- რატომ მწერ?
- მე გწერ? სასაცილოა
- ზუსტადაც შენ მწერ
მე sms დავუსქრინე და გავუგზავნე ის კი ისევ ცდილობდა ჩემთვის ნერვების მოშლას
დილით სკოლაში დააგვიანა მეგონა არ მოვიდოდა თუმა ფიზიკის კლასში რომ გავედი მისი მზერა დავიჭირე, მიყურებდა და სიცილით იგუდებოდა. შემდეგ მომიახლოვდა და ყურში მითხრა
-მგონი გუშინ ვიღაც გავაბრაზე
- სულაც არა))
გაკვეთილების შემდეგ სკოლიდან ერთად გავედით ნინიც ჩვენთან ერთად იყო. შოკოლადზე დაიწყო საუბარი
- რომელი შოკოლადი გიყვარს ? მკითხა მან
- რავი არაქვს მნიშვნელობა მთავარია თხილით იყოს. შენ?
- მე შავი კორონა
- მე არ მიყვარს
- ღადაობ? ყველაზე მაგარია
- შეიძლება..
გადავწყვიტე მისთვის კორონა მეჩუქებია და ვუთხარი კიდეც.. მას დადებითი რეაქცია ქონდა და მითხრა რომ ისიც მაჩუქებდა თუმცა თავისი გემოვნებით, მეც დავთანხმდი...
მასწავლებლებიდან გვიან გამოვედი . გზაში კორონა გამახსენდა შევიარე მაღაზიაში და ვიყიდე.. ამ დროს ნიკამაც მომწერა , მე შოკოლადს სურათი გადავუღე და გავუგზავნე
- ჩემი შოკოლადი ^_^
- გამო და მოგცემ კორონას ))
- კაი დამელოდე ეხლავე გამოვალ
ცოტახანში ისიც გამოჩნდა მოდიოდა და რატომღაც თვალებს ვერ ვაშორებდი. ცოტაც და ჩემს გვერდით გაჩნდა მე შოკოლადი მივეცი და ეგრევე წავედი სახლში. თითქმის მისული ვიყავი სახლში როდესაც ნიკამ ფოტო გამომიგზავნა : ყავა შოკოლადი და ჩემი ფოტო კომპზე.. მას sms-იც მოყვა : მინდა ეს წამები საუკუნე გაგრძელდეს, ყავა შოკოლადი და ულამაზესი გოგოს ფოტო საოცრებაა.. მე მხოლოდ სმაილი გავუგზავნე , გამოვედი ინტერნეტიდან და სახლში შევედი. გვიანობამდე ვმეცადინეობდი თუმცა მოულედნელად მისი სიტყვები გამახსენდა ,, ყავა, შოკოლადი და ულამაზესი გოგოს ფოტო „ და უაზროდ გავიღიმე.
ყოველდღე უფრო და უფრო ვუახლოვდებოდით ერთმანეთს და ვერც კი მივხვდი ისე შემიყვარდა.მთელ დღეს ერთად ვატარებდით , ყველგან ერთად ვიყავით. საოცარი გრძნობა იყო. მისი სახელის გაგონებაზეც კი თვალები მიციმციმებდა და უაზროდ ვიღიმოდი..
ერთ დღეს გვიან მომიწია მასწავლებლიდან გამოსვლა. რათქმაუნდა ნიკა სადარბაზოსთან მელოდებოდა და ცოტახნით ერთად ვიყავით.
- რას სწავლობ ამდენს ? სიცილით მითხრა
- ვსწავლობ ..
- ძაან დაიღალე? მკითხა და ხელი გადამხვია
- კი ძააან (( მეძინება
- ჩემი პატარა გოგო. წამო სახლში გაგაილებ
- არაა საჭირო თავად წავალ
- არა უკვე ღამეა, როგორ ფიქრობ მარტო გაგიშვებ?
- კაი წავიდეთ
ჩავზე თავი დამადო და ბნელ , წყნარ ქუჩაში განვაგრძეთ სიარული. ამ სიწყნარეს არცერთი ვარღვევდით და მხოლოდ ჩვენი გულების ძგერას ვუსმენდით... ცოტახანში ჩემს სახლთანაც მივედით. დავემშვიდობე , ლოყაზე ვაკოცე და წავედი თუმცა მალევე გავჩერდი და ვუყურებდი როგორ მიდიოდა, მინდოდა გამეჩერებია და ჩავხუტებოდი არ მინდოდა გამეშვა. ჩემი ნარკოტიკი გახდა, მის გარეშე აღარ შემეძლო..
ძაან დაღლილი ვიაყვი ამიტომ მალევე ჩამეძინა. დააახლოებით გამის 2 საათი იქნებოდა როცა გამეღვიძა და ტრადიციულად ეგრევე ტელეს დავხედე. Sms-ი იყო რათქმაუნდა ნიკასგან
- დილით მომწერე და ერთად გავიდეთ სკოლაში. ეხლა ალბათ გძინავს კაი არ გაგაღვიძებ ტკბილი ძილი. ხვალ მომწერე.
- კარგი დაგირეკავ რომ გამოვალ
დილით ძლივს გავიღვიძე. ავდექი მოვემზადე და გავედი. კარებიდან როგორც გავდგი ფეხი ეგრევე ნიკას დავურეკე

- ხო თაკო
- შენ რა ისევ გძინავს?
- ეხლავე ავდგები. შენ უკვე გამოხვედი ?
- კი
- კარგი 2 წუთში მზად ვიქნები
- გელოდები
მის კორპუსთან ახლოს დავდექი და ველოდებოდი. უცბად მისი და დავინახე ძაან დავიბენი. ის კარგად არ მიცნობდა მაგრამ ერთხელ ჩვენს კლასში შემოვიდა და ნიკამ მითხრა რომ მისი და იყო.
მალევე ნიკაც გამოჩნდა , მოვიდა ლოყაზე მაკოცა და წავედით. წინა ღამით ძალიან ძლიერი წვიმა იყო და ტუნელში წყალი იყო დამდგარი. არადა სხვა გზა არ იყო სკოლისკენ
-სხვა გზა არარის? ვკითხე მე
-არა სხვა გზა არაა უნდა გავიდეთ
-კაი რა მე აქ ვერ გავალ
უცბად ხელში ამიყვანა და გადამიყვანა მეორე მხარეს. გამეცინა ))
-რომ შემეძძლოს ხელში აყვანილი მიგიყვანდი სკოლამდე
-ჩამომსვი. სიცილით ვუთხარი))
სკოლაში ერთად რომ მივედით ყველა ჩვენ გვიყურებდა, თუმცა ამაზე არცერთს არ გვქონია რეაქცია ძაან მხიარულად შევედით სკოლაში. ჩვენი კლასის კარებთან გამაჩერა და მითხრა
-დღეიდან ჩემს გვერდით დაჯექი კაი?
-კაი. მაგრამ სად?
-ბოლო მერხზე არავინ ზის
იმ დღიდან ბოლო მერხზე დავსხედით. თითქმის არავის მოწონდა ეს . მასწავლებლებიც კი ცდილობდნენ რომ სხვადასხვა მერხი დაგვეკავებია თუმცა ჩვენ მაინც ერთად ვისხედით.