ჩემი ოჯახი თავიდანვე განსხვავებული იყო. ბავშვობიდან მკცრად ვიზრდებოდი. ხშირად ვიცვლიდით საცხოვრებელ ადგილს . მოკლედ თავი რომ არ მოგაბეზროთ იმ ამბავზე გადავალ რომელიც ერთ-ერთ ახალ სახლში გადასვლისას დაიწყო თუმცა აღმოჩნდა რომ მამა სამუდამომ აქ აპირებდა ცხოვრებას.
ამ სახლის დანახვაზე ჩემი პირველი რეაქცია შიში იყო რადგან სახლი იმ სახლებს გავდა რომლებიც საშინელაბათა ფილმებში მინახავს. საშინელი შესახედი იყო კუთხური ოთახებით სადაც მტვერი უფრო ჭარბობდა ვიდრე ჰაერი ძველი დამტვრეული ავეჯი ელაგა მისაღებ ოთახში, ხოლო მეორე სართულის ასასვლელი კიბე რატომღაც წითლად შეეღებათ, ოთახებში არაფერი იყო გარდა ჩამოხეული შპალიერის და დამტვრეული საწოლების. როგორც ჩანს ეს სახლი ძალიან დიდი ხნის წინ იყო მიტოვებული და შესაბამისად არავის უცდია მისი მოწესრიგება. სახლთნ ახლო-მახლოს არაფერი იყო არც ტყე არც მდინარე არც სავაჭრო მაღაზიები, მაგრმ რადგან ვიცოდი რომ აქ დიდი ხნით არ გავჩერდებოდით არ მინერვიულია...
რამოდენიმე დღის შემდეგ როცა უკვე სახლი მოვაწესრიგეთ და ყველაფერი ჩვეული რიტმით გაგრძელდა ვიფიქრე და დამაინტერესა რატომ აირჩია მამამ ეს სახლი როცა ქალაქში მის სამუშაო ადგილთან ახლოს უამრავი სახლი ქირავდებოდა? ეს კითხვა მოსვენებას არ მაძლევდა. ვიჯექი ჩემს ოთხში რომლიც სხვადასხვა რეპერის პლაკატებით მქონდა მორთული და ვფიქრობდი რა შემეძლო გამერკვია მამაჩემის შესახებ.
ერთ საღამოს არ დამეძინა და სანზარეულოში გავედი. სამზარეულოდან კიბე სარდაფში ჩადიოდა დიდი გრძელი შავი კიბე იყო და სარდაფის კარიც რატომღაც ჩაეკეტათ. ყურადეღება არ მიმიქცევია, მაგერამ როდესაც მაცივარი გამოვაღე სასმელის ასაღებად სარდაფიდან ხმა მომესმა, ის არც რომელიმე ცხოველის ხმს გავდა და არც მითუმეტეს ადამიანისას. შემეშინდა მაგრამ უნდა ჩავსულიყავი და მენახა რა ხდებოდა დაბლა, ეს იმსითვის უნდა გამეკეთებინა რომ მუდამ მშვიდად მეცხოვრა აქ ამ სახლში. ასეც მოვიქეცი.
სარდაფის კარის გაება ვცადე მაგრამ უშედეგოდ. ამასობაში კი ხმაური შეწყდა რამაც ჩემში შიშის გრძნობა გააქრო. ვფიქრე რომ ეს უბრალოდ ხმაური იყო, ან რააც ჩამოვარდა ან კიდევ ფანჯარა გაიღო. დავბრუნდი ოთახში და მთელი ღამე როგორც ყოველთვის ამ სახლში გადმოსვლის დღიდან ფიქრი დავიწყე. და უცებ..