-სალიიი ადექიი მალე, ვარჯიშზე გვაგვიანდებაა..... ოთახში ჩემი ძმა შემოიჭრა
-ვაიმეეე ჩჩჩ..სააბ..ა რაღაცა ჩავიბუტბუტე
-კაი წავალ მე და იარე ფეხით მერე.... ირონიულად მომიგდო საბამ..
-ხო...ხოო კაი ვდგები რააა....
ჩემი რბილი საწოლიდან მძლივს ავდექი, კარადა გამოვაღე... შევარჩიე ჯინსის დახეული შარვალი ფართო მაისური, თავზე კეპი მოვირგე ჩანთაში კლათბურთის სპორტულები ჩავაწყე და ოთახიდნ გავვარდი...
ვარჯიშზე ისე დვიღალე სკოლაში მძლივს მივლასლასდებდი საბაც გაიქცა საქმე მაქო, ჩემზე მეტი რასაქმეუნდა ქონდეს დავარ ბოლო-ბოლო...
საათს რომ დავხედე მთელი ძალით გავიქეცი და შევვარდი სკოლაში კლასშიც ასევე..
-მაააას...-ვეღარ ვსუთქავდი უკვე-შემოვალ რააა,ისე საწყლად შევხედე ჩაეღიმა ტუჩისკუთხეში...
-ვაიმე სალი შენ სანამ ამ კარს არ ჩამოიღებ ვერ მოისვენებ ხოო...
-ანუ შემოვიდეეე კაით... უცებ მივვარდი ჩემს მერხთან, ეხლაღა შევამჩნიე სამი ახალი ბიჭი რომლებსაც მასწავლებელი კლასს აცნობდა, ერთმანეთზე უკეთესებიი მაგრამ შუაში მდგომაა მიიპყრო ჩემი ყურადღება, რომელსაცროგორც გავიგე სანდრო ერქვაიმ ორს დათა და ნიკა...
სანდროს ნაცრისფერ თვალებს შევეჩეხე შემდეგ თვალი ჩამიკრა, ჰაჰაჰ იდიოტი მე კი ნაგლად გავუღიმე არა, თავი ვინმეზე მეტი არ მგონია მაგრამ ჯერ არვიცნობ და არვიცი როგორი პიროვნებაა ამიტომაც...
დასვენებაზე ნუცა მომვარდა ჩემი საუკეთესო დაქალი,
-ვაიმე გოგო რა სიმპაწიურები არიან პროსტაა ეე..
ამან თავი რამეს ხოარმიარტყა ცხოვრებაში ბიჭი არ მოწონებია რა ეტაკა
-ნუცა მომისმინე, მალე მითხრი რომელი მოგეწონა შენი ბედიაა
-ოოოო სალიიი, ისა ნიკა დამევასა მაგრად კაი ტიპიარაა...
-ჰაჰაჰაჰა კაიკაი
ზარი დაირეკა და კლასში შევედით გაკვეთილი უაზროდ იწელებოდა ჩვენს წინ სანდრო და ნიკა ისხდნენ დათა კი ჩვენს უკან იჯდა, ნუცამ ნიკას მარკერით კეფაზე რაღაცეებს ახატავდა ამდროს ამოხეთქა ვულკანა იმხელაზე გადავიხარხარეთ უკან დათა იცინოდა ცალკე, მასწავლებელმა მედა ნიკას ადგილი გაგვაცვლევინა აუუ ეს მინდოდ ახლა მეე?
სხვა რაგზა მქონდა გადავედი სანდროსთან,თავი მერხზე ედო და მიყურებდა რას მიყურებს ეს იდიოტი...
-რატო მიყურებ? მოულოდნელად ვკითხე...
ცოტა დაიბნა- ამმ.... რა პიდაპირიხარ რაიცი რომ შენ გიყურებ, რა გაქ ისეთი რაც დამაინტერესებს ერთი?
-აჰაჰ, ბიჭო შენ წესიერად ილაპარაკე გასაგებია? და რამაქ და რაარა ეს შენი საქმე აღარაა! არა როგორ მაკადრა რა გაქო? ჩემს ტანს ხალხი ნატრულობს უბრალოდ კაბას არვიცვამ არასდროს და სულ თავისუფლად მაცვია,
მესამე გაკვეთილიდან გავპარეთ მე „ჩემს“ სთადიონზე წავედი დიდიხანია აქ არავინ აღარ მოდის მაგრამ მე სულ აქვარ თითქმის... როცა ცუდ ხასიათზე ვარ და როც კარგხასიათზე ვარ
თან მალე შეჯიბრია და კარგად უნდა მოვემზადო წინა მატჩში ყველაფერი ჩემზე იყო დამოკიდებული და სამქულიანი ვერ ჩავაგდე ამან აჟიოტაჟი გამოიწვია რადგან როგორც გუნდლის ლიდერს ეს არ მეკადრებოდა,ახლა ვდგავარ და სამქულიანებს ვისვრი ვიღაცის მოახლოვებას ვგრძნობ... ბურთი გამომართვა ხელდან და სამქულიანი ისროლა სანდრო იყო
-აი ესე _გაიცინა საყვარლად
-შენ აქ რსაკეთებ წადი მალე
-რაიყო გოგო რაგაჩხუბებს პროფესიონალისგან სწავლა არგინდა?
-არაა მეთვითონ შევძლებ
-კი შეძებ როგორარაა წინა მატჩში როგორც შეძელი
-შეენ..შენ რაიცი?
პასუხი აღარ დამიბრუნდა ისე წავიდა
-აქ აღარ დაგინახო მოსულიიი ბოლოს მივაძახე
სახლში ნერვებ მოშლილი მივედი, მაგრამ ჩემმა ტკბილმა დედიკომ დამავიწყა ყველაფერი
-საალ მოხვედი დეე? მოდი საჭმელი ჭამე ნახე როგორი გამხდარიხარ მარტო ვარჯიში არარის,
-არ მშია დეე რა წავალ ვიმეცადინებ
-კარგი ხოო მაგრამ მერე მაინც შემოგიტან ხოიცი
დედას ლოყაზე ვაკოცე და ოთახში ავედი სოციალურ ქსელში შევედი ჰმმ.... ერთი მეგობრობის თხოვნა სანდრო გიგაური დავიმატე ცოტახანი აიყო გასული მომწერა:


<შენზე ვფიქრობ




ეს მემგონი მართლა დამცინის ფიქრებს მოვწყდი და მეცადინეობა დავიწყე დიხანს ვმეცადინეობიდ რომ მოვრჩი მაშინვე აწკრიალდა ჩემი ტელეფონი თითქოს ელოდებოდა ნუცა როდის მოვრჩებოდი სწავლას...
-ხოო ნუუც... დამთავრება არ მაცადა ისე მომაყარა
-სალიიი წამო ჩვენ კლუბში რაა სახლში მოვიწყინე ძაან გთხოვ
-რავი კაი მეც არაფერს არ ვაკეთებ სახლში
-კაი ხუთ წუთში გამოგივლი მამიკოს მანქაქნით
-კაი
მე გარდერობს მივაშურე ვაიმე რატომღაც მინდა კაბა ჩავიცვა რამდენი ხანია კაბა არმცმია
შბარჩია შავი მოკლე წელზე ამოღებული კაბა ასევე შავი მაღელი ტმა გავიშალე და მაკიაჟი გავიკეთე, სარკეში რომ ჩავიხედე თავი სიზმარში მეგონა ნამდვილად სხვა ადამიანი მყურებდა იქიდან... ნუცამ მომწერა დაბლავარ ჩამოდიო მეც დედას ვუთხაი სადაც მივდიოდი და წავედი
-ვოოოოვ სალიიი ეს შენხარ ნუცა თვალებ გაფართოებული მიყურებდა
-კიი მევარ წავეედით
კლუბში რომ შევედით მაშინვე ჩვენი სასტავი მოვძებნეთ დემეტრე გიო და ლუკა ჩვენი ეგრედწოდებული „ძმები“ მათთან მივედით..
-ვაა ვაა როგორ მოხდა რო ყველავართ ნაშობა აღარაგყავთ?
-ნუხარ მაიმუნი შენ _სიილით მითხრა გიომ
გვერდით მაგიდასთან გავიხედე სადაც ნუცამ მიმითითა და ჩვენი ახალი კლასელები დავინახე და ისევ ის ნაცრისფერი თვალები რომელიც მიმზერდა...



ვიცი რომ ძალიან პატარაა, საცდელი თავია შეცდომებიც ძალიან ბევრია ჩემი წინა ისტორიის მერე დაწერის სურვილი აღარ მქონდა მაგრამ მაინც ვერ გავძელი, დიახ ბავშვი ვარ და ბავშვური ისტორიები მაქვს 14 წლივს ვარ)) და რავიცი იმეია ეს მაინც მოგეწონებთ შემდეგს დიდს დავდებ..