ალბათ,ყველას გვინახავს ფილმებში,უზარმაზარ სახლებში გადახდილი წვეულებები,უამრავი ადამიანით,სასმელითა და ბოლო ხმაზე ჩართული სიმღერებით,დიახ,ჩვენც სწორედ ასეთ სიტუაციაში მოვხვდით.როგორც კი ჰოლში შევაბიჯეთ,გვერდებში სარკეები იყო ჩადგმული,თმები ამწეწვოდა,უკმაყოპილოდ ამოვიოხრე,მაგრამ არ მინანია,რომ თმები ავიჩეხე და ახლა ნაწნავიდაც რვაპეხას ფეხებივით იყო გამოშვერილი.თმები სადაც იყო დამეშლებოდა,მოკლედ სიარული გავაგრძელეთ,სანდრა იქით-აქეთ იყურებოდა,ალბათ თორნიკეს ეძებდა,სიტუაციის შესაპასებლად მეც მიმოვიხედე,ვის არ ნახავდი აქ,ძაღლი,კატა აქ იყო,ყველა კლასიკურად ჩაცმული,ხალხი თავდავიწყებით ცეკვავდა,მოკლედ მაგრად ერთობოდნენ.
-სალო,იქ თორნიკეს ვხედავ და მივალ რა,მერე შენც დაგიძახებ და გაგცნობ,
-აჰ,ეგ შეგიძლია გადადო,აქედან კი არ გავიქცევი?-ბოლოს კითხვის დასმასავით გამომივიდა
-გთხოვ,თუ ვინმე მოვა ჩხუბი არ დაუწყო.-ახლა უკვე რჩევა-დარიგებებს მაძლევდა სანდრა
-როდის დამიწყია?-მოჩვეებითი აღშფოთებით ვუპასუხე
-აჰაა,ასე ხომ ქალბატონო?უნივერსიტეტის ბუფეტში შენს კურსელს რომ ლამის შენი ვაშლი ესროლე...
-კაი ხო,რა იყო,ღმერთო რა მეხსიერება აქვს._ჩემთვის ჩავიფრუტუნე.-გეჩქარებოდა შენ
-კარგი წავედი,მიყვარხარ,-მითხრა და ჩაიკისკისა
-აფერისტი,_ახლა უკვე მეც მეღიმებოდა,მაგრამ როგორც კი საზოგადოებას გადავავლე თვალი,მაშინვე მოვიღუშე,მაინც ვერ ვხვდებოდი,რატომ არ მომწონდა ხალხთან მსგავსი ურთიერთობები.ჩემს მეგობრებთან ძალიან მხიარული ვარ,მაგრამ როგორც კი უცნობი მიახლოვდება,მაშინვე თავდაცვის გეგმაზე გადავდივარ და ყველაზე უჟმური ადამიანი ვხდები,რამდენი ხანია უნიში ვარ და კურსელებთან ურთიერთობა არ მაქვს,იმას თუ არ ჩავთვლით,რომ როცა გამოლაპარაკებას ცდილობენ,მაშინვე ზომბის სახეს ვიღებ და ისინიც სწრაფად ცდილობენ გამეცალონ,ამ მოგონებაზე გულიანად გამეღიმა,თავი რომ ავწიე,ვიგაც ბიჭის მზერას შევეჩეხე,მაშინვე "დავსერიოზულდი" და გვერდძე გავიხედე.ბიჭის დათვალიერებით თავი არ შემიწუხებია.ეს იმას კი არ ნიშნავს რომ მისა გარეგნობამ არ დამაინტერესა,პირიქით,მომეწონა კიდეც,მაგრამ ვცდილობ თავი ავარიდო მსგავს სიტუაციებს.რაიმე უნდა გამეკეთებინა,ამიტომ მოცეკვავეებს შორის გავძვერი და ბართან დავჯექი,ბარმენს წყალი მოვთხოვე,რაზეც გაკვირვებულმა შემომხედა,მაგრამ მაინც მომიტანა
-მხოლოდ წყალი?-გვერდით ვიღააცამ ჩაიფრუტუნა,ყურადღება არ მივაქციე,ვითომ ვერ გავიგე და წყალი მოვსვი.
-შენ გეკითხები გოგონა,-თქვა და მხარზე ხელი დამადო,მისკენ არც გამიხედავს ისე ვუთხარი,ხელი გაწიე
-ოჰო შენ რა ბრაზიანი ყოფილხარ,მომწონს შენნაირები,-გაიცინა და მხრიდან ხელი ქვევიტ ჩააცურა,აი ახლა კი მივიხედე მისკენ,ცუდი Bიჭი ნამდვილად არ იყო მაგრამ ნასვამი იყო,ამიტომ ვეცადე წყნარად მეთქვა
-ხელს თუ გამისვებ და წახვალ,არაფერი მოგივა,ახლა კი წადი
-და თუ არ გაგიშვებ?-ჩემკენ უფრო მოიწია და გადმოიხარა,ხელი ვკარი მაგრამ არ შემEშვა,უფრო მომთხოვნი ხდებოდა,ამის გაკეთება არ მინდოდა ღმერთია მოწმე,თან გავაფრთხილე
-აი ეს მოხდება.ვთქვი და მუშტი ჩავარტყი ცხვირში ისე როგორც ბავშვობაში ვისწავლე.,ამან იმოქმედა მაშინვე გაიწია და გინება დაიწყო,მე კიდევ სასწრაფოდ წამოვდექი სკამიდან და იქაურობას გავეცალე,რომ მოვდიოდი ისევ ის ბიჭი ვნახე,გაოცებული მიყურებდა და თან ღიმილი შეპარვოდა სახეზე,..უმისამართოდ მივდიოდი და ხელს ვიზელდი,სანდრა უნდა მომეძებნა და წასვლაზე დამეთანხმებინა,ამ ინციდენტზე რა უნდა მეთვა თორემ აქ აკაკანდებოდა და შერცხვებოდა იმ თორნიკეს თვალწინ,ამ ყველაპერზე ყურადღების გასაფანტად ვპიქრობ,მართლაც წავაწყდი თორნიკე და სანდრას,ნეტა არც მენახა,სანდრამ მაშინვე ხელი დამიქნია და მასთან მიმიხმო,მეც მივედი
-მოდი სალო,-მიღიმოდა სანდრა.-თორნიკე ,ეს სალოა ჩემი საუკეთესო მეგობარი,
-სასიამოვნოა,-თქვა თორნიკემ და გაიღიმა,მე უბრალოდ გავუღიმე და თავი დავუქნიე(წესით მეც უნდა მეთვა ,ჩემთვისაც სასიამოვნოათქო მაგრამა ამას არ ვამბობ ხოლმე,იქნებ ეს ნაცნობობა სასიამოვნო სულაც არ აღმოჩნდა,რა დროს ესაა)
-გამიხარდა გოოებო რომ მოხვედით,სანდრას უკვე გავაცანი და მოდი შEნც გაგცნობ ჩემს ძმაკაცებს,რას იტყვი სალო?_მაის თქმისას გულწრპელად იწიმოდა
-იცით არა არის...-ამ დროს სანდრას ქუსლიანი ფეხსაცმლის ქუსლი როგორღაც "შემთხვევით" ჩემსა კედებზე აღმოჩნდა,ამაზე წამოვიკივლე ყრუდ.თორნიკემ გაოცებით შEმომხედა
-რაღაც უჰაერობაა ხო?-ვითომ ინტერესით ვიკითხე
-სალოს იმის თქმა უნდოდა არ შეგაწუხებო,-სანდრამ სიტუაციის გამოსწორება სცადა,-ხომ ასეა სალო?
-ხო,მეც მაგის თქმას ვაპირებდი,-ვთქვი და კიდევ გავიღიმე
-ძალიანაც კარგი,_მერე ვიღაცებს ხელით ანიშნა და ისინიც მოვიდნენ,სამნი იყვნენ ,ერთ-ერთი ის ბიჭი იყო რამდენჯერ მე რომ დავიჭირე მისი მზერა
-ბიჭებო ეს სანდრას მეგობარია,სალო,იმედი მაქვს კარგად გაუგებთ ერთმანეთს,სალო ესენი კი,ბექა ანდრეა და მიშო არიან
-გამარჯობა.-მეტი ვერაპერი მოვიპიქრე და მემგონი ცოტა გავწითლდი,თურმე ჩემი ინტერესის ობიექტს მიშო ერქვა(რაო ჩემი ინტერესიო/?გამოფხიზლდი სალომეე,შენი როდის მერე გახდა?)
-მოდით სადღეგრძელო შევსვათ,-იდეა წამოჭრა ანდრეამ
-რა თქმა უნდა .-აყვა ბექაც,-ჩვენს ახლადდაწყებულ ურთიერთობებს გაუმარჯოს,ჩემს ხელებში ჭიქა როგორ გაჩნდა იმ წამს ვერ მივხვდი,მერე გავიაზრე რომ მიშოს მოუწოდებია,ყველამ შევსვით და ლაპარაკი დავიწყეთ,დავიწყეთ რა ისინი ლაპარაკობდნენ მე ვუსმენდი და იყო კიდევ ერთი ვინც ჩემსავით ჩუმად იჯდა,ეს მიშო იყო...