ქაღალდის სახლი

ქაღალდის სახლი ავაშენე ზედ წერილებით ყოველ ფურცელზე ოცნებები იკითხებოდა. ქაღალდის სახლი ავაშენე ზედ ისტორიით, ყოველ ფურცელზე სიყვარული იკითხებოდა

ტბის სახლი (სრულად)

-მედისონ გაიღვიძე საუზმე მზადააა.- ქვედა სართულიდან გაკიოდა ნილი.-რა ჯანდაბა გაკივლებს მაინც თავი მისკდება და რა მოგეპრიამა ამ საუზმის მომზადება.-ნახევრად მძინარი დავესვენე მდივანზე.-რეიჩელი სავარჯიშოდ არის წასული და მე მომიწია

ხის სახლი |სრულად|

არაფერი ისეთი. მთელი დღეა გილოცავს მეტს არაფერს გაწერენ, ან მიყვარხარ ეკეე, მომენატრებიი… ამათ შენ კიარა შენი კუტუ მოენატრებათ. -ისევ აკისკისდა, მერე კი აკივლდა წელზე ხელების მოხვევა და ფეხებში მიწის გამოცლა რომ იგძნო. -საბაა! -კისერზე მოეხვია და

სახლი (სრულად)

წლები იყო გასული ისევ რომ გაიგეს ნაცნობი, მხიარული გოგოს კისკისი. სახლში გიჟივით შევარდა და მონატრებული კედლები მოათვალიერა.-როგორ მომენტა ჩემი სახლიი… -ისეთი თბილი ხმით თქვა სახლიც გათბა.-მონატრება მერე ნახე იმ შენს

სახლი ტბის პირას (სრულად)

-ჰო, ეს გასაგებია -თქვა მან -ახლა ის მითხარი შენი აქ ყოფნის მიზეზი რა არის? კარგი გოგონები, მამაკაცებს ღამის პირველ საათზე საძინებლებში არ უვარდებიან -ღიმილით დაამატა ბოლოს -ცუდი სიზმარი დამესიზმრა და მარტო ყოფნა არ მინდა. შეიძლება ამაღამ შენთან

სახლი ვერაზე ( სრულად )

ადრე, ამ ადგილს ცარიელს ვერ ნახავდით, აქაურობა სავსე იყო ბავშვებით, თამაშობდნენ და მუდამ ჟრიამულებდნენ, სანამ, ერთ დღესაც უბედურებაარ დატრიალდა.. ზუსტად არავინ იცის რა მოხდა.. ამბობენ, რომ კაცმა მთელი თავის ოჯახი სასტიკად ამოხოცა და შემდეგ, თავი

მიტოვებული სახლი

დიდი ხნის განმავლობაში, ყოველ ზამთარს ამოდიოდა სახლის სახურავიდან ბუხრის კვამლი, მაგრამ ერთ დღსაც უეცრად შეწყდა. ეს კარგის მომასწავებელი არ იყო. ბუნება ისევ ბურუსმა მოიცვა, ჩაწყდა, დავრდომილდა. ისტორია განმეორდა. ქალმა სიცოცხლე შეწყვიტა...

ოდა სახლი.

სოფლის გადაღმა პატარა დასახლება იყო, თუმცა იქაურები სოფლის გულს უწოდებდნენ. ალბათ იმიტომ, რომ მასზედ მშვიდი ადგილი გარშემო არსად მოიძებნებოდა. ახალგაზრდების უმეტესი ნაწილი სკოლის დამთავრების შემდგომ ქალაქისკენ მირბოდა, ამიტომ უბანში იშვიათად თუ

სოციალური თერაპიის სახლი და ჩემი პირველი მოგზაურობა შვეიცარიაში

გამარჯობათ მინდა ჩემი თავი წარმოგიდგინოთ.მე ვარ მარიამ კორძაია 43 წლის ვმუშაობ სოციალური თერაპიის სახლში მინდა მოგიყვეთ იმ დაწესებულების შესახებ რასაც სოციალურითერაპიის სახლი ჰქვია.სოციალური თერაპიის

მდუმარე სასტუმრო - სახლი ტყეში (თავი 6)

ელი და მეგი თითქმის ერთდროულად გამოვიდნენ სახლიდან. - დღეს ხომ ნამდვილად პარასკევია? - ხომ მშვიდობაა, მამა? - ყველაფერი რიგზეა! მომენატრა ჩემი გოგოები… ჩარლი ორივეს სათითაოდ გადაეხვია.