პირველი სიტყვა დაწერეო და მისით წავაო ლიწინ-ლიწინითო, ასე მირჩიეს. ჰოდა, მეც მივდევ დარიებას. ჩემს ცხოვრებას ეძღვნება ეს და იცოდეთ. იცით რა, სულ ფეხებზე ვინ წაიკითხავს და ვინ არა. ის ერთი ხომ წაიკითხავს ვისაც ეხება ?! ჰოდა ასე. მოიცათ, ერთი წუთით:
აბდულაააჰ გესტამ კორპორცეშიონ ხართგამდა ჯამთა ბერსსთა ნიიხ პორთთ კულეიასდფე შეინხფგრეტრეკ...... (ამით მუზა გამოვიძახე) ჰოდა, დევიწყოთ.
არ ვიცი, როდის შევხვდით ერთმანეთს და რა იყო ეს, მაგრამ თავიდანვე იგრძნობოდა რაღაც ჩვენი კავშირის მაგვარი. სასაცილოა არა? მთელი სამყარო რომ შემოვიარო ვერავის ვნახავ შენს შესაფერს ჩემთვის... ვიპოვი შენზე კრგებს, ცუდებს, ნიჭიერებს, უნიჭოებს, მოსიყვარულეებს, ცივებს, გულჩატრობილებს, ცანცარებს მაგრამ არა შენ... შენ ჩემო, რაღაცნაირი ხარ ელისაბეთ... მე შენ მიყვარხარ შენი უარყოფითი თვისებებით და საზიზღარი საქციელებით, ცოტაოდენი გარყვნილებით და ტკივილებით.. მიყვარს შენი გულწრფელობა, რომელიც ყოველ ფეხის ნაბიჯზე იგრძნობა, მიყვარს შენი პრინციპულობა, სექსუალურობა, შრომისმოყვარეობა, კარჩაკეტილობა, სიუხეშე, გამოუხატველობა, წიწაკობა და შხამქიმიკატობა. მე მზაად ვარ გითხრა, რომ საძაგელი არსება ვარ და არ ვიცი საიდან დავიმსახურე ღმერთისგან ამხელა სიუხვე-შენ. გახსოვს? მკითხე, სულ რატომ მეჩხუბებიო? იმიტომ რომ ნერვები მეშლება საკუთარ თავზე.. წარმოუდგენელია არა? ორი ადამიანი მიყვარს ამქვეყნად ყველაფერზე მეტად და ორივე ქერაა, ორივე თეთრი, ფითქინა, ლამაზი, გულწრფელი, ლამაზი თვალებით და პრიალა ნაზი კანით.. ორივე ჩემი სიცოცხლის არსია სხვადასხვანაირად. ვერც შევძლებ შედარებას, რადგან ისინი გულის სხვადასხვა კუნჭულში არიან განაწილებულნი. როგორ აგიხსნათ, ის სხვა სიყვარულია, ის სხვა. ერთი დედაჩემია, მეორე ჩემი ********* .. იცის იმანაც! ჰოდა, რისი თქმა მინდოდა, მე ორივეს გეჩხუბებით, რადგან ორივე მიყვარხართ. სხვას არავის ვაძლევ უფლებას, შეეხოს ჩემს სათუთ გონებას. სხვა უბრალოდ გასართობია ჩემთვის, დროის გასაყვანად და გულის გადასაყოლებლად მოგონილი. საზოგადოდ, ისინი არც არსებობენ ჩემთვის და როდესაც მიდიან, რჩება სიცარიელე. სრული დავიწყება და გონებიდან მექანიკური შლა. მაგარამ ელისაბეთ, ჩემო გოგონავ... გაგანადგურებ სხვასთან რომ დაგინახო.. სხვა რომ უფრო გიყვარდეს ამ სიყვარულით და სხვამ რომ გაგიგოს... გავგიჟდები... ახლაც ცრემლები მომდის, სამოთხეს გეფიცები. ვერ გადავიტან იმას, რომ შენს ლექსებს სხვას გაუზიარებ და სხვას მოუყვები შენს გულის ნადებს. ვერ გადავიტან, თუ შენ მე საპარსი ბრიტვასავით მომექცევი... ამას არ გაპატიებ შენ, ჩემო ქერა და კიდევ მეორე ქერას -დედას. თურმე რა ყოფილა სიყვარული, ყველა ტკივილზე მეტი, ყველა ჭრილობაზე სისხლიანი და საზარელი... ყველა სამოთხეზე სანუკვარი, ყველა ჯოჯოხეთხე ცეცხლოვანი, ყველა ოკეანეზე ნესტიანი და ყველა თვალებზე კრიალა... შენი თვალები ჩემო!