ცხოვრებაში არასოდეს გამმართლებია,ყოველთვის ყველა უბედურება მე მატყდებოდა ხოლმე თავს,არ ვიცი ასე რატომ ხდებოდა თუმცა არასოდეს გამიხარია,ბედნიერი მხოლოდ მაშინ ვიყავი როდესაც ზურა კალაძე გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში,დავინახე თუ არა მაშინვე ვიგრძენი მის მიმართ სიმპათია,ანალოგიური იყო მისი მხრიდანაც,მახსოვს მაშინ 18 წლის ვიყავი ზურა კი 21 წლის იყო.ყველაფერს ნათელ ფერებში ვხედავდი,სიცოცხლე მიხაროდა,ამაზე დიდი ბედნიერება არ ყოფილა ჩემს ცხოვრებაში,თუმცა როგორც ყველაფერი ესეც მალევე დასრულდა.მას მერე ავიცრუე გული სიყვარულზე და ზოგადად ამ თემას არასოდეს ვეხები,ზურას შემდეგ ვატო იყო,ოღონდ ისიც მხოლოდ დროის გასაყვანად,მისგან არაფერს ველოდი რა აზრი აქვს რამის დაწყებას? ბოლოს ხომ მაინც ყველა მიდის და გტოვებს...
მისი ხელები ისე მჭიდროდ მეკვროდა წელზე,რომ სუნთქვა მეკვროდა,ბაჩოს რომ გადავხედე მშვიდად ეძინა,ველოდი მისგან რამეს? საერთოდ არაფერს,რა აზრი ქონდა რამის დაწყებას
ისიც ისევე წავიდოდა როგორც სხვები მიდიან ხოლმე,ამიტომაც მასთან მხოლოდ სექსით ვაპირებდი შემოფარგვლას.თუმცა უნდა მეღიარებინა ის ფაქტიც,რომ იყო რაღაც ისეთი ამ ტიპში რაც საოცარ სურვილს მიჩენდა მასთან ურთიერთობის.ამჯერად აღარ ვაპირებდი ისევ შეცდომის დაშვებას,ისე ვიცხოვრებ რომ გული ვერასოდეს ვერავინ მატკინოს.ფრთხილად წამოვდექი არ მინდოდა გამეღვიძებინა.
-სად მიიპარები?-თვალები გაახილა და გამიღიმა
-აბა სამუდამოდ ამ საწოლში ხო არ დავრჩებით?-გამეცინა და სარაფანა გადავიცვი
-მერე რა,დავრჩეთ,ჩვენი ნება არაა-მასაც გაეცინა
-კარგი რა ბაჩო,ჩვენ ხო უკვე შევთანხმდით რომ ჩვენს შორის სექსის გარდა არაფერი იქნება?-თვალები უკმაყოფილოდ გადავატრიალე და ვანაში შევედი,ისიც უკან მომყვა.იდგა და მიყურებდა,არც მე შევწინააღმდეგებივარ,არანაირ დისკომფორტს არ მიქმნიდა.
13:29
-და რო შემიყვარდე მერე?
-ნუ სულელობ,ვიცი შენნაირ ბიჭს ჩემნაირი გოგო არ შეუყვარდება
-როცა შენთან სექსი მომინდება დაგირეკო?
-ანუ საყვარლობას მთავაზობ?
-სხვა არაფერი გინდა და-გაეცინა-ოღონდ ერთი პირობით,სხვებს არ გაეკარები
-ვითომ რატო? რატო გგონია რო მაგაზე დაგთანხმდები?
-შენთვის პირველი ვიყავი და მგონი მოგეწონა-გაეცინა ისევ სხვებთან კოტრიალს არ გირჩევნია რო მოგინდება მე დამირეკო?
-რა იდიოტი ხარ-ამაზე მეც გულიანად გამეცინა-ჯობს მორჩე ამ სისულელეებს და პირსახოცი მომაწოდო
ამ დროს მისმა ტელეფონმა დარეკა,გამომეტყველება შეეცვალა და ოთახიდან გავიდა,არც დავინეტერებულვარ ვინ ურეკავდა რა ჩემი საქმე იყო,სველი გამოვედი სააბაზანოდან და პირსახოცი შემიიხვიე ტანზე.ოთახიდან უხმოდ გავიდა ბაჩო ისევ ტელეფონზე ლაპარაკობდა.ცავიცვი და დაბლა ჩამოვედი,ნანუკა და სანდროც მალე მოვიდნენ,სუფრასთან ვისხედით ინგამ რომ დმაირეკა თავიდან არ ვპასუხობდი შემდეგ რომ არ გაჩერდა ავდექი სუფრიდან და სამზარეულოში გავედი
-რა გინდა?!
-სად ხარ?
-არაა ეგ შენი საქმე!
-მამაშენს გულის შეტევა ჰქონდა საავადმყოფოშია
ამის გაგონებაზე მეგონა,რომ ირგვლივ ყველაფერი დატრიალდა, გონს ძლივს მოვედი,სწრაფად დავუზახე ნანუკას
-რა მოხდა გოგო?-შეშინებულმა შემომხედა
-მამაჩემს გულის შეტევა აქვს,გთხოვ წამიყვანე თბილისში ყელში გაჩხერილმა ბურთმა კინაღამ დამახრჩო.
-ახლავე მარიამ,წამოდი-სწრაფად ჩავსხედიტ მანქანაში ისე რომ არავისთვის არაფერი გვითქვამს
-ნუ ნერვიულობ რა მარიამ,აი ნახავ კარგად იქნება დამიჯერე-ახლა საერთოდ არაფერი მესმოდა ერთი სული მქონდა მივსულიყავი და მამა მენახა,ვიცოდი რომ საქმე სერიოზულად იყო ამდენი სმისგან ტავი მოიკლა! ეს ყველაფერი კი ინგას დამსახურებაა! მამას თუ რამე მოივა ამას არასოდეს ვაპატიებ! ტავი ვეღარ შევიკავე და ქვითინი დავიწყე.
1 საათში უკვე რესპუბლიკური საავადმყოფოს მისაღებში ვიყავით და ექიმს ველოდებოდით. როგორც იქნა ექიმიც გამოვიდა,აქოშინებული მივვარდი
-როგორაა?-ცრემლები ხეის გულებით შევიმშრალე დ ამისი პასუხის მოლოდინში გავიწურე
-ახლა სტაბილურადაა,თუმცა გადაუდებელ ოპერაციას საჭიროებს,მხოლოდ გული არაა სამწუხაროდ ამდენმა ალკოჰოლმა ფილტვებიც დაუზინა
-როდის უნდ აგაკეთდეს ოპერაცია?-აცრემლებული თვალებით ვუყებდი ექიმს
-რაც უფრო მალე მით უკეთესია,თუმცა ოპერაცია დიდ ტანხებთან არის დაკავშირებული-ალმაცერად გადმომხედა
ეს ვიცოდი თუმცა ახლა სულ არ ვფიქრობდი ამაზე,ყველაფერს გავაკეთებდი ოღონდ მამას ეცოცხლა და ყველაფერზე წავიდოდი.ის ერთადერთი იყო ვისაც ვუყვარდი.
-ხომ გაიგონე ეშველება და ნუღა ტირი კარგი?-მამხნევებდა ნანუკა
-ამდენი ფული საიდან უნდ ამოვიტანო ნანუკა?ბინას გავყიდი ან რამეს ვიზამ-ამოვიხვნეშე
-ინგას რომ უთხრა?-ტუჩი მოიკვნიტა
-ეგ აღარ გაიმეორო! რო ვკვდებოდე 1 თეთრსაც არ ვთხოვ მაგ ქალს!
-ეგ ქალი დედაშენია და ვალდებულია დაგეხმაროს მარიამ! მითუმეტეს რო ამდენი ფული აქვს! დარწმუნებული ვარ უარს არ გეტყვის
-არ მინდა ნანუკა! არ მჭირდება მისი დამპალი ფული!-ტავი ვეღარ შევიკავე და ბღავილი დავიწყე
იმ საღამოს მამასთან დავრჩი პალატაში ძლივს შემიშვეს ნანუკაც გვიანობამდე იყო ჩემს გვერდით.მთელი ღამე იმაზე ფიქრში გავატარე ფული საიდან უნდ ამომეტანა,გონებაში მილიონი ვარიანტი მაინც განვიცილე,თუმცა არცერთი არ გაამართლებდა.
დილას ჰოლში გამოვედი აპატარიდან ყავას ავიღებთქო,შემოსასვლელში ბაჩო და ნანუკა იდგნენ,ასე მეგონა მომეჩვენა,ამას ნამდვილად არ მოველოდი,იმდენად გამიხარდა რომ ინსტიქტურად გამეღიმა და მათკენ წავედი ბენიდერი სახით
-აქ რა გინდა?-ბაჩოს შევხედე გაოცებულმა და დაბნეულმა
-ნანუკამ მითხრა რაც მოხდა,ახლა როგორაა?
-უკეთაა,მადლობა
-თუ რამე დაგჭირდება შენს გვერდით მიგულე მარიამ
-მადლობა ბაჩო-ძალიან მესიამოვნა ასე რომ მითხრა თუმცა მისთვის არაფრის თხოვნას არ ვაპირებდი
რამდენიმე წუთი კიდევ გაჩერდა შემდეგ კი ვიღაცამ დაურეკა და წავიდა.კიდევ შემოვივლიო დამიბარა,თუმცა არც მაგის იმედი მქონდა დიდად.
ნანუკაც მალევე წავიდა.ცოტახანში ინგა მოვიდა ამაზე ისე გავმწარდი კინაღამ თმით ვითრიე!
-რასაკეთებ აქ!-გამწარებულმა გამოვცარი კბილებში
-როგორარის?
-ვითომ ძალიან გაინტერესებს! ახლავე წადი!-კარებისკენ მივუთითე,თუმცა ადგილიდან არ დაძრულა
-ნუ ყვირი! არ გაქვს ამის უფლება მე დედაშენი ვარ!
-შენ არ ხარ დედაჩემი და არც გაქვს იმის უფლება რამე მომთხოვო!
-მე არაფერს გთხოვ მარიამ,პირიქით მინდ ადაგეხმაროთ
-და ვის ჭირდება ეგ?
-ვიცი დიიდ თანხაა საჭირო ოპერაციისთვის,რას იზამ სიამაყის გამო მოკლავ მამაშენს?
-ნეტა იცოდე როგორ მეზიზღები!-ყელში ბურთი გამეჩხირა თუმცა არ მინდოდა მის წინ მეტირა
-მე დედაშენი ვარ მოგწონს თუ არა ეს ფაქსტი მარიამ-ცალი წარბი მაღლა აწია რამაც უფრო მეტად გამაღიზიანა
-ნუ იმეორებ მაინც მაგას!-სადმე სვა ადგილას რომ ვყოფილიყავით ალბათ ხმას ვეღარ გავაკონტროლებდი სიმწრისგან და ბრაზისგან
-ამას ვერსად გაექცევი ასე რომ დროა შეეგუო,შენ ვერც კი წარმოიდგენ მე რატომ გადავდგი ეს ნაბიჯი
-ვერაფერი ვერ ამართლებს იმ ქალს რომელიც შვილს ტოვებს!
-შენ არიცი ეს რატომ გავაკეთე მარიამ!-ეტყობოდა რომ ძლივს იკავებდა თავს ტირილისგან
-შენ არიცი მე რა გადავიტანე უშენოდ! ვერც კი წარმოიდგენ ეს რა იყო! -ბოლოს მაინც გადმომცვივდა ცრემლები,თავი გვერდზე გავატრიალე არ მინდოდა რომ დაენახა
სწრაფად გავარდა საავადმყოფოდან ალბათ მასაც არ უნდოდა მისი ცრემლები რომ დამენახა,რა ვიგრძენი? მის გარეშე გატარებულ წლებს ვერავინ და ვერაფერი დამავიწყებს. აპარატიდან წყალი ჩამოვასხი და მისაღებში სკამზე ჩამოვჯექი,იმდენად ვიყავი გაბრუებული და გამწარებული დანა რომ ჩაერტყათ სისხლი არ წამომივიდოდა. როცა გონს მოვედი და მამასთან შევედი პალატაში.
ცოტახანში ნანუკა მოვიდა,ორი წუთით გამოდიო და მეც გავედი ჩემს წინ ბაჩო იდგა გვირილებით ხელში,იმ წუთას მეგონა ბედნიერებისგან მოვკვდებოდი გამეცინა,იმხლეა ხმაზე ვიცინოდი ყველა მე მიყურებდა ბოლოს სახეზე ხელები ავიფარე ბაჩოსაც გაეცინა
-რა გიჟი ხარ!- ისევ გამეცინა და მაგრად მოვეხვიე