ყველა ურთიერთობას ბედნიერი დასასრული ვერ ექნება, ზუსტად ასეთი იყო ჩვენი ,,სიყვარული“-ც , მცდარი არასფრისმთქმელი. ეს ალბათ მისთვის თუმცა ჩემთვის ეს ყოველთვის ეს ყოველთვოს ტკბილი მოსაგონებელი ისტორია იქნება.
ზამთრის არდადაგებიც დაიწყო. ბოლო დროს მე და ნიკას ურთიერთობა გაგვიფუჭდა თითქმის აღარც ვსაუბრობდით, ერთადაც იშვიათად ვიყავით, გავუცხოვდიოთ. არვიცოდი რა ხდებოდა და გული საშინლად მტკიოდა. იმედი მქონდა ეს დროებითი იქნებოდა და ყველაფერი იმაზე კარგად იქნებოდა ვიდერე აქამდე. ველოდებოდი ჩემთვის წყნარად, გულში ვიკლავდი ყველა წყენას, დარდს,ფიქრებს. დღითიდღე ყველაფერი უარესდებოდა.
მთელი ორი კვირის განმავლობაში ერთხელაც კი არ მოუწერია. საშინელება იყო იმის ყურება თუ როგორ იყო ონლაინ და ერთ sms კი არ იმეტებდა, გოგოსთვის რომელთანაც მთელ დღეებს ატარებდა რომელსაც ეუბნებოდა რომ მხოლოდ მას ესმოდა მისი, მხოლოდ ის იღებდა ისეთს როგორიც არის. ღამეებს ფიქრში ვათენებდი, ძილი რა იყო აღარც კი ვიცოდი. თუმცა ყველაზე ძნელი ამ ტკივილის დამალვა იყო. საშინელება იყო სიცილი მაშინ, როცა გულს ტირილი უნდა. ასე არასდროს ვყოფილვარ. ასეთი რამ არავის მიმართ არ მიგრძვნია. ნამდვილი სიყვარული იყო? თუ უბრალოდ გატაცება? ამ კითხვებზე დღემდე ვეძებ პასუხებს თუმცა უშედეგოდ.
ახალი წელი თენდებოდა. ჩემს დაქალთან დილი ადრე უნდა წავსულიყავი რადგან უკვე მეორე წელია მისი მეკვლე ვარ. მეორე დღისთვის მზად ვიყავი ასე რომ , ყავა მოვამზადე და კომპიუტერი ჩავრთე. როგორც წესი ეგრევე ფბ-ში შევედი, უაზროდ ვათვალიერებდი სიახლეებს როცა sms მომივიდა, არც კი მოველოდი თუ ნიკა მომწერდა. საოცრად გამეხარდა , თითქმის 5 წუთი ემოციებს ვერ ვიკავებდი.
- როგორ ხარ?
- კარგად შენ?
- რავი... რას შვები?
- რავი არაფერს. შენ?
- მე ვფიქრობ. ვფიქრობდი მთელი ორი კვირა
- რას ფიქრობდი?
- ვფიქრობდი და მივხვდი რომ ჩემთვის მნიშვნელოვანი ხარ და მინდა ერთად ვიყოთ
ამ სიტყვებმა გამოცა თითქოს აქამდეც ერთად ვიყავით, მაგრამ ალბათ ეხლა უნდა რომ ყველაფერი გარკვეული იყოს.
- ამდენ ხანს ამაზე ფიქრობდი....
- კი. და შენ ? გინდა ჩემთან ერთად იყო?
- უნდა ვიფიქრო ამაზე
არვიცოდი რა მეთვქა, უფრო სწორად როგორ მეთქვა რომ მიყვარს. საოცრად შემიყვარდა ასეთი გრძნობა არასდროს არავის მიმართ არ განმიცდია..
- კაი რათქმაუნდა. თუმცა უნდა ვიცოდი მოგწონვარ თუ არა
- კი...
- ვაა მართლა? მაგარია
- ხო რავი
- ანუ ერთად ვარ ხოო??
- ეგრე გამოდის
- ეს უკვე სხვა თემაა :*

ეს საუკეთესო საახალწლო საჩუქარი იყო ჩემთვის. უკვე იმედიც რომ აღარ მქოდნა, არ მეგონა თუ ისევ რამის იმედი შმეძლო მქონოდა თუმცა , მზემ გამოანათა და ჩვენც უკვე ერთად ვართ..

მარისთან თვალებ გაპრწყინებული და საოცრად ბედნიერი მივედი. ის მაშინვე მიხვდა თუ რაც ხდებოდა. მარის ჩემი მეგობარი ბიჭები თითქმის არასროს მოწონდა და ასე ვთქვათ ეჭვიანობდა მათზე.. თუმცა ნიკა რატომღაც კარგად მიიღო. დაუმეგობრდა კიდეც, ეს წარმოუდგენლად მეჩვენებოდა, მაგრამ ასე მოხდა..
იმ დღეს მეგობრები ერთად დიდხანს ვიყავით და ცოტაც დავლიეთ. სახლში გვიან მივედი. ,, ისევ დამაფიქრა“ ჩავრთე, რომელიც ნიკამ მომასმენია და ვიხსენებდი ყველა იმ წამს რომელიც მასთან ერთად გავატარე. ყოველ შაბათს დილით ადრე რომ დგებოდა რადგან მე ვენახე. როგორ მეხუტებოდა, როგორ მაცინებდა, როგორ შეგვეძლო საათობით ჩახუტებულებს დილის სიმშვიდით დავმტკბარიყავით და მხოლოდ ჩვენი გულისცემისთვის გვესმინა. ბოლოს კი ყოველთვის ნიკა არღვევდა სიჩუმეს.
მესამე თუ მეოთხე დღეს ჩაფიქრებული მივდიოდი ქუჩაში უცდად ჩემი სახელი მესმის, გავიხედე გვერძე და ნიკა დავინახე, მოწყენილ სახელ ეგრევე ღიმილი მოეფინა, ის ეგრევე მოვიდა და მაგრად ჩამეხუტა..
- როგორ მომენატრე
საოცრად გახარდა მისი მოულოდნელად ნახვა.
- სად მიდიხარ? სად იყავი? მითხრა და შეკრული თმა გამიშალა.
ალბათ რუსულზე იყავი. ჩაიცინა და კვლავ თმაზე შემეხო
- კი რუსულზე ვიყავი და ეხლა სახლში მივდივარ
- კაი წამო გაგაცილო. მეგობართან ერთად იყო , მასთან მივიდა რაღაცას უყვებოდა მე მხოლოდ ერთი წინადადება გავიგონე .. ეს ის გოგოა? ამ სიტყვებმა ჩამაფიქრა ნუთუ ის ჩემზე მეგობრებს უყვება? მთელი დღე ამაზე ვფიქრობდი. ეხლა კი ვხვდები რომ ეს ჩვეულებრივი ამბავია.
- თაკო გაიცანი ეს თორნიკეა
ორივემ გავუღიმეთ ერთმანეთს და ხელი ჩამოვართვით.
ბიჭებმა სახლამდე მიმაცილეს . გზაში კი თითქმის არაფერი გვითქვამს დამშვიდობებისას შარფი გამომართვა და მითხრა დილით დამიბრუნებდა.