გააზრებაც ვერ მოასწრო კატომ ისე სწრაფად ჩაავლო მამაკაცმა ხელი და გასასვლელისკენ მშვიდად დაქაჩა,თუმცა გოგონა მალევე მოეგო გონს და ხელი გამოგლიჯა,განზე გადგა და ღრენით გადახედა

-შენ დაწყობილი ხარ? როგორ ბედავ,როგორ ბედავ და ნივთივით როგორ მექცევი,მკითხე მაინც,იქნებ არ მინდა წამოსვლა?!
-ჩვენ სალაპარაკო გვაქვს,მე შემიძლია შენი დახმარება
-ვიცი, ვიცი რომ შეგიძლია,მაგრამ შეგვიძლია ამაზე სხვა დროს ვილაპარაკოთ,ახლა მეგობრებთან ერთად ვარ და მე მათ გარეშე არსად წავალ,მათთან ერთად მოვედი და მათთან ერთადვე დავტოვებ ამ კლუბს,მართალია დახმარება მე მჭირდება და სულაც არ ხარ ვალდებული დამეხმარო,მაგრამ ძალიან გთხოვ,თუ დახმარება გჭირდება ხვალ იცი სადაც უნდა მიპოვო..-მამაკაცს მკრთალად გაუღიმა და მეგობრებისკენ დაიძრა გიგას ირონიული მზერა დააიგნორა და ლუკასთვის განკუთვნილი ვისკი ერთი მოყუდებით ჩაცალა. ლუკა? ლუკა კი უხმოდ მიბრუნდა და გაიკვლია გზა გასასვლელისკენ.

-გეფიცები,სადმე რომ გადამეყაროს ეგ ნაგავი ალბათ შუაზე გავგლეჯ-იღრინებოდა გიგა,თუმცა კატომ მალევე შეაჩერა
-და რატომ არის ნაგავი? იმიტომ რომ დახმარება შემომთავაზა? რატომ გაგლეჯ? იმიტომ რომ ჩემი სიმთვრალით არ ისარგებლა,და მიუხედავად იმისა რომ მთვრალს არ შემეძლო წინააღმდეგობის გაწევა და შემეძლო უპრობლემოდ ავყოლილიყავი ვნებაში მაგიტომ?-თვითონაც არ იცოდა რატომ იგესლებოდა კატო,მაგრამ არა, ძალიან კარგადაც იცოდა,უსამართლობას ვერ იტანს ადამიანში,ზოგადად არ შეუძლია უსამართლოდ იყოს,ახლა კი ვერაფრით გაჩერდებოდა,მერე რა რომ თითქმის არც იცნობს ლუკას,მერე რა რომ მათი პირველი დიალოგი არ იყო სახარბიელო,მამაკაცმა იმხელა დიდსულოვნება გამოიჩინა მთვრალი ქალის მიმართ,ამით ალბათ ცხოვრების ბოლომდე იქნება კმაყოფილი,ასეთები ამ საუკუნეში იშვიათობები არიან
-შენ რა,კატო,მას იცავ?-ეჭვიანობისგან ალბათ კანიდან ამოხდებოდა გიგა,და მიუხედავად კატოს იმ ღრმა სიმპატიებისა,რომელიც მამაკაცის მიმართ ამოძრავებდა და გრძნობდა,მიუხედავად ამ ყველაფრისა საშინლად მოუნდა ერთი გემრიელი მუშტი ეთავაზებინა გიგასთვის,მხოლოდ იმიტომ რომ დაუნახავი იყო..
-მე ლუკას კი არა,სიმართლეს ვიცავ,გიგა!
-არ მჯერა,როდის მერე გახდი ასეთი?-არ ცხრებოდა მამაკაცი
-და შენ როდის მერე მიმართავ ეჭვიანობის სცენებს?-მოულოდნელად მოუჭრა გიგას,მამაკაცი ალბათ კიდევ ეტყოდა რამეს,ან იქნებ არც კი ჰქონდა სათქმელი,ნუ ყოველ შემთხვევაში მათი კამათი,რომელიც ცოტა ხანში ხელჩართულ ბრძოლაში გადაიზრდებოდა,რომ არ ჩარეულიყო თეკლა,რომელიც მობეზრებული იყო მეგობრების ჩხუბის ყურებით,მათ შორის ჩადგა და ორივეს თვალ წინ ხელი აუფრიალა
-აქ ხაართ? დამშვიდდეთ იქნებ,რაზე იშლით,ხალხო,ნერვებს? სად წავიდა ის თავქარიანი ბიჭი გიგა? ან შენ-ახლა კატოს მიუბრუნდა-სად წავიდა ის გოგო,რომელიც მეგობრებთან ყოველთვის ერთობოდა და არასდროს ცდილობდა ჩხუბს? არ გადამრიოთ,რა დაგემართათ,ასაკმა თავისი გაიტანა თუ რა ხდება?-იღრინებოდა გოგონა და გაჩერებას არ აპირებდა,როდესაც კატომ პირზე ააფარა ხელი
-ნუ ხვანცალებ,დამშვდდი და დავლიოთ-აკისკისდა მეყსეულად
-ნუ რას ვშვები?-სიტყვა ეუცხოვა გოგონას
-ნუ ხვანცალებ-კვლავ აკისკისდა
-აცადე,თეკლა,მეგრული სისხლი მაინც თავისას შვება-აუხსნა გაკვირვებულ თეკლას წამებში გამხიარებულმა გიგამ
-ღმერთო ჩემო,თქვენ შეგვიწირავთ მე და ჩემს ნერვებს-თვალებგადატრიალებულმა ჩაიდუდღუნა თეკლამ და მატრინი სწრაფად ჩაცალა
-კარგით,კარგით-ხელები აიქნია კატომ
-თეკლა,გინდა მოგიყვე იმ ისტორიის შესახებ,რომელიც არავინ იცის? კატოს პირველი დღის სესახებ საავადმყოფოში-წარბები ეშმაკურად აათამაშა გიგამ და აწიკვინებულ კატოს პირზე ააფარა ხელი,როდესაც კატომ უკბინა ფეთიანივით გამოსწია ხელები და ოხვრას მოჰყვა-ღმერთო ჩემო,სასწრაფოდ,სასწრაფოდ წავიდეთ კლინიკაში,თორემ ცოფი გადმომედო-ოსტატურად იქნევდა მამაკაცი ხელებს და კატოს მიმიკებზე ბევრს იცინოდა
-ცოფი,ცოფი გადაედო უშველეთ-გამოაჯავრა გოგონამ და ენა გამოუყო
-მიდი რა,გიგა,მოყეევიი.-გაიწელა თეკლა და კატოს ანიშნა გაჩუმებულიყო-გაჩერდი,თორემ სასწაულს გიზამ
-ოოფ,კარგი რა,გიგა,ასე არ შეიძლებააა-წარბები ააფახულა გოგონამ
-მოკლედ,ამაყად მოაბიჯებდა საავადმყოფოში,თავი ჰქონდა მაღლა აწეული,მაგრამ სახეზე ეგრევე ეტყობოდა როგორ ეშინოდა სისხლის
-ტყუილია,ისეთი სუსტი არასდროს ვყოფილვარ სისხლის რომ შემშინებოდა
-მაცადე მოყოლა,აშკარად სახეზე გეტყობოდა,პირველი ორი დღე მხოლოდ წამლებს აწვდიდა პაციენტებს,ხოლო მესამე დღეს ნანა,ჩვენი მთავარი ქირურგი დაადგა თავზე და უთხრა ადამიანს აპენდიციტი უნდა ამოაჭრაო,უნდა გენახა სახეზე როგორ გადაუბრუნა ცისარტყელაას ფერებმა,ხმა ვერ ამოიღო,ვერც კი უთხრა და ვერც არა,ისე ჩაავლო ხელი ნანამ და საოპერაციოსკენ გააქანა,ხალათი მოაცვა და ხელთათმანები მიაჩოჩა,ხუთ წუთში ვიწყებო,რა ხუთი წუთი მთელი ათი წუთი ხელებზე ხელთათმანებს იცმევდა,ბოლოს ძლივს მოიკრიფა ძალა და ხელებზე ჩამოინცო,იმდენი ხანი უყურებდა გასაჭრელ ადგილს და ბოლოს იმდენ ხანს ჭრიდა და ეძებდა, ნარკოზიდან გამოვიდა პაციენტი და როდესაც მისი გახელილი თვალები დაინახა ხელიდან გაუვარდა ყველა საჭირო ნივი და მისი მოსულიერება მოგვიწია,არ ვიცოდით ექიმი უნდა მოგვეყვანა გონს თუ პაციენტი უნდა გაგვეთიშა-ყვებოდა მუცელზე ხელ მიდებილი გიგა და კვდებოდა სიცილით,ბოლოს ცრემლებიც კი წამოუვიდა თვალებიდან,თეკლაც კი აჰყვა სიცილში,ერთადერთი კატო იჯდა გაბუსხული სახით,რომელსაც ალკოჰოლის ზემოქმედება თიტმის გადასვლოდა,ბოლოს ნერვები მოეშალა და ფეხზე წამოდგა
-ჰა,მოდიხართ თუ აქ დაგტოვოთ
-კარგი რა,ნუ იბუსხებიი-ლოყაზე აკოცა გიგამ
-მასე ნუ შვები! -საჩვენებელი თითი აუფრიალა მამაკაცს წინ და გოგონას ხელი ჩასჭიდა წამოსაყენებლად,თეკლა ძლივს ინარჩუნებდა წონასწორობას-ღმერთო ჩემო,ამდენი არ უნდა დაგელია-მხარზე გადმოიგდო გოგონას მკლავი და გასაღებსა და კლატჩს დაწვდა
-მე ჩემით წავალ
-გიგა,არა,მე წაგიყვან
-კარგი რა,პატარა ბავშვ ხომ არ ვარ,ჯერ თქვენ მიგაცილებთ და მერე მე ჩემს გზას დავუდგები
-არ გვჭირდება,გიგა,მიცილება მართლა,ის კი არა მე წაგიყვან რაა,ნასვამი ხარ და რამე რომ დაგემართოს..
-ჩშშ,დამშვიდდიი კატუსა,არაფერი მომივა,წამოდი თორემ ამას ჩაეძინება
-ეე,მე ჯერ კიდევ მესმისსს-ამოიფრუტუნა თეკლამ და თავი მეორე მხარეს გადააგდო- იქაურობა მშვიდად დატოვეს და ასევე მშვიდად მივიდნენ სახლამდე,გიგამ სიტყვა შეასრულა და სახლამდე მიაცილა,მერე თავის სახლშიც მშვიდად დაბრუნდა და ტკბილ ძილს მიეცა...

-გურაამ,ჩვენ მოვედით,არ გძინავს?
-არა,ბაბუ,ჩავფიქრდი
-დაიცა,გურამ,თეკლას დავაწვენ და დავბრუნდები
-გელოდები,ეკანო,ჩაის გავაკეთებ
-კარგი,ბა.-თეკლა საწოლზე მიაწვინა,ფეხსაცმელი გახადა პენუარი გადააცვა და თხელი გადასაფარებელი გადააფარა,მერე თვითონაც ჩაიცვა შორტები და მაისური და ბაბუასთან გავიდა მისაღებში,დივანზე მოკალათდა და თავი კალთაში ჩაუდო მოხუცს
-როგორ გაატარემბაბუ,დღე?
-კარგად,ბა,შენ როგორ გაერთე ნათელასთან? იმედია ბევრი არ იმაიმუნეთ-წარბები აუთამაშა მამაკაცს კატომ
-არა,ბაბუ,ჭკვიანად ვიყავით-გაუღიმა გურამმა- კატო,ის გასოვს,პირველად რომ ჩამოხვედი ჩემთან და ჩემს ცხენზე რომ დაგსვი?
-მახსოვს ,ბა,მამა არ გელაპარაკებოდა მთელი ორი დღე,რამე რომ დამართნოდა ბავშვს რას იზამდიო?
-ეჰ,რა კარგი იყო ძველი დრო-ნოსტალგიურად ჩაილაპარაკა მამაკაცმა და კატოს თავზე გადაუსვა ხელი
-შენი ბუციფალი გახსოვს,ბა?
-ჩემს ბუციფალს რა დამავიწყებს,ბაბუ.
-ისე მაკედონელი ძალიან გიყვარს არა?
-ძალიან,ბაბუ,მაგაზე ძლიერი კაცი მე ჯერ არ მინახავს მთელი ჩემი ცხოვრების განმავლობაში
-მე კიდევ შენზე უფრო ძლიერი და მებრძოლი ადამიანი,ბაა..-ასრუტუნებული მოეხვია მოხუცს და თავზე აკოცა
-ბაბუ,იქნებ შენს შეყვარებულთან ერთად ჩავსულიყავით სვანეთში კვირის ბოლოს,ვიცი რომ დიდი ხნის სიცოცხლე არ დამრჩენია და მინდა ჩემს მიწა წყალზე მოვკვდე....-ამოიგმინა მამაკაცმა და გოგონას მთელი სიძლიერით გაუღიმა.კატოს გული შეეკუმშა,მაგრამ დარდთან ერთად ამაყი იყო,ასეთი ძლიერი ბაბუა რომ ჰყავდა
-გპირდები,ბა,ზეგ აუცილებლად გაგაცნობ ჩემს შეყვარებულს და კვირის ბოლოს აუცილებლად წავალთ სვანეთში
-ქალდანების სილამაზე ხარ,კატო,არ დაკარგო საკუთარი თავი,არასდროს,გულს მიყევი,ბაბუ,არასდროს მოგატყუებს,შესაძლოა გონება შეცდეს,მაგრამ გული არასდროს,გახსოვდეს შვილო,გახსოვდეს..

დილით მზის სხივებმა გააღვიძეს გოგონა,რომლებიც გზაარეული მგზავრებივით დაეხეტებოდნენ მის სახეზე,ჯერ ერთი თვალი გაახილა,ხოლო შემდეგ მეორე,ზლაზნვით წამოიწია და იდაყვებს დაეყრდნო,მშვიდად მფშინვარე დაქალს გადახედა და თმები აუჩეჩა,საშინელმა თავის ტკივილმა გააღვიძა,თუმცა ამ ყველაფერს განწყობის ამაღლებაში ხელი არ შეუშლია,იმდენად სასიამოვნო სურნელი შემოდიოდა გარედან,ზაფხულის სურნელი,რომელიც ყველა სუნამოს არომატს სჯობდა,თხელი შიფონის თეთრი ხალათი გადმოისრიალა მხრებზე და აივანზე გავიდა,ზაფხულის სურნელი უფრო ღრმად შეისრუტა და სიამოვნებაში გადაეშვა,თვალები დახუჭა და წარსულის მოგონებები ამოუტივტივდა გონებაში,აუცილებლად უნდა მიიღოს გადაწყვეტილება,აუცილებლად უნდა აირჩიოს რომელი უხდება პოტენციური საქმროს როლს,ლუკა თუ გიგა,მიუხედავად იმისა რომ გიგას ყოფნა ძალიან უნდა,იცის რომ ეს ყველაფერი დაუჯერებელი იქნება გურამისთვის,იმ კაცისთვის,რომელიც უკვე დიდი ხანია იცნობს გიგას და იცის მისი გრძნობების შესახებ თამუნას მიმართ,რომელიც საკმაოდ წრფელი და ძლიერი იყო,ჯერ კატომაც არ იცის როგორ გაქრა ასე უგზო უკვლოდ ეს გრძნობები,სწრაფად გამოფხიზლდა,იბანავა,მოწესრიგდა,ყავა დალია და კლინიკისკენ აიღო გეზი,შესული არ იყო კაბინეტში,როდესაც გიგა შემოვარდა

-სასწრაფოდ,კატო,პაციენტი შემოიყვანეს ფილტვების ანთებით
-ახლავე მოვდივარ-სწრაფად გადაიცვა თეთრი ხალათი და გიგას მიჰყვა ფეხდაფეხ,პალატაში გალურჯებული მამაკაცი დახვდა,რომელიც საშინლად ხურდა,ოფლი სდიოდა და პალატაში მისი გახშირებული სუნთქვა ისმოდა,საუბრითაც ძლივს საუბრობდა
-გთოვთ დატოვოთ პალატა-მიმართა იქვე მყოფთ და გიგას ანიშნა ახლოს მოდიო
-ხომ კარგად იქნება ექიმო?-მიმართა მამაკაცის ასაკისვე მყოფმა ქალმა
-თქვენ ცოლი ხომ?-მიუბრუნდა ქალს
-დიახ-დაეთანხმა დაბნეული ქალი
-თქვენ დარჩით,ვეჭვობ მამაკაცს საუბრის თავი ჰქონდეთ და რამდენიმე კითხვა მინდა დაგისვათ
-გისმენთ
-მამაკაცს დიდი ხანია სიცხეები აწუხებს?
-დიახ,ვიფიქრეთ უბრალო გრიპი იყო,შემდეგ გაუხშირდა სიცხეები,სულ ოცდაჩვიდმეტს და რამდენიმე ხაზს აჩვენებდა,კუნთებისა და თავის ტკივილს მოუხშირა
-ხველება აწუხებდა?
-დიახ აწუხებდა
-სისუსტე თუ აწუხებდა?
-დიახ,სისუსტეც აწუხებდა
-კარგით,გთხოვთ პალატა დატოვოთ გამოკვლევებს ჩავუტარებთ-როგორც კი ქალმა ოთახი დატოვა გიგას მიუბრუნდა-არამგონია ეს უბრალო ფილტვების ანთება იყოს,ასე მგონია პნევმონიაა,რენტგენოლოგიური გამოკვლევის გარეშე ვერაფერს ვიტყვი,ძალიან გთხოვ მამუკას უთხარი რენტგენი გადაუღოს და გაშუქებული ფილტვები ჩემს კაბინეტში შემოიტანე,არც ერთი წამის დაკარგვა არ ღირს,საკმაოდ მწვავე ფორმაა,ლაბორატორიაშიც შეიტანე მისი მონაცემები-ბრძანება გასცა და ქუსლების კაკუნით წავიდა კაბინეტისკენ,თავი საშინლად უსკდებოდა,რამე წამალი რომ არ დაელია ალბათ გაუსკდებოდა კიდევაც,ისევ ამ მამაკაცზე ეფიქრებოდა,აშკარად პნევმონიის გამწვავებული ფორმა აქვს,არ უნდა პაციენტის დაკარგვა,მაგრამ რომ ფიქრობს იმ სტადიაზე თუა ალბათ მოუწევს დაკარგვა,მაგრამ არა,არ დანებდება,არაფრით არ ჩახედავს იმ ქალის იმედ დაკარგულ თვალებს,არა და არა!
წამალი დალია და საზურგეს გადააწვა,როდესაც გიგა შემოვიდა სურათით ხელში,სათვალეები მოირგო და სურათს შეხედა

-პნევმონიააა-დანანებით ჩაილაპარაკა
-ხო,ლაბორატორიული ანალიზებიც მოვიდა,პნევმონიააა-დაეთანხმა გიგაც,ის იყო უნდა გაეღო კარები,როდესაც აჟიტირებული ნანა შემოვიდა ოთახში
-სწრაფად,სწრაფად მამაკცს სუნთქვა უჭირს და წნევას კარგავს-თავქუდმოგლეჯილი გაიქცა კატო მამაკაცის პალატისკენ,უკვე სასუნთქი აპარატიც მიემაგრებინათ
-ვინმემ მითხარით მამაკაცი ანტიბიოტიკებზე როგორ რეაგირებს,სასწრაფოდ უნდა შევუყვანოთ კუნთში სულფანილამიდური თორემ დავკარგავთ პაციენს
-ექიმო არ მოქმედებს პრეპარატი
-სასწრაფოდ დიაზეპამი და ლორაზეპამიც დაუმატეთ
-შეყვანილია,თუმცა არ მოქმედებს ექიმო,გული ჩერდება
-არა,არა,არა,კიდევ დაუმატე,გიგა,კუნთში სეუყვანე სასწრაფოდ
-არ მოქმედებს კატო,გული ჩერდება,ვკარგავთ პაციენტს
-ფენობარბიტალი სცადე
-ახლავე-ორი წამი დაელოდნენ თუმცა ამაო იყო ცდა
-არ მოქმედებს,კატო,რამე იღონე
-დეჰიბრილატორი,სასწრაფოდ,მუხტი-სამჯერ გაიმეორა იგივე პროცესი,თუმცა ამაო იყო ყველა ცდა,მამაკაცს უკვე დაეხუჭა თვალები და დაეტოვებინა ამქვეყნიური ცხოვრება,მისი მუშაობის პერიოდში არ ახსოვს გარდაცვლილი პაციენტი,თვალები მიელულა და კედელს მიეყრდნო,მხოლოდ გიგას ნათქვამი გაიგო
-სიკვდილის დრო, ათი საათი და ოცი წუთი-იქაურობას გაგიჟებული გაეცალა,გზაზე კი მამაკაცის ცოლი და ასე,თხუთმეტი წლის გოგონა შეხვდა,იმედით უცქერდნენ კატოს,მაგრამ როდესაც დაინახა მათი ჩამქვრალი თვალები და ქალის წამოკივლება საკუთარი თავი შესძულდა,უკმაყოფილების შეგრძნება დაეუფლა,ეგონა არ გააკეთა ბოლომდე არაფერ,ეგონა მისი ბრალლი იყო ყველაფერი,თუმცა ასე ნამდვილად არ იყო,მამაკაცის მკურნალობა დაგვიანებული იყო,ასეთი პაციენტები არ ჯანმრთელდებიან,ისინი იღუპებიან,ოთახში შევიდა და საგულდაგულოდ გადანახულ არაყს მოხსნა თავი,ჭიქაც მოძებნა და ხელისკანკალით ძლივს მოხსნა თავი და ჩამოასხა ჭიქაში,ერთი მოყუდებით ჩაცალა და ჭიქა კედელს გაუქანა,ეს უკანასკნელი კი ნაკუწებად იქცა,ყველას ჰგონია რომ ექიმისთვის ამრტივია გარდაცვალების ცნობა,მაგრამ ყველაზე რთული ეს არის მისთვის,შენი პაციენტი გიყვარდება,მისი სიცოცხლისთვის ბრძოლობ,რამხელა იედგაცრუებაა ექიმისთვის დაკარგული პაციენტი წარმოიდგინეთ,შენს თავზეეა ის პასუხისმგებლობა,რომელსაც ადამიანის სიცოცხლის შენარუნება ჰქვია,ცრემლები მოიწმინდა,ამ დროს კი ოთახში თეკლა შემოვიდა,ღიმილი სახეზე შეეყინა,როდესაც დაქალი დაინახა ასეთ მდგომარეობაში,მივარდა მას და ხელები მოხვია

-კატო,კატო,კარგად ხარ?
-კარგად ვარ? საკუთარი თავი მეზიზღება
-რა გჭირს,კატო,სახეზე ფერი არ გადევს
-ვერ შევძელი,თეკლა...
-რა ვერ შეძელი,კატო,ნუ მაშინებ
-თეკლა,ვერ გადავარჩინე პაცენტი,სიკვდილმა ელიდან გამომგლიჯა-ასლუკუნდა გოგონა ისევ
-დამშვიდდი,ხომ იცი რომ ასეთი რაღაცებიც ხდება
-არა,მე ვერ დავეხმარე
დარწმუნებული ვარ ყველაფერს გააკეთებდი მის დაახმარებლად
-არა,თეკლა,არა,სრულყოფილად ვერვიმუშავე,რაღაც დავაკელი-სლუკუნებდა და ერთსა და იმავეს იმეორებდა,როდესაც გიგა შემოვიდა ოთახში,როდესაც კატო ასეთ მდგომარეობაში დაინახა მის წინ ჩაიმუხლა და მისი სახე ხელებში მოიქცია
-კატო,მისმინე,იმ კაცისთვის ყველაფერი დაგვიანებული იყო,ყველაზე რთულ ფაზაში იყო მისი დაავადება,შენ წარმოიდგინე სუნთქვაც რომ გაუჭირდა,გესმის? შენი ბრალი არაფერი არ არის,უბრალოდ დაგვიანებუი იყო მისი მკურნალობა,საუკეთესო ქირურგები ვერ გააარჩენდნენ მსოფლიოში,კატო-როდესაც გოგონას რეაქცია არ ჰქონდა ფეხზე წამოაყენა,შეანჯღრია და უღრიალა-გონზე მოდი კატო!! შენი ბრალი არ არის! -ბოლო ხმაზე აყირდა მამაკაცი და მხოლოდ მაშინ მოვიდა კატო გონს
-მაპატიე,უბრალოდ ძალიან განვიცადე-ცემლები მოიწინდა და ასრუტუნებულმა ამოილაპარაკა
-ჩვენ ამაზე უფრო სასწრაფო საქმე უნდა განვიხილოთ,კატო-თეკლა მიუბრუნდა დაქალს
-მართალი ხარ,გურამმა მთხოვა უკანასკნელი დღეების სვანეთში გატარება და უნდა ავარჩიო ვინ იქნება პოტენციური საქმრო
-ჩემსა და ლუკას შორის უნდა გააკეთო არევანი არა?
-მეუხერხულება მის ცოლთან,მაგრამ ამ მომენტში კარგი ვარიანტი ის არის,გიგა
-რატომ მაინც და მაინც ცოლიანი მამაკაცი,კატო?-საოცარი სიმშვიდით იკითხა გიგამ
-მას გურამი არ იცნობს,შენ კიი საკუთარი შვილიშვილივით ჰყავხარ,იცის რა გტკივა,ვინ გიყვარს და რა გიხარია,არ გამოვა ასე!
-ჯანდაბა-ამოიღრინა გიგამ და კაბინეტი დატოვა
-მე შენთან ვარ,კატო-მხარზე ხელი დაუსვა თეკლამ
-ღმერთო,იმედია მოვა დღეს,ლუკა,თორმ არ ვიცი რა მეშველება,ზეგ უკვე უნდა გავაცნო გურამს,დავპირდი,კვირის ბოლოს კი სვანეთსი წავალთ
-აუცილებლად მოვა,აი,ნახავ..-დააიმედა დაქალმა
-იმედია,თეკლა.
-ახლა ხომ შესვენებაა?
-კი,შესვენებაა
-მაშინ წამოდი კაფეტერიაში,ყავა დავლიოთ,ცოტას დამშვიდდები,ვინმემ რომ დაგინახოს არაყი დალიე გაგაგდებენ სამსახურიდან
-კარგი წამოდი-კაბა შეისწორა კატომ და თეკლას გაჰყვა უკან..

საღამოს უკვე ყველანაირი იმედი ჰქონდა ლუკას მოსვლაზე გადაწურული,როდესაც მამაკაცმა შემოაღო კაბინეტის კარი,სიარულისგან ფეხზე წამოდგა კატო,მაგრამ როდესაც გაანალიზა რას აკეთებდა სწრაფად დაიკავა საკუთარი ადგილი და ლუკასაც მიანიშნა დაჯექიო
-გამარჯობა,ექიმო.-სერიოზული სახით მიესალმა გოგონას
-გამარჯობა,ლუკა-ოდნავ შესამჩნევად დაუკრა მამაკაცს თავი
-მზად ვარ დაგეხმარო,შენ გამაცანი შენი გეგმების შესახებ
-იმედია ამით ანინესთან არ შეგექმნება პრობლემები
-ძალიან გთხოვ,ეკატერინა,შეეშვი ჩემს ოჯახურ მდგომარეობას!-მკაცრად ამოილაპარაკა მამაკაცმა
-კარგი,მთავარი პირობა ისაა,რომ არ შეგიყვარდები!- კისერი მაღლა ასწია გოგონამ
-მხოლოდ ეს არის?-ისე ჩაილაპარაკა მამაკაცმა თითქოსდა მის წინ სასურველი ქალის ნაცვლად,ვიღაც ბავშვი მჯდარიყო
-ჰა?-დაიბნა უცებ კატო,მაგრამ მამაკაცის ირონიულმა მზერამ მოიყვანა აზრზე-მთავარი პირობა ეს არის,ახლა დეტალურად გაგაცნობ ყველაფერს,რაც მშობლები გარდამეცვალა მას შემდეგ გურამი სვანეთიდან თბილისში ჩამოვიდა ჩემს დასახმარებლად,მას შემდეგ ჩემთან ცხოვრობს,თითქმის ექვსი წელია,თავიდან არ უჭირდა ადაპტაცია,თუმცა აკლიმატიზაცია ვერ გაიარა,ჯერ ასთმა ჰქონდა,შემდეგ კი ფილტვებში წყალი ჩაუდგა,სულ რამდენიმე კვირა დარჩა და მთხოვა რომ მისთვის ჩემი გულისწორი გამეცნო,ის ვის გამოც მიბრწყინავდა თვალები
-თუმცა ის მამაკაცი სხვაზეა არა შეყვარებული?-შეაწყვეტინა ლუკამ
-ჰო,სხვაზეა შეყვარებული...-დაუქნია თავი და მოყოლა განაგრძო-ასეც რომ არ იყოს ჩემს ერთადერთ მამაკაცს მეგობარს,გიგას ვთხოვდი დახმარებას,მაგრამ მის შესახებ გურამმა ყველაფერი იცის და ასე არ გამოვა,ამიტომ გადავწყვიტე პირველივე შემხვედრისთვის მეთხოვა,მისთვის ვის ხელზეც საქორწინო რგოლს ვერ ვნახავდი,ასეთი მეგონა შენ იყავი,იმ დღეს კლუბში ხელზე რომ დაგეყრდენი და ასე ვფიქრობდი მანამ,სანამ შენს სახეს დავინახავდი-ამოიგმინა გოგონამ და თვალი გაუსწორა მამაკაცს- შენ უბრალოდ გევალება რომ სანამ გურამი ცოცხალია ჩემს საქმროდ გამოაცხადო თავი და ეს თვე სვანეთში წამოხვიდე ჩვენთან ერთად-თავი ჩახარა და მორცხვად ამოილაპარაკა ბოლო წინადადება-იმედია ანინე..-რაღაცის თქმას აპირებდა,როდესაც ლუკამ გააჩერა
-არ თქვა არაფერი,არანაირი პრობლემა არ არის,მაგრამ სანაცვლოდ რაღაცას ვითხოვ-გოგონა ცოტათი შეიშმუშნა,მაგრამ სხვა გზა არ ჰქონდა,უნდა დასთანხმებოდა მამაკაცს
-კარგი
-სანაცვოდ ორ სურვილს ვითხოვ
-კარგი,ანუ თანახმა ხარ ქმრობაზე ორი სურვილის სანაცვლოდ.
-ქმრობა ორი სურვილის ნაცვლად,კარგად ჟღერს-პირველად გაეცინა ლუკას და მისმა თვალისმომჭრელმა სიცილმა დააბნია კატო
-შევთანხმდით?-ხელი გაუწოდა კატომ
-შევთანხმდით-თავის მტევნებში ჩამალა გოგონას უსუსური ხელები,ერთმანეთს თვალებში ჩააშტერდნენ და არ ვიცი რა მოხდებოდა,მაგრამ მათი დუმილი კარის გაღებამ და ჩახველებამ დაარღვია,გიგა იყო
-კატო,კატო,კიდევ ერთი მძიმე პაციენტი შემოიყვანეს,დაჭრილია,სისხლდენა შევაჩერეთ,თუმცა კრუნჩხვები მაინც აწუხებს პერიოდულად-კატომ სასწრაფოდ გამოსტაცა ხელი მამაკაცს და გიგას აედევნა

-რა ხდება?
-დაჭრილია,ტყვიებია ამოსატანი
-ფრთხილად ამოიტანეთ და სასუნთქ აპარატზე მიაერთეთ,არ იყოს დაზიანებული რომელიმე ვენა ან არტერია,ფრთხილად-იძლეოდა მითითებებს და სხვადასხვა ხელსაწყოებს ითხოვდა
-სისხლდენა შეჩერებულია
-კრუნჩხვა მეორდება
-რაღაც ხდება,რატომ აწუხებს კრუნჩხვები თუ სისხლდენა შეჩერებულია-იფიქრე კატო,იფიქრე,თავის თავს ამხნევებდა და სწორედ ამ დროს ამოუტივტივდა გონებაში- შიდა სისხლდენა!
-ვერ ვუშველით,წნევა ეცემა,დეჰიბრილატორი გვჭირდება ისევ
-არა,არა,არა,გთხოვ გაუძელი,გამაგრდი,დიაზეპამი შეუყვანეთ კუნთში
-შეყვანილია
-რეაქცია არ არის
-კიდევ ერთხელ
-გული ჩერდება,კატო,დეჰიბრილატორი-კატოს მიაწოდეს დეჰიბრილატორი
-მუხტი-მიაყვირა,თუმცა კაცს რეაგირება არ ჰქონდა-ისევ ორასზე მოამზადეთ-ისევ ურეაგიროდ
-გული გაჩერდა-ანერვიულებულმა ამოილაპარაკა გიგამ-სიკვდილის...-გაგრძელება უნდოდა,მაგრამ არ დააცადა კატომ
-სამას ოცზე მოამზადე მუხტი,დღეს არ დავკარავთ არავის-იყვირა-არა,არა,კვლავ მუხტი,გთხოვ გონს მოდი,გონს მოდი,კიდევ დამუხტე,გონს მოდიი-იღრიალა ბოლო ხმაზე-დამუხტე-მეთქი - მიაყვირა,როდესაც დაინახა რომ გოგონა გაშეშებუოლი იყო,ეს უკანასკნელიც მიჰყვა მის ნებას
-გთხოვ,მოდი,არ დანებდე..
-წნევა იმატებს-წამოიძახა გიგამ და კატომ ამოისუნთქა
-ღმერთო ჩემო-ისევ გამოვარდა რეამინაციიდან,იქვე ახლოს მდგომი ლუკა შენიშნა და მისკენ გაიქცა,უსულოდ ჩაესვენა მამაკაცის მკლავებში და ისე ძლიერად უჭერდა ხელს გეგონებოდათ ვინმე ართმევდაო მის თავს

-გამომივიდა,ღმერთო,გამომივიდა-იძახდა ასრუტუნებული და მამაკაცის მკლავებში მალავდა სახეს
-დამშვიდდი,გადაარჩინე,დამშვიდდი..-მონოტონურად ეფერებოდა გოგონას ლუკა თმებზე და თან ეჩურჩულებოდა-ძლიერი ქალი ხარ,ეკატერინა,საოცრად ძლიერი ქალი..მანამ ისხდნენ კორიდორის იატაკზე,სანამ გიგა არ გამოვიდა რეამინაციიდან
-შენ ეს შეძელი,კატო,სიკვდილს გამოტაცე ხელიდან მამაკაცი-ფეხზე წამოაყენა გოგონა და გულში ჩაიკრა-არ მიეცი სიკვდილის უფლება,ბოლომდე იბრძოდი-ძლიერად იკრავდა გულში და საერთოდ არ აქცევდა ლუკას დამუშტულ ხელებს ყურადღებას..
კატო ფრთხილად მოსცილდა გიგას და უხერხულად გაიღიმა
-დღეს ემოციური დღე მქონდა,თქვენის ნებართვით დაგტოვებთ-გაუღიმა ორივეს და საკუთარი კაბინეტისკენ დაიძრა,ფრთხილად ჩამოჯდა სავარძელში და კისერი უკან გადააგდო,ღრმად ამოიხვნეშა და თვალები მილულა...


&&&
მაქსიმალურად ვეცადე გამეზარდა თავები.
იმედია მოგწონთ,გამიხარდება თუ ყველა დეტალზე გაამახვილებთ ყურადღებას და რადმდენიმეს განიხილავთ კიდევაც.
არა,არ ვწუწუნებ,პირიქით,ძალიან ძალიან მიარიხართ!
მადლობა რომ კითხულობთ,მიყვარხართ ძალიან!