-ბბბატონო
-გამარჯობა ლაწირაკო .-კინაღამ ტელეფონი ხელიდან გამივარდა როცა მისი ნაცნობი ხმა მომესმა , დიახ ეს ის იყო , ის დეგენერატი დეიმონი .
-ჩემი ნომერი საიდან გაიგე ,იდიოტო !-ოო ღმერთმა დალოცოს ჩემი არწივივით მძვინვარე ხმა .
-ხომ არ დაგავიწყდა ხელი რომ მოგამტვრიე ! უი ხო მართლა , ნემსის ხომ არ გეშინია ?
-ეგ შენი ს საქმე არაა!-ისე ვუღრიალე მეთვითონაც შემრცხვა .
-ეგ უთხარი ბიცოლაშენს , დღეს რომ გაგიჟებული მოვარდა საავადმყოფოში. შენ რომ მოდიხარ ვარდები იწყებენ ჭკნობას .
-შენ ვისზე რას ამბობ ქალაჩუნა ხარ . ჩემი გეშინია . ქალაჩუნა , ქალაჩუნა , ქალაჩუნა , ქალაჩუნა !-პატარა ბავშვივით დავუწყე დაცინვა.
-ჰა ! ჰა ! ჰა ! მე ვარ ქალაჩუნა? მე თუ ქალაჩუნა ვარ მაშინ შენ ჯადოქარი ხარ.
-ვითომ რატომ?
-დაფიქრდი და მიხვდები ,კარგი უნდა წავიდე დებილოო! -მითხრა და გამითიშა .გავიცინე რადგანაც მასაც პატარა ბავშვივით გამოუვიდა.ტელეფონი დავკიდე და სავარძელში ჩავწექი სანამ ვიღაცის ლანძღვა შემომესმა.
-შენი ჯიში ამოწყდეს ერთ დღეს .-მგონი ეს ბიცოლა იყო.
-რაიყო დეიდა?-თქვა ვიღაცამ გარედან .
-შვილო , ამხელა რაღაცას მე ხო არ ავიტან არა სახლში ? ჩემი დის შვილის ნივთებია და გამოაგზავნეს . იმ არაკაცმა მუშამ კიდე დამიყარა და წავიდა . ნტუ ! ნტუ ! ნტუ!
-მომეცი დეიდა მე აგატანინებ .
-შენ გაიხარე შვილო .აი , ეს ყუთებია .-მოურიდებლად თქვა ბიცოლამ და ჩვენს სახლი შემოიპატიჟა ვიღაც ბიჭი .
”ჯანდაბა” -წარმოვთქვი მე . ღმერთო , იცით როგორ გავდა დეიმონს ?! ტყუპები არ გეგონებოდათ მაგრამ .... მისი თმა , თვალები , სახე . ღმერთო.... ნუთუ ეს , ეს ... არა ამას ვერ დავიჯერე .ნერწყვიჩავყლაპე და მისკენ გავიმართე .
- გამარჯობა .-მითხრა მან და ყუთი იატაკზე დადო რათა ხელი ჩამოერთმია.
-გა-გა-გამარჯობა . ბლერ ვილსტონი , თქვენ .-მვახალე ეგრევე .
-ედუარდ სალვატორი .-სახე ისე დავჭყანე ..... რა უცნაური გვარია სალვატორი . 40იანეის ხალხს მოგაგონებდათ. ამიერიდან დეიმონს მარტო გვარის გამო დავცინებდი , თუმცა ისსს...
-სასიამოვნოა .-გავუღიმე მე .- აქ ცხოვრობ ?
-ახლახან გადმოვედი .
-იციიი.... ძალიან მაგონებ ვიღაც იდიოტს -პირზე ხელი ავიფარე . ნწ , ნწ , ნწ ვაი ჩემს პირდაპირობას.-მაპატიე , ცუდად გამომივიდა , მაგრამ უნდა გკითხო ძმა ხომ არ გყავს ?-ოღონდ ამაყი , ამპარტავანი , იდიოტი , კრეტინი , თავის თავზე დიდი წარმოდგენით ...და ყველაფერი ცუდით.
-კი , სამწუხაროდ . იდიოტია .
-ღმერთო, შენ ზუსტად ჩემნაირად ფიქრობ . მადლობა მეგობრობისტვის და საერთოდ ყველაფრისთვის .
-ძალიან საყვარელი ხარ.
-მადლობა. სად სწავლობ?
-ამ წამს ჩამოვფრინდი ნიუორკიდან.
-აა... გასაგებია . მაშინ მადლობელი ვიქნები თუ 1 ნორმალური მოსწავლე შეემატებოდა ჩვენს კლასს , შენი სახით .
-ჰმმმ... დავფიქრდები.
-კარგი . ჩაიზე დაგვეწვევი?
-არა , მეჩქარება .მაპატიე .
-არაუშავს , სხვა დროს იყოს .-ვთქვი მე და ედუარდი გავაცილე .
ღმერთო , მომეჩვენა თუ საერთოდ არ გავდა მას . დეიმონი ნამდვილი კრეტინია . ის კი... ოუუ! ერთი ნახვით შეყვარეაზე რამე გსმენიათ . ჰა ! ჰა ! ჰა! ვიხუმრე , ის უბრალოდ კარგი მეგობარი იქნება . დარწმუნებული ვარ.
-ბლერ აქ ხარ?-ხელის სახესთან ქნევით გამომაფხიზლა ბიცოლამ .
-ბიცოლააა, რა მაინტერესებს იციიი. ბიძია ოთახში რატომ არავის უშვებ?
-რატომ დაგაინტერესა?
-რავი ისე .-არადა დროის გაწელვა მინდოდა.
-ხოდა თუ ისე არაა საინტერესო . სხვა რამით გაერთე . ეგ შენი საქმე არაა.-მისმა სიტყვებმა დამაინტრიგეს , რაც ბიძიას ოთახში შესვლის სულვილს უფრო ამძაფრედა.
- კარგი , მე ჩემს ოთხში შევალ .-ვთქვი და კიბეებისკენ გავიქეცი .
თან ოთახისკენ მივიწევ , თან ვფიქრობ :ნეტავი რაარის ბიძიას ოთახში ? ან რატომ მალავს ასე ბიცოლა ? რატომ არავის უშვებს შიგნით ? .და აი ჩემს ტვინს რა ვუთხარი . ჩემი ოთახის შესასვლელთან გავჩერდი და ბიძიას ოთახისკენ დავიძარი . უკვე მის პირდაპირ ვარ და სახელურს ვწევ , თუმცა... არა შენც არ მომიკვდე . გგონიათ ბიცოლა ისეთი სულელია , რომ კარებს არ ჩაკეტავდა ?
უცბად შემოვბრუნდი და ჩემს ოთახში შევედი . იქაურობა არეულ-დარეული იყო , თუმცა ამისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია ისე წამოვწექი ჩემს საწოლზე და ჭერს ვუყურებდი . (მასწავლებლებმა დავალებებისგან გამათავისუფლეს). კარგად დავაკვირდი და დავინახე პატარა ოთხკუთხედი რაღაცა . რა იყო ის ? საწოლზე ფეხით ავედი და ოთხკუთხედს ხელი გავაყოლო (არც ისე პატარა იყო მე და ბიცოლა ჩვეულებრივ გავეტეოდით ) და რას ვხედავ , პატარა საკეტი . ის ჩამოვწიე და ოთხკუთხედი რაღაც ჩამოიწია . მერეღა მივხვდი რომ ის კარი იყო . ზემოთ რა იყო? ამას გავიგებდი რომ არა ბიცოლას ნაბიჯების ხმა . სწრაფად ავწიე პატარა კარი და საწოლზე დავებერტყე.
-რამე ხომ არ გჭირდება ?
-ნწ.
-კარგი , დაიძინე .-თქვა და კარები მოიხურა .
როგორც კი კარები მოიხურა მაშინვე ვიგრძენი დაღლილობა და გადავწყვიტე საიდუმლო კარის შესახებ სხვა დროისთვის გამერკვია.
მეორე დღეს ძლივს ავბლაგუნდი . უფროსწორად საწოლიდან გადმოვვარდი და მგონი რაღაც გავტეხე . ჩავიცვი და ქვემოტ ჩავედი . ბიცოლა კვერებს აკეთედა მე ორი ცალი ჩავკბჩე და მხრებში მოხრილი შევეცადე გაპარვას . მგონი გამომივიდა. სახლიდან გავედდი და..... ყბა ჩამომივარდა . ედუარდი შავ BMW-ში იჯდა და ხელს მიქნევდა . მე მივუახლოვდი .
-წამოდი სკოლაში მიგიყვან .
-კარგი .-ღიმილით ვუთხარი მე .
მანქანაში ჩავხტი . ედუარდმა რადიო ჩართო . ბავშვობიდან მიჩვეული ვარ სიმღერას , ვეღარ მოვითბინე და სიმღერა დავიწყე , ედუარდიც ამყვა . ბოლო ხმაზე აუწია რადიო და ბოლო ხმაზე სიმღერა დავიწყეთ . ჩემი დასკვნების მიხედვით ჩვენგან არაჩვეულებრივი დუეტი გამოვიდოდა . მოკლედ ასე გაგრძელდა მანამ სანამ სკოლაში მივედით .იქ კი უხსენებელი შეგვხვდა . ის იდიოტი ჩვენთან მოვიდა და დაიწყო
-დაცვა დაიქირავე ხო .
მე დავეჭყანე .
-ეგრე დაეჭყანე შენნაირებს . ხედავთ ბიჭებო ჩემთან პირადად მოსვლის ეშინია.
-არ მეშინია.
-ხოდა რას ელოდები . მოდი და განახევ სეირს .-თქვა და ჩემკენ მოიწია , მაგრამ...ედუარდი რისთვის მყავდა . მუშტი დაიჭირა და გადაუტრიალა . სწორედ ისე როგორც აუზზე დეიმონმა მე გადამიტრიალა.
-ბლერს აღარ გაეკარო , გასაგებია?-ამის გაგონებაზე ხელები ერთმანეთზე გადავაჯარედინე და დეიმონს ედუარდისკენ წარბებით ვანიშნე .
-მისმინე საყვარელო ძამიკო , ეგ შენი საქმე არაა. ასე რომ ენა დააყენე და ჩამომშორდი.
-არ გისმენ . რავიცი იდიოტებს არ ვუსმენ ხოლმე .-მოუჭრა ედუარდმა და ჩემთნ ერთად შენობაში შევიდა.