სკოლა ის ადგილია სადაც ყველაზე უაზროდ ვგრძნობ თავს და სადაც ყველა აფერისტად მიმაჩნია. სხვანაირად არც შეიძლება ისინი ხომ სწორედ ასეთები არიან. გამარჯობა მე ელენა მვია და ვიწყებ ახალი დიურის წერას. მინდა პირველი გვერდი ცოტა პოზიტიური გამოჩნდეს რადგან მერე არ მგონია ეს მოხდეს. მოკლედ მე ვარ ელენა დავიბადე 2000 სი წლის 18 ნომბერს, ძალიან მიყვარს წერა მაგრამ რამდენად გამომდის ეგ უკვე აარ ვიც, მაგრამ ამას რა მნიშვნელობა აქვს შენ ხო მაინც არავინ წაგიკითხავს უფროსწორად ვერავი. გამანტიკულ შეცდომებით სავსე დღიური იქნები პირობას გაძლევ. მოკლედ ჩემი სკოლის პირველი დღიდან დავიწყებ შენში წერას.
სკოლის პირველი დღე. მეც ისევე გამოვიყურები როგორც სხვა ბავშვები ოღონდ განსხვავება მხოლოდ ისაა რომ ჩემს თვალში ისინი უბრალო, ცინგლიანი, აღუ ბავშვები იყვნენ რომლებსაც ერთი სული ჰქონდათ დასვენებებზე ეთმაშათ მათი უმეტესობა ხომ მაინც ფიქრობდა ამაზე. მოკლედ სკოლაშო შევედი და დამხვდა დამრიგებელი დირექატორი და სასწავლო ნაწილი. ამ სამმა სამი მუშკეტერი მომაგონა. რომლებიც ბავშვებს წიგნებს ძალით ატარებინებდნენ.. ნუუ ეხლა არც ისე არ ვიყავი საკითხში გარკვეული =) და ჩემი სახე უნდა გენახათ დამრიგებელს ისე ვუყურებდი თითქოს ჯალათი მდგარიყო ჩემს წინ. ნუ მაპატიე დღიურო ახლა დეტალებში წერა მეზარება. აწმყოში რომ გადავალ მერე იყოს =). მოკლედ ჩვეულებრივი ბავშვი ვიყავი მაგრამ მაინც განვსხვავდებოდი სხვებისგან, ჩვენ შორის განსხვავება ის იყო რომ მე არავის ვაძალებდი ჩემთან ურთიერთობას და არც არავის უნდოდა მოსულიყო და ეკითხა რატომ ვიჯექი გამუდმებით ჩემთვის და რატომ არ ვიქცეოდი სხვების მსგავსად. შესაბამისად არც მე მაინტერესებდა არაფერი. სწავლის კი რა გითხრა მშვენივრად ვსწავლობდი სხვებთან შედარებით. დედა მეუბნებოდა რომ სწავლა მთავარი იყო, ყველაზე და ყველაფერზე მთავარი. საკუთარ თავში ჩაკეტილი და დასევდიანებული ვიყავი. არავისთან ლაპარაკი არ მინდოდა ჩემი დღის რეჟიმი კი ასე გამოიყურებოდა სახლი/სკოლა/სახლი/სკოლა/ და ასე გრძელდება აქამდე.
ახლა კი მინდა ახლანდელზე ანუ აწმყოზე მოგიყვე ერთხელ ჩვეულად მივდიოდი ქუჩაში წვიმიანი ამინდი იყო და ვსეინობდი, უი დამავიწყდა მეთქვა შენთვის წვიმა ძალიან მიყვარს ძალიან მსიამოვნებს როცა წვიმაში ვსეინობ თან ჩემს დარდს ვუზიარებ წვიმის წვეთებს ისინი მოდიან და ჩემი დარდი მიაქვთ. მივდიოდი ქუჩაში და ვფიქრობდი რა მოხდება ვინმე რომ გახდეს ჩემი მეგობარი დავიჯერო ასეთი ცუდი ადამიანი ვარ რომ მეგობარსაც კი არ ვიმსახურებ თქო? მაგრამ რაა გგონია შესავლი რადგან წვიმით დაიწყო მოვლენებიც ზუსტად ისე განვითარდა როგორც ფილმებშია ხოლმე? არაა ისევ ჩემს უაზრო ცხოვრებაში ვიყავი და მივაბიჯებდი გზაზე რომელიც არ მინდოდა მალე დამთავრებულიყო. სახლში მივედი ჩანთა მოვიხსენი და ჩემს დივანზე დავდე რომელიც ძალაი მიყვარდა ამამამ მე მიყიდა ეს მდივანი ძზალიან მიყვარს. ხო და მოკლედ ჩანთა დავდე მდივანზე და სველი ტანსაცმლის გამოსაცვლელად ნელი ნაბიჯით ავედი კიბეზე. მეშინოდა ცჰემი ფეთხუმი საქციელი რომ ვიცოდი არ დავგორებულიყავი კიბიდან =). ხო კიდევ ერტი და კარგად დაიმახსოვრე მე იმ გოგონებს არ ვგავარ თავიანთ პრინცს რომ ელოდებიან და ოცნებობენ მე რეალისტი ვარ. ეს რომანწიკა მომანწიკები არ მხიბლავს აი მაგალითად ჩემი საუკეთესო მეგობარი ხატია რომ იტყვის ხოლმე ( ფეხი დამიცდადა მან დამიჭირა ისეთი საყვარელი თვალები ქონდა კინაღამ გული წამივიდა ) და აი ეს ფრაზა ჩემი მოყოლის შემთხვევაში როგორ იქნებოდა. ( ფეხი ამიცდა ისე ცუდად მოუწმენდია იმ ჩვენ შერეკილ დამლაგებელს იატაკი რომ არცაა გასაკვირი თან ხო იცი ჩემი ფეთხუმობის ამბავი. ხო და მერე ერთმა ბიჭმა დამიჭირა აუუ იმას რო არ დავეჭირე ალბატ ტვინს დავასხავდი დაბლა ) აი სწორედ ასე =) ასე რომ ჩემო დღიურო.. ჩემგან ასეთებს ნუ ელოდები. ისე დღეს ემინემის ახალი კლიპი გამოვიდა ძალიან მაგარია ძალიან. აი რეპზე და ფეხბურთზე დაუსრულებლად შემიძლია საუბარი. კაი ახლა წავედი ხვალ გნახავ =)