- ერთი ამას შეხედეთ, ჩვენი საყვარელი სოფი!
სანდრომ წინსაფარი მესროლა,რომელიც დავიჭირე, და წელზე შევიკარი.
- დილა მშვიდობისა, სანდრო.
- ახალი ამბავი გაიგე? - მკითხა, და თან ახალი ოფიციანტისკენ შებრუნდა. მისი ხელები დაკავებული იყო სუფთა თებშებით, რომელებიც სანდრომ ჭურჭლის სარეცხი მანქნიდან გამოუღო.
ჩვენთან დილა ყოველთვის მშვიდია, რაც უჩვეულოა!
მე გოგოს დავაკვირდი, მინდოდა გამეგო , მყავდა თუ არა ადრე ნანახი.
- და როდიდან გავხდი საყვარელი? - ვკითხე სანდროს, თან გოგოს თვალს არ ვაშორებდი.
გოგონამ ჩემკენ გამოიხედა. თითებს ნერვიულად ურტყავდა თებშის ძირს. მე პირდაპირი გაგებით მასში გავედი რათა მის უკან მენიუს სია ამეღო, მან ხმამაღლა დაიწივლა და თებშები ხელიდან გაუვარდა
ესეიგი მართლა ახალია
მე თითები დავატკაცუნე, და თებშები ჰაერში გაჩერდნენ, შემდეგ ნელა მაგიდაზე დავდე. მის რეაქციას აღარ ველოდი,უბრალოდ სამზარეულოდან გავედი, კაფეს კარებთან მივედი და წარწერა "დაკეტილია" ამოვატრიალე. აგვისტოს ბოლო როცხვები იყო.
- შენს მოსვლამდე მან თქვა რომ არასდროს უნახია "სეიჯები" - დაბალი ხმით მითხრა სანდრომ
მხრები ავიჩეჩე. გოგოს რეაქციამ საერთოდ არ გამაკვირვა. ერთი წლის განმავლობაში , ამ ქაფეში მუდმივი თანამშრომელი მხოლოდ მე, მზარეული და სანდრო ვიყავით, დანარჩენები ცდილობდნენ ჩემგან თავი შორს დაეჭირათ და მალევე მიდიოდნენ. ჩემი ადგილი მხოლოდ იმიტომ არ დავკარგე , რომ უფროსი შეპირებულზე უფრო ნაკლებს მიხდიდა და იცოდა, რომ ხმას ვერ ამოვიღებდი. არც ვაპირებდი. არ ვაპირებდი ამის გამო აურზაური ამეტეხა, რადგანკარგად ვიცოდი, რომ სხვა არავინ არ ამიყვანს სამსახურში.
სანდრომ მხარზე ხელი დამადო.
- მთელი თვე არ მპასუხობდი სმსებზე
- ლონდონში ვიყავი .
- მერე რა? პასუხის გაცემა ხომ შეგეძლო.
მისი ხელი მხრიდან მოვიშორე, და მაგიდებზე მენიუს დალაგება დავიწყე. სანდრო თავს არ მანებებდა.
-როგორ მოგეწონა ლონდონში? - მკითხა საბამ და ხელიბი გადააჯვარედინა
- ლამაზია.
- ადამიანები და " სეიჯები " ურთიერთგაგებაში ცხოვრობე?
- სეიჯი? მანდ მხოლოდ ექსტერმინოები ცხოვრობენ
- ექტერმინოებიც სეიჯები არიან უბრალოდ მათ განსხვავებული ღირებულებები აქვთ
- ჰო აბა! და შრამებიც უმუქდებათ იმიტომ რომ ადამიანებთან ბედნიერად ცხოვრობენ. სანდრო , ისინი სასტიკი ექსტრემისტები არიან, ისინი ატენიანური მონარქების მტრები არიან, და საერთოდ ყველა ბნელი არსების. არ დაგავიწყდეს.
- უბრალოდ არ ვთვლი რომ ეს სიტუაცია სამართლიანია, სიტუაცია რომელშიც შენნაერები იზოლაციაში ხვდებიან.
კაფეში ვიღაცა შემოვიდა. ორივემ გაოცებული სახე მივიღეთი, ისეთი თითქოს გაგვიკვირდა რომ კაფეში ვიღაც შემოვიდა. სამი გოგო შემოვიდა თავიდან კარებში შეჩერდნენ , შემდეგ ფანჯარასთან განლაგებულ მაგიდასთან დაჯდნენ.
- წარმატებები - ჩაილაპარაკა სანდრომ და სამზარეულოშ გავიდა
ღრმად ჩავისუნთქე, შემდეგ ბლოკნოტი ამოვიღე და გოგოებთან მივედი
- დილა მშვიდობისა , მზად ხართ რამე შეუკვეთოთ? - ისე ვთქვი თითქოს ამ გოგოებს პირველად ცხოვრებაში ვხედავდე
გოგონამ, რომელიც ჩემთან ახლოს იჯდა, გრძელი შავი თმები ზურგზე გადაიგდო. ერთმა უბრალოდ ამომხედა და თვალებში ჩამაშტერდა.
- როგორც ყოველთვის ,
- ერთი თვე არ ვმუშაობდი და დამავიწყდა რა უკვეთავ შემ ლანა და შენი მეგობრები
ლანა ვერ ვიტან. გველი იყო სკოლიდან
რაღაც თქვა გაუგებრად სეიჯებზე და მენიუს დახედა. მან მოითხოვა რომ ნახევარი ინგრედიენტები კერძში არ დაგვემატებინა. მისი დაქალებიც ასეთივე უსიამოვნოები იყვნენ.
მე სასმელი მივუტანე. ერთი წუთის შემდეგ, საპირფარეშოში ვიდექი. კედელს მივეყრდენი და რამდენჯერმე ღრმად ჩავისუნთქე. უცებ ვიღაცამ კარებზე დააბრახუნა. სააბაზანოში ბნელოდა. შუქი ავანთე
- სოფო ვიცი მანდ ხარ, ახლავე გამოდი!
- სანდრო....- უსიამოვნოდ ჩავიჩურჩულე.
- გარეთ რაღაც ხდება!
მე ვიგრძენი, როგორ აივსო ჩემი სხეული სითბოთი, და ჟრუანტელმა დამიარა. ხელებში ჩემი ძალა ვიგრძენი. კედლები აღარ იყო დაბრკოლება.... რადგან მოშორებით მესმოდა გულის ცემა, რომელიც ახლოვდებოდა, უფრო ჩქარა..... და ის ადამიანის არ იყო.