დილას ბუდილნიკი აწკრიალდა , საშინლად მეძინებოდა და ადგომის თავი ნამდვილად არ მქონდა , ამიტომ გაყინული ხელი საბნიდან გამოვყავი და გამოვრთე . მაგრაამ..... უკვე კარგად გავიგე , რომ ეს დღე მაინ და მაინც კარგად არ მიდიოდა . მაინც და მაინც ახლა მოუნდა მოზობლის ბავშვს ყროყინი .
თვალების შვნეტით გავედი ოთახიდან და სამზარეულში შევედი .იქ ჩემი "უსაყვარლესი " და ანუკა იჯდა და ყავას და ფუნთუშას ჭამდა :
-გვეღირსა შენიი ადგომა?-მკითხა ანუკამ
-რამე პრობლემაა?-უხეშად მივუგე მე .
-ჰმმმ, დღეს სკოლის მერე რას შვები?-სერიოზულად მკითხა მან .
-რა შენი საქმეა ?!-როგორც მიხვდით ახალ გაღვიძებულს მთელი მსოფლიო მეზიზღებოდა ასე რომმ...
-ისა და შენ სკოლაში არ გაგვიანდება ?
-ვაიმეე , სკოლა !-წამოვიყვირე მე და ცეცხლმოკიდებულივით გავვარდი ჩემს ოთახში ჯინსი და თეთრი ტოპიკი ჩავიცვი და სკოლისკენ გავიქეცი .
სკოლაში მისულმა მერეღა შევამჩნიე რომ ჩემმა საყვარელმა დაიკომ საათი გადაწია 1 საათით . მე კი პირველკლასელივით ყველაზე ადრე მივედი . "ო მ ჯ " ვთქვი მე როცა ის იდიოტი აბაშიძე და მაგის ბანდა დავინახე .
-არ ინერვიულო ელენჩო , ჩვენ შენთან ვართ .- მითხრა სანდრომ და ჩემს წინ დადგა .
-ზდაროვა ბიჭებს -მოვიდა აბაშიძე .-აბა რას ვშვებითო ?
-პრივეტ -იგივენაირი ინტონაციით უპასუხა უჩამ-რავიცი აბა კლასში მივდივართ .რამე პრობლემაა?
-არანაირი -თქვა აბაშიძემ და მამის მკვლელივით გამომხედა . -უი მინდა გაგაცნოთ , ეს ჩემი დაა -ქეთუსია .
-გამარჯობა -მითხრა მოკლე ცისპერ კაბაში ჩაცმულმა ცისფერთვალება გოგომ და ხელი გამომიწოდა .
-HI-ვუთხარი მე მაგრამ ხელი არ ჩამომირთმევია .-ჩვენი წასვლის დროა ბიჭებო ...
ბიჭები უსიტყვოდ დამემორჩილნენ . ჩვენს კლასში რომ შევედით უჩას მუჯლუგუნი წავკარი და ვუთხარი :
-ჰმმმ.... უჩიიიიი , შენ რა ქეთო ..-ვუთხარი მე.
-არაა რა სისულელეა .-იუარა უჩამ
-მაშ ჩვენ ვსტყუიიიით- მასხრობა დაიწყო სანდრომ .
-აბააა .... ზარი დაირეკა და დასხდა ბავშვებიიი.....-შემოვარდა ერთი გადარეული კლასელი და ბრძანება გასცა .
მე უკანა მერხზე ნიას გვერდით დავჯექი . რაღათქმაუნდა საჭორაოდ .
-ნინ , ვგრძნობ რომ ვიღაც მოგწონს .-ვუთხარი მე .
-არა , არა . ნამდვილად არა .-იუარა ნიამ .
-ვითოომ?
-მართლა , მართლა !-თქვა ნიამ -ისედა შენ , შენ არ მოგწონს არავინ !
-ნია , -სრული სერიოულობით დავიწყე მე .-ხომ იცი რომ იმ შემთხვევის მერე , მე აღარ .....-სიტყვის დასრულება ვერ მოვასწარი ისე წამოხტა მასწავლებელი და ისე იტყვირა :"ხომერიკიიიი! დაფასთან ".
ზლოზვნით ავდექიი და დაფასთან გავედი . გაკვეთილი კი მანც და მაინც ახლა არ ვიცოდი .
-არ ვიცი გაკვეთილი.-ამაყად ვთქვი მე .
-რას ნიშნავს არ იციიი! ყოველთვის იცი ხოლმე , ასე უცებ ვერ შეიცვლებოდი ...-მითხრა გაკვირვებულმა მასწავლებელმა .
-ადამიანები იცვლებიან მას , მეც შევიცვალე . 2-იანს დამიწერთ თუ არა ეგ თქვენი ნებაა !-ვთქვი მე და ჩემს ადგილას დავჯექი.
გაშტერებული ნია დიდხანს მიყურებდა ,რამდენიმე წუთს მერე კი წამჩურჩულა .
-რა გჭირს ?-მკითხა გაოცებულმა ნიამ
-რა მჭირს ?-კითხვა შევუბრუნე მე .
-ძალიან შეიცვალე , რუსული ყოველთვის იცი ხოლმე , ახლა რა მოხდა ?-კითხვების დასმა განაგრძო ნიამ .
-გაკვეთილის არცოდნა დანაშაულია?!-მკაცრად ვუთხარი მე .
-არა , მაგრამ .....-სიტყვის დასრულება ვერ მოასწრო ისე დაირეკა ზარი , მე კი სწრაფად წამოვფრინდი და გარეთ გავიქეცი .
დღეს ლიკასთან უნდა წავსულიყავით გოგოები , ამიტომაც ძალიან ვჩქარობდი . სახლში ელვისუსწრაფესად შევვარდი ჩანთა იქვე მივაგდე და ჩემს საწოლზე დავებერტყე .
"რამდენიმე თვის წინ ყველა ამაზე ჭორაობდა , ახლა კი ყველას გადაავიწყდა ."-წავიჩურჩულე მე .
მერე წამოვდექი და წითელი კაბა ჩავიცვი , ფეხზე მაღალქუსლიანი შავი ფეხსაცმელები , თმები დავიხვიდე , ყელზე კი დედას ნაქონი ულამაზესი კოლიე გავიკეთე . მერე წამოვდექი და ლიკას სახლისკენ მიმავალგზას დავადექი .
იქ მისულს ლიკა სახლში არ დამხვდა , როგორც აღმოჩნდა ძალიან ადრე მივსულვარ , მაგრამ სამაგიეროდ იქ იყო ლიკას დეიდა ,რომელიც ჩემთვის უსაყვარლესი დედის დაქალი იყო . მასთან თავს სრულიად გახსნილად ვგრძნობდი და არაფერს ვუმალავდი .
მოკლედ იქ მისულმა კარზე მაგრად დავაბრახუნე . კარი დეიდა ლელამ გამიღო და მითხრა :
-ელენიკო,-თბილად შემხვდა ის და მაგრად ჩამეხუტა .-შემოდი რას დგახარ?
-გმადლობ დეიდა -თავაზიანად მივმართე მე .ლელამ სასტუმრო ოთახში შემიპატიჟა და ყავაც მომართვა .
-რაღაც ანერვიულებული მეჩვენები არა ?-მკითხა დეიდამ .
-დია...ხო- დეიდას არ უყვარდა თქვენობით მიმართვა , მისი აზრით ესე იმას მიმართავდნენ ვისთან ყოფნაც არ უნდოდათ .
-საყვარელო, გული გადამიშალე .-თბილად მითხრა დეიდამ და ყავა მოსვა .
-ფსიქოლოგთან აღარ დავდივარ და თავს ცუდად ვგრძნობ .-სწრაფად ვუთხარი მე .
-ფსიქოლოგთან იმ შემთხვევის გამო დადიოდი არაა?
-ხო , მძულს ლაშა ! მძულს ! ვერ ვიტან !-ვთქვი და მუშტი მაგრად შევკარი .
-კარგი დაწყნარდი , ეგეთი გარეწრები ჩვენს ქვეყანაში ბევრია , მაგრამ შენი გამკვირვებია ... რატომ ენდე ?-დამტუქსა დეიდამ .
-საქმეც მაგაშია , ადრე ყველას ვენდობოდი . გულუბრყვილო , ერთი საცოდავი გოგონა ვიყავი ; მაგრამ ახლა უარესი -ვეღარავის ვერ ვენდობი ლიკას , ნიას , მარის , უჩას და სანდროს მეტი მეგობარი არ მყავს . ზრდილობიანად ვეღარავის მივმართავ , თავს ცუდადვგრძნობ .
-კიდევ კარგი იმ იდიოტმა ლაშამ ცუდი რამე არ იკადრა .... ხო ხვდები რასაც ვგულისხმობ .-მითხრა დეიდამ.
-ვხვდები , მაგრამ ახლა მე რა ვქნა ?ხალხს ვერ ვენდობი . არ შემიძლია ვინმესთან ვიმეგობრო , გულის მაგივრად ქვა მაქვს . მეზიზღება ლაშა ! მაგრამ ყველაზე ცუდ....-სიტყვის დასრულება ვერ მოვასწარი ისე შემოაღო კარები ნიამ და მას თან შემოჰყვა მარიც .
-საუბარი სხვა დროისთვის გადავდოთ -წამჩურჩულა დეიდამ და ფეხზე ადგა .

------
მგონი არც ისე ცუდი იყო . ^_^ შენიშვნები მომეცით ♥