ცხოვრება სირთულეებითა აღსავსე. მთავარია ადამიანი სულიერად არ დაეცეს და ღირსეულად განაგრძოს თავისი ჯვარის ტარება.როდესაც დაეცემი უნდა წამოდგე წელში გასწორდე და ეცადო სწორედ გაიარო ,მაგრამ ეს ყველას არ გამოსდის. ეკატერინე ჩიქოვანი 14 წლის იყო როდესაც დედამისი ლიკა ანჯაფარიძეს სიმსივნე დაუდგინეს.ბევრს ეცადნენ, იქნება რაიმე საშველი ყოფილიყო მაგრამ ამაოდ.ერთი წელი ეკატერინეს დედა ლოგინად ჩავარდა მეუღლე ერეკლე ჩიქოვანი გვერდიდან არ ცილდებოდა სულ თვალებში შესციცინებდა ამ ყველაფერს ეკატერინე ხედავდა არ სურდა ეს დიდი სიყვარლი დანგრეულიყო და სიმსივნეს დაემარცხებინა.ხვდებოდა რომ დედა ერთ დღესაც მიატოვებდა.დღეები გადიოდა კატო დედიკოს არ შორდებოდა სულ მისი ხელი ეჭირა და ეფერებოდა.ეს პატარა ოჯახი ქუთაისში ცხოვრობდა. ერთი ჩვეულებრივი ოჯახი იყო არც მდიდარი და არც ღატიბი, მაგრამ ამ კერიში უდიდესი სიყვარული სუფევდა.გათენდა დილა როცა დედასთან მისულ კატოს დედიკო ცივი დახვდა აქ დაიწყო ყველაზე მძიმე დღეები.მამაშვილი ერთად ისხდნენ და ტიროდნენ გული მოგიკვდებოდათ ერთი წუთით რომ შეგეხედათ.მაგრამ დრო ხომ იარებს აშუშებს ნელ-ნელა კატოც და ბატონ ერეკლეც შეეგუვნენ ბედს და განაგრძეს ცხოვრება ერთმანეთზე ზრუნვაში.ოთხი წელმაც მალე გაირბინა დადგა დრო როცა კატოს სწავლა უმალესში უნდა გაეგრძელებინა. მამა აძალებდა რომ თბილისში ჩაებარებინა.კათოს ეძნელებოდა საყვარელი მამიკოს მიტოვება, მაგრამ სწავლის დიდი სურვილი ქონდა. ბოლოს მამამ გაიმარჯვა ეკატერინემ ჯავახიშვილის სახელმწიფო უნივერსიტეტში ჩაირიცხა სრული დაფინანსებით მაშინ ძალიან ბედნიერი იყო იცოდა, რომ ეს დედასაც გაახარებდა.ერეკლესაც ჰქონდა სიახლეები, მეგობარი ფირმის დირექტორბას სთავაზობდა ეს კატოს ძალიან ახარებდა, რადგან მამამისიც შეძლებდა პირვანდელ ცხოვრებას დაბრუნებოდა.
მშვენიერი გოგო დადგა ჩვენი ეკატერინე დედავსავით ლამაზი, საშვალო სიმაღლის, შავი გრძელი თმით, ულამაზესი თვალებით და პატარა ცხვირით. ბევრი თაყვანისმცემელი ყავდა მაგრამ მას არცეთი მათგანისთვის მიუქცევია ყურდღება ყოველთვის ამბობდა"ჩემი თეთრ რაშზე ამხედრებული პრინცი ჯერ არ გამოჩენილაო და გულიანად კისკისებდა". დადგა თბილისში გადასახლების დრო, თავიანთ ბინაში იცხოვრებდა, რომელიც დედამისის სიცოცხლეშივე იყიდეს. ბარგი ჩაალაგა იქვე დააწყო და დედიკოსთან წავიდა ყვავიილებით გამოსამშვილობებლად.შემდგომ მანქანაში ჩაჯდა და გაუდგა თბილისის გზას.კატოს მეგობარი სესილი უკვე თბილიში იყო და ელოდა მეგობრის ჩასვლას. მალე აუღო ალღო თბილისურ ცხივრებას უნივერსიტეტშიც ბევრი მეგობარი შეიძინა მათგან ლიზას გამორჩევდა რომელსაც ძალიან კარგად უგებდა. ერთ დღეს ქუჩაში მისეირნობდა, როცა განცხადება შეამჩნია სამსახურის თაობაზე და საკმაოდ კარგი პირობებიც იყო პირველი საათიდან ექვს საათამდე ლექციებსაც მოასწრებდა და მუშაობასაც. საკმაო გამოცდილებასაც მიიღებდა ერთ-ერთი მსხვილი კომპანიის დირექტორის მეორე ასისტენტი უნდა ყოფილიყო.გასაუბრება მეორე დღეს იყო დანიშნული სამ საათზე. რატომღაც დიდი სურვილი ქონდა მუშაობის არ აპირებდა დანებებას ამ სამსახურში თუ არ აიყვანდნენ სხვას ნახავდა რამეს, შეუპოვარი იყო ჩვენი ეკატერინე საწადელს ყოველთვის აღწვდა
გთენდა მეორე დღე როცა გასაუბრება უნდა გაევლო...