ნამდვილი სიყვარული?...ალბათ ნიჭია, რომელიც მხოლოდ რჩეულთა ხვედრია, რომელიც წმინდა, ამაღლებული, უმანკო, ნაზი და სათუთია... იცი რა ბედნიერებაა იმის გაცნობიერება, რომ შენ გაქვს ნიჭი… ნიჭი გენატრებოდეს... ნიჭი გიყვარდეს... აღმერთებდე... მისი არსებობაც კი, რომ ბედნიერებას განიჭებდეს, მისი სიხარულით რომ ხარობდე და მისი ტკივილი რომ გტკიოდეს... სიყვარული ცხოვრებაში ბევრჯერ არ შეიძლება გეწვიოს... ”სიყვარული ცხოვრებაში მხოლოდ ერთხელ მოდის...” ეს გალაქტიონის სიტყვებია... როცა ეს გრძნობა იბადება გულში, მთელს შენს ცხოვრებას, ფიქრებს, აზრებს იპყრობს... მთელი შენი ცხოვრება მხოლოდ საყვარელ ადამიანს უკავშირდება... მასთან რაღაც უხილავით ხარ მიჯაჭვული და გასაქანს აღარ გაძლევს... ნამდვილი სიყვარული მარადიულია... ის არასდროს ქრება უკვალოდ და დიდ ტკივილსაც ტოვებს სულში... დიდი დრო და სიძლიერეა საჭირო იმისთვის, რომ სიყვარულით გამოწვეული სიგიჟეების, მძაფრი განცდებისსაგან განთავისუფლდე... ამას იმდენად დიდი დრო სჭირდება რომ ჩვენი ცხოვრების მანძილზე აღარ გვრჩება დრო იმისთვის, რომ ხელახლა შეგვიყვარდეს…
_________________________________________________

-ნუცა გაიღვიძე დაგაგვიანდება!-მომესმა დედაჩემის ხმა...... ის არაჩვეულებრივი დედაა... უბრალოდ დიასახლისია და ძალიან უყვარს თავისი საქმე და ოჯახი...
სწრაფად წამოვწიე თავი ბალიშიდან და გვერდით მდგარ საათს შევხედე... 8 საათი სრულდბოდა და სწრაფად წამოვხტი საწოლიდან. კარადიდან ჩემი საყვარელი ჯინსი და შავი, თხელი ზედა გადმოვიღე... მერე სწრაფად გავიხეხე კბილები და შავივე კედები ჩავიცვი... თმებიც ჩვეულებრივ შევიკარი და ქვედა სართულისკენ წავედი...
-ცოტაც და მოთმინების ფიალა ამევსებოდა! 8-ჯერ დაგიძახე! -თქვა გაბრაზებულმა დედამ და თეფშზე ბუტერბროტი დამიდო...
- სულაც არ მინდა ახალ სკოლაში, პირველივე დღეს დააგიანო!
-ხომ იცი სწრაფი ვარ...-ვთქვი და უზარმაზარი ლუკმა ჩამიდე... მინდოდა მალე დამემთავრებინა...
მე ნუცა ვარ... 17 წლის... შეყვარებული არ მყავს. საკუთარ თავზე ბევრის მოყოლა არ შემიძლია... მხოლოდ იმას ვიტყვი რომ ხშირად ისეთ რამეს ვაკვირდები რასაც ბევრი სისულელედ თვლის...
როგორც იქნა დავამთავრე საჭმლის ჭამა და წავედი სკოლაში ვნერვიულობდი რადგან ახალ სკოლაში პირველი დღე იყო... მე და ჩემი საუკეთესო მეგობარი ერთად გადავედით ამ სკოლაში რადგან ძველი სკოლა დაანგრიეს...მიირდა კლასელებთან დაშორება მაგრამ რა მექნა შევეგუე...
___________________________________
ავტუბუსის გაჩერებაზე ვიდექი ამ დროს ავტობუსიც მოვიდა და წავედი სკოლაში გზაში ბევრს ვფიქრობდი როგორ შევეგუებოდი ახალ კლასს.ახალ ბავშვებს ახალ მასწავლებლებს ამ ფიქრებში გართულმა სკოლას მივუახლოვდი და შევედი სკოლის ეზოში......
<<სკოლის ეზოში(ბიჭები)>>
სანდრო-აუ ბიჭო როგორ ხარ რას შვები?
საბა-აუ რავი შენ?რაქენი როგორ დაისვენე?
სანდრო-მთელი არდადეგები თავი წიგნებში მქონდა ჩარგული ირონიულად გაიცინა სანდრომ
საბა-ბიჭო ახალი გოგო გადმოდის ჩვენს სკოლაში.
სანდრო-აუ ბიჭო გინდა ჯეირანში წაგებულმა ის გოგო შეაბას გინდა? :)
საბა-არაა პრობლემა
სანდრო/ნიკა-ჯეირანი.....
საბა-აუუ სადექს შენ მოგიწია ახალი გოგოს შებმა :)
სანდრო-არაა პრობლემა :)
საბა-კარგი კარგი შევიდეთ კლაში თორე მოგვკლას მზია(მასწავლებელი)
ამ დროს სკოლის ეზოში ნუცა შემოვიდა ძალიან ჩქარობდა რადგან ზარი უკვე დარეკილი ჰქონდა და არ უნდოდა პირველივე დღესვე დაეგვიანა კიბეებზე არბოდა როცა უეცრად ვიგაცას შეეჯახა აიხედა და პირველად მხოლოდ ბიჭის ზღვისფერ თვალებს მიაშტერდა.ეს სანდრო იყო.გოგონა გამოხიზლდა და თავაზიანად უთხრა:
-მაპატიეთ! ვჩქარობდი.
-არაუშავს უთხრა ბიჭმა და გაიარა
ნუცა ერთხანს გაშტერებული იდგა და შემდეგ 12-ა კლასში შევიდა.იქ მისი საუკეთესო მეგობარიც იყო რომელიც დიდი ხანია არ უნახია.მაშინვე მივიდა და მაგრად ჩაეხუტა
თამუნა(ნუცას საუკეთესო მეგობარი)-როგორ ხარ?
-კარგად შენ?
-მეც კარგია ერთ კლასში რომ მოვხვდით
-ხოო
ამ დროს მასწავლებელიც შემოვიდა.5 წუთის შემდეგ კლაში ორი ბიჭი შემოვიდა ნუცამ გაიხედა თუ არა გაშეშდა სანდრო დაინახა სანდრომაც შეამჩნია გოგო მაგრამ თითქოს არაფერიო ისე მიუჯდა იმ გოგოს გვერდძე.საბამ ანიშნა რომ ეს იყო ის ახალი გოგო რომ უნდა
შეება სანდრომ ხელი გაუწოდა გოგონას და უთხრა
-გამარჯობა სანდრო ბურდული
-ნუცა მელაძე
-რამდენი წლის ხარ ნუციკოო?
-17
-ამმ..მე 18 სასიამოვნოა შენი გაცნობა
-ჩემთვისაც
________________________________________________________
\ უკვე სკოლის ბოლო დღეები ახლოვდებოდა სანდრო ნელ ნელა უახლოვდებიდა ნუცას /
------------------------------------------------------------
ერთ დღესაც მათი კლასელის ელენეს დაბადების დღეზე დაპატიჟებული იყო ახლო კლასელები მათ შორის <<საბა,თამუნა,სანდრო,ნუცა>>
ნუცამ იცოდა დაბადების დღეზე სანდროც იქნებოდა და კარგად გამოიპრანჭა.მსუბუქი მაკიაჟი მოტკეცილი შავი კაბა მოკლე იმავე ფერის მაღალ ქუსლიანები და ნუ მოკლედ მაგარ ვიდზე იყო :)
გოგოები ერთად წავიდნენ ბიწები ერთად საბა თამუნა უყვარდა ამიტომ ამის ტქმას დღეს აპირებდა გვერდზე გაიყვანა და უთხრა:
საბა-თამუნა იცი არვიცი როგორ დავიწყო მაგრამ ნუ ყველანაირი მიკიბ მიკიბვის გარეშე გეტყვი მიყვარხარ!
თამუნა-არ მჯერა!
საბა-კაი რა სანდროს ნაირი კი არ ვარ იმ საწყავ გოგოს რომ ატყუებს! საბამ გააცნობოერა რა თქვა და პირზე მოიკიდა ხელი
თამუნა-ახლავე გაიმეორე რა თქვი.
საბა-სამაგიეროდ?
თამუნამ ბიჭს თავზე წამოარტყა ხელი.
საბა-ხო კაი ნუ ჯეირანში წააგო და ნუცას ატყუებს ვითომ უყვარს.
თამუნა-ოხ ეგ იდიოტი
_____________________________________________________________
(ნუცა და სანდრო)
სანდრო-ნუცააა!
ნუცა-ხო
სანრო-იცი მიყვარხარ,ბიჭმა ეს თქვა უნდა ეკოცნა და......... თამუნამ გაცოფებული გააწნა სილა
თამუნა-იდიოტო ჯეირანის გამო სხვა გოგო შეიყვარე და სხვას მოატყუე გასაგებიაა.გავიგონე ყველაფერი(არ უნდოდა საბას პრობლემები შექმნოდა ამიტომ მოატყუა)
წამოდი ნუცი ამასთან არაფერი გესაქმება ნუცა ატირებული გავარდა გარეთ.ერთი სული ჰქონდა როდის დამთავრდებოდა სკოლა რომ მოშორებოდა სანდროს.სკოლაც დამთავრდა გავიდა წლები ნუცა უკვე 20 წლის იყო მაგრამ მაინც ვერ დაივიწყა სანდრო.სანდროც ვერ ივიწყებდა მას რადგან მართლა შეუყვარდა.ხოლო თამუნა და საბა კი ერთად იყვნენ.სანდრომ გაიგო თამუნასგან რომ ნუცა სამუდამოდ მიდიოდა საზღვარგარეთ დეიდამისთან რამაც გული ძალიან დაწყვიტა.მეორე დღეს ნუცა უკვე აეროპორტში იყო როცა უკნიდან ვიგაცამ ხელი მოკიდა გაიხედა და დაინახა ნაცნობი ზღვის ფერი თვალები ეს სანდრო იყო.
ნუცა-რა გინდა ახლა ჯეირანში რა წააგე?
სანდრო-მართლა მიყვარხარ!
ნუცა-დამიმტკიცე აბა
სანდრო დაიხარა გოგონას ხელი გაუწოდა ჯიბიდან ბეჭედი ამოიღო და თქვა:
ცოლად გამომყვები?
ნუცა-იცი მე..... არ ვიცი... კიიი
3 წლის შემდეგ:
ქეთი-დედა ნახე რა დავწერე!
ფურცელზე ეწერა:
სანდრო+ნუცა+ქეთი=ტკბილი ოჯახი

დასასრული

ძაან ცოტაა და მოვლენები სწრაფად ვი