კალათბურთელი 2
სანდროს თვალი ავარიდე, ორი ჭიქის მერე ცეკვა მომინდა და დემეტრე გავიყოლე ვცეკვავდით და ვიცინოდით,კიდევ რამოდენიმეჯერე გავხედე სანდროს რომელსაც მშვიდიდა ამავდროულად გაბრაზებუი სახე ჰქონდა, -ცოტახნით საპირფარეშოში გავალ_ბავშვებს ვუთხარი და გეზი იქეთ ავიღე, კარი რომ შევაღე რაღაც ხმები მესმოდა, ხელში სანდრო და ვიღაც გოგო შემრჩა... -უი ბოდიში, მაგრამ ქალების საპირარეშოში ხართ, მითუმეტეს კარები ღია გაქვთ და რავი...უკვე ვხითხითებდი, -ამმ..სალი გადი ერთწუთს_სანდრომ „მიბრძანა“ -როგორც თქვენ იტყვით ბრძანებელო...სიცილით გავედი საპირფარეშოდან ცოტახანი მათი კამათი მესმოდა შემდეგ ჯერ „ბარბი“ გამოვიდა მერე სანდრო... -შემიძლია შევიდე? ირონიუად ვკითხე საპიფარეშოში რომ შევედი ის ღიმილიანი სახე სადღაც გაქრა, მე სანდრო მომწონს და ვიეჭვიანე საბოლოო დასკვნა გამოვიტანე, მაკიაჟი შევისწორე და ისევ გავედი... -ბიჭებო მე სახლში წავალ რააა -მოიცა გოგო სად მიდიხარ ცოახანი იყავი და ჩვენ გაგიყვანთ_ფეხზე ადგა ლუკა -არა არმინდა ფეხით უნდა გავიარო! ნუცა არც შენ გამომყვე. -ამას რაჭირს ტოო_ეჭვით შემომხედა გიომ... ბარიდან რომ გავედი სახეზე ცივი ჰაერი მელამუნა, ხარბად შევისუნთქე და გზა გავაგრძელე, ყურსასმენები ამოვიღე და მუსიკას ბოლო ხმაზე ავუწიე, წვიმა დაიწყო ფუიი ამის, ეს მინდოდა? რაღაც ან ვიღაც მიახლოვდებოდა უკან გავიხედე ორნი იყვნენ, შემეშინდა ესეთსიტუაციაში ჯერ არ ვყოფილვარ, დამეჯერებინა ბიჭებისთვის რამინდოდა ყურსსასმენები მოვიხსენი და გზა ისე გავაგრძელე... -ჰეი გოგონი საით მიიჩქარი?_ზურგს უკან ამზრზენმა ხმამ გაიჟღერა... უკვე მივრბოდი სადღაც გადავუხვიე ვერაფერს ვეღარ ვარჩევდი. გზა აღარ იყო, ეს ორი „არსება“ თანდათან მიახლოვდებოდნენ და რაღაც სიტყვებს იძახდნენ მანქანა დავინახე აქეთ რომ შემოუხვია იმედის ნაპერწკალი გაღვივდა ჩემში, იქედან ვიღაც ბიჭი გადმოვიდ... სანდროო??? აქ რაუნდა? -გოგოს მოშორდით!! მალეეე!!! იმხელაზე დაიღრიალა შევხტი... -კარგი რაიყო დაწყნარდი_ისევ ის ამაზრზენი ხმა, -მივდივართ ვსო_ეტყობა მართო ქალებთან აქვთ დიდი გული.. აქაურობას რომ გაეცალნენ სანდრო მოვარდა და მთელი ძალით შემაჯაჯნღარა, -გოგო შენ ნორმალური ხაარ? რამე რო მოგსვლოდა შედეგებზე არ გიფიქრია? იმ ნაბი*რებს შენთვის რამე რო დაეშავებინდათ არ ვაცოცხლებდი... უკვე ბუნდოვნად მესმოდა მისი ხმა თვალები მიმენაბა.. -სალი.. სალიიი ჩამესმოდა და ესეც ბურუსმა მოიცვა... ისევ ღამე იყო რომ გამეღვიძა ვიღაცის სხეულზე ვიყავი აკრული, უცებ მოვშორდი და საწოლიდან ავდექი, -ააქ რამინდა?_დავიყვირე და სანდროსაც გამოეღვიძა -მმმმ დამაძინე_ტავი გადააბრუნა და ძილი გააგრძელა მეკი შუქი ავანთე რათა გასასვლელი მეპოვნა.. -ნატა ფულს მერე მოგცემ დაიღმუვლა სანდრომ -მე ნატა არვარ და შენი ბო*ი ნაშის სახელით არასოდეს აღარ მომმართო_სიმწრით ვუთხარი... სანდრომ მაზე თავი წამოსწია და მერომ დამინახა თვალები გაუფართოვდა უცებ მომხდარი გადახარშა და ფეხზე ადგა, -მე უნდა წავიდე_ვუთხარი ხელებ გდაჯვრედინებულმა -მოიცადე სად უნდა წახვიდე წაგიყვან, ისევ იგივე არ მოხდეს_აგდებულად მითხრა სანდრომ ამის გახსენებაზე ისევ შემაკანკალა სანდროს ეს არ გამოპარვია -დაწყნარდი მორჩა ყველაფერი დამთავრდა მიმიხუტა და მებუტბუტებოდა... სახლში მშვიდობით მიმიყვანა მაგრამ ამას მშვიდობით არ ქვია აბსოლუტურად ყველაფერზე ვიკამათეთ, -მადლობა და კარგად_მორცხვად ვუთხარი -კარგად პატარავ_მითხრა და მანანა ადგილს მოსწყვიტა... სახლში რომ შევედი დედაც მამაც და საბაც დივანზე ისხდნენ შეშინებული სახეებით სანდრო დგებოდა დადიოდა და ისევ ჯდებოდა -მოვედი_ვუთხარი გადაღლილი ხმით -სალიი შვილო ვაიმე როგორ ვინერვიულეთ დედიკოო_ დედა მომვარდა მაშინვე -არაფერია სანერვიულო მოვედი და ვსო წავალ დავიძინებ_ცოტა უხეშად გმომივიდა მაგრამ თავს ვერ ვაკონტროლებდი... ოახში ავედი და მაშინვე სააბაზნოში შევედი ერთი საათი მაინც ვნებივრობდი და როგორც იქნა ვიკადრე და გამოვედი,საწოლზე დავემხე და დავიძინე დილით რომ გავიღვიძე 11 საათი იყო ვაიმე ვარჯიშისთის რატო არ გამაღვიძა საბამ, არც სკოლაში არ წავსულვარ არაუშავს დავისვენებ დღეს, დაბლა რომ ჩავედი სახლში არავინ იყო... ვისაუზმე და ტლევიზორს ჩავუჯექი ცოტახანი აიყო გასული ნუცამ დამირეკა.. -ხოო ნუუც... -რაა ხო ნუუც, რა ხოო ნუუც სად გაქრი სახლში რომ არ მისულხარ ბიჭები იცი რა ღეში იყვნენ? -ნუცა ჩემთან მოდი რაა, ანკიდე კაფეში შევხვდეთ -კარგი მოვალ... კაფეში შევედი და ადგილი დავიკავე იქეთ მაგიდასთან სანდრო დავინახე ეს ბიჭი ყველგანაა რაა თავის ნაშა ნატაშასთან ერთად... ზურგით იჯდადა ვერ მხედავდა.. ცოტახანში ნუცაც მოვიდა და ადგილი დაიკავა შუშის მაგიდაზე ხელს მოუსვენრად აკაკუნებდა, -ჰაა აბა დაიწყე!_უკვე ვეღარ მოითმინა ნუცამ. მეც ყველაფერი მოვუყევი ნუცას სახეზე მეცინებოდა, -ვაიმე ქალოო ამააან თითი სანდროსკენ გაიშვირა ჭორიკანა ქალივით -ჰოომაგან ამდროს სანდრომ გამოიხედა, ცოტა გაკვირვებული მყურებდა, -ბაროო სანდრიიკ_ნუცამ უცებ მიახალა -პრივეტ გოგოებო როგორხართ? -რავი კარგად ვართ კარგად აბა სანდრო წავედით ჩვენ ნუცამ ფეხზე წამომაგდო და კაფედან გავედით... ესეც შემდეგი... პატარაა მაგრამ ერვასწრებ რომ დავწერო თან მკითხველი ამ მყავს და მემგონი გაგრძელებასაც აზრი არაქვს:( |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
