''ცხოვრება არასოდეს სრულდება. მეტისმეტად სერიოზული რამ არის ცხოვრება,
რომ იმაზე ადრე დასრულდეს, ვიდრე სუნთქვას შევწყვეტთ.''


გათენდა, მზის სხივები მოურიდებლად დათარაშობდნენ ქალის სხეულზე. ქალის? განა ეს ქალი იყო? ანგელოზი, ის ანგელოზი იყო.
მისი ქერა თმა რომელიც თითქოს თეთრში გადადიოდა, გრძელი წამწამები, პატარა საყვარელი ცხვირი და დიდი წითელი ტუჩები. აი, გაახილა თვალები და საოცრება, მისი თვალები რაღაც სასწაული იყო. მომწვანო, მონაცრისფერო თვალები ჩამთრევი, რაღაც ძალიან ღრმა რომელიც ძალიან დიდ ტკივილს იტევდა და ეს უფრო მომხიბვლელს ხდიდა მას.


აი, გავახილე თვალები და ისევ ერთი და იგივე, ისევ სიცარიელე. ავდექი, სააბაზანოში შევედი და შხაპი მივიღე. ჩავიცვი და სამზარეულოში გავედი ახლა მხოლოდ ყავა მინდოდა. დღეს ბევრი სამუშაო მაქვს ახალი კლიენტი მყავს და საბუთები უნდა განვიხილო.
ტელეფონის ხმა მესმის, ვინიქნება თუარა ელა.
-გისმენ ელა
რიმილით ვპასუხობ მას. ეს გოგო ჩემზე დადებითად მოქმედებს.
-გამარჯობათ ქალბატონო ანასტასია მინდა შეგახსენოთ რომ დღეს ახალი კლიენტი უნდა მოვიდეს და რაღაც საბუთებძე გაქვს ხელი მოსაწერი.
-კარგი ელა გასაგებია უკვე მოვდივარ.
ვპასუხობ მას და ტელეფონს ვუთიშავ. ვიღებ ჩემი მანქანის გასაღებს და მივდივარ კომპანიაში.
გზაზე ავარიაა და ჩემი მშობლები მახსენდება, ღმერთო როგორ მენატრება. თვალები მიწყლიანდება და ცრემლებიც დაუკითხავად იკვალავენ გზას ჩემს ღაწვებზე. თავს ვაქნევ და გზას ვაგრძელებ.
მალევე მივედი კომპანიაში და რატქმაუნდა როგორც კი შევედი ყველა ჩუმდება. მეხომ გულქვა და უემოციო ქალბატონი ვარ რა საკვრველია რომ ჩემი ყველას ეშინია. მაგრამ, აი ელაც თავისი წრფელი ღიმილით მიახლოვდება და ოდნავ, შეუმჩნევლად მეღიმება. ღმერთო რა წრფელი და უცოდველია.მას ვენდობი, არუნდა ვენდობოდე მაგრამ ჩემდაუნებურად ვენდობი. კარგი დავუბრუნდეთ საქმეს, შევედი კაბინეტში და ელაც შემომყვა.

-ქალბატონო ანასტასია აი ეს საბუთები, თქვენი ხელმოწერაა საჭირო და კიდევ კლიენტი მოვიდა და შემოვუშვა?- უცებ ჩამომირაკრაკა მან.
-კი ელა შემოუშვი და ორი ყავა მოგვიტანე.
უბრალოდ თავს მიქნევს ის და გადის კაბინეტიდან მეკი საბუთებს ვუწყებ დაკვირვებით დათვალიერებას და ხელს ვაწერ. ამ პროცესში ვარ როდესაც კარი იღება და ჩემი კლიენტი შემოდის.

-დაბრძანდით.
ოდნავ შესამჩნევად ვუღიმი მას.
-გამარჯობათ, ქალბატონო ანასტასია.
-გამარჯობათ, ბატონო იოანე. მოდით პირდაპირ საქმეზე გადავიდეთ.
-დიახ, რათქმაუნდა
-როგორც ვიცი განქორწინებას და ბავშვზე მეურვეობის აღებას მოითხოვთ.
-დიახ და როგორც ვიცი თქვენ ერთ-ერთი საუკეთესო ადვოკატი ხართ.
-სასამართლო ზეგარის ხო?
ინთერესიან მზერას ვაბყრობ იოანეს
-კი ზეგარის და აი ყველა საჭირო საბუთი აქარის. აქ გარკვევით წერია ყველაფერი.
-კარგით,ყველაფერს გავეცნობი და ზეგ შევხვდებით.
-კარგით, დროებით და წინასწარ დიდი მადლობა.
მიღიმის ის და მეც საპასუხოდ თავს ვუკრავ.

ასე გრძელდება მთელი დღე საბუთებს ვაწესრიგებ და სახლში დაღლილი ვბრუნდები...
სამზარეულოში გავდივარ, მაცივარში რაც კი არის ყველაფერს ვიღებ და ერთი ამოსუნთქვით ვავლებ მუსრს შემდეგ კი შხაპს ვიღებ და დასაძინებლად ვწვები.დღეს მთელიდღეა რაღაც აფორიაქებული ვარ თითქოს რაღაცას მოველი, ვგრძნობ რომ რაღაც უნდა მოხდეს.

ვფიქრობ:
რა შეცვალა დღევანდელმა დღემ? არაფერი.

კიდევ ერთხელ ჩავიცვით და გავიხადეთ ტანსაცმელი, ტკივილები კი ზედ გვახმება, ვერ შევიხსენით მაჯებზე, ყელზე...
ამ ფიქრებში კი მეძინება,

________
დადამმმ .. :D ესეც ახალი თავი.. არვიცი რა გამოვიდა მაგრამ ყველანაირად ვცდილობ კარგი იყოს.. მგონი თავიც გავზარდე ცოტა და რევიცი, რევიცი ვნახოტ :D :D <3 იმედია მოგეწონებათ .. მიყვარხართ <3