(თავი მეჩვიდმეტე) /17/

ოთხი წლის შემდეგ.

სანდროს მისი კომპანიის გამო დიდი პრობლემები ექმნებოდა სულ და ახლაც არაფერი შეცვლილა. პირიქით ყველა იმაზე ელაპარაკება რომ სხვას უნდა გადააბაროს კომპანია. სანდრო რათქმაუნდა უარზე იყო, არავის უთმობდა, იმისდა მიუხედავად რომ მეტად გამოსწორებული იყო სიტუაცია , მაინც ყველა ედავებოდა. სულ ჟურნალისტებთან უწევდა ერთი და იგივე თემაზე საუბარი. სულ თათბირებს ატარებდა და თავის თანამშრომლებსაც მკაცრად აფრთხილებდა რომ არავისთვის არუნდა დაეთმოთ კომპანია , პირიქით ყველას უნდა დაეცვა იგი. არცერთი დღე არ ჩაივლიდა ისე რომ ერთი და იგივე არ გაემეორებინა. სახლში სულ ნერვებ მშლილი და დაღლილი მოდიოდა. ზოგჯერ საერთოდ არ მივიდოდა ხოლმე სამსახურში და მარიამთან ერთად სეირნობდა ხოლმე. მარიამი ხუთი წლის იყო და უკვე თვითონ უცხადებდა პროტესტს ბებიას როცა მამასთან არ უშვებდა. სანდრო ერჩივნა მთელს მსოფლიოს.. ტირილით წაიღებდა ყველაფერს სანამ მამასთან არ წაიყვანდნენ. ნათია ჩხუბისგან თავს იკავებდა ხოლმე , თუმცა ორჯერ უფრო მეტად წუწუნებდა და ბუზღუნებდა , იმაზე რომ არავინ უჯერებდა. ნათიას გული დამშვიდებული იყო და სანდროს ხშირად აღარ ლანძღავდა , რადგან თათიას ატყობდა , რომ ვიღაც უყვარდა. დაისვამდა სალაპარაკოდ და ძალიან გამგები დედასავით აიძულებდა მოეყოლა მის შეყვარებულზე. თათია თავიდან თხუთმეტი წლის გოგოსავით იქცეოდა , როცა შეყვარებულს უხსენებდა ნათია წითლდებდდა და მაინც უარყოფდა ვიღაცის არსებობას მის ცხოვრებაში. მერე მობეზრდა ასეთი საქციელი , თვითონ დაუჯდა დედას და მოუყვა ყველაფერი.

- ნათია იცი მინდა საუკეთესო მეგობრებივით დავილაპარაკოთ. მინდა კარგი რჩევები მომცე. ოღონდ ჯერ მოყოლა მაცადე.
- ამდენიხანია გთხოვ , რომ დამელაპარაკო , მაგრამ არ მთვლი კარგ დედად და არც ჩემი საცოდავი ცხოვრებისგან ნასწავლი რჩევები არ გჭირდება.
- ეხლა გიყვები.
- მომიყევი.
- პირდაპირ ვერ გეტყვი. თავიდან უნდა დავიწყო.
- მთელი დღე მოგისმენ თუ გინდა.
- ძალიან ადრე გავიცანი ერთი ბიჭი შემთხვევით.
- ბატონ ალექსანდრეზე თუ მიყვები ამდენ ხანს ვერ გავუძლებ!
- დედა! მაცადე რა. აბა მოგისმენო.
- კარგი გააგრძელე.
- სანდრო არიყო ის ბიჭი. მაშინ გავიცანი როცა უკვე ოთხი თუ ხუთი თვის ვიყავი. შემთხვევით გავიცანი , მაგას არააქვს მნიშვნელბა. თავიდან ვერ ვხვდებოდი მიყვარდა თუ არა. მერე დავრწმუნდი რომ მიყვარდა და გადავწყვიტე მასთან ერთად გავპარულიყავი დ აერთად გვეცხოვრა. თითქმის ყევლაფერი მზად იყო, მაგრამ სანდრო მვიდა და ძალით სადღაც წამიყვანა "დასასვენებლად" , მაგის გარდა კიდევ ბევრი უცანურობები გამოამჟღავნა. ისეთი თვისებები რაც ალბათ მხოლოდ მე ვიცი დღესთვის. რაღაც პერიოდი იმ ბიჭს არ ვწერდი. არც ის მწერდა. მერე ორმეტრიანი მესიჯები მომდიოდა და მე არ ვპასუხობდი. არვიცი ესე ჯიუტად რატომ ვიქცეოდი მაგრამ არ ვპასუხობდი. სანდრო დიდ სითბოს იჩენდა ჩემს მიმართ და სურვილი არ მქონდა დემეტრესთვის მიმეწერა. დემეტრე ქვია. მარიამი როცა გაჩნდა , მაშინ დამირეკა და ვილაპარაკეთ.. მომილოცა. არვიცი სიადან გაიგო მაგრამ.. ხოდა რაც მთავარია სანდროს იცნობს. კარგი ურთიერთობა არ აქვთ. დემეტრემ იცის რატომაც ვიყავი სანდროს ცოლი და თქვა რომ შეეძლ მარიამი მიეღო თავის შვილად. როცა დამირეკა ეს სიტყვები ისევ გამიმეორა. - მე ისევ იმ აზრრზე ვარ და ისევ მიყვარხარო. არვიცი რაში უნდა დასჭირდეს ესეთ ბიჭს შვილიანი გოგოს აკიდება თუ არ უყვარს. მაგრამ არვიცი.. ცოტახანში დავიწყეთ ისევ შეხვედრები. გუშინწინ მთხოვა ხელი. ძალიან გამიხარდა მაგრამ ვუთხარი რომ დრო მჭირდებოდა აბა სხვა რაუნდა მეთქვა არ ვარ დარწმუნებული რომ ერთად ბედნიერები ვიქნებით..
- რატომ არ იქნებით?
- იმიტომ , რომ სანდრო მიყვარს... ყოველ შემთხვევაში ასე მგონია. ვიცი რასაც ფიქრობ სანდროზე და როგორი დამოკიდებულება გაქვთ. მაგრამ მე ვფიქრობ მარიამზე და მის ცხოვრებაზე. დარწმუნებული ვარ შემიძულებს თუ სხვას გავყვები ცოლად. ჩემ თავსაც ვაჯერებ რომ სანდრო მიყვარს. რჩევა მჭირდება შენგან. - თათია ცრემლებს ვეღარ იკავებდა და ტირილით ყვებოდა ყველაფერს. ნათიამ თავი შეიკავა დ არ ჩაეხუტა შვილს.. ჯობია იტიროსო.
- თათია , მე არვიცნობ იმ შენს ბიჭს.. და არც ვიცი როგორია. მაგრამ საქციელებიდან გამომდინარე არუნდა იყოს ცუდი ადამიანი , ისე თურმე სანდროსაც არ ვიცნობ , კარგი მხარეები გამოუჩენია რაც არ ვიცოდი. თუმცა არსეებობს ის რაც ყველამ იცის.. პატარა ბავშმაც... არსებობს პირველი სიყავრული ცხოვრებაში.. რომელსაც ვერასდროს დაივიწყებ.. რაც არუნდა მოხდეს ადამინის დავიწყება მითუმეტეს პირველი სიყავრულის შეუძლებელია. შენ გინდა იყო დემეტრესთან , რადგან უკეთესი ცხოვრება გინდა.. მაგრამ გგონია რომ სანდრო გიყვარს და ამიტომ აწვალებ იმ ბიჭს.. სანდროსადმი ასეთი დამოკიდებულება წარმოუდგენელი არარის ჩემთვის, იმიტომ რომ შეუძლია ნებისმეირი რამით მოხიბლოს ქალი. მდიდარია , სიმპათიური , და შენი შვილის მამა. მაგრამ მე მაინც მგონია რომ არ გიყვარს.. ის უბრალობ ერთ - ერთი ეტაპია რომელიც უნდა გადალახო ცხოვრებაში. თუ ასეთი გულუბრყვილო იქნები , მაშინ სულ მარტო დარჩები.. ის ბიჭიც სხვას იპოვის. მე ეხლაც მახსოვს პირველი სიყავრული ... და ვნანობ რომ დავშორდი. მაგრამ ჩემთვის ასე უკეთესი იქნებოდა , რომ სხვას გავყოლოდი ცოლად.
- მამა პირველი სიყვარული არარის?
- არა.. პირველი ისყავრული ძალიანა დრე იყო მაგრამ მამაშენის უფრო მეტად შეყვარება მოვახერხე. ის პირველი გიჟი იყო , საოცარი ადამიანი მაგრამ მზად არცერთი ვიყავით სერიოზული ურთიერთობისთვის. შენც ასეთი გრძნობა გაქვს.. არვიცი სხვა რაუნდა გითხრა. სანდრო პირველი სიყავრულის ეფექტია, ჯერ ჯერობით მერე ეგეც გაივლის , სხვაც მოგცემს იმ სიხარულს რასაც სანდროსგან ელი. იცი...
- კარგი. კარგი. - ოთახიდან ფეხშისველი გამობაჯბაჯდა მარიამი , თმები აბურძგნული ქონდა. თვალებს იფშვნიტავდა..
- გაიღვიძე საყვარელო? მოდი ჩემთან.. - მარიამი მუხლებზე დაისვა. პატარამ თათიას თველებზე მოუსვა ხელი.
- რატო ტილიხალ.
- არ ვტირივარ, საყავრელო , მიდი რეზინები მოიტანე თმებს გაგიკეთებ.. სავარცხელიც.. - მარიამი მუხლებიდან ჩამოხტა.. კარადის ბოლო უჯრა გამოაღო და ყუთით თმისსამაგრები გამუტანა , სავარცხელიც იქ იყო , იმ უჯრაში მაგრამ უჯრა მიკეტა და სანამ თათია არ უყურებდა , სავარძლიდან სახლის ტელეფონი აიღო და ყუთში ჩადო.
- მოვიტანე..
- მოდი და გაგიკეთებ თმებს.. - ყუთიდან თმისამაგრები ამიღო თათიამ და სვარცხლის მაგივრად ტელეფონ იშეამჩნია ყუთში.
- ეს რა არის?
- სავარცხრელი.
- კარგად შეხედე სვარცხელია ეს? თუ ტელეფონი.
- მე ის მეგონაა.. ბოდიში.. სანდლოს დავურეკოთ.
- აჰა გასაგებია.. მიდი შენ სავარცხელი მოიტანე დროზე. და სანდლო კიდე სმასახურში იქნება და ვერ დავურეკავ.
- მე გითარი დიდხანს ნუ აჩრებ ამ ბავშვს მამამისთან მეთქი , გამოწვრთნა უკვე.. - ნათიაც ჩაერთო..
- გენეტიკურად რაც გამოყვა იმას რა ვუშველო ნათია?
- ვერ ვიპოვე სავაცხრელი. - თათიამ მოიტანა სავარცხელი მაგრამ მარიამი გაიქცა და დივნებზე დახტოდა. თათია ჯერ მკაცრი დედასავით აფრთხილებდა შენი ნერვებ იარ მაქვსო.. თუ არ მოხვალ ივლი გაბურძგნულიო მაგრამ მარიამი ცალ წარბს აუწევდა ხოლმე და ცინიკური სახით ეუბენბოდა ვერ მეწევიო. მერე თათიაც ჩაითრია თამაშში, დიხანს ვერ ახერხებდა პატარა მელაკუდას დაჭერას მაგრამ ორი ერთზე გახდნენ და მარიამი დაიჭირეს.
- მარტო უნდა დაგეჭირეე.. შენ ველ მოიგე.. სანდლოს დავულეკოთ მაშინ და ჩემსკენ იქნება.
- არ ცალია მეთქი.. და როცა შეიძლება მაგისთვის აქ მოსვლა მაშინ მოვა. ჭკვიანად ეხლა. - თმები აუწია თათიამ და გაუშვა. მარიამი ტელევიზორთან დაჯდა და გაბრაზებული ბუზღუნებდა.. თათია არ აქცევდა ყურადღებას , ჭამაზეც უარი თქვა მაგრამ თათიას მაინც არ მიუქცევია ყურადღება. მიხვდა მარიამი რომ არაფერი გამუვიდოდა ასე და მანიპულირებაზე გადავიდა..
- მენატლება მამა. - თან ქვედა ტუჩი გადმოაგდო. თათიას სადაცაა გული აუჩუყდებოდა და ამიტომ ნათია ამშვიდებდა ორივეს..
- ხვალამდე მოიცადეთ და ხვალ მოვა.
- მოდი ჭამე და დავურეკავ..
- ნუ მატყუებ..
- არ გატყუებ.. დაელაპრაკე და უთხარი ხვალ ადრე მოვიდეს... დღეს მე და შენ გავისეირნოთ თუ გინდა.
- კარგი..

ცოტახანში მარიამი თვითონ ელაპარაკა სანდროს და დარწმუნდა რომ დღეს ვერ ნახავდა მამას. სანდრო დაპირდა ხვალ მოვალ და სადაც გინდა იქ წავიდეთო. დღეს დანდრო ადრე წამოვიდა სამსახურიდან მაგრამ მაინც დაკავებულ იიყო და ვერ ახრხებდ ამარიამთან მისვლას. მარტო სახლში მივიდა გამოიცვალა და ისევ გავიდა. ფსიქოლოგთან მივიდა , ადრე გუგამ ურჩია ეს ფსიქოლოგი მაგრამ არ წავიდა სანდრო.. ახლა თვითონ მოუნდა ლაპარაკი. სიზმრები ისე ხშირად აღარ აწუხებდა , მაგრამ უფრო მეტად ეჩვენებოდა ისევ რაღაცეები.
ფისქოლოგს მოუყვა მხოლოდ სიზმრების და მოჩვენებების შესახებ. ავარიის შესახე. მისი ცხვრებიდან სხვა მნიშვნელვანი საკითხები არ გაანდო. სანდრო ყურადღების უსმენდა ხოლმე და ხშირად გამოქცეულა იქედან ,თუმცა მერე უფრო გაიხსნა ამ კაცთან.. დივაზე იწვა ხოლმე და უსმენდა მის ლაპრაკს.. გრძნობდ არომ რამდნეიმე სიანსის შემდეგ დამშვიდდა. ნელ ნელა კარგი მეგობრები გახდნენ.. მერე დიდხანს აცდენდა სიანსებს.. სიზმრებმა და ჰალუცინაციებმა როცა გადაუარა აღარ ჩათვალა საჭიროდ იქ მისვლა. თუმცა ერთ დღეს მაინც მოუწია , თან ძალიან შეშინებულს ის მისვლა... ის დღე იყო როცა გუგა და სანდრო შემთხვევით ქუჩაში წააწყდნენ მარიამს და თათიას.. ერთი გადასასვლელი აშორებდათ ერთმანეთს.. მარიამი მარტო წინ იყურებოდა დ აბიჭები არ შეუმჩნევია თუმცა მაინც გააჩერა თათიამ და სანდროზე მიანიშნა. სიხარულისგან მარიამმა დედას ხელი გაუშვა და გადასასვლელზე გადმოირბინა.. არც ისეთი დიდი და საშიში იყო იქ გადასვალა.. თან წითელი ენთო მანქანებისთვის.. უკან თათიაც მალე გამოყვა. სანდროც ძალიან გახარებული იყო , გუგას ეუბენბდა ასე ქუჩაში თუ არ შევხვდი ისე არ მაკარებენო.. გაეღიმათ და სანდრომ ისევ ამრიამს გახედა .. ძალიან ნელა დიაწყო ბავშმა სიარული .. არც ის გადასავლელი მთავრედებდა , გარეშემო ისევ საშინელი ბურუსი იყო.. დიდი მანქანა მწვანეს არ დაელდა , თითქოს განძრახ დაძრა მანქანა და ბავშვს დაეჯახა და მარიამის შორს გადააგდო. სანდროს ისეთი შეგრძნება ქონდა თითქოს ტყვია მოხვდა და მთელი ცხოვრებისთვის უნდა გადეხედა ახლა.. ხელები პირზე ქონდა აფარებული ... მერე თათიას ხმამ გამაოფხიზლა.. თვალები რამდენჯერმე დაახამხამა და გაცინებული თათია დაინახა, ჯერ ისევ ვერ გამოვიდ აამ მოჩნებიდან მაგრამ წელზე გრძნობდა სიმხურვალეს და ქვემოთ დაიხედა ინსტიქტურად.. მარიამი მთელი ძალით იყო შემოხვეული სანდროზე.. შეშინებულმა ამოისუნთქა მარიამი ხელში აიყვანა და თვითონაც ჩაეხუტა.. სახეზე და ხელებზე ეფერებოდა..

***

ერთი კვირის შემდეგ.

შაბათი.

მარინა საყიდლებიდანდ აბრუნდა სახლში , სანდრო დივანზე იჯდა და ტელეფონზე ლაპარაკობდა. ლაპარაკი კულტურული ნათქვამია.. უფრო სწორად ცდილობდა ყვირილისგან შეეკავებინა თავი..

- სხვა დღეებში ხო არ მიშვებს მანდ.. ეხლა შაბათსაც ამიკრძალს ბავშვი გასეირნება.. ვააახ... (გაუთიშა)
- რამოხდა სანდრო..
- ვაიმე მარინა გავგიჟდები რაა.. არ მატანენ საკუთარ შვილს რო გავასეირნო. იმ ქალბატონმა უნდა წაიყავნს თურმე სადღაც.. სხვა დროს ვერ წიაყვანს თუ რა.. ძალით აკეთებს.. აუ ვერ ვიტან.
- კარგი დამშვიდდი. შენ შეგიძლია საღამოს მიხვიდე , და ხვაალც.. პანიკაში რატო ვარდები?
- მე მინდა რო ეხლა მივიდე. ის რატო ვარდება პანიკაში იმან წიაყვანოს ხვალ. მინისტრი არ მყავდეს ეგეც რო გადარბენებზე იყოს.
- ხო იცი რო არ დაგითმობენ ეხლა.. ცოტახანი მოიცადე.. მე დავურეკავ თათიას და ვეტყვი როოცა დაბრუნდებიან დამირეკოს.. მერე მიდი შენ და ნახე ბავშვი.
- კარგი.


საღამომდე ძლივს მიცადა სანდრომ. ასე ძალიან შეიძლება მარიამის გასსერინება არუნდოდა მაგრამ იმაზე იყ გაბრაზებული ნათიამ რომ წიაყვანა და თვითონ ვერა. გაემზადა და საღამოს მიაკითხა თათიას.. რათქმაუნდა შეიპატიჟეს მაგრამ მარიამს ეძინა..

- არაუშავს თუ ძინავს , დავხედავ და წავალ.
- დალევ რამეს.
- არა ვანხავ ხო?
- კარგი მიდი.
- შეგეძლო ხვალ მოსულიყავი დღეს ჩემთან ერთად იარა ბევრი და დაიღალა. ეხლ გააღვიძებ.
- ვიცი.. არ გავაღვიძებ. თუ გაიღვიძებს მე დავაძინებ. თქვენ არ შეგაწუხებთ გეტყბათ როგორი გადაღლილი ხართ.. ნერვებზე.
- როგორ?
- სანდრო , მიდი ნახე ბავშვი.. დედა რამოგივიდა?
- მე რა მომივიდა? ვერხედავ რგორ მელაპარაკება.
- დააანებე თავი. შნეი ბრალია ესე როა.
- მე დამაბრალე ეხლა.

სანდრო მარიამის ოთახში შევიდა.. პატარას სანდროს ნაჩუქარ დათვთან ერთად ეძინა. სანდრო უყრებდა ღიმილით , მერე საწოლზე ჩამოჯდა და მარიამს ეფერებოდა.

- როგორ მინდა ჩემთან ცხოვრობდე. ან არ მქონდეს შეზღუდული შენთან მოსვლა. ვიცი გაგიჟებენ ესენი და ამიტომ სულ იღლები. მესმის შენი.. ნათიასთან ამდენ ხანს ვინ გაძლებდა.. ცოტაც მოითმინე და მერე ჩემთან წაგიყვან.. მისაღებიდან ნათიას წუწუნი და ლაპარაკი ესმოდა.. მიხვდა რომ რაღაცეებს მის გასაგონად ამბობდა.

- ის ბიჭი კიდე გწერს რაღაცეებს?
- კი..
- მერე.. შეხვდი.. ერთად იარეთ..
- მერე დავილაპარაკოთ კარგი ნათია?!
- კარგი..

- დედას ახალი ბიჭი ყავს? ძველ ასე უცბად როგორ დაშორდა ნეტა.. - თითონ გაეცინა თავის ხუმრობაზე. მარიამს აკოცა თავზე და გამოვიდა.. დამეშვიდობა თათიას და წავიდა.. მარტო ის უთხრა ხვალ მე უნდა გავასეირნ მარიამი და იქნებ ზოგ ზოგიერთებმა არ რაღცეები არ მოინდომონო.
თავიდან თითქოს არაფერი მაგრამ , მესაკუთრეობამ გაიღვიძა სანდროში და დაიწყო ეჭვიანობა იმ ვიღაც ბიჭზე.. თან სიაგრეტის ერთ კოლოფს ამთავრებდ აუკვე...