__მია__

-არა მაინც რა იდიოტია სიყვარული ავუსხენი და ამან ვიციო -ხელები მაგრად მოვმუშტე -არა ამას აუცილებლად ვანანებ! -სასწრაფოდ ფეზე წამოვდექი და ტანსაცმლის კარადასთან მივირბინე, რატა "პირსახოცი" ამეღო. -არა მაინც როგორი დეგენერატიწა, ვირი ნამდვილი ვირია! -მიკას ლანძღვაში ისიც კი გადამავიწყდა რა მინდოდა. ხო, ხო გამახსენდა. სასწრაფოდ პირსახოცს ხელი მოვკიდე და აბაზანაში შევირბინე... ბანაობისას მიკას ლანძღვა არ შემიწყვეტია, ისე მშლებოდა ნერვები მის საქციელზე მას რა უნდოდა რომ ვაჩესგან გაგებული სიმართლით დავკმაყოფილებულიყავი? ნურას უკაცრავად! ეს მას თვითონ უნდა ეტქვა. ჩემი ფიქრებიდან გვთავისუფლდი.. ხალათი მოვიცვი და პირსახოცი თავზე შემოვიხვიე...
-გელოდებოდი როდის გამოხვიდოდი -აბაზანის კარი გავაღე თუ არა მაშინვე მიკას ბოხი ბარიტონი გაისმა ოთახში. უეცრად შევკრთი. თავი მაღლა ავწიე და მაშინვე მიკას უფსკრულივით შავ თვალებს წავაწყდი. გამაკვირვა რაღაცნაირი უემოციო თვალებით მიყურებდა, გამიკვვირდა მაგრამ გადავწყვიტე მეც ისეთივე უხესობით მესაუბრა
-რა მოხდა? -ვკითხე წარბაწევით
-მია -თითქოსდა ახლა უკვე საწყალი კნუტივით ამოიკნავლა
-გისმენ -უემოციოდ ვუპასუხე, ვერ გამეგო რა ხდებოდა
-რაღაც ძალიან მნიშვნელოვანი უნდა გითხრა -მითხრა და კვლავ გაჩუმდა
-ხოდა კისმენ -მობეზრებულად ვთქვი, და თმის გამშრალება დავიწყე
-მია ეს ყველაფერს შეცვლის ძველებურად აღარაფერი იქნება -კვლავ გაჩუმდა
-ჯანდაბა, აღარ იტყვი? -მოთმინების ფიალა ამოწურვას მქონდა
-დაბლა ნიაა -მითხრა და თავი ჩახარა, ხელები მაგრად მოვმუშტე. ვერ გავიგე რა ხდებოდა მაგრამ ფაქტია კარგი არაფერი მელოდა წინ
-მერე? -ვკითხე ირონიულად დატუჩის კუთხე ასევე ირონიულად ჩავტეხე
-ნია.. ნია.. -დაიწყო ლუღლუღი უაზროდ
-ჯანდაბა გისმენ! -წამოვიყვირე ძარღვებ დაბერილმა, ცოტახანს შემომხედა
-ნია ორსულადაა! -მითხრა და თვალები გამისწორა, მეხის გავარდნას გავდა მიკას სიტყვები ჩემთვის, ფეხებსი მგრძნობელობა დავკარგე და საწოლზე ძალა გამოცლილი დავემხე, ყველაფერი ყველა ემოცია ერთიანად მომაწვა, ცრემლები ერთიანად მომაწვა ვცდილობდი არ მინდოა მიკას ცემი ტკივილიანი ცრემლები დაენახა მაგრამ ვერ შევძელი, ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა, ვფიქრობდი და მივხვდი რომ მიკასთან დაკავშირებული ყველა ჩემი ოჩნება რომელიც ამ უკანასკნელი 3 დღის განმავლობაში ავაწყე თუ თავგეგმე, განა ამას სახლა არსებითი მნიშვნელობა აქ? ერთიანად გაქრა, თითქოს ნამსხვრევებად მიქციეს, ჯერაც გამოუხატავი გრძნობები დამიმსხვრიეს.. როგორ მატკინა მიკას სტყვებმა გული, როგორ მეტკინა ალბათ ამაზე ძლიერად ჯერ არაფერი მტკენია. ალბათ არც მეტკინება, განა ყველაზე დიდი ტკივილი არ არის როდესაც საყვრელი ადამიანისგან მსგავს სიტყვებს ისმენ? ერთი წამით მაინც წარმოიდგინოს ვინმემ რას ვგრზნობ ახლა მე სიტყვები? ასიტყვები არსებობს კი ამტკივილის\თვის შესაფერისი სიტყვები? არ ვიცი მაგრამ თუ მსგავსი სიტყვები არსებობს მე არ ვიცი. აქამდე ტკივილი ჩემთვის უცხო იყო მაგრამ ახლა ძალიან, ძალიან მატკინეს. მოკლეს გაანადგურეს ის ძლიერი და შეუპოვარი მია სად ღაც გააქრეს მოკლეს. ან იქნებ სადღაც კიდევ არსებობს ჩემში ის მია? იქნებ სწორედ ახლა მოვიდა დრო რომ გავაღვიძოთ??? ჩემს ფიქრებში ვიყავი როდესაც მიკამ ხმა ამოიღო აქამდე ასე უაზროდ უყურებ დეა ჩემს ცრემლებს ხმაც არ ამოუღია ახლა კი რატომ ღაც ხმის ამოღება გადაწყვიტა..
-მია , მია არ ვიცი რა გითხრა. ვიცი, ვიცი გიოყვარვარ მაგრამ რა ვქნა მია? ალბათ უბრალოდ აჯობებს დამივიწყო და აქედან წახვიდე! -მის ამ ურცხვმა სიტყვებმა გააღვიძეს ჩემში დამალული მია. სისხლი ერთიანად მომაწვა ხელები მაგრად მოვმუშტე თვალებიდან ცრემლები მოვიწმინდე და ფეხზე წამოვდექი მერე კი მიკას მივუტრიალდი
-წავიდე? -ვკითხე ირონიულად -დაგივიწყო? -კვლავ ირონიულად ჩამეღიმა -იდიოტო! -გამომცრა -შენ რა გგონია შენს გამო ვტირი? ანდაც ვერ დაგივიწყებ და გამიჭირდება? -აჩვენებელი თითი მის გულ მკერდს მივაბჯინე და განვაგრზე -არ დაგავიწყდეს რომ ახლა შენს წინ, მია სიხარულიძე დგას!-ახლა თითი ჩემს გულ მკერდზე გადავიტანე -ჩემთვის შენი დავიწყება ისეთივე ადვი9ლია როგორც ფრჩხილზე ლაქის წასმა! -ჩემს ამ პასუხზე ჩაეღიმა, მეც ჩამეღიმა -შენ რა გგონია ახლა შენს გამო ვტირი? -სესამჩნევად გამეღიმა -ნურას უკაცრავად ახლა შენს გამო კი არა იმის გსამო ვტირი რომ თამაშში თამაშით აგყევი! არ გეგონოს რომ ან შჭენ ან ნია ჩემს დამცირებას შეძლებთ! -საჩვენებელი თითი სახესთან ავუფრიალე -მე ასე უნდა მოვემზადვილად ვერავინ დამამარცხებს! ან დამამცირებს -ვტქვი და ღრმად ჩავისუნთქე -ახლა კი გადი უნდა მოვემზადო -ვუთხარი და მზერა გავუსწორე, გაკვირვებული მიყურებდა ჩემს ამგვარ რეაქციას აშკარად არ ელოდა, მის დანახვაზე ტუჩის კუთხეში ჩამეღიმა, რაღაცის თქმას აპირებდა -არაფერი თქვა უბრალოდ გადი! -სასწრაფოდ გავაჩუმე, და თითი კარისკენ გავიშვირე ოთახი უხმოდ დატოვა.. სასწრაფოდ მომზადება დავიწყე ტირილს აღარ ვაპირბდი რაც ვიტირე მეყო ახლა დრო მოვიდა მიკასთვის დილანდელის გამოც და ამ სპექტაკლისთვისაც ჭკუა მაგრად მესწავლებინა! სასწრაფოდ ფიქრები გვერძე გადავდე და ბარგის ჩალაგება დავიწყე

__მიკა__

ოთახი უხმოდ დავტოვე, მია ძალიან გაბრაზებული იყო, ან ვინ არ გაბრაზდებოდა? სიმართლე გითხრათ მისგან სხვა რეაქციას ველოდი მაგრამ ის ისევ ისეთი ჯიუტი და შეუპოვარია. სწორედ ამიტომ მიყვარს! მაგრამ ჯერჯერობით მომიწევს მიას მიმართ ჩემი გრძნობეი გვერძე გადავდო მისაღებ ოთახში შევედი
-ოგორ არის მია? -სასწრაფგოდ აღელვებულმა მკითხა ალექსანდრეს ცოლმა ლიკამ
-კარგად არის -ვუთხარი და გავუღიმე
-იმედია თავს არაფერს დაუშავებს მიკა იქნებ ჯობდეს... -ლიკას სიტყვა გავაწყვეტინე
-მია კარგად არის, ის თავის თავს არაფერს დაუშავებს! -ვტქვი და სავარძელში ჩავესვენე -ზედმეტად კარგად მიიღო მიას ასე ადვიულად ვერავინ გატეხს -ვთქვი და კეფაზე ხელი გადავისვი
-მიკა გარდეგნულად არ იმჩნევს მაგრამ შინაგანად ალბათ ძალიან ცუდად არის! -თქვა ლიკამ მოწყენით -მიკა რა საჭიროა ეს ყველაფერი? -მკითხა ლიკამ კვლავ შეწუხებულმა
-ლიკა ძალიან გთხოვ ეს ჩემიგადაწყვეტილებაა! -ვუთხარი მკაცრად -და არ მკინდა ამაში ვინმე ჩაერიოს -ვთქვი ისევ მომთხოვნი ტონით
-მიკა მისმინე ზალიან მეცოდება მია მაგრამ რა ვქნა შვილით გარეთ ნამდვილად ვერ დავრჩები, მშობლლებმა რომ გაიგონ შეიძლება მომკლან ეს შენი შვილია და ვალდებული ხარ მასზე იზრუნო -ოთაიდან წუწუნით ჩემი მომავალი შვილის დედა გამოვიდა, ამ ყველაფერწე მაგრად გამერიმა
-ვიცი! -ვუთხარი და კეფასე ხელი კვლავ გადაისვა...უეცრად კარზე ზარი გაისმა
-მე გავაღებ -თქვა ლიკამ და ფეხზე წამოდგა

__ლიკა__

კარის გასაღებად ავდექი ეს ყველაფერი საშინლად არ მომწონდა მია ძაიან მეცოდებოდა მაგრამ რა მექნა?> მიკას წინააღმდეგაც ვერ წავიდოდი ალბაღთ თავის საქმის თვითონ იცოდა. კარი გავაღე
-გამარჯობათ -მომესალმა მეტად სიმპატიური უცნობი
-გამარჯობათ -ვუტხარი გაკვირვებულმა და გავუღიმე -ვინ გნებავთ? -ვკითხე და გავიღიმე კვლავ
-მე მია სიხარულიძესთან ვარ -მითრა და მანაც გამიღიმა
-უი.. დიახ მობრძანდით მია აქ არის -ვუთხარი და გვერძე გავიწიე რათა უცნობი სახში შემომეშვა -წამობრძანდით -ვუთხარი და წინ გავუძეხი..

---მიკა---

-მიკა მიოასთან არიან -ოთახში ლიკა შემოვიდა ვიღაც უცნობთან ერთად, ფეხზე წამოვდექი
-გისმენთ -ვუთხარი არბ შეკრულმა
-მე მიასთან ვარ, უნდა წავიყვანო -მითხრა და ხელი გამომიწოდა -შენ ალბათ მიკა ჯაჭვლიანი არა? -მითხრა და კვლავ გაიღიმა
-დიახ -ვუთხარი დმის გამოწვდილ ხელს ჩემიც მივაგებე -შენ? -ვკითხე ცნობის მოყვარეობით
-მე, აკო გვარამია გახლავართ -მითხრა და ხელი მიშვა
-აა გასაგებია ალბათ მიოას ძმაკაცი ხო? -ვკითხე და ტუჩის კუთხე ჩავტეხე
-არა --მითხრა გაკვივებულმა
-აბა? -ვკითხე გაკვირვებულმა და ცალი წარბი მაღლა ავზიდე
-ნუ მე მის ძმაკცი არა მაგრამ მიას მეგობარი ვარ, თანაც მია ჩემი ყტოფილი შეყვარებულია, არ დაგიმალავთ და ახლაც მიყვარს -მითხრა და ლიკას მიწოდებული წვენი გამოართვა, უცნობი უკვე ღვარძვლით ავათვალიერ ჩავათვალიერე რაღაცის თქმას ვაპირებდი როდესაცვ მეორე სართულიდან მიამ ჩამოირბინა
-ააკუუნაა -დაიყვირე და ბიჩს მაგრად მოეხვიაქ, ბიჭნმაც არ დააყოვნა და ხელები სასწრაფოდ შემოხვია წელზე, ამის დანახვაზე ძარღვები ერთიანად დამებერა მინდოდა მივსულიყავი და ის ვიღაც "აკუნა" ერთი გემრიელად შემელამაზებინა მერე კი მიას მივხედავდი -როგორ მომენატრეე -მიას ამ, ნათქვამზე გაბრაზება კიდევვ უფრო მომაწვა
-მეც მომენატრე მია -უთხრა აკომ და ხელში მსუბუქად აიყანა მერე კი დააბზრიალა, კვლავ ღვარძლით ავათვალიერ ჩავათვალიერე მერე კი ვეღარ გავუძელი და მია სასწრაფოდ გამოვგლიჯე მკლავებისდან
-რას აკეთებ -დამიყვირა მიამ და ჩემი ხელიდან მისი მკლავის განთავისუფლებას შეეცადა
-მე კი არა შენ რას აკეთებ გოგო? -ვკითხე გაბრაზებით
-ხელი გამიშვი იმას ვაკეთებ რასაც მინდა შენი საქმე არ არის გფასაგებია? -დამიყვირა და სწახეში ხელი მაგრად გამ,არტყა -მისმინე აღარ გბედო და მეორედ ხელი აღარ მახლო თორემ მწარედ განანებ! -მითხრა კვლავ გაბრაზებულმა -აკო ოთახში ჩემი ჩემოდნებია და შეგიძლია ჩამომატანინო? -ჰკითხა და გაუღიმა
-რათქმაუნდა -უთხრა და აკომაც გაუღიმა
-შენ არსად წახვალ! -ვუთხარი და მიას მკლავში ხელი ჩავავლე
-ხელი გამიშვი იდიოტო -მითრა და კანში ფრჩხილები ჩამაქსო
-ააა -დავიყვირე -მარტლა ველური ფისო ხარ რა! -ვუთხარი თა მკლავში დავქაჩე.....




***
მაპატიეთ რა ჩემო მეგობრებო ამგამოცდების გამო ვერ ვახერხებდი რომკ ისტორია დამეწერა, ვიცი ჩემს საქციელს გამართლება არ აქქ, ეც საშინელი თავი გამოვიდა ((
დაგიბრუნდით ვსო მეტს აღარ დავაგვიანებ ხოლმე იმედია მოგეწონებათ რაშიც ეჭვი ძალიან მეპარება აგრამ სრულიად "უმუზოდ" ვარ მაპატიეთ კიდევ ერთხელ ამდენი რომ გალოდინეთ და იმედიც რომ გაგიცრუეთ ამ თავით (( მიყვარხართ ძალიან და მომენატრეთ <3 სიყვარულით "გიჟ რომანტიკოსი"