არ უყვარდა ასე რომ მივდიოდი კლუბში,მაგრამ ამ ჯერად დამითო ჩემი წაშლილი სახე რომ დაინახა.ჩავჯექით სალოს მანქანაში და წავედით.
მოდი დროებით მოვწყდეთ სალოს და ანის.მოგიყვებით ანის ცხოვრებაზე.ანის არის 24 წლის.მთელი ბავშვობა,თინეიჯერობა,საქართველოში აქვს გატარებული.ყოველტვის ოცნებობდა,რომ ექიმი გამხდარიყო და სიეტლში წასულიყო სამუშაოდ.ბევრი ეცადა,ეწვალა,იბრძოლა და გახდა კიდეც ნეიორქირურგი.ყველაფერზე მეტად უყვარს თავის პროფესია.მის ორ მეგობართან ერთად წავიდა იქ და დაიწყეს ახალი ცხოვრება.ერთი ჩვეულებრივი ბავშვიდან,გახდა ერთ-ერთი წამყვანი ექიმი ამერიკაში.ოცნების სახლიც ააშენა,რომელშიც სამწუხაროდ მარტო ცხოვრობდა,მაგრამ მეგობრები ხშირად სტუმრობდნენ ხოლმე.ორი განსაკუთრებული მეგობარი ყავს სალომე და თეო.თეო მისი ბავშვობის მეგობარია,სალომე კიდე მეხუთტე კლასში მასთან გადავიდა სკოლაში და მის მერე ერთად არიან.თეოსაც ჰქონდა თავისი ოცნება,მაგარ გამომძიებელი უნდოდა გამხდარიყო,გახდა კიდეც,სალომაც იურიდიულზე ჩააბარა და ისიც უმაგრესი ადვოკატი გახდა.სამივეს ჩვეულებრივი ცხოვრება აქვთ,თუმცა თეო ურევს ხოლმე.თავისუფალი დრო ცოტა აქვთ.დანარჩენს ნელ -ნელა მოგიყვებით.დავუბრუნდეთ გოგოებს
-ვინ და ვინ არიან კლუბში
-თეო.ემილი,ლიკო,ნიკო,აკა,კრისი და ტომი
-აუ რა კარგია,დიდი ხანია არ მინახიხართ.ძალიან მომენატრეთ
-ხო შენ არ გვკადრულობ და როდის გვნახავდი
-კაი რა სალო,შენ მაინც არ იცოდე სად ვმუშაობ,თორე შენ სულ იმათთან ერთად არ იყო
-შენზე ხშირად მაინც ვნახულობ.კარგი ხო მოვრჩეთ.მანქანა გააჩერა სალომ და ჩამე ხუტა
-ხო იცი როგორ მიყვარხარ
-ვიცი,შენც ხომ იცი
გადმოვედით მანქანიდან და შევედით კლუბში.სიგარეტის და ალკოჰოლის სუნმა ცხვირი ამიწვა.დიდად არ მომწონს ასეთი ადგილები,მაგრამ მეგობრებთან ყოპნა ყველგან მიხარია.თეო გამოიქცა და ჩამეხუტა.ჩემი გიჟი თეო როგორ მიყვარს
-რამ მოგიყვანა ჩვენთან ქალბატონო?
მითხრა აკამ,რომელსაც აკაკი ჰქვია მაგრამ ყველა აკას ვეძახით.

-აკაა მომენატრე ხოიცი როგორი დაკავებული ვარ,მეც მინდა თქვენი ნახვა მაგრამ ვერ ვახერხებ
-კაი ხო ჩემო ცხოვრება ვიცი,ვიცი
აკა აქ გავიცანი.ისიც აქ სწავლობს.მის მერე ერთმანეთის განუყოპელი ნაწილები ვართ.სულ გვერდშ მიდგას ჭირშიც და ლხინშიც.ბევრი დალიეს,იცეკვეს,დაიმხეს იქაურობა.უკვე დაღლილ-დაქანცულები გამოვიდნენ გარეთ
-ჯერ არ დავიშალოთ რა-გვითხრა ემილიმ
-ემ გვიანია უკვე,არ დაიღალე?
-კაი რა ლიკო,რა გვიანი 12-ია ჯერ,გაივაროთ ცოტა
-გოგოები ჩვენ მოტეხვას ხომ არ ცდილობთ?
-არა ტომ,წამო შენც
-რომც არ გექვა მარტოს მაიც არსად გაგიშვებდით.ხმა ამოიღო ყველაზე დასტოინმა ნიკომ.უამრავ რამეზე ვისაუბრეთ გზაში
-ნიკო რამდენი ხანია შენი გოგო არ მოგიყვანია ჩვენთან -უთხრა თეომ ნიკოს
-არ მინდა მაგაზე ლაპარაკი
-რაიყო ნიკუშ გაგექცა?? სიცილით უთხრა თეომ,ჩვენც გაგვეცინა
-მორჩი მეთქი გითხარი
თეო და ნიკო სულ ჩხუბობბენ,სულ.ერთმანეთს სიტყვას არ არჩენენ.მათი ურთერთობა თავიდანვე ცუდად დაიწყო,კლუბში ვიყავით ნიკო თეოს რომ დაეჯახა და ვისკი გადაასხა კაბაზე,თეო გამწარდა ის კაბა ძალიან უყვარდა არც დააყოვნა და წვენი შეასხა სახეში.გაოგნებულები ვიდექით ასეთ საქციელს მაინც არ მოველოდით,მაგრამ ერე ბიჭის სახე რომ დავინახეთ იმდენი ვიცინტ მუცელი აგვტკივდა.ისიც გაბრაზებული და გაოგნებული იყო,მაგრამ რას იზამდა გაერიდა თეოს.შემდეგშიც ბევრჯერ ვნახეთ ნიკო ბარში, დავუახლოვდით ერთმანეთს.თეო მასთან კამათს მაინც არ წყვეტდა.თუმცა ერთმანეთს გარეშე რომ არ შეეძლოთ ყველა ვხვდებოდით.თეო ნიკოს ხან ერთ გოგოსთან რომ დაინახავდა ხან მეორესთან თვალები ბრაზით ევსებოდა,მართალია ცდილობდა არ შეემჩნია მარა მე ხომ თეოს 5 თითვით ვიცნობ,ამიტომ ტყუილად ცდილობს.ვხვდებოდი რომ არც ნიკო იყო გულგრილი თეოს მიმართ,მას სხვასთან რომ დაინახავდა იგივე ემართებოდა რაც თეოს მაგრამ რას იზამდა,თეოს ვერფერს ვერ გააგებინებდა,ეგ კიარა თვითონ ვერ უტყდებოდა საკუთარ თავს რომ თეო მოწონდა.
-კარგი,ხო შენ კაცი ნორმალურად ხომ ვერ დაგელაპარაკება.
-ხომ მოხვალთ ორშაბათს ჩემთან-ლიკომ იკითხა,ახლაღა გამახსენდა რომ დაბადების დღე აქვს
-აბა რას ვიზამთ,მაგას კითხვა უნდა?
-ლიკუნა რა გიყიდოთ??
-რაც შენ გინდა ტომ-ლოყაზე ხმაურით აკოცა ლიკომ ტომს
-უი გოგოები თქვენ ეცადეთ რომ ადრე მოხვიდეთ,მომეხმარეთ რაღაც-რაღაცებში
-მოვალთ ლიკო აბა რას ვიზამთ-უთხრა ემილიმ რომელიც კრისს ჩახუტებოდა და ისე მოდიოდნენ ერთად
ნელ ნელა დავიშალეთ.ემი და კრისი ერთად წავიდნენ.ტომიმ ლიკო გააცილა,მიკომ თეო და სალო წაიყვანა.მე კი აკასთან ერთად წამოვედი,რომელიც ჩემთან ძალიან ახლოს ცხოვრობს.ცოტა ვისაუბრეთ ჩემი სახლის ბაღში,გავიხსენეთ ჩემი აქ ჩამოსვლის პირველი წელი.პირველზე წავიდა და დავრჩი მარტო.