე. ჯანდაბა ჯართი კი არა ძალიან მაგარი BMW ყავდა.
-ეგ მანქანა შენ, რომ ჯართს უწოდებ, ახალი BMW არის-სიხარულით გახედა თავის მანქანას. მესე ისევ მე შემომხედა და მთელ ტანზე ამათვალიერ ჩამათვალიერა.
-რაში მაინტერესებს. გადადი გზიდან-ისევ ისე უხეშად ვუთხარი. სიცილით გააქნია თავი. თავისი მანქანისკენ წავიდა და შიგნით ჩაჯდა. მე ჯერ კიდევ ერთ ადგილას ვიყავი დამდგარი. მანქანიდან თავი გადმოყო და მომაძახა.
-კიდევ შევხვდებით ლამაზო- თქვა და მანქანა ადგილს მოწყვიტა. ერთ ადგილას ვიყავი გაშეშებული. არ ვიიცი ამ ბიჭმა ასე, რატომ იმოქმედა ჩემზე. ჯანდაბა. როგორც ყოველთვის მე ვახდენ ხოლმე მათზე ზეგავლენას მან კი პირიქით გააკეთა. ნამდვილად არ მინდოდა ისევ მენახა. დარწმუნებული ვარ ისევ იმოქმედებდა ჩემზე.
მანქანაში სწრაფად დავჯექი და დავქოქე. მთელი სისწრაფით მოვწყვიტე ადგილს. აღარ მივდიოდი ნელა. ადრენალინის გრძნობა ისევ მომაწვა. ძალიან მალე უკვე სახლში ვიყავი. მანქანიდან გადმოვედი და გარაჟის კარები გავაღე. მანქანა შიგნით შევიყვანე და მეორე სართულზე ავედი.
სახლში მარტო ვცხოვრებ. მშობლები დამეღუპა. და და ძმა კი არ მყავს. ასე რომ სულ მარტო ვარ. მარტოობას მივეჩვიე. ათი წლის ვიყავი მარტო, რომ დავრჩი. ჩემი ოთახისკენ წავედი და ტანსაცმელი გავიხადე.
ძალიან დაღლილი ვიყავი. თვალები დავხუჭე, მაგრამ ვერაფრით დავიძინე. მისი მწვანე თვალები ჯერ კიდევ თვალწინ მედგა. ჯანდაბა ბიჭზე ასე არაფერი არ მითქვამს არასდროს. თავიდან ამოვიგდე უცნობი და მალევე ტკბილად ჩამეძინა.


გამარჯობათ! ეს მოთხრობა დაახლოებით ორი წლის წინ მაქვს დაწერილი. ერთ არაჩვეულებრივ გოგონასთან ერთად,რომელიც მართლა უნიჭიერესი ავტორია. მოთხრობა არის +18. არ არის დაფარული უცენზურო სიტყვები,რისთვისაც ბოდიშს გიხდით. იმედი მაქვს მოგეწონებათ..