ლონდონი! ჩემი ოცნების ქალაქი. მართლაც ოცნებას გავდა ეს ლამაზი ორი დღე რაც აქ გავატარე და კიდევ ბევრი ლამაზი დღე მელოდა ამ ქალაქში. მე და ნინა, ჩემი დაქალი დიდი ხანი ვოცნებობდით ამ ქალაქში ჩამოსვლაზე.
-აუ ჯერ კიდევ არ მჯერა რომ ჩვენი აივნიდან ლონდონ აის ვუყურებ. თქვა აღტაცებულმა ნინამ რომელიც სკაიპში თავის შეყვარებულს ელაპარაკებოდა.
მე ამ დროს გამოვეწყე კაბაში რადგან რესტორანში წასვლას ვაპირებდით. გორდონ რემზის რესტორანი,რომელიც საუკეთესო შეფ-პოვარია არამხოლოდ ბრიტანეთში. მისი შოუები მაქვს ნანახი და ამ ადამიანზე ვგიჟდები. თამ მის რესტორანში შეიძლება ბევრ ცნობილ პიროვნებას მოკრა თვალი და შესაძლებლობა მოგეცეს გაიცნო ისინი.
-ნინ მალე!
დავუყვირე დაქალს რომელიც ოთახში ლეპტოპით ხელში დააბიჯებდა.
-მოვდივარ იხვნისკარტა.
-აუ გცემ დღნაჩვო.
-გოგოების ჩხუბი ყოველთვის საინტერესო სანახავია.
თქვა ნინას შეყვარებულმა.
-დამიჯერე არ მოგეწონება დასისხლიანებული შენი სიყვარულის დანახვა.
-მაგასაც ვნახავთ ვინ ვის …
-გოგოებო დამშვიდდით. ახლა მართლა ვფიქრობ რომ მარტო არ უნდა გამეშვით კიდევ კარგი ლუკა ჩამოვა და მოგხედავთ.
ამ სიტყვებზე თავი ვერ შევიკავე და გვერძე ოთახში გავედი.
-რა მოუვიდა?
-აუ დებილო დაშორდა ლუკას და აღარ ჩამოდის ის.
-უი. რატო დაშორდა?
-მეგისთან იყო ჩვენი წამოსვლის დღეს და მაგის გამო არც კი მოვიდა აეროპორტში.
-აუ ეგ… ვნახავ და დაველაპარაკები.
-არაა საჭირო. ადრე თუ გვიან მაინც დაშორდებოდნენ უბრალოდ დროის საკითხი იყო.
კარგი წავედი თორე მართლა მომკლავს. გაკოცე ბევრი. მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარ!
ნინამ ლეპტოპი დაკეცა და ჩაცმა დაიწყო.
-დროის საკითხი იყო? რამე იცი და მიმალავ?
-მეგონა სხვა ოთახში გახვედი. შეიცხადა ნინამ.
-უბრალოდ ლუკა დიდი ხანია რაც მეგისთან იყო შენს ზურგს უკან ხვდებოდნენ ერთმანეთს.
-შენ იცოდი.
-კი გავიგე და არ ვიცოდი როგორ მეთქვა.
ცრემლები ვეღარ შევიკავე.
-რატომ მეგი მაინც და მაინც? მაგაზე უფრო მტკივა გული ვიდრე იმაზე რომ დავშორდით.ვიღაც იაფფასიან სწერვაზე რომ გამცვალა. არადა ქორწილის გეგმებს მიწყობდა ბიჭი. მალე ხელი უნდა ეთხოვა.
-რა? რატომ არ მითხარი?
-ადრე მელაპარაკა რომ სახლს ეძებდა და როგორც კი ნახავდა შესაფერისს მაშინვე დავქორწინდებოდით და მასთან გადავიდოდი.დრო აღარ იყო? 3 წელი უნივერსიტეტში და კიდევ 2 გერმანიაში ერთად გავატარეთ. ყოველთვის მზრუნველი და მოსიყვარულე იყო. უხმოდ ესმოდა ჩემი.
-მოდი ჩემთან.
ის ჩამეხუტა.
-იცოდე რომ ინანებს თავის არჩევანს.ახლა კი ჩემო იხვნისკარტა თავი აწიე და მოემზადე ლონდონში საუკეთესო საღამოს გასატარებლად.ხომ არ დაგავიწყდა ჩვენ ახლა ჩვენს ოცნებაში ვცხოვრობთ და ყოველი წამი ძვირფასია. არ ღირს მათი ტყუილ უბრალოდ დაკარგვა.
-მართალი ხარ.
მაკიაჟი შევისწორე და დაველოდე როდის ჩაიცმევდა ნინა.
მალე ისიც მზად იყო.
მთელი ცხოვრება ფულს ვზოგავდით რომ ლონდონში საუკეთესო დრო გვეტარებინა და ამიტომ საუჯეთესო სასტუმროში ვცხოვრობთ და დროებით მძღოლიც კი ავიყვანეთ.
მძღოლი გველოდებოდა ქვევით. მანქანაში ჩავჯექით და სულ გაქრნენ ლუკაზე ფიქრები. ახლა მხოლოდ ერთზე ვფიქრობდი,რომ ეს საღამო ყველაზე ლამაზი და დასამახსოვრებელი ყოფილიყო ჩემთვის.
რესტორქნთან გაჩერდა მანქანა და მძღოლმა კარი გაგვიღო. შევაბიჯეთ უზარმაზარ,მდიდრული ჭაღებით მორთულ დარბაზში. წინასწარ დაჯავშნილ მაგიდას მივუჯექით და მალევე მივეცით შეკვეთა. აი ის მომენტიც როცა დავაგემოვნებ გორდონ რემზის საფირმო კერძს ველინგტონს. ბევრჯერ მინახავს მის შოუში და სულ მაინტერესებდა გემო.
სანამ მოგვიტანდნენ შეკვეთას წითელ ღვინოს ვსვავდით. ამ დროს რესტორანში რიჟა, ცისფერთვალება,დაკუნთული ბიჭი,რომლის დანახვაზეც ღვინოს ვსვავდი და კინაღამ დავიხრჩე.
ნინამ ვერ დაინახა ის რადგან მისკენ ზურგით იჯდა.
-ოუ მაი გად!
-რა იყო?
-უკან მიიხედე ოღონდ ჯერ არა. ცოტა ხანში.
ნინამ გახედა.
-ჰოლი შით! რა ჰოთია!
-რა პრესი აქვს!
-ამ დროს იმ ბიჭმა გამოიხედა, ცოტა ხანს მიყურა,მერე თვალი ჩამიკრა და გაიღიმა. მის ღიმილზე დავდნი და ყურებამდე დავიკრიჭე.
მან ადგილი დაიკავა ჩვენგან ცოტა მოშორებით,თუმცა დროდადრო იხედებოდა ჩვენსკენ.ისევე როგორც ჩვენ.
ცოტა მოგვიანებით რესტორანი გაივსო ცნობილი სახეებით. არ მეჯერა რომ ეს მართლა ხდებოდა.
-აქ მაგიდის დაჯავშნა როგორ მოვახერხეთ?!
-მეც მიკვირს.ერთადერთი ესღა იყო დარჩენილი კიდევ კარგი მოვასწარით.
-მგონი ის რიჟა შენით დაინტერესდა.
-კარგი რა ნინ.დარწმუნებული ვარ ჰყავს გოგო და ჩემზე ბევრად უკეთესი.
-საკუთარ თავს ვერ აფასებ ჩემო სულელო დაქალო.
-კარგი ახლა.რომც დაინტერესდეს რა. ცნობილ ადამიანებს უბრალო გოგოებთან მხოლოდ ერთი ღამე უნდათ სხვა არაფერი.
-გამოვიდა ექსპერტი.
-რა მაგარი მუსიკაა.ვგიჟდები ამ სიმღერაზე.
-აქეთ მოდის.
-რა?
-გაიხედე.
ის ბიჭი ნამდვილად ჩვენსკენ მოემართებოდა.
როცა მოვიდა ძალიან დავიბენით.
მან გაიღიმა და რაღაცნაირად არეული ინგლისურით მკითხა.
-თქვენთან ცეკვის პატივს დამდებთ?
ოხ ეს ბრიტანული ზრდილობა და აქცენტი რომელიც სასტიკად საყვარელია.
მე ცოტა ხანი არ ვიცოდი რა მექნა.მერე თავი დავუქნიე.
მან ხელი გამომიწოდა და როცა ხელი მოვკიდე,ხელზე მაკოცა.
საცეკვაო ადგილას გავედით და მან თავიაკენ მიმიზიდა.
არ მეგონა თუ არ მოვკვდებოდი.მისი ცხელი პრესის შეგრძნება მკლავდა.მისი თვალები რაღაც აუხსნელ სიმშვიდეს მგვრიდა,მიუხედავად იმისა რომ ვთრთოდი.
-ნუ გეშინიათ,ცუდი განზრახვა არ მაქვს.
-ბოდიში მე უბრალოდ…
ამოვიბურტყუნე.
-ერთმანეთი გავიცნოთ ჯობს.მე სემი მქვია.
-ქეთრინი (კატოს ხომ ვერ ვეტყოდი).
-საიდან ხართ?
-სავარაუდოდ არ გეცოდინებათ.საქართველოდან.პატარა ქვეყანაა.
-მართლა არ ვიცი,თუმცა ვისურვებდი მენახა თუ ყველა გოგო თქვენსავით ლამაზი და მორიდებულია.
-თქვენი აქცენტით თუ ვიმსჯელებთ ბრიტანელი არ ხართ?
-შოტლანდიელი ვარ.
-ვაუ. კარგია აქამდე შოტლანდიურ აქცენტს არ ვაქცევდი დიდ ყურადღებას თუმცა ვაღიარებ ბრიტანულზე მეტად სექსუალურია.
-მართლა? ყურში ჩამჩურჩულა მოგუდული ხმით და ეშმაკური ღიმილით. ლამის გული წამივიდა.
-ასე აღარ გააკეთოთ თორემ გული წამივა.
-ჰაჰა კარგი. გამიღიმა.
მუსიკა დამთავრდა.
-მადლობა.
ისევ ხელზე მაკოცა.
ღმერთო ჩემო ეს ბიჭი ამ თავისი ზრდილობით,აქცენტით,პრესით,რიჟა კულულებით და თვალებით რაღაცას გამომტყუებს ცოტა თუ არ მოვედი აზრზე.
პასუხად გავუღიმე და ვიფიქრე ადგილამდე მიმაცილებსთქო,მაგრამ მან ხელი ჩამკიდა,რაზეც მთელ სხეულში ჟრუანტელმა დამიარა. რას აკეთებს?!
-წამო აივანზე გავიდეთ.
-კარგი. დავთანხმდი მეც.
აივნიდან მშვენიერი ლონდონის თვალისმომჭრელი ხედები მოჩანდა.
-ქეთრინ...
-შეგიძლიათ უბრალოდ ქეითი დამიძახოთ.
-კარგით მაშინ ქეით არ ვიცი რა არის ეს მაგრამ რაღაც უცნაური გრძნობა დამეუფლა თქვენი დანახვისას.არ მინდა რომ ეს საღამო ჩვენი ბოლო შეხვედრა იყოს თუ რათქმაუნდა თქვენ არ ხართ წინააღმდეგი,რომ კიდევ დამდოთ თქვენი ნახვის პატივი.
-სემ წინააღმდეგი არ ვარ,მაგრამ გთხოვთ შენობით მომმართეთ.
-მაშინ თქვენც...შენც შენობით მომმართე.
-კარგი.შევთანხმდით.
-ხვალ გცალია?
-კი.
-მაშინ შენი ნომერი მომეცი და დაგირეკავ.
მე ნომერი ჩავაწერინე.
-ველოდები შენს ზარს. გავუღიმე.ცოტა ხანი ხედებს ვუყურებდით.მერე უკან შევბრუნდით და მან ჩემს მაგიდასთან მიმაცილა.
-მოყევი!
-რა?
-დებილი ხარ? რისთვის გელოდე ამდენი ხანი? იმ კუნთმა რა გელაპარაკა?
-კიდევ შევხვდეთო,სემი მქვიაო.მექანიკურად ვლაპარაკობდი რადვან ჯერ კიდევ მას შევყურებდი,თუ როგორ ერთობოდა მეგობრებთან.
-აუ სულ დადებილდი მგონი.
-ხო ალბათ.
-საერთოდ ხვდები რას გელაპარაკები.
-ალბათ.
-კატო!
დაიყვირა ნინამ რაზეც შევხტი და მისკენ მივბრუნდი.
-სახლში წავუდეთ თორე მართლა გული წამივა გეფიცები.
-წამოდი თორე საჯდომი დამიბრტყელდა ამდენი ჯდომით შენ იცეკვე მაინც და მე ვზივარ ასე ტყუილად.
-შენ ნოდარი გყავს და მე თავისუფალი ვარ.
-რა იყო ახლა ეს?!
-ფაქტი
- თან მიხარია ეგრე რომ ფიქრობ მაგრამ თან ვფიქრობ რა ჩაგარტყა თავში სახლში რომ მავალთ.
ნომერში რომ ავედით ისეთი დავზოზინებდი რომ ნინამ სააბაზანოში შემასწრო. მალე გამოვიდა და როცა მეც მოვწესრიგდი.საცვლებით დავეყარეთ საწოლზე და ჭორაობა დავიწყეთ.ყველაფერი დეტალებში ავუღწერე.ყველა შეხება და ემოცია და კიდევ მისი მკვლელი აქცენტით რომ მაღიზიანებდა.
-ანუ რა მინდაო?
-შეხვედრაო.
-და რო შევხვდებით რაო?
-რავიცი მე.
-ხოდა საქმეც მაგაშია. მხოლოდ სიმპატიურობა არ კმარა იქნებ რა განზრახვა აქვს.
-ჩათვალე არ მომისმენია შენი ნათქვამი.რაც არ უნდა იყოს მე ვერთობი.
-ეს რა შურისძიებაა.
-რა?
-გინდა ლუბოისთან იყო ლიჟბი ლუკას სამაგიერო გადაუხადო.
-ლუბოი რა შუაშია.სემი არაა…
-რა იცი ვინაა?!
-არ მინდა ამაზე ლაპარაკი.
-რათქმაუნდა ადვილია თემის დახურვა ვიდრე თავის მართლება.ტიპიური შენ ხარ.
-ახლა აღარ მოგწონვარ?
-ვინ თქვა არ მომწონხართქო დებილო. მართლა იხვი ხარ რა.
ამაზე აღარაფერი მითქვამს უბრალოდ გადავბრუნდი და მალე ჩამეძინა.
ლონდონი! ჩემი ოცნების ქალაქი. მართლაც ოცნებას გავდა ეს ლამაზი ორი დღე რაც აქ გავატარე და კიდევ ბევრი ლამაზი დღე მელოდა ამ ქალაქში. მე და ნინა, ჩემი დაქალი დიდი ხანი ვოცნებობდით ამ ქალაქში ჩამოსვლაზე.
-აუ ჯერ კიდევ არ მჯერა რომ ჩვენი აივნიდან ლონდონ აის ვუყურებ. თქვა აღტაცებულმა ნინამ რომელიც სკაიპში თავის შეყვარებულს ელაპარაკებოდა.
მე ამ დროს გამოვეწყე კაბაში რადგან რესტორანში წასვლას ვაპირებდით. გორდონ რემზის რესტორანი,რომელიც საუკეთესო შეფ-პოვარია არამხოლოდ ბრიტანეთში. მისი შოუები მაქვს ნანახი და ამ ადამიანზე ვგიჟდები. თამ მის რესტორანში შეიძლება ბევრ ცნობილ პიროვნებას მოკრა თვალი და შესაძლებლობა მოგეცეს გაიცნო ისინი.
-ნინ მალე!
დავუყვირე დაქალს რომელიც ოთახში ლეპტოპით ხელში დააბიჯებდა.
-მოვდივარ იხვნისკარტა.
-აუ გცემ დღნაჩვო.
-გოგოების ჩხუბი ყოველთვის საინტერესო სანახავია.
თქვა ნინას შეყვარებულმა.
-დამიჯერე არ მოგეწონება დასისხლიანებული შენი სიყვარულის დანახვა.
-მაგასაც ვნახავთ ვინ ვის …
-გოგოებო დამშვიდდით. ახლა მართლა ვფიქრობ რომ მარტო არ უნდა გამეშვით კიდევ კარგი ლუკა ჩამოვა და მოგხედავთ.
ამ სიტყვებზე თავი ვერ შევიკავე და გვერძე ოთახში გავედი.
-რა მოუვიდა?
-აუ დებილო დაშორდა ლუკას და აღარ ჩამოდის ის.
-უი. რატო დაშორდა?
-მეგისთან იყო ჩვენი წამოსვლის დღეს და მაგის გამო არც კი მოვიდა აეროპორტში.
-აუ ეგ… ვნახავ და დაველაპარაკები.
-არაა საჭირო. ადრე თუ გვიან მაინც დაშორდებოდნენ უბრალოდ დროის საკითხი იყო.
კარგი წავედი თორე მართლა მომკლავს. გაკოცე ბევრი. მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარ!
ნინამ ლეპტოპი დაკეცა და ჩაცმა დაიწყო.
-დროის საკითხი იყო? რამე იცი და მიმალავ?
-მეგონა სხვა ოთახში გახვედი. შეიცხადა ნინამ.
-უბრალოდ ლუკა დიდი ხანია რაც მეგისთან იყო შენს ზურგს უკან ხვდებოდნენ ერთმანეთს.
-შენ იცოდი.
-კი გავიგე და არ ვიცოდი როგორ მეთქვა.
ცრემლები ვეღარ შევიკავე.
-რატომ მეგი მაინც და მაინც? მაგაზე უფრო მტკივა გული ვიდრე იმაზე რომ დავშორდით.ვიღაც იაფფასიან სწერვაზე რომ გამცვალა. არადა ქორწილის გეგმებს მიწყობდა ბიჭი. მალე ხელი უნდა ეთხოვა.
-რა? რატომ არ მითხარი?
-ადრე მელაპარაკა რომ სახლს ეძებდა და როგორც კი ნახავდა შესაფერისს მაშინვე დავქორწინდებოდით და მასთან გადავიდოდი.დრო აღარ იყო? 3 წელი უნივერსიტეტში და კიდევ 2 გერმანიაში ერთად გავატარეთ. ყოველთვის მზრუნველი და მოსიყვარულე იყო. უხმოდ ესმოდა ჩემი.
-მოდი ჩემთან.
ის ჩამეხუტა.
-იცოდე რომ ინანებს თავის არჩევანს.ახლა კი ჩემო იხვნისკარტა თავი აწიე და მოემზადე ლონდონში საუკეთესო საღამოს გასატარებლად.ხომ არ დაგავიწყდა ჩვენ ახლა ჩვენს ოცნებაში ვცხოვრობთ და ყოველი წამი ძვირფასია. არ ღირს მათი ტყუილ უბრალოდ დაკარგვა.
-მართალი ხარ.
მაკიაჟი შევისწორე და დაველოდე როდის ჩაიცმევდა ნინა.
მალე ისიც მზად იყო.
მთელი ცხოვრება ფულს ვზოგავდით რომ ლონდონში საუკეთესო დრო გვეტარებინა და ამიტომ საუჯეთესო სასტუმროში ვცხოვრობთ და დროებით მძღოლიც კი ავიყვანეთ.
მძღოლი გველოდებოდა ქვევით. მანქანაში ჩავჯექით და სულ გაქრნენ ლუკაზე ფიქრები. ახლა მხოლოდ ერთზე ვფიქრობდი,რომ ეს საღამო ყველაზე ლამაზი და დასამახსოვრებელი ყოფილიყო ჩემთვის.
რესტორქნთან გაჩერდა მანქანა და მძღოლმა კარი გაგვიღო. შევაბიჯეთ უზარმაზარ,მდიდრული ჭაღებით მორთულ დარბაზში. წინასწარ დაჯავშნილ მაგიდას მივუჯექით და მალევე მივეცით შეკვეთა. აი ის მომენტიც როცა დავაგემოვნებ გორდონ რემზის საფირმო კერძს ველინგტონს. ბევრჯერ მინახავს მის შოუში და სულ მაინტერესებდა გემო.
სანამ მოგვიტანდნენ შეკვეთას წითელ ღვინოს ვსვავდით. ამ დროს რესტორანში რიჟა, ცისფერთვალება,დაკუნთული ბიჭი,რომლის დანახვაზეც ღვინოს ვსვავდი და კინაღამ დავიხრჩე.
ნინამ ვერ დაინახა ის რადგან მისკენ ზურგით იჯდა.
-ოუ მაი გად!
-რა იყო?
-უკან მიიხედე ოღონდ ჯერ არა. ცოტა ხანში.
ნინამ გახედა.
-ჰოლი შით! რა ჰოთია!
-რა პრესი აქვს!
-ამ დროს იმ ბიჭმა გამოიხედა, ცოტა ხანს მიყურა,მერე თვალი ჩამიკრა და გაიღიმა. მის ღიმილზე დავდნი და ყურებამდე დავიკრიჭე.
მან ადგილი დაიკავა ჩვენგან ცოტა მოშორებით,თუმცა დროდადრო იხედებოდა ჩვენსკენ.ისევე როგორც ჩვენ.
ცოტა მოგვიანებით რესტორანი გაივსო ცნობილი სახეებით. არ მეჯერა რომ ეს მართლა ხდებოდა.
-აქ მაგიდის დაჯავშნა როგორ მოვახერხეთ?!
-მეც მიკვირს.ერთადერთი ესღა იყო დარჩენილი კიდევ კარგი მოვასწარით.
-მგონი ის რიჟა შენით დაინტერესდა.
-კარგი რა ნინ.დარწმუნებული ვარ ჰყავს გოგო და ჩემზე ბევრად უკეთესი.
-საკუთარ თავს ვერ აფასებ ჩემო სულელო დაქალო.
-კარგი ახლა.რომც დაინტერესდეს რა. ცნობილ ადამიანებს უბრალო გოგოებთან მხოლოდ ერთი ღამე უნდათ სხვა არაფერი.
-გამოვიდა ექსპერტი.
-რა მაგარი მუსიკაა.ვგიჟდები ამ სიმღერაზე.
-აქეთ მოდის.
-რა?
-გაიხედე.
ის ბიჭი ნამდვილად ჩვენსკენ მოემართებოდა.
როცა მოვიდა ძალიან დავიბენით.
მან გაიღიმა და რაღაცნაირად არეული ინგლისურით მკითხა.
-თქვენთან ცეკვის პატივს დამდებთ?
ოხ ეს ბრიტანული ზრდილობა და აქცენტი რომელიც სასტიკად საყვარელია.
მე ცოტა ხანი არ ვიცოდი რა მექნა.მერე თავი დავუქნიე.
მან ხელი გამომიწოდა და როცა ხელი მოვკიდე,ხელზე მაკოცა.
საცეკვაო ადგილას გავედით და მან თავიაკენ მიმიზიდა.
არ მეგონა თუ არ მოვკვდებოდი.მისი ცხელი პრესის შეგრძნება მკლავდა.მისი თვალები რაღაც აუხსნელ სიმშვიდეს მგვრიდა,მიუხედავად იმისა რომ ვთრთოდი.
-ნუ გეშინიათ,ცუდი განზრახვა არ მაქვს.
-ბოდიში მე უბრალოდ…
ამოვიბურტყუნე.
-ერთმანეთი გავიცნოთ ჯობს.მე სემი მქვია.
-ქეთრინი (კატოს ხომ ვერ ვეტყოდი).
-საიდან ხართ?
-სავარაუდოდ არ გეცოდინებათ.საქართველოდან.პატარა ქვეყანაა.
-მართლა არ ვიცი,თუმცა ვისურვებდი მენახა თუ ყველა გოგო თქვენსავით ლამაზი და მორიდებულია.
-თქვენი აქცენტით თუ ვიმსჯელებთ ბრიტანელი არ ხართ?
-შოტლანდიელი ვარ.
-ვაუ. კარგია აქამდე შოტლანდიურ აქცენტს არ ვაქცევდი დიდ ყურადღებას თუმცა ვაღიარებ ბრიტანულზე მეტად სექსუალურია.
-მართლა? ყურში ჩამჩურჩულა მოგუდული ხმით და ეშმაკური ღიმილით. ლამის გული წამივიდა.
-ასე აღარ გააკეთოთ თორემ გული წამივა.
-ჰაჰა კარგი. გამიღიმა.
მუსიკა დამთავრდა.
-მადლობა.
ისევ ხელზე მაკოცა.
ღმერთო ჩემო ეს ბიჭი ამ თავისი ზრდილობით,აქცენტით,პრესით,რიჟა კულულებით და თვალებით რაღაცას გამომტყუებს ცოტა თუ არ მოვედი აზრზე.
პასუხად გავუღიმე და ვიფიქრე ადგილამდე მიმაცილებსთქო,მაგრამ მან ხელი ჩამკიდა,რაზეც მთელ სხეულში ჟრუანტელმა დამიარა. რას აკეთებს?!
-წამო აივანზე გავიდეთ.
-კარგი. დავთანხმდი მეც.
აივნიდან მშვენიერი ლონდონის თვალისმომჭრელი ხედები მოჩანდა.
-ქეთრინ...
-შეგიძლიათ უბრალოდ ქეითი დამიძახოთ.
-კარგით მაშინ ქეით არ ვიცი რა არის ეს მაგრამ რაღაც უცნაური გრძნობა დამეუფლა თქვენი დანახვისას.არ მინდა რომ ეს საღამო ჩვენი ბოლო შეხვედრა იყოს თუ რათქმაუნდა თქვენ არ ხართ წინააღმდეგი,რომ კიდევ დამდოთ თქვენი ნახვის პატივი.
-სემ წინააღმდეგი არ ვარ,მაგრამ გთხოვთ შენობით მომმართეთ.
-მაშინ თქვენც...შენც შენობით მომმართე.
-კარგი.შევთანხმდით.
-ხვალ გცალია?
-კი.
-მაშინ შენი ნომერი მომეცი და დაგირეკავ.
მე ნომერი ჩავაწერინე.
-ველოდები შენს ზარს. გავუღიმე.ცოტა ხანი ხედებს ვუყურებდით.მერე უკან შევბრუნდით და მან ჩემს მაგიდასთან მიმაცილა.
-მოყევი!
-რა?
-დებილი ხარ? რისთვის გელოდე ამდენი ხანი? იმ კუნთმა რა გელაპარაკა?
-კიდევ შევხვდეთო,სემი მქვიაო.მექანიკურად ვლაპარაკობდი რადვან ჯერ კიდევ მას შევყურებდი,თუ როგორ ერთობოდა მეგობრებთან.
-აუ სულ დადებილდი მგონი.
-ხო ალბათ.
-საერთოდ ხვდები რას გელაპარაკები.
-ალბათ.
-კატო!
დაიყვირა ნინამ რაზეც შევხტი და მისკენ მივბრუნდი.
-სახლში წავუდეთ თორე მართლა გული წამივა გეფიცები.
-წამოდი თორე საჯდომი დამიბრტყელდა ამდენი ჯდომით შენ იცეკვე მაინც და მე ვზივარ ასე ტყუილად.
-შენ ნოდარი გყავს და მე თავისუფალი ვარ.
-რა იყო ახლა ეს?!
-ფაქტი
- თან მიხარია ეგრე რომ ფიქრობ მაგრამ თან ვფიქრობ რა ჩაგარტყა თავში სახლში რომ მავალთ.
ნომერში რომ ავედით ისეთი დავზოზინებდი რომ ნინამ სააბაზანოში შემასწრო. მალე გამოვიდა და როცა მეც მოვწესრიგდი.საცვლებით დავეყარეთ საწოლზე და ჭორაობა დავიწყეთ.ყველაფერი დეტალებში ავუღწერე.ყველა შეხება და ემოცია და კიდევ მისი მკვლელი აქცენტით რომ მაღიზიანებდა.
-ანუ რა მინდაო?
-შეხვედრაო.
-და რო შევხვდებით რაო?
-რავიცი მე.
-ხოდა საქმეც მაგაშია. მხოლოდ სიმპატიურობა არ კმარა იქნებ რა განზრახვა აქვს.
-ჩათვალე არ მომისმენია შენი ნათქვამი.რაც არ უნდა იყოს მე ვერთობი.
-ეს რა შურისძიებაა?
-რა?
-გინდა ლუბოისთან იყო ლიჟბი ლუკას სამაგიერო გადაუხადო.
-ლუბოი რა შუაშია.სემი არაა…
-რა იცი ვინაა?!
-არ მინდა ამაზე ლაპარაკი.
-რათქმაუნდა ადვილია თემის დახურვა ვიდრე თავის მართლება.ტიპიური შენ ხარ.
-ახლა აღარ მოგწონვარ?
-ვინ თქვა არ მომწონხართქო დებილო. მართლა იხვი ხარ რა.
ამაზე აღარაფერი მითქვამს უბრალოდ გადავბრუნდი და მალე ჩამეძინა.მეორე,მესამე მეოთხე დღეს ტყუილად ველოდი სემის ზარს,მაგრამ სამაგიეროდ მისი დაგუგლვა მოვახერხეთ და აღმოჩნდა რომ საკმაოდ წარმატებული მსახიობია.
ერთი კვირა გავიდა კიდევ და ნანატრი ზარი გაისმა.
სასიამოვნოდ გამაბრუებელმა შოტლანდიურმა აქცენტმა და
ოდნავ ჩახლეჩილმა ხმამ ისევ თავი დამაკარგვინა და სათანადოდ მკაცრი ალო ვერ ვუთხარი.
-ქეით მაპატიე,რომ აქამდე ვერ დაგირეკე აქამდე გადაღებები მქონდა. დღეს გცალია?
-კი მცალია.
-მძღოლს გამოგიგზავნი და ჩემს სასტუმროში ვივახშმოთ.
-კარგი 2 საათში მზად ვიქნები.
-2 საათში ჰაჰა. ოხ ეს ქალები. კარგი ესეიგი ორში. მე უფრო მალე ვიმედოვნებდი შენს ნახვას.
საღამომდე.
-საღამომდე
ტელრ გავთიშე და 1 საათი ტყუილად სირბილს მოვანდომე ოთახში.ეს ვიცოდი რომ ასე იქნებოდა და იმიტომ ვუთხარი სემს 2 საათი. ნინა აეროპორტში იყო თავის შეყვარებულს უნდა დახვედროდა. მალე გამოვეწყვე კრემისფერ სექსუალურ კაბაში და მაკიაჟი გავიკეთე. კლაჩი ავიღე და ოთახიდან გასვლა დავაპირე. როცა კარი გაიღო და ნაცნობი ფიგურა დავლანდე.
-სად გაგიწევია ლამაზო? პაემანზე?
-ლუკა?!