იმ საღამოზე ბევრს კიდევ ვერაფერს ვერ მოვყვები ჩვეულებრივ ჩაიარა უბრალოდ პლიუს ახალი საბდროთი. ფილმს ვუყურეთ საშინელების მაგივრად კომედიური გამოვიდა იმიტომ რომ ყველაფერზე დებილებივით ვიცინოდით მე და სასაცილოდ მეჩვენება და სანდრო დანარჩენები კი ჩვენზე ხარხარებდნენ.უამრავი კომენტარი , ჩაკვეხებული ჩემი აზრები უადგილოდ აკიდებული სანდრ იკა და ბოლოს კამათში გადაზრდილი საუბარი, მერე ორაზროვანი კომპლიმენტი რასაც ვერაფერს მივაწერ , და ჩემზე მოშტერებული ისევ და ისევ სანდრო. პირველად ვნახე ბიჭი რომელიც ასე პირდაპირ გამოხატავს ყველაფერს ერთი საათის გაცნობილ გოგოს მიმართ თუმცა იქნებ მეჩვენება? უკვე თორმეტი საათისკენ ძილი მომერია და ლიზაზე თავ ჩამოდებულს ჩამეძინა . სხვა არაფერი ვიცი რა და როგორ მაგრამ დილით ლიზას საძინებელში გამეღვიძა . თვალების ფშვნეტით წამოვწიე თავი გვერძე ლიზა მეწვა, ფეხები გავიქნიე გემრიელად გავიზმორე, ფანჯარას გავხედე და ყურებიც ჩამოვყარე - ისეევ კაი რააააა არ მოგბეზრდა ყოველდღე ერთი და იგივე ? - ადამიანი იფიქრებდა ვინმეს ეჩხუბებაო. - რახდება ? თავი წამოყო ლიზამ თვალები ისევ დახუჭული ჰქონდა მაგრამ იბღვირებოდა. საბას ელაპარაკები? ძილი აღარ დაგაცალოს . თავი ისევ დადო ბალიშზე და ბურდღუნი გააგრძელა. ძალიან ჩვეულებრივ ცაზე ამინდზე ღრუბლებზე დედამიწაზე და მსოფლიოზე გაბრაზებული წამოვდექი საწოლიდან ოთახს თვალი მოვავლე ჩემი ჯინსები ამოვიცანი და ტანსაცმელისკენ დავიძარი . ტელეფონიც იქვე იდო . -არა რა საბა... ისევ წვიმს. ვბუზღუნებ და თან ვიცვლი. - მოიცა შენ წვიმა ხო გიყვარს რა დაგემართა ? უცბად წამოხტა აქამდე დახუჭული თვალები გაახილა გადმოხტა საწოლიდან და დამეტაკა - დამიბრუნე ნუცაააა. ახლავე სასწრაფოდ შენ ნუცა არ ხარ . -გადი გოგო სიზმარში რამე ხო არ დალიე წადი გამოფხიზლდი მეოთხე დღეა წვიმს მეც მომბეზრდა. ბოლოს წავიბუზღუნე და ზედაც გადავიცვა. ლიზა სიცილით კვდებოდა ვამბობ არ არის ნორმალური ეს გოგო თქო და არ მიჯერებენ . 2 წუთია გაიღვიძა სასაცილო არაფერი მომხდარა და საწოლის კიდეზე ისეა ჩამოკიდებული და ისე იცინის გეგონებათ აწამეს და ეხლა ტირისო. - რა გაცინებს ადამიანო ? მორჩი ჩაიცვი და წამო რამეს გავაკეთებ . უცბად სერიოზულდება წელშ იმერთება სახე ებადრება და შრეკის კატის თვალებით იძახის - სერიოზულად? შენს-ჩემს ბლინებს გამიკეთებ ? აუუუუ რა გოგო ხარ წამოოოო. არ იცვლის ისე მაგდებს ოთახიდან და თვითონ უკან მომყვება. ამაზე მეც მეცინება და სამზარეულოში შევდივარ სადაც უკვე ყავას მიირთმევენ თემუკა და უცნაური სანდრიკა - პრივეტები ... ვწელავ სიტყვას - სადაა ჩემი ზურიკოო? - წავიდა არ დარჩაა. მპასუხობს სანდრო და თმას იჩეჩავს. - ნუციკო რამდენი წლის ხარ? - 17 ის ხდება 17 ისსს . უცბად პასუხობს ლიზა და თვალებს აფახულებს. ენა მეც მაქვს ბუღრენ ლიზას და ისევ სანდროს ვუყურებ - რაიყოო ? პასუხს ველოდები მაგრამ შენც არ მომიკვდე ისევ ბებიაჩემი ზოია მახსენდება რაღაცას რომ ვკითხავდი და არ ესმოდა ისევ მე რომ მიყურებდა თითქოს არაფერი მეკითხა . სანდრომ ბლუყუნი იმის მერედაიწყო რაც თავში ხელი წამოარტყა თემუკამ და თვალები რასაცქვია დაუბზრიალა.- უიიიამ ჰმ ხოო მე ცხრამეტის. დაბნეული მპასუხობს და თავის წლოვანებას ამატებს . წარბს მაღლა ვწევ ჯერ თემუკას გავხედე მერე ლიზას ბოლოს გაკვირვებულმაისევ სანდროს შევხედე და მოტრიალებამდე მივაძახე - წლოვანება მე აშკარად არ მიკითხავს. ბლინები გავაკეთე ძალიან გემრიელი გამომდის დედამ მასწავლა და საბას გულსაც ვიგებ ხოლმე. ამჯერად ლიზაც სანდროც და თემუკაც აკრუსუნდნენ თანაც შოკოლადის მუსი მოვატანინე სანდროს და ისეთი გემრიელი იყო ტუჩებს ილოკავდნენ. - მორჩით ვიცი რომ გემრიელი ხელი მაქვს . არადა არცერთი იღებდა ხმას . -დამპლებოო. ნერვებ მოშლილი დავწვდი ტელეფონს რომელიც არ ჩერდებოდა და ვუპასუხე - ხო სააბა . - კი. - კაი ყურმილი გავთიშე და ლიზას გავძახე რომელიც ოთახში იყო გასული. - ლიიზ ჩემი ჩანთა გამოიყოლე. სანდროს მწვანე თვალები არ მშორდებოდა. - მიდიხარ უკვე ?(ლიზა) - ხოო. დავეჯღანე და ჩანთა გამოვართვი. - გინდა გაგიყვანო ? მანქანით ვარ და მეც გავდივარ . უცბად გაღიმებულმა შემომთავაზა. - არა იყოს მომაკითხავენ. მადლიერების ნიშნად გავუღიმე და სიგნალის ხმა გავიგონე - ზურიკო დამახვედრეთ რა მოვალ ხვალ,უი დღეს გნახავ ლიზ ინგლისურზე. გადავკოცნე ლიზა, თემუკაწ ლოყაზე ვუკბინრ რასაც ჯაჯღანი და ჩხუბი მოყვა - არ გაიზარდე შენ კაი რა ნუუცცაა.თანიცინოდა თან მეჩხუბებოდა . სანდრო გადავკოცნე - შეხვედრამდე სანდრიკო. სამივემ გადმომხედა ფანჯრიდან საბას მანქანაში რომ ვჯდებოდი.ამაზე კიდე საბას რექცია უნდა გენახათ გადამკოცნა და - ის მესამე ვინ იყო მომენატრე ნუცც . მანქანა დაქოქა და სახლისკენ აიღო გეზი .- მეც მომენატრე საბუ, აა სანდრიკა ?თემუკას ძმაკაცია. ლიზას ნათქვამი გავიმეორე და ჩამეღიმა. - ჰოო? კიდევ იყო ვინმე ? - აუუ არა ჩვენ ოთხნი ვიყავით . უკვე შეღონებულმა გავქნიე თავი და ფანჯარას მივადე თავი თბილისში იწევ წვიმდა საბას მანქანაში კიდევ განსხვავებით ტაქსისგან სიგარეტის, დოკუმენტების და სუნამოს სუნი იდგა ეს სუნი ისე მიყვარს ვერ ავღწერ . - ლევანი ჩამოვიდა. მომლოდინედ გამომხედა და წარბები აათამაშა. - ვაიმე მართლა როდის? მეკაიფები ხოო? ისე გამიხარდა მანქანაში ხტუნაობა დავიწყე . ლევანი საბას ნახევარძმა. ეს ორი ერთმნეთისგან საშინლად განსხვავდება თაან ლევანი ჩემ ხელაა რუსეთში ცხოვრობს და აქ იშვიათად ჩამოდის მასთან საბაზე თბილი ურთიერთობა მაქვს. - სად არის? წამო ვნახოთ. ყურებამდე გაღიმებულმა გავხედე და პასუხს დაველოდე - სახლშია. სძინავს. ძალიან მშვიდად მიპასუხა და ჩემს რეაქცისა დაელოდა. - საბაა გეთქვა თუ ჩამოდიოდა. რა სახლში დავხვდებოდი .- ლიზასთან რჩებოდი და აღარ შეგეწინააღმდეგე. თავი დანებების ნიშნად გადავაქნიე წამების დათვლა დავიწყე .მანქანა გააჩერა თუ არა გადავხტი და სახლში შევვარდი ყვირილით- ლეო, ლევ, ლევანნნ ,ლევანჩო, ლევანიკო, ჩემო სიყვარულო სად ხარ? ღრიალით შევვარდი ოთახში და სიხარულისგან ზედ შევახტი. -აუუუუ როგორ მომენატრე რატომ არ მითხარი რომ ჩამოდიოდი. თან ვლანძღავდი თან ვეხუტებოდი და აღარ ვცილდებოდი. - ჩემი ნუციკო ერთი გემრიელად დამენახე . მისი დანჯღრეული ქართულით უკან გაიმწია დამატრიალა - აუუ ეს კიდე ლამაზდება საბა იმედი მაქვს კარგად უფრთხილდები . ცალ წარბს ზევით წევს თვალს საბასკენ აპარებს რომელიც შემოსასვლელში იდგა ამდენი ხანი და ჩვენ გვიყურებდა. - კიიიი კიიი კარგად მიფრთხილდება - დამპლურად ჩავილაპარაკე და საბას გავხედე . ხელებ გადაჯვარედინებული იდგა - ჩამოვიდა შენი სანატრელი ლევანჩო და სდიეთ ეხლა ერთმანეთს. ეს ბიჭი ისეთი სიმპატიურია ვერ ავღწერ ტიპიური ქერა რუსი საერთოდ არ ჰგავს საბას ... ვგიჟდები ისეთი ხასიათის არის ყოველთვის მიგებს დამნაშავეც რომ ვიყო საშუალებას იპოვნის და მე გამამართლებს. ისე მიყვარს რავი.ამაზე კიდე საბა ეჭვიანობს მგონი. მთელი ერთი თვე ხმას არ მცემდა წინა წელს მე სულ დაგავიწყდი ლევანი რაც ჩამოვიდაო ამხელა კაცი დეიდაშვილზე და ძმაზე ეჭვიანობს. :დდდ ლევანის მოსიყვარულებას რომ მოვრჩი და ძილის საშუალება მივეცი საბას ოთახისკენ გავექანე და საბაზანოდან ახალლ გამოსულს ვეცი და ჩავეხუტე - ხო იცი რომ მთელს სამყაროს მირჩევნიხარ. - იმასააც ? სიცილს ვეღარ ვიკავებდი მართლა ეჭვიანობს. - N1 რომ ხარ ხო იცი არა. ლევანიც ჩვენიანია შენ შენ ხარ ის ის არის - სიცილი დაიწყო ჩემთან ერთად - ჩემი პაწაწუნა როგორ მიყვარხარ. თვალებზე მაკოცა ლოყები დამიკოცნა და ოთახიდან გამოომიშვა . ხანდახან ისეთი თბილები ვართ მეც და საბაც. რომ ვუფუქრდები ერთმანეთის ასლები ვართ.

კომენტარები არ მინახია თუმცა ამჯერად იმედი მაქვს დამიკომენტარებთ. ესეც მეორე თავი ისევ ისე ველი ყველანაირ კომენტარს თქვენგან სიყვარულით ენჯი <3