სახლი ბარისახოზე (სრულად)

გეფიცებთ, ჰო, ყველაფერს გეფიცებით. იმ დღეს ვგრძნობდი...გესმით?! ვგრძნობდი, არა , ახლა იტყვით იტყუებაო... არც გამიკვირდება, იმ დღესაც ხომ ეს მოვისმინე? ჯერ დედაჩემისგან , მერე, სხვა ოჯახის წევრებისგან, დაქალისგანაც, და სულ ბოლოს უფროსისგანაც.

ხის სახლი

მსხვილი კალმით ხელში ვზივარ და კვამლში გახვეულია ჩვენზე ფიქრები.რევმატიზმი მაწუხებს ამ მზიან ღამეს.ისეთი ნათელი ღამეა ეს სავსე მთვარე მზისგან არაფრით განსხვავდება.

სახლი № 29

დილას უცნაური გრძნობით გავიღვიძე, მივხვდი რომ ცხოვრებაში მნიშვენლოვანი ეტაპის, უნივერსიტეტის დასრულების სევდა ბოლომდე მავსებდა და ჩემთვის საყავრელ ადგილას წასვლა გადავწყვიტე. იმასაც მივხვდი რომ დღეს მოულოდნელი, პირველი ნოუტის დაწერის დღე იყო

როგორ მინდა ტყეში სახლი...

როგორ,მინდა ტყეში სახლი ოჯახი და სითბო მათი გულში სითბოს ნაპერწკალი მიღვიოდეს მათი სახით მოგიზგიზე ბუხარით და

გრძნობების სახლი...(თავი 15)დ ა ს ა ს რ უ ლ ი..

მე შენთან მოვედი მამა...–უკანასკნელ სიტყვას მთელი სევდა და ტკივილი ამოაყოლა ნიტამ და ცრემლებს გასაქანი მისცა, სტკიოდა მამის გარეშე გატარებული თხუთმეტი წელიწადი, სტკიოდა რომაქამდეარ იცოდა მისი არსებობის შესახებ... სტკიოდა რომ განგებამ ასე დასაჯა და

გრძნობების სახლი...(თავი 14)

საბანი ნელა გადასწია და ზურგიდან აეკრო სყვარელ კაცს, თითქოს მანაც იგრძნო ანას სიახლოვე და აქამდე წელში მოხრილი გასწორდა, სახეზე სიამოვნების ღიმილმა ერთიანად დაჰკრა, თვალები არ გაუხელია ისე გადაუჩურჩულა მიყვარხარო. და ძილს თავი ვერ წაართვა... ნების

გრძნობების სახლი...(თავი 13)

მეგობრებით გადატენილ პაწაწინა სამზარეულოს მოვავლე თვალი, გულშ სითბო ჩამეღვარა.. სული ამევსო ბედნიერებით. მუხლებზე დაჩოქილი დათო ისე თბიად ეფერებოდა ნიტას ისიც პატარა თითებს უსვამდა სახეზე.... ვგრძნობდი რომ ეს იყო ნმდვილი ბედნიერება.. რომ ამაზე

გრძნობების სახლი...(თავი 12)

არა , დედა არა. საშნელი ღამე მქონდა. საშინელი ცოტაა იმ ტკივილის გმოსახატავად რაც მტკივა.. ვერ წარმოიდგენ, ხელებში ჩამაკვდა, არადა როგორ ვეცადე რომ გადმერჩინა... ათი წლის იყო.... ჩემმა სიტყვებმა რომ მისი შვილი ვერ გადარჩა დედამისიც მოკლა, ცოცხლად