უკვე შემოდგომა იყო. ოქტომბერი.., მაგრამ უკვე ისე ციოდა როგორც არასდროს. ნუკას უხაროდა ყველაზე მეტად ცივი ამინდები, რადგან უყვარდა სიცივე და ზამთარი. ამოიღო თავისი თბილი შავი სვიტრი, გრძელი შავი ქვედაბოლო და ჩექმები, ისიც შავი. ნუკა ზამთარში მუდამ ქუდს და ხელთათმანებს ატარებდა ევასგან განსხვავებით. ევა გავიდოდა ტიტველი სიცივეში, მერე გაცივდებოდა, 39 ექნებოდა სიცხე, მიშოსთან იწკმუტუნებდა ყველაზე და ყველაფერზე, აი ასე!
ევას ყველაზე მეტად სძულდა ზამთარი. აი კიდევ ერთი მიზეზი თუ დები როგორ განსხვავდებიან ერთმანეთისგან...
ამიტომ ევა ცდილობდა არ დალოდებოდა ზაფხულს და უკვე თავისით ზაფხული მოეწყო თავის მიშოსთან ერთად. და ვინ მოუწყობდა ამ ყველაფერს? მიშო! რათქმაუნდა მიშო!!! ევა თავისით არაფერს აკეთებდა. ოღონდ გაეკეთა თავისით რამე და მაშინვე წუწუნს ატეხავდა.
აი ნუკა კი მუდამ თავისით აკეთებდა ყველაფერს, თქვენ წარმოიდგინეთ სვარკას აკეთებდა, შეშას ჩეხავდა,ხეხრავდა, ღუმელს ათბობდა და ა.შ. ყველა კაცის საქმე მისი გასაკეთებელი იყო და ისე გააკეთებდა ყველაფერს, თითქოს ამ საქმის გაკეთებაში ერთი კაცი კი არა ხუთი კაცი მონაწილეობდა. ევა კი, ერთი თითი გაენძრა მასეთ რამეზე უკვე ატირდებოდა. ის ხომ "პრინცესა" იყო. ერთი გეთქვათ ევასთვის სვარკა გააკეთეო, მაშინვე გიპასუხებდათ რომ ჯერ ერთი ეგ გოგოს არ შეშვენის, მეორე-ის რომ თვალები ეტკინება(თუ ეტკინება და აღარ უვარგებს ბიჭებთან როგორ იმარიაჟებს?) მესამე-მიშოს აღარ ეყვარება.
ძალიან უმნიშვნელო რამეებზე იცოდა წკმუტუნი ევამ. თვით ზამთარი ბევრს არ უყვარს მაგრამ თითქოს ევას მთავარი მტერი იყო. რა გასაკვირია ზამთარი ხომ სწორედ ნუკას უყვარდა...

*********
-აუუუ უკვე ნოემბერიც არ დაწყებულა და როგორ ცივაააა :(:(:(:( -უკვე დილაადრიან ისე წკმუტუნებდა ევა რომ კატის ხმისგან ვერ გაარჩევდით.
-რა მოხდა საყვარელო-მიშოს გაეღვიძა
-აუუ ზამთარი მოსულაა:(:(-წიყვინებდა
-კარგი ნუ წიყვინებ პირველად ხომ არ მოსულა-გაეღიმა მიშოს
-აუუ კარქიი რაა ვეფქუნიაა ხომ იციი რომ ვერ ვძლეებ სიციივეეს:(:(:(-უკვე ატირდა
-კარგი არაუშავს-მიშო
-ჰაა?! ჰაა??? აუუუ:'(:'(-საშინელი ისტერიკა დაეწყო და ასე დაწყნარებას მოუნდა ერთი საათი.
საერთოდ ევას აღიზიანებს როცა არ ეთანხმებიან და მასზე განსხვავებულად აზროვნებენ. რატომ არ ესმის მას ნუკასი? რადგან ნუკას ბოლომდე მიუფურთხებია თავისი გრძნობებისთვის და სიყვარულისთვის, ოღონდ ეგ ევასთვის არ უთქვამს არასოდეს, რადგან იცის ევას თუ ასეთი რამ უთხრას, ევა თავს მოიკლავს მაშინვე. ან ვენებს გადაიჭრის, ან 9 სართულიდან გადახტება (ზუსტადაც ის და მიშო 9 სართულზე ცხოვრობენ). იმდენად მგრძნობიარე და სენტიმენტალურია რომ შეიძლება ნებისმიერმა "რამემ" უკვე გატეხოს ევა...
აი ნუკა კი.. ტყუილად არ ადარებენ ნუკას რკინას ხოლო ევას ბუმბულს.(ზუსტადაც ბუმბული აივნიდან რომ მოისროლო რა ლამაზად იფრიალებს მაღლიდან დაბლა ხომ იცით?) ნუკა არავითარ შემთხვევაში, არავითარ შემთხვევაში არ მოიკლავს თავს მხოლოდ იმიტომ რომ მას არავინ ეთანხმება და მისი გრძნობები არავის ესმის. ნუკას მხოლოდ თავისი თავის ესმის და ცხოვრობს როგორც უნდა, თავისი გემოვნებით, თავისი აზროვნებით და ა.შ. ნუკა სამხარაძეს(სამხარაძე იყო დების გვარი) არაფერი არ გატეხს, თუნდაც ეს უიღბლობა იყოსო.

*********
დების დედის, ქალბატონი ნატოს ტელეფონზე ასოები დაიწერა- ჩემი ლამაზი ევა. დედას მაშინვე სახე გაუბრწყინდა და ტელეფონი აიღო.
-ალო! როგორ ხარ ჩემო პრინცესა
-დილით ცუდაად ეხლა კი კარგად-ტელეფონში მაინც რომ არ ეწკმუტუნა, არა! თუმცა დედას სიამოვნებდა თავისი შვილის წიყვინი.
-რა მოხდა დედი ვინმემ ხომ არ გაწყენინა?
-კიი ზამთარმა მაწყენინა.:დ მაგრამ უკვე მე და მიშკომ რაღაც ძალიან მაგარი მოვიფიქრეთ, მაგრამ მოდი იცი როგორ ვქნაათ? მოვალ მე საღამოს თქვენთან და გეტყვიით :*:*:* -ევა
-ცნობისმოყვარეობით ვკვდები ჩემო პაწუკა ნეტა მალე მოვიდეს საღამო-ნატო
-მალე მოვა დედიკო და გნახავვ:*-ევა გამოემშვიდობა

*******
საერთოდაც ყველაფერი ისე არ იყო როგორც ბევრს წარმოედგინა.
თქვენ იცით სინამდვილეში დების ასაკი? არა. თქვენნ უბრალოთ ის იცით რომ ნუკა უფროსია, ხოლო ევა უმცროსი მაგრამ ასაკი დანამდვილებით არა.
გაგიკვირდებათ... ევა 17 წლის იყო. დიახ 17 წლის. 11-ე კლასში 16 წლის რომ იყო მიშოსთან გაიქცა და იმის მერე სკოლაში აღარ მოსულა. ევას კარი სწავლისკენ, გამოცდებისკენ, ატესტატისკენ, უნივერსიტეტისკენ და მომავლისაკენ დაიხურა ასე ვთქვათ.
ევა სამხარაძე გათხოვდა, ევა გათხოვდაო.(საერთოდაც გვარის ხსენება უკვე აუცილებელი არც იყო, რადგან ყველამ იცოდა ვინ არის ევა)
-კარგი, გათხოვდაო მაგრამ ეგ იმას არ ნიშნავს რომ ქმრის ერთგული დარჩება, აი ნახავთ სხვა ბიჭებთან ს ქნევით ივლის და იმ ბიჭებსაც ნაცემს ვნახავთ, ხოლო ევას თმაგაწეწილს.
ისე კი მოხდა ეგრეც, მაგრამ ერთი რამე არ მომხდარა. ევა თმაგაწეწილი არავის უნახავს ჯერ მიუხედავად გოგოების დიდი სურვილისა, მაგრამ მას ბიჭები ხომ ყოველთვის არ დაიცავენ? იქნება ერთხელაც გაეხსნეთ გონება, მიხვდნენ რომ ევა ა(როგორც ნუკა ამბობს),ბიჭებმა ზედ მიაფურთხონ, გოგოები მიუვარდნენ და სწორი,გრძელი,ქერა სულ ღერა ღერა დააცალონ ისე რომ გამელოტდეს და კაი ხნის განმავლობაში არ ამოუვიდეს.
ნუკა კი 18 წლის იყო და პირველ კურსზე იყო იურიდიულზე. ისე როგორც სკოლაში არ ეპყრობოდნენ კარგად, ასევე უნივერსიტეტშიც. ნუკას არც სკოლაში ჰყოლია მეგობარი, არ უნივერსიტეტში. აი ასეთი მარტოსული იყო. მაგრამ ნუკამ მაინც გულში იცოდა რომ ის მაგარი იყო ევაზეც და იმ გოიმ ხალხზეც მაგრამ ამას ჯერ სახალხოდ არ იტყოდა, რადგან უკვე იცოდა, მოვა დრო აუცილებლად და პატიებას მთხოვენო ყველაფრისთვისო.
კიდევ ერთი რამ. თქვენ გგონიათ რომ დედამისისთვის ევა საამაყო შვილია და ყველას და ყველაფერს ურჩევნია. ვერ მიხვდით რადგან ერთი შეხედვითაა ეგრე.
დედამისს გულში ძალიან სცხვენია იმის გამო თუ როგორ მოიქცა 16 წლის როცა იყო და როგორ იქცევა ეხლა. მან იცის ყველაფერი რომ მიუხედავად იმისა უკვე შეყვარებული ყავს, მაინც სხვა ბიჭებთან დადის და რამდენი ადამიანი გაეხვა შარში მის გამო. უბრალოდ ვერ ეუბნება რადგან ყველამ იცის ევას სუსტზე სუსტი და მგრძნობიარე ბუნება რადგან ერთ ბანკა ცრემლებს დაღვრის. ხოლო ნუკა არავითარ შემთხვევაში ერთ ცრემლსაც არ ჩამოაგდებს ცეცხლზეც კი რომ დაწვან.

**********
უკვე მოსაღამოვდა. კარზე ზარის ხმა გაისმა
-ვაიმეე ჩემი სიხარულიი
-დედაა როგორ მომენატრეე!!!
-სად ხარ შვილოო ამდენი ხანი??
-რავიცი აბა ტანსაცმელს ვარჩევდი.
-შვილო ევა არა გცივა?რა თხლად გაცვია?
-აუუ არაა. სიცივე არ მიხსენოო:(
ამ დროს ნუკაც სახლში იყო. თავის ოთახში. კარი გასაღებით ჩაეკეტა და თავისი დანების კოლექციას ათვალიერებდა რომელიც მისთვის უძვირფასესი იყო. მაგ დანებს დღეში 20-25 ჯერ მაინც დაათვალიერებდა მიუხედავათ იმისა რომ იცის ზეპირად დანების რაოდენობა და თითონ დანების სტილი.
-ვინ მოვიდა ნატო.-იკითხა ნუკამ ოთახიდან ცივი, უხეში ხმით რომელიც ბიჭის ხმას გავდა ძალიან.
-შენი დაიკოა დედა არ იცი?
საერთოდ ნუკას რამე რომ არ მოსწონდა თვალებიდან შეატყობდით. ის შავი თვალები რომელიც უკუნეთი სიბნელის იყო, კიდევ უფრო უშავდებოდა და თუ ვინმეს მაგ მომენტში შეხედავდა, იმ ადამიანს მოეჩევენებოდა თითქოს ორი თვალის მაგივრად ათასი თვალის გუგა იყურებოდა, რაც ადამიანს შიშს გვრიდა. იმ "ათას თვალში" კი თითქოს ბნელი ღამე იყო. სინათლე კი, რომელსაც ეს შავი თვალები აირეკლავდა, წერტილივით მოჩანდა. ეს სინათლე კი თითქოს მთვარე იყო, სავსე მთვარე ღამით.

ნუკა ხმას არ იღებდა. ამიტომ დედა კარებთან მივიდა და დააკაკუნა.
-ნუკაა შვილო ნუკა:( ნუკა თავი ისევ ხომ არ ტკივა საყვარელო?
უცებ დედამისს შემზარავი აზრები მოუვიდა თავში. მოულოდნელად მოეჩვენა თითქოს გააღებდა კარს და ვენებგადაჭრილი ნუკა დახვდებოდა რომელიც ძირს იწვა სისხლის გუბეში. შავ-ლურჯი თმა წითლად შეეღება სისხლს. ვითომ თითონ ყვიროდა და ნუკას გული აღარ უცემდა. არ იცის როგორ, რანაირად არ რატომ მოაგიქრდა ასეთი რაღაც მიუხედავად იმისა რომ ასეთი რამე შეუძლებელზე შეუძლებელია ცხადში რომ მოხდეს რადგან ნუკა დანებს საკუთარი თავისათვის არ გამოიყენებს არასოდეს (იგივეა რაც თავის მოკვლისთვის)
უცებ დედამისი აზრებიდან გამოვიდა, ანერვიულდა...
-ნუკა შვილო გააღე კარი ნუკა ნუკაა!!!
-რა მოხდა არაფერი მომსვლია- ისე თქვა თითქოს დედამისის აზრები წაუკითხოს, ევასათვის არც შეუხედავს
-გამოდი შვილო ნახე ევა მოსულა.
-მერე მე რა?
-შვილო? შენი და ისედაც ათასში ერთხელ მოდის და ხომ უნდა დახვდე ერთხელაც ნორმალურად?
-1000-ში ერთხელ? და იმ 999-ში რას აკეთებს? ბიჭებთან ათენებს ხომ ღამეს?
-გოგო ნუკა!-დედა
ევას თვალები ცრემლებით აევსო რამაც ნუკამ შეამჩნია. ნუკამ ევას სასტიკი მზერით შეხედა, ევამ რის დანახვისას უკვე შეეშინდასავით და აკანკალდა.
-ხო კარგით გამოვალ თორემ პატივი თუ არ დავდე თქვენს მზეთუნახავს, ხვალ უკვე კორპუსის ეზოში სისხლის გუბეში ვიპოვით.

ნუკა სულ ძალით დაჯდა სკამზე და ცდილობდა ევასთვის არ შეეხედა, არ უყვარდა ევას როჟის დანახვა ;დ
ასე 2 წუთი ჩუმად იჯდნენ.
-აბა რა მოხდა დედა რისი თქმა გინდოდა?- დუმილი ნატომ დაარღვია.
ნუკა უკვე ფიქრობდა ნეტა კიდევ რეებს ღლართავს ეს "იდიოტკა"
-მოკლეთ მე და მიშომ ზამთრის ცივი დღეები რომ აქ არ გავატაროთ, გადავწყვიტეთ ჩვენ ორმა წავიდეთ ეგვიპტეშიი.-კმაყოფილი ამბობდა თავდაჯერებულად
-ვაიმე რა კარგიაა-დედა
-ნუკა, რომელიც ჩაის უყურებდა ევას წინადადების დასრულების მერე თავი აწია და ისევ ისეთი ცივი მზერით შეხედა.
-როდის მიდიხართ დეე-დედა
-არვიცით დედიკო ალბათ ორ კვირაში-ევა
-და სამუდამოდ მიდიხართ?-გაისხმა თითქოს ბიჭის ხმა რომელზეც ევა ფითრდებოდა, ეს ნუკა იყო.
-არა, მაგრამ ალბათ მთელი ზამთარი იქ ვიქნებით.
-ბიჭებიც მოგენატრება ალბათ-უკვე ესწერვებოდა ნუკა.
-ნუკა!-დედამ უყვირა.
-ისეე ნუკა ეგვიპტესთვის არა მაგრამ სხვა რამესთვის არის კარგი არა დე?!-სიცილით თქვა ევამ.
-სხვა რამისთვის რას ნიშნავს დაიკო?-ნუკამ ჰკითხა "რაღაცნაირად"
-ნუუ შენ ხოო პლაჟისთვის და საცურაო კოსტუმში გამოსაჩენათ არ გამოდგები.და არა მარტო შენ, შენნაირები-ევა
-ააა ანუ ჩემნაირი ხასიათის გოგოებს ყოფ მოხუცებად და ბებიებად როგორც ყველა შენნაირი ცანცარა გოგო.-ნუკამ უკვე მიხვდა რისი თქმაც უნდოდა ევას.
-შენ რაიმე პრეტენზია გაქვს ჩემნაირ გოგოებთან. ანუკ?-ევა
-მაქვს! იდიტური ქცევები რასაც შენ სვეცკობას უწოდებ-ნუკა
-სხვა გოგოებმა, აი როგორც შენ ამბობ ამ "სვეცკობით" ააყვავეს თბილისი და ამ ქალაქში სინაზე და ქალურობა ისეა დაფასებული როგორც არსად სხვაგან
-აამმ-ირონიით დაეთანხმა ნუკა
ნატო უკვე ხვდებოდა რომ გოგოების შორის ისევ ომია მოსალოდნელი რაზეც უკვე აღელვებული იყო.
-აი მალე ბიჭებს ჩემნაირი გოგოები სანატრელი გაუხდებათ.-ევა
-არა ვერ მივხვდი რატომ გაუხდებათ სანატრელი? შენნაირი გოგოები ასე თუ ისე ყოველთვის არსებობდნენ და იარსებებენ, წავიდნენ ბიჭებმა და გაიჩინონ შენნაირი "ნაშა" რა პრობლემაა? ანდა ვაბშე ნორმალური გოგო სახლში იჯდება, ეხლა შენც სახლში მჯდარიყავი ამდენ ადამიანს ხომ არ გახვევდი შარში?-ნუკა
-აბა ვერ გავიგე დაჯდნენ გოგოები შენნაირად სახლში და შავები ჩაიცვან ხო?
-ადამიანმა ისეთი უნდა იყოს როგორიც სურს. უნდა სახლში იჯდება, უნდა შავებს ჩაიცვამს!-ნუკა
-მაშინ მეც ვიქნები ისეთი როგორიც ვარ-ევა
-ხოდა იყავი იგორავე ერთდროულად სხვადასხვა ტიპის საწოლში-ნუკა
-ვაიმე გოგოებო გაჩერდით რა!-თქვა ნატომ და ხელი მაგიდაზე დააბრახუნა
-ყველა შენნაირი ვერ იქნება ეს უნდა შეიგნო!!-ნუკა
-იცი ის ნამცხვარი უნდა მოგართვა შენ რომ გიყვარს-დედა
-არმინდა დე დიეტაზე ვარ-ევა
-აი!აი ნახე რა დეგენერატკაა?! ოღონდ ბიჭებს თვალიდან არ ჩამოუვარდეს უკვე დეიტებსაც იცავს ქალბატონი-ნუკამ თქვა უკვე გაბრაზებული
-აი სწორედ შენნაირი აზროვნების ქონამ მიიყვანა ქვეყანა იმ მარაზმამდე რაც ეხლა ხდება-ევა
-რას გულისხმობ? ჭორაობას, ბოღმას თუ შურს? ნუთუ ვერ ხვდები რომ აქ ჩემნაირი-შენნაირი არაფერს შუაშია-ნუკა
-მე ვგულისხმობ ლამაზების მიმართ ზიზღს და შურს რომელიც ბოღმიანების შემოღებულია-ევა
-და შენ სილამაზეს რას ეძახი? გაბერილ მკერდს და ტუჩებს, არაბუნებრივობას და ბოზად ყოფნას ხო?
-ვაიმე ნუკა შვილო-დედა
-რა დედა რა? ნახე რა თავხედია და კიდევ ელოლიავები-ნუკა
-სილამაზე არის ერთადერთი რამ რისიც ბევრს შურს და შენისთანა გოგოები სხვებსაც ურევენ ტვინს-ევა
-ტონი შეარჩიე და ისე მელაპარაკე-ნუკას უკვე ცემის სურვილი გაუჩნდა
-ააა უნდა გავითვალისწინო რომ სხვანაირი ხარ და უნდა გელოლიავო არა?-ევას უკვე თვალები დაუცრემლდა.
-სხვანაირი რა შუაშია? იცი ელემენტარულსაც ვერ ხვდები-ნუკა
-აუუუ წავალ რააა:'(:'(:'(-ევა უკვე ტიროდა
-წაეთრიე აქედან თუ შეიძლება!!!-ნუკა
-ისედაც ვაპირებდი წასვლას რააა:'(;'(;'(;'(-ევას ისტერიკა აუტყდა
-მოიცა!!შვილო გაგაცილებ!ერთი წუთით!..-ნატო
დედას უკვე კარი გაღებული არ ჰქონდა რომ ევამ გააღო, მაგრად მიიჯახუნა და ნამტირალები გავარდა.
-რა ქენი ეხლა აატირე ეს გოგო-დედა
-რატომ მოიყვანე საერთოდ? ეჭვიც არ მეპარება რომ შენ დაპატიჟე-ნუკა
-აი რა სიტყვაა დაპატიჟე. შენი დაა შვილო შენი დაა. და ჯერ ერთი მე არ დამიპატიჟებია.-დედა
-როგორ არ გცხვენია. შეურაწყოფას მაყენებს, თავხედობს,ბს, რაებს აკეთებს და კიდევ მაგისკენ ხარ-ნუკა
-რას ქვია შვილო მაგისკენ ხარ.? აი ხომ ხედავ რა ბედნიერია თავის შეყვარებულთან ერთად.-დედა
-ეგრეც ვიცოდი!! არ შეიძლება ყოველთვის ჩემს ცხოვრებაში მაგალითად არ მოიყვანო ეგ გოგო? ჩემს ცხოვრებას რომ მივხედო, არა?!-ნუკა
-შენ არ მიგიხედავს შენი ცხოვრებისთვის!! შეყვარებული შენ არ გყავს, მეგობარი შენ არ გყავს, რისთვის ცხოვრობ ერთი მითხარი!! თუ უნივერსიტეტი გგონია ყველაფერი?-დედა
-ვაა 18 წლის და ჯერაც უშეყვარებულო და უმეგობრო სასწაულია პირდაპირ!
-აბა შვილო არ არის სასწაული? დადის ქალაქში შენნაირი გოგო?-დედა
-როგორც ჩანს ევაჩკამ დიდი შთაბეჭდილება დატოვა შენზე, მისი აზროვნებით მელაპარაკები-ნუკა
-ევა არაფერს შუაში არ არის აქ-დედა
-მოკლედ რა ევა თუ არ დაიცავი რა ყოფილა ცხოვრება!!-ნუკა
გაღიზიანებული თქვა ნუკამ და ოთახში შევარდა

************
ევა ისევ ნამტირალები მიდიოდა ქუჩაში და უკვე ზე ფიქრობდა მაგრამ ვერ მოიკლავდა, რადგან წინ ხომ დაუვიწყარი მოგზაურობა ელოდა...

************

ესეც მეორე თავი. დაგაინტერესათ? გავაგრძელო??