ისე მივედით ლაზარესთან ხმა არცერთს არ ამოგვიღია
. -ლაზზ გილოცავ დაბიდუბს.
-მადლობა ლიილ .
-ჩემი და არ გინახავს?
-სადღაც აქვეა ,არ დაიკარგება ნუ ნერვიულობ .
ლაზარეს გავუღიმე და ლოლას მოსაძებნად წავედი .
- ვის ეძებ ლამაზო ? (შოთა)
- შემეშვი რა შენთან კამათს არ ვაპირებ .(მე)
უცებ ხელი მკლავში ჩამავლო .
-არ მოგეშვები ლილეკო .(შოთა)
-შოთა ხელი მეტკინა გამიშვი .(მე)
-ვერ გაიგე რა გითხრა (გიო).
ზურგს უკან გიორგის ბოხი ხმა მომესმა .
-შენ ვაფშე და ვინხარ რატომ ერევი ?(შოთა)
-ხელი გაუშვი შოთა .(გიო)
- კარგი ეხლა გავუშვებ და ჩვენ მერე გავსწორდებით (შოთა)
ხელი გამიშვა როგორც იქნა , გიორგისკენ მივტრიალდი მაგრამ ყურადღებაც არ მომაქცია , გაბრაზებული მზერით ამომხედა და გაგიჯებული გავარდა გარეთ .

^^ მოკლედ მე ლილე ონიანი ვარ 17 წლის , როგორც იცით მყავს დაიკო ლოლა , ისიც 17 ტისა ხო ჩვენ ტყუპები ვართ , მაგრამ ლოლიტა ის სხვანაირია . მე მაღალი ცისფრად მოკაშკაშე თვალები და წითური გრძელი ხვეული თმით გამოვირჩევი როგორც მითხრეს დედას ვგავარ , ხო არ მოგესმათ დედას არ ვიცნობთ მაგრამ ბევრი გვსმენია , ის ჩვენი დაბადებიდან 3 თვის შემდეგ უბედური შემთხვევით გარდაიცვალა . მე მას შემდეგ მამასთან ერთად თბილისში ვცხოვრობდი ,მაგრამ ეხლა სამსახუროს გამო ჰოლანდიაშია ჩემი მარტო დატოვება არ უნდოდა და ასე აღმოვჩნდი სრულიად უცხო მაგრამ ამასთანავე ნაცნობ გარემოში
. ლოლა ხო მე მასზე 2 წუთით დიდი ვარ ამიტომ ის ჩემთვის მაინც პატარა და გიჯი დაიკოა , ის 3 თვიდან ბებოსთან ბათუმში იზრდებოდა . ლოლა მამას გავს ქერაა ისიც მაღალია მაგრამ მწვანეთ უელავს თვალები , სხვათაშოროს მასაც ხვეული წელს ქვევით თმა აქვს . როგორც ბებო ამბობს სიგიჯით დედას ჰგავს. მე არა მე არ ვარ ეგეთი ,მე მამას ვგავარ ,მშვიდი გაწონასწორებული ადამიანი ვარ მაგრამ ამასთანავე ძალიან ჯიუტი . ბებია როცა ვინმეს ჩვენსშესახებ უყვებ ყოველთვის მოკლედ ამბობს :
. "ლილე გარეგნობით სოფიას ჰგავს მაგრამ ხასიათით თორნიკეს მაგრამ ლოლა პირიქით , თორნიკეს ჰგავს გარეგნობით და სოფიას ხასიათი დაყვებაო ".
ბებო ხო ეს ყველაზე საყვარელი ბებოა მთელ მსოფლიოში , აი აიი თუმცაარ ვიცი რა ვუწოდო ასეთ მაგარ ქალს რომელმაც ჯერ კიდევ სიხარულის დროს მწუხარებაც განიცადა . შვილიშვილების შეძენით გახარებული , მაგრამ შვილის სიკვდილის ტკივილის შემდეგ ,რომ ასე მყარად დააბიჯებს და ამ თავქარიან ლოლას ისე ევლება თავს ცივნიავსაც არ აკარებს . ეხლამეც აქ ვარ მასთან ვნახოთ თუ შეძლებს ორივეზე ზრუნვას, მაგრამ ეჭვი გეპარებთ რომ ვერ შეძლებს!? სადაც ამდენს გაუძლო ჩვენც მოგვიხერხებს რამეს .

მოკლედ ლოლა ვიპოვე მოვუყევი რაც მოხდა და გიოს მოსაძებნად გავარდა თან მიყვიროდა :
- ზურას!! ზურას დაუძახე თორე მოკლავს შოთიკოს .
ზურა იქვე იყო გაიგონა ლოლას ღრიალი და მაშინვე დაედევნა .
- კარგით შეწყვიტეთ რა გაჩხუბებთ .
ჩაერია ლოლა და თან ბოლო ხმაზეგაკიოდა
- მორჩით !! თქვენი დედაც ..
ზურამ როგორც იქნა გააშველა .შოთიკო წამოაყენა და სასწრაფოდ სახლში წაიყვანა .
- რა ჯანდაბა გჭირს გიორგი !? რა მოგივიდა არ იცი როგორი იდოტია ? ნუ თუ იქამდე დაეცი ასეთებს რომ უყვება და მუშტებით აგვარებენ საქმეს !? გეკითხები ხმა ამოიღე .
- მორჩი რა ლოლა წიკვინს . ხო მაგასთან მხოლოდ მუშტებით მიაღწევ მიზანს ,აბა რაგამეკეთებინა ვმდგარიყავი და მეყურებინა როდემდე გააგრძელებდა ლილეს წვალებას !?
- მომისმინეთ !! დღეიდან არცერთო არ დამენახოთ გასაგებია , არ მჭირდება შენი დაცვა საკუთარ თავსთვითონ მივხედავ . მაშინვე ავიღე ჩემი ჩანთა და სახლში წავედი .