"მიყვარს ადამიანები, რომელთან ურთიერთობები არ იცვლება , შეიძლება არ ვნახო ყოველ დღე , ყოველ კვირა, ყოველ თვე და მაინც შეხვედრისას ისევ ისე ვიცინოთ რამე სისულელეზე, ვიპოვოთ საერთო თემა, მივუშვათ ერთმანეთი გულებამდე... "
ანი, თაკო და ლიზა- სწორედ ამათ გამოა , რომ მჯერა ნამდვილ მეგობრობას დრო ვერაფერს დააკლებს!
მე ერთი უბრალო გოგო ვარ, მეგი. უბრალოდ საკუთარ თავში "უკვე" ჩაკეტილი, ყოველთვის ცდილობენ ჩემს გამხიარულებას, ზუსტად ვიცი ჩემი მეგობრების მიზანი ეს იყო, და რაც არ უნდა მომხდარიყო მიზანს აუცილებლად მიაღწევდნენ. თქვენი გადმოსახედიდან ეს შეიძლება ადვილი იყოს, თუმცა ალბათ არავის განუცდია მამის სიკვდილი, რომელიც სულ გვერდში მედგა, მათამამებდა, მანებივრებდა, მითანაგრძნიბდა, სულ პირველ ადგილზე მაყენებდა... მართალია დიდი დრო გავიდა თითქმის 8 თვე თუმცა ის ტკივილი მაინც არ განელებულა, ოდნავადაც კი. უკვე აღარ მინდა ამაზე ლაპარაკი, 19 წლის ვარ, ბიზნეს მართვაზე ჩავაბარე მაგრამ თანდათან ვრწმუნდები რომ არასწორი არჩევანი გავაკეთე და თეატრალურზე უნდა ჩამებარებინა, იმდენად კარგად და ბუნებრივად ვასრულებ მხიარული გოგოს როლს, და აი ახლაც ანისთან, თაკოსთან და ლიზასთან ერთად კაFეში ვზივარ და მივირთმევთ შოკოლადის ნამცხვარსა და ცივ ყავას, ფანჯრის მხარეს ვიხედები და ვხედავ ჩემს ძმას, ხო ძმა მყავს 25 წლის საშინლად ლამაზი და სიმა"წ"იური საშვალო სიმაღლის და მომხიბლელი ღიმილით, აი დამინახა და ხელს მიქნევს, გამეღიმა ოღონდ ნამდვილი ღიმილით და არა ყალბი, კაFისკენ მოდის, შემოვიდა და ჩევნს მაგიდას მოუახლოვდა:
-აბა სასტავ როგორ ხართ?
-კარგად ძამიკო შენ?
-რავი ნელ-ნელა
-ჰმ...
-ლიზაჩკა გოგო წავიდეთ მაღაზიებში?_ თორნიკე (ჩემი ძმა) სულ აბრაზებს ლიზას.
-კარგი რა თორნიკე არ მოგბეზრდა?_გაბრაზებული ლიზა ფანჯრისკენ იყურება და ყავას ისე სვავს თითქოს ვიღაც წაართმევს
-კაი მართლა, აბა დღეს გცალიათ?
-კი გვცალია_ლიზა გახარებული შემპტრიალდა
-კარგი მაშინ სახინკლეში გეპატიჟებით 10 საათზე.
-რომელ სახინკლეში?_ანიმ წამოიძახა გახარებულმა და აცანცარებულმა
-თაღლაურაში
-როგორც ყოველთვის _ჩავილაპარაკე მობეზრებულად
-კარგი რა გეყოფა უურიანობა და გხიარულდი ცოტა
-რახან თქვენ იტყვით ჩემო მბრძანებელო
-ხო და ეგრე გოგო! _სასაცილოდ გადმოიხარა გვერძე და გაიღიმა
-კარგი წადი გეჩქარება შენ_ლიზა გამოეხმაურა სიცილით
-შენ თუ არ დაგათრო ნახე იქ!_
-აუფ როგორ შემაშინეეე
-აჰააა... გაგაფრთხილე მე შენ!
-კაი კაი
როგორც იქნა გავიდა და მე გოგოებსივუბრუნდი
-კაი დავიშალოთ და 9 საათზე ჩემთან იყავით რა,
-რა 9 საათზე გოგო?
-აუუ ჩემთან გავემზადოთ რა
-ოო ხო კაი_ბუზღუნით წამოდგა ანი
-აუ თაკო მენატრება_ლიზამ მოწყენით ჩაილაპარაკა
-ჩვენც_ჩუმად და მოწყენით ჩავილაპარაკე მეც
თაკო ბრიტანეთში წავიდა სასწავლებლად 2 წელში დაბრუნდება და დროს ისე ნელა გადის.
ტაქსის გავაჩერე რადგან ავტობუდი 32 წუთში მოვიდოდა მე კი საშინლად დაღლილი ვიყავი , მალე მივედი კიბეებზე ავირბინე მე-3 სართულზე ვცხოვრობ, საკეტს გასაღები მოვარგე და სახლშიშევედი ჩანთა გვერძე მოვისროლე და მდივანზე გავიშხლართე, ცოტა ვიფიქრე თუ ბევრი მოვიფიქრე რომ საშინლად მშია
-მშია!_ხმამაღლა დავასკვენი და სამზარეულოსკენ გავეშურე
ბევრი არაფერი იყო თუმცა კვერცხი შევიწვი და ის ვჭამე, მეზარებოდა საჭმლის გაკეთება ვოფიქრე ცოტას წავუძინებთქო და ასეც გავაკეთე მდივანზე მიმეძინა, სიცივემ გამომაღვიძა ცხრის ნახევარი იყო უკვე ავდექი და ცოტა მივალაგე გოგოებიც მოვიდნენ და დაბოდიალიბდნენ თან ტელეფონზე ლაპარაკობდნენ, გაკვირვებული ვუყურებდი , კარგი ანა გასაგებია შეყვარებულს ელაპარაკება მაგრამ ლიზა ასე გაბრაზებული ვის ელაპარაკება ნეტა?
-ლიზა რა ხდება?_მოთმინება დაკარგულმა ვუთხარი
-1 წუთი
საუბარს რომ მორჩა ღრმად ამოისუნთქა და მიყურებდა
-რა ხდებათქო ლიზა!_შევუღრინე ცოტა
-ერთი დასკვნა გამოვიტანე!
-მალე თქვი
-შენ ძმას მაგრად აკლია
-ვაიმე ლიზა გამიხეთქე გული!
-კაი ხო!
გავემზადეთ და სახინკლეში ტაქსით წავედით , ოუ რა საატავი გაეძრო , თოკო, ნიკა, სანდრო, მიშკა და აკო.
-ვა ვა რა სასტავი მოვიდაა_გახარებულმა შემოსძახა თოკომ
-პრივეტები ყველას_ლიზამ მხიარულად შემოსძახა
-სხვათაშორის დღევანდელი გეგმა ძალაშია ლიზუნიაა_ეშმაკურად გადმოგვხედა ყველას
-ოოო, კარგი რა თოკო _მობეზრებულად გაიქნია თავი ლიზამაც და კარგად მოკალათდა
ყველაფერი ძაან მაგრად იყო მხიარულობდნენ, მღეროდნენ, ცეკვავდნენ და "შაბაშებს" აძლევდნენ დამჯვრელებს, ნუ როგორც ყოველთვის ჩემთვის ჩუმად ვზივარ,
-კარგი რა მეგი! წამოდი გახიარულდეთ!_მხიარულად მომიჯდა გვერძე ნიკა
-არა ნიკა არ შემიძლია უბრალოდ_უბრალოდ გავუღიმე და ისევ მოცეკვავე ბრბოს გავხედე
-გავისეირნოთ?_საინტერესოდ შემომთავაზა ნიკამ
-მმმმ.... სად?
-წამო მაგარ ადგილზე წაგიყვან
-კარგი მოვდივარ
-ბავშვებო მოვალთ ჩვენ მალეე_ნიკამ გადასძახა და იმათმაც კარჰიო დაიყვირეს
მანქანით მივდიოდით ცოტა შორი კი იყო თბილისს გავცდით მცხეთაში მივედით
-ნიკ, სად მივდივართ?
-ჯვრის მონასტერში!
-იქ რა გვინდა?
-მაგარი ხედია ძაან
-აჰამ, კაი
მაღლა ფეხით ავიდეთო ძალიან მაგარი იყო, ბოლონდე ვერ ავედით გრძელი გზა იყო თან კაბით ვიყავი, იქვე ჩამოვჯექით
-მართალია ვერ ავედით ბოლომდეაგრამ მოგწონს?
-კი ძალიან_ქოშინით ვუთხარი
-დაიღალე ხო?
-ცოტა_ხელი გადამხვია და მიმიხუტა მეც ზედ ავეკარი და ასე ვიჯექით დიდი ხანი....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ჩემი პირველი ისტორია, ვიცი გაუმართავია მაგრამ რავი რა, ძალიან გთხოვთ კონენტარებში დაწეროთ ღირს თუ არა გაგრძელება ოღონდ მართლა ძალიან გთხოვთ! კრიტიკას ავიტან :D <3