თვალები გავახილე და ნელ-ნელა წამოვდექი. პირდაპირ სააბაზანოსკენ წავედი. დღეს არანაირი საქმე არ მაქვს. ალბათ სარამოს წავალ კლუბში და გავერთობი. ან შერს დავურეკავ და რაღაცას მოვახერხებთ.
წყალი სახეზე შევისხი და გამოვფხიზლდი. ტრუსიკით და მაიკით ვიყავი მარტო. მიყვარს ასე წოლა. მალევე ჩავედი ქვევით და სამზარეულოში შევედი. ყავა დავადგი. ძალიან მიყვარს ცხელი ყავა დილით. ყავა ავადუღე და ისევ ჩემს ოთახში დავბრუნდი. ლოგინზე მოვკალათდი და ლეპტოპი ხელში ავიღე. კარგა ხანია ინტერნეტში არ ვყოფილვარ.
ორ საათზე მეტი კომპიუტერთან ვიჯექი და რაღაცეებს ვნახულობდი. ვაპირებდი ლოგინიდან ავმდგარიყავი და გარეთ გამესეირნა, როცა ტელეფონის ხმა გაისმა. გასაკვირია, როგორც ყოველთვის მე არ მირეკავენ ხოლმე. ტელეფონი ხელში ავიღე და დავხედე. უცნობი ნომერი იყო. არ ვაპირებდი ამეღო, მაგრამ მაინც ვუპასუხე.
-გისმენთ-ტელეფონში ჩავძახე. ჩემი ხმის გაგონებისას უცნობმა დაილაპარაკა.
-ეველინ-აშკარად ჯო იყო. გასაკვირია რატომ რეკავს.
-ჯო? რატომ რეკავ?-ვკითხე გაკვირვებულმა.
-დღეს რბოლა გაიმართება-მითხრა მკაცრი ტონით. ძალიან კარგი. დღეს სხვა საქმე მაინც არაფერი არ მქონდა.
-სიაში ვარ?-ვკითხე ისე თითქოს არ მინდოდა. რათქმაუნდა ვარ სიაში. მე ხომ არცერთ რბოლას არ ვტოვებ.
-რათქმაუნდა- აღტაცებიტ თქვა. ეს ის კითხვაა რომელიც არ უნდა დავსვა, რადგან მინდა თუ არა მაინც მწერს ხოლმე ჯო სიაში. მაგრამ ხშირ შემთხვევაში მე ვიღებ მონწილეობას.
-კარგი მოვალ-მოკლედ მოვუჭერი და ტელეფონი გავთიშე. კარგია დღეს გასართობი მაქვს.
მთელმა დღემ ვეულებრივად ჩაიარა. შერს დავურეკე და ვუთხარი, რომ ამ სარამოს რბოლა მაქვს. მანაც თქვა, რომ მოვა აუცილებლად. უკვე ათი საათია. მოკლე შორტი. შავი ტოპი და გრძელი მოსაცმელი ჩავიცვი. ფეხზე კი კეტები. რათქმაუნდა რადგან კეტები ერთადერთი ფეხსაცმელია რითაც მანქანას კარგად ვმართავ. ტელეფონი ჯიბეში ჩავიდე და სახლიდდან გამოვედი.
გარჟიდან მანქანა გამოვიყვანე და შიგნით ჩავჯექი. ოგორც ყოველთვის გაზს დავაწექი და მთელი სისწრაფით წავედი. მალე უკვე რბოლიის ადგილას ვიყავი. ხალხი ირეოდა. უამრავი გოგო და ბიჭი შეკრებილიყვნენ. დღეს მეჩვენება თუ ბევრი ხალხია?? კი აშკარად ბევრნი არიან. მანქანა ჯოსთან მივიყვანე. როგორც ყოველთვის ჯო გოგონებთან ერთად იდგა.
-რამდენ ხანში დაიწყება?-ვკითხე ჩვეულებრივი ტონით.
-ერთ საათში-მითხრა ჯომ და გოგოს ტრაკზე ხელი წამოარტყა. თვალები გადავატრიალე და ჩემი ადგილისკენ დავიძრი. მანქანა გავაჩერე და გადმოვედი. ირგვლივ მიმოვიხედე და ერთ ადგილას თვალები გამიშტერდა. ეს ის ტიპია გუშინ საღამოს გზა რომ გადამიკეტა. ჯანდაბა აქ რა უნდა. მასთან ერთად სხვა ბიჭებიც იდგნენ. ის ექვსეული მასთან ერთად იდგა. სემი და ლიამიც რათქმაუნდა იქ იყო. მწვანეთვალებამ სიგარეტი გადააგდო და ჩემსკენ წამოვიდა. პირველად ვინატრე, რომ რბოლაზე არ მოვსულიყავი.
-განარჯობა ლამაზო- მითხრა მწვანეთვალებამ და მთლიანად ამათვალიერა. ჯანდაბა. ძალიან სიმპატიურია.
-აქ რა გინდა?-პირდაპირ ვკითხე. თუმცა რა იდიოტური კითხვაა.
-შენი აზრით?-ეშმაკური ღიმილი აეკრო სახეზე.
-შენ რა რბოლაში იღებ მონაწილეობას?-გაკვირვებული წამოვიზახე. მის სახეზე ღიმილი კიდევ უფრო გაფარდოვდა.
-რათქმაუნდა-ისევ ისეთი ღიმილიანი სახე ჰქონდა. ესღა მაკლდა.
-არარსებობს-ჩუმათ ვთქვი, მაგრამ როგორც ჩანს გაიგონა.
-შენც იღებ მონაწილეობას?- მანაც გაკვირვებულმა გამომხედა. არ მესმის რა არის ამაში გასაკვირი. ჩვენ ხო ვაშინგტონში ვართ. აქ არაერთი კარგი მრბოლელია. და ეს მრბოლელები ქალებიც არიან.
-კი-მოკლედ მოვუჭერი და ჩემი მანქანა შევათვალიერე. მისი სიცილის ხმა მომესმა. მივუტრიალდი.
-მოემზადე წაგებისთვის- სიცილით მირა და თავისი მეგობრებისკენ წავიდა. რა? მეხუმრება ხო? სიცილი ამიტყდა.
-შანსი არაა-სიცილით ვუთხარი და მას ავხედე. ღიმილიანი სახით მიყურებდა.
-მართლა? მოდი დავნიზლავდეთ-მის სიტყვებზე გამეცინა. ამაზე ადვილი არაფერია. ის მე ვერ დამამარცხებს
-რაზე?-ვკითხე სიცილით.
-თუ რბოლაში დამამარცხებ მაშინ მე შენ ნებისმიერ ერთ სურვილს შეგისრულებ-მითხრა და კიდევ ერთხელ ამათვალიერა. ჰაჰ ეს კარგია, მაგრამ მან თუ დამამარცხა?
-და თუ ვერ შევძელი?-სახეზე ეშმაკური ღიმილი აეკრო
-მაშინ შენ შემისრულებ სურვილს- მთხრა და უფრო ფართოდ გამიღიმა. შანსი არაა, რომ დამამარცხოს. ეს ადვილი საქმეა. დავამარცხებ და რაიმე საშინელებას ჩავადებინებ.
-შევთანხმდით?-მკითხა და ხელი გამომიწოდა. ცოტა ხანი მის თვალებს მივშტერებოდი, მერე კი დავეთანხმე
-შევთანხმდით-ხელი ჩამოვართვი. თვალი ჩამიკრა სდა ხელი გამიშვა. ისევ თვისი მეგობრებისკენ წავიდა. თითქმის მათთან იყო როცა მომიბრუნდა და მითხრა.
-ცნობისთვის მე ჰარი ვარ-თქვა და გამიღიმა. უფრო სწორედ გაიცინა და მისი ღრმულები სახეზე უფრო კარგად გამოჩნდა.
-ეველინი-მეც ვუთხარი, მაგრამ არ გამიღიმის მისთვის. უსიტყვოდ შებრუნდა და მეგობრებს შეუერთდა.
დრო მალე გავიდა უკვე მანქანაში ვიჯექი და რბოლისთვის ვემზედებოდი. ჰარი ჩემი მანქანის გვერდზე არ იდგა. ერთი მანქანის მოშორებით იდგა. დარწმუნებული ვარ მოვუგებ. თითქოს ვერვიულობ კიდეც. ეს რატო ხდება? ასე არასდროს არ მომხდარა. მე ხომ ჩვეულებრივად ვმართავ ხოლმე რბოლის დროს მანქანას. ჯანდაბა!!! რა მემართება.
ჩვენს წინ მდგომმა გოგომ დაიყვირა და მანქანები დაიძრა. პედალს ფეხი დავაჭირე და მტელი სისწრაფიდ წავედი. პირველი ვიყავი. არავინ არ იყო ისეთი ვინც დამეწეოდა. პირველ შესახვევს მივუახლოვდი და მკვეთრად მოვუხვიე. სწორ გზაზე დიდი სისწრაფით მიდიოდა მანქანა. გვერძე გავიხედე და მანქანა დავინახე.
ჰარი მანქანას ლაღად მართავდა და თან მე მიცინოდა. კიდევ უფრო მივაჭირე გაზს ფეხი და წინ გავიჭერი. ჯერ მე ვიყავი წინ, მაგრამ ჰარი დამეწია და გამასწრო. მეორე მოსახვევში ჰარი ლიდერობდა. ჯანდაბა მან არ უნდა გაიმარჯვოს. მესამე მოსახვევში ერთად შევედით და მთავარი დარჩა. ხიდი. ჰარის გავხედე, რომელიც ჩემს გვერდით მოდიოდა. პედალს დავაჭირე და წინ წავედი. ჰარი დამეწია. მალე ხიდს მივუახლოვდით და ორივეს მანქანა ერთად გადახტა. ადრენალინის დიდი ოდენობით მოზღვავება კიდევ ერთხელ ვიგრძენი. ძალიან მაგარი გრძნობა იყო. მეორე ნაპირას დავსხტით მანქანებით და ისევ გზა გავაგრძელეთ.
არ ვიცი რა მოხდა მაგრამ ჰარი მანქანა წინ გაიჭრა და მე უკან დავჩი. სწრაფად მივდიოდი და ყველანაირად ვეცადე, რომ გამემარჯვა, მაგრამ მან მომიგო. ჯანდაბა. ის პირველი ადამიანია ვინც მომიგო.
მანქანა დავამუხრუჭე და ჰარის გავხედე, რომელიც უკვე მანქანიდან გადმოსულიყო და ხალხი დიდ გროვაში მომხვდარიყო. ნერვები ამეთხარა. ამას ასე ვერ დავტოვებ. მან მე მომიგო. ეს ხო შეუძლებელია. მანქანიდან გადმოვეი და კარები მთელი ძალით მივაჯახე. ჰარი ჩემსკენ წამოვიდა.
-აბა მზად ხარ სურვილის შესასრულებლად?-მკითხა და ეშმაკურად გამიღიმა. სულ დდამავიწყდა, რომ მოგებულს წაგებულთან სურვილი აქვს. ამის დედაც.
-რა გინდა?-უხეშად ვუთხარი და მას გავხედე. ჯანდაბა. არამგონია რამე კარგი ქონდეს მოფიქერებული. მის სახეზე ეშმაკური ღიმილი ტრიალებდა.
-შენთან დაწოლა-მითხრა და მე შემომხედა. პირი დავაღე. არა სექსი როგორ არ მქონია და ვისთან არ მქონია, მაგრამ ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი, რომ ჰარი ამას მეტყოდა. ფუ ამის.
-ახლა არ მითხრა რომ ქალიშვილი ხარ-მითხრა სიცილით. იდიოტი. ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი ამას თუ შემომთავაზებდა. ჯერ კიდევ იცინოდა. თავი ნელა გავაქნიე. რა ჯანდაბა მემართება?
-აბა დაწვები ჩემთან?-ისევ ისე ეშმაკურად ჩაიცინა. სხვა გზა არ მაქვს. ნიძლავი ნიძლავია. ამიტომ უხმოდ დავუქნიე თავი.

ჰარის ღიმილი უფრო მეტად გაუფართოვდა მას შემდეგ რაც თავი დავუქნიე. არ ვიცი ამას რა ჯანდაბისთვის ვაკეთებ. შემიძლია, რომ უარი ვუთხრა და არ წავყვე, მაგრამ ჩემი ფეხები თავისით მიყვებიან მას. ახლა კი მე და ის ერთ მანქანაში ვზივართ და მისი სახლისკენ მივდივართ. მართლა არ ვიცი რა მემართება. სიმართლე, რომ ვთქვათ ძალიან მინდა მასთან დაწოლა, მაგრამ მგონია თუ ამას გავაკეთებ ჩემი ცხოვრება შეიცვლება. არ ვიცი რა ვქნა, მაგრამ უკვე გვიანია. მე მის მანქანაში ვზივარ და მისი სახლისკენ მივდივარ.
მანქანა გააჩერა და გადავიდა. მეც გადავედი. იქაურობას თვალი მოვავლე და ცოტა გაკვირვებული დავჩი. ამხელა სახლში მარტო ცხოვრობს? გარეთ ჩვენი მანქანის გარდა კიდევ იდგა რამოდენიმე. ჩვენს გარდა კიდევ უნდა იყოს ვინმე სახლში?
ჰარი სახლისკენ წავიდა. მეც მას გავყევი. არ ვარ მორცხვი გოგო, მაგრამ არ ვიცი ახლა რა მემართება. ჯიბიდან გასაღები ამოიღო და კარები გახსნა. შიგნით შევედით. შუქები ჩამქვრალი იყო. არც არავის ხმა არ ისმოდა.
-გარეთ შენი მანქანებია?-ვკითხე. მე გამომხედა და გამიცინა. ვერ დავმალავ, რადგან ძალიან სექსუალურია.
-ყველა ჩემია-ისევ ისეთი თავდაჯერებული სახით მიყურებდა. კარგი მანქანები ყოლია. საიდან ნეტა ამდენი ფული.
-რამეს დალევ?-მკითხა და სამზარეულოსკენ წავიდა. რათქმაუნდა დალევ. თუ არ დავლიე არაფერი არ გამოვა.
-მარტინი გაქ?-ვკითხე თავისუფლად. მარტინზე ვგიჟდები და თუ არ დავლიე გავგიჟდები.
-რათქმაუნდა. ახლავე მოგიტან-სამზარეულოდან გამომძახა. ასე მგონია უკვე დიდი ხანია ვიცნობ ამ ბიჭს. მისაღებ ოთახში მდივანზე კარგად მოვკალათდი. ფეხები მაგიდაზე დავაწყვე და მდივნის საზურგეს მივეყრდენი. მალე ჰარიც მოვიდა და მარტინი მოიტანა. ჩემს წინ დაჯდა. სასმელი გამომიწოდა. მეც გამოვართვი და მაშინვე პირთან მივიტანე. სასიამოვნო გრძნობამ მთელ ტანში დამიარა. ყველაზე კარგი სასმელია.
-კარგად ატარებ მანქანას- ლაპარაკი დაიწყო და თან სკამის საზურგეს მიეყრდნო. მისგა კომპლიმენტა არ მოველოდი.
-ვიცი-ჩემი ხასიათი შევინარჩუნე და კმაყოფილმა გავიღიმა. მანაც გაიღიმა. მარტინი კიდევ რთხელ მოვსვი და მას გავხედე.
-დიდი ხანია მანქანას მართავ?-ამჯერად მე დავუსვი კითხვა. მანაც მოსვა სასმელი
-ბავშვობიდან-ბოთლისკენ წავიდა რომელიც მაგიდაზე იდო და დაცარეულ ჭიქაში ჩაასხა.
კიდევ დიდი ხანი ვილაპარაკეთ. კარგი ხასიათის ტიპი აღმოჩნდა. ბევრი კი ვიცინე მის იდიოტურ იუმორზე. უკვე იმდენი რაოდენობით სასმელი მქონდა დალეული , რომ ვბარბაცებდი. თუმცა მაინც კარგად მახსოვს ყველაფერი.ჰარი უკვე ჩემს გვერდით იჯდა და ჩემთან ერთად იცინოდა.
ჭიქიდან კიდევ ერთხელ მოვსვი მარტინი და ჰარის გავხედე. ჩემთან ძალიან ახლოს იდგა. მის სუნთქვას სახეზე ვგრძნობდი. ნელა დაიხარა და ჩემს ტუჩებს დაეწაფა. მთელს ტანზე ტაომ დამაყარა. საერთოდ ასეთი რეაქცია არ მაქვს ხოლმე, მაგრამ ეს სულ სხვა რამ იყო. ძალიან მომეწონა მისი გემო. ძალიან მომეწონა მისი ვარდისფერი დიდი ტუჩები. ხელი თმაში შევუცურე და ჩემთან უფრო ახლოს მოვიზიდე. ხელები თეძოებზე მომკიდა და მის კალთაში გადამსვა.ფეხზე წამოდგა. ფეხები წელზე მოვხვიე და მას მივეკარი. ჰარი კიბეებისკენ დაიძრა. მეორე სართულზე ავედით და ერთ-ერთ ოთახში შევედით. ნამდვილად ჰარის ოთახი იყო. ამ დროის განმავლობაში კოცნა არ შეგვიწყვეტია. უკვე შუაღამე იყო. შუქი არც კი აუნთია ისე მივიდა ლოგინამდე და ზედ დამაგდო. ჩემს ზემოდან მოექცა.


მადლობა იმათ,ვინც კითხულობთ და წერთ აზრს.