კარი გავაღე. ჩემწინ სანდრო იდგა, კაფეში აღაეავინ აღარ იყო.რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგი, დავინახე ლანა და თავის დაქალები,დიდი ინტერესით,რაღაცას უყურებდნე.
გარეთ გავვარდი, ცივმა ზღვის ნიავნა დამმიბერა.
ჩემს მოპირდაპირას პორტზე გადაჭიმული იყო შავი ღრუბელი, თითქოს ვიღაცამ ცეცხლი დაანთო და კვამლმა მოიცვა ყველაფერი. კვამლში ცეცხლი ციმციმებდა, მასში მოხვედრილი ხალხი, ყვიროდა, დახმარებას თხოვდნენ...
გავშეშდი.მე ვიცოდი რომ უნდა დავხმარებოდი , მაგრამ ადგილიდან ვერ ვინძრეოდი.
უცბად სანდრომ დამტოვა და იმ მხარეს გაიქცა , საიდანაც ყვირილი ისმოდა.მისმა გამბედაობამ ჩემი შიში გააქრო. ჰაერში ავფრინდი, და კვამლის ახლოს დავეშვი.
ვერ ვხვდებოდი საიდან გაჩნდა ეს კვამლი.არ მქონდა გამბედაობა რომ რამე გამეკეთებინა, მეშინოდა რომ რამეს დავუშავებდი კვამლში მოხვეულ ხალხს, ამიტომ ხელი გავწიე მეორე ხელშიკი ცეცხლიან ბურთი მეჭირა.
ახლოდან ჩანდა თითქოს, კვამლი წვიმის წვეთებისგან იყო გაკეთებული, თუმცა როდესაც ხელი შევახე სისველე ვერ ვიგრძენი.
მე ვგრძნობდი, როგორ იხეოდა საზღვარი განზომილებებს შორის,თითქოს ვიღაც ქსოვისლ ხევდა. განზომილებები რომ გადაკვეთო, უნდა ძალაუფლებდე უდიდესი მაგიით, რომელიც არც სუსტ არსებსბს და არც ადამიანებს არ აქვთ.
შიშისგან გული მეშეკუმშა,როცა მივხვდი,როგორ მოწინააღმდეგეს შევხვდი. ვერ გავუმკლავდებოდი.
კვამლი მასში მითრევდა, ნელნელა წინ მივდიოდი. ფეხი წამოვკარი, ვეცადე წონასწორობა შემეკავებინა,თუმცა კვამლი გაქრა ისე სწრაფად რომ ვერ მოვასწარი დამენახა ვიმ შექმნა ის.
ჩემწინ საშინელი სურათი დამხვდა. სადღაც ათიოდე ადამიანი მიწაზე იჯდა და აქეთ-იქით იყურებოდა, უმეტესობა დასისიხლიანებული იყო. ცენტრში კაცი იწვა, მისი თავის გარშემო სისხლის გუბე იდგა.
- სოფო, გააკეთე რამე ! - სანდრომ დაიყვირა.
მხოლოდ ეხლა ხალხმა თავი ასწია და შემემჩნიეს.
- არა, სანდრო, ის მოკვდა, არ შემიძლია...
- რათქმაუნდა შეგიძლია, სეიჯი ხარ! სეიჯს ყველაფერი შეუძლია.
მე შევხედე კაცს რომელიც მიწაზე იწყავ, ვგრძნობდი რომ თვალები მიცრემლიანდებოდა, თავი დავაქნიე.
რატომა აკეთებს სანდრო ამას? მან ხომ იცის , რომ არ შემიძლია მვდრის გაცოცხლება.
- ეს შენი ვალია. - არ ჩერდებოდა სანდრო
ქალმა რომელიც ტირილს ძლივს იკავებდა, თქვა:
- ორნი იყვნენ....ნაცრისფერი შრამებით. მას შავი ცეცხლი ესროლეს.
ნაცრისფერი შრამი-ეკსტერმინო! შავი ცეცხლი - სიკვდილი!
- ბოდიშით, ნამდვილად ვერ შევძლებ...
უკან გავიწიე. მეინც ვერაფერს ვერ ვიზამდი. ეკსტერმინო- ბრიკსემში. ადამიანებს კლავენ. სისულელეა.გრძნობა მქონდა, თითქოს მათი მიზანი სეიჯი იყო...მაგრამ მე ერთადერთი სეიჯი ვარ ამ ქალაქში.
ამ სანახაობას ვეღარ ვუთმედნი და უბრალოდ სახლში წავედი.

პატარაა ბოდიშით შემდეგი კარგი იქნება