სკოლა ძალიან ძველი ჩანდა , კედლები დასველებული და ცოტა დანგრეულიც . ეჰჰ! აქ გაჩერებას თუ შევძლებდი , ალბათ ძეგლს დამიდგამდნენ. მოკლედ შენობაში შესვლისთანავე დაცვა მომვარდა და ბოხი და ჩახლეჩილი ხმით მკითხა :
-გოგონა , თქვენ ახალი მოსწავლე ხართ?
-დიახ , გახლავართ.
-მერადენე კლასელი?
-მეათე -უხეშად მივუგე მე .
-კარგი . X I , X II , X III? დიახ X III კლასში აკლიათ 1 მოსწავლე . იქ მიბრძანდით !-ისე მითხრა გეგონებოდათ ახალ მოსწავლეს ყველა კლასი ზეპირად უნდა მცოდნოდა.
თავი გავაქნიე და ინტუიციით მივყევი ოთახებს IV I , V III , VII I ... აუუჰჰ ! ჩემს კლასს როდის ვიპოვი? ...აიი! ძლივს ! ვიპოვე X III კლასი , ძლივს .
ღრმად ამოვისუნთქე და კარები გავაღე . ვიკითხე "შეიძლება?" . იქაურობა ძალიან ნათელი და ლამაზი იყო , რაც ძალიან გამიკვირდა . ბავშვები დაღლილი სახეებით ისხდნენ , ზოგი ტელეფონზე თამაშობდა , ზოგი ერთმანეთს ელაპარაკებოდა ზოგიც კი ისტორიის მასწავლებელს ყურადღებით უსმენდა .კარების გაღების შემდეგ კი ყველამ მე მომაქცია ყურადღება .
-ქალბატონო ვილსტონ , მობრძანდით?!-მკაცრად მითხრა მასწავლებელმა.
-დიახ.
-კარგი , კარგი შემოდი და დაჯექი .
ოთახში შევედი და რიგს გადავხედე . ადგილი არ იყო . ძალიან გამიკვირდა და დაბნეულმა მივიხედ-მოვიხედე . მერეღა შევამჩნიე 1 ადგილი . რიგის ბოლოში , რომლის გვერდზეც არავინ იჯდა . არც გვერდზე და არც წინ . ერთი სიყვით ყველასგან მიყრუებული იყო . იმ ადგილისკენ გავიწიე და მერეღა შევამჩნიე ჩემს გვერდზე დამჯდარი ბიჭი . ვაიმეე! ისეთი საზიზღარი ჩანდააა! შავი ქურთუკითა და თვალებით , ტვალებზე სატვალე ეკეთა და ფეხები ჩემს მერხზე ელაგა . გავცეცხლდი და ოდნავ ხმამაღლა ვუთხარი :"გაწიე შენი ფეხები ჩემი მაგიდიდან". ეს ვთქვი თუ არა ყველამ მე გაშტერებული თვალებით შემომხედა .