***

_ავტორი_

წახვიდე ადამიანის ცხოვრებიდან ადვილია. მაგრამ დაივიწყო მასთან დაკავშირებული ყოველი დღე, საათი, წუთი, წამი მოკლედ რომ ვთქვათ ძველი მოგონებები ძნელია..
ყველაზე ძნელი კი იცით როდის არის? როდესაც ისევ გიყვარს.
---------
-წამოდი მარიამ წავედით -უცებ გოგონას ოთახი, ერთმა ლამაზმა გოგონამ შემოაღო კარი. და მარიამის ფიქრები სადრაც გააქრო
-მოვდივარ! -თქვა მარიამმა და ნერწყვი მძიმედ გადააგორა, ცალი ხელით კი შეუმჩნევლად თგვალიდან ჩამოგორებული ობოლი ცრემი მოიშორა.. -წავედით -ღიმილით შეტრიალდა გოგონა
-ხოო წავედით წავედით -უცებ ოთახში მეორე ქალბატონი გაჩნდა..
___ავტორი__
სახლი დატოვეს, გოგონები ძალიან ბედნიერები იყვნენ ყველას თავისი გულისწორი ელოდებოდა.. მაგრამ მარიამი? მას უხაროდა? მას ელოდებოდა ვინმე?

_ფიქრობს მარიამი_

-ღმერთო.. ნუთუ ასე უნდა დავითანჯო ჩემი შეცდომების გამო? ნუთუ ვერასდროს შევიყვარებ სხვას? _გინდა სხვა?_ თითქოს ვიღაცამ შორიდან ჩასძახა ყურში -არა1 -მძიმედ ამოიოხრა გოგონამ - რამდენხანს დავმალავ გრძნობებს?... ანდაც მას როგორ ვატკინე ღმერთო ? ის როგორ დავამცირე არა ალბატ როგორ ვძულვარ. ალბათ გვერძე რომ ჩამიაროს ზედაც არ შემომხედავს არა.. _მძიმედ ამოიოხრა გოგონამ და თავი მანქანის მინას მიადო..
რა გჭირს მარიამ? -ფიქრებიდან უეცრად მისმა მეგობარმა გამოაფხიზლა -ეთქვა? -ვერა ვერ ეტყოდა
-არაფერი უფრალოდ ძილი დამაკლდა -უნიჭოდ იცრუა გოგონამ და თავი კვლავ მანქანის მინას მიადო. კვლავ გადაეშვა ფიქრების სამყაროში. სადაც შეიძლებოდა ფიქრი მასზე...


-ავტორი-

მანქანა გაჩერდა, გოგონები სიხარულით გადმოცვივდნენ მანქანიდან.. მხოლოდ მარიამი გადმოვიდა მშვიდად და წყნარად.. გოგონა უსულო სხეული იყო..
-როგორ ხარ? -მისი მეგობრების შეყვარებულების ერთერთმა ძმაკაცმა მხიარულად კითჰა მარიამს, მანაც ღრმად ამოისუნთქა და ჩვეული სილაღით უპასუხა არ უნდოდა მის გარშემო მყოფები ცუდ ხასიათზე დაეყენებინა
-კარგად შენ როგორ ხარ? -მხიარულად გაიცინა, იცინოდა მაშინ როცა ყველაზე მეტად უჭირდა.. როცა ყველაზე მეტად სტკიოდა.. მაგრამ იმასაც ხვდებოდა რომ ყველაფერი მისი ბრალი იყო.. ან სიყვარული უნდა დაეთმო და დაევიწყებინა ან სიამაყესა და პრინციპებისთვის გადაებიჯებინა და ბოდიში მოეხადა უბრალოდ ყველაფერი ეღიარებინა ეღიარებინა რომ შეცდა.. რომ თამაშით დაწყებული რეალობად ექცა.. მაგრამ სამწუხაროდ ვერც ერთს თმობდა..
-მეც არამიშავს -უთხრა ბიჭმა და ხელ მკლავი გაუკეთე. ბიჭი აშკარად მოხიბლული იყო გოგონათი.
-ოო ძვირფასო მარიამ -მხიარულად თქვა გოგონას დაქალის შეყვარებულმა, მარიამი უცებ ხასიათზე მოვიდა..
-მშვენივრად თვად როგორ გიკითხოთ ? -თქვა სიცილით ოღონდ არა ყალბი სიცილით ის ახლა მართლა იცინოდა...

___---
უკვე ყველაფრი კარგად მიდიოდა თითქოს გოგონას ცოტა გულზე მოეშვა, თითქოს ყველაფერი დაავიწყდაო.. იცინოდა უხაროდა.. მეგობრები ამისპატრონმა რა ქნას ტამაშობდნენ
-ამის პატრონმა რა ქნას? -თქვა მარიამის დაქალმა, და მარიამისკენ თითი გაისვირა
-რა ქნას და ჩამეხუტოს -თქვა ბიჭმა და თვალებზე აფარებული ხელები ჩამოიხსნა, მარიამი მხიარულად დაიძრა ბიჭისკენ და მოეხვია.. მერე კი სიცილით მოშორდა თავი უცებ გვერძე გაატრიალა და დაინახა.. დაინახა ბიჭის არაფრის მთქმელი მზრა.. დაინახა მისი სეცდომით დაკარგული სიყვარული რომელიც ვიღაც გოგონასთან ერთად ხელჩაკიდებული მოძრაობდა მის მეგობრებთან ერთად, აი ეს ეტკინა მაშინ კიდევ უფრო ეტკინა მაგრამ წარბი მაინც არ შეხარა თავი კვლავ ამაყად აწია ვერ დაანახებდა ვერავის მის ტკივილს.. ბიჭმა ერთი გამოხედა არაფრის მთქმელი მზერა ესროლა და გაიარა.. მარიამმა ხელები თვლებზე მძიმედ გადაისვა და უსასრულობას გახედა..

_ფიქრობს მარიამი-

-ღემერთ რა ვქნა/ -მძიმედ ამოიოხდა -ხოო ხო ჯანდაბა ჩემი ბრალია მაგრამ რა ვქნა შევცდი სევცდი მაშინ ჩემი საქციელი სწორი მეგონა ახლა კი შევცდნი.. მაგრამ აასე უნდა დავიტანჯო? -ხელი ძიმედ დაარტყა მოაჯირს და კვლავ მწარედ ამოიოხდა -რა რა იქნება მომავალში რა? -ფიქრობდა და სკუთარ თავზე ბრაზობდა სიამაყეს რომ ვერ სთმობდა მის საქციელს ნანობდა რომელიც რამდენიმე თვის უკან სწორად მიაჩნდა..
-გავიგე ჭადრაკს კარგად თამაშობ -უცებ გვერძე მარრიამის გვერდით კვლავ იმ ბიჭმა დაიკავა რომელიც მოწონებას ვერ მალავდა.. მარიამმა უხმოდ ამოიოხრა და ღიმილით გახედა..
-კი კარგად ვთამაშობ -უპასუხა ღიმილით და მოაჯირს მოშორდა
-გინდა დავნიძლავდეთ რომ ვერ მომიგებ? -გამომწვევად უთხრა ბიჭმა მარიამს, მარიამმაც ცალ წარბ აწევით გახედა.
-წამოდი -უთხრა და თავაწეული წავიდა ჭადრაკისკენ, ბიჭი უკან დაედევნა
-კარგი, თუ წააგებ სამ ნებისმიერ სურვილს შემისრულებ. და ტუ მე წავაგებ პირიქით _სიცილით უთხრა ბიჭმა
-კარგი- ახლა მარიამიც გამხიარუ;ლდა

____

თამაში მხიარულად მიდიოდა, მარიამი იგებდა... და ეს ბიჭს აშკარად არ მოსწონა
-ხომ გითხარი დაგამარცხებ თქო -წარბაწევით და თავ მომწონედ უთხრა მარიამმა ბიჭს
-ხოო მარტლა კარგად თამაშობ -ჩაიბურტყნა ბიჭმა თავისთვის
-რა , რა ? რაღაც ვერ გავიგე? -სიცილით თქვა მარიამმა - და ბიჭის უკანასკნელი კენჭი მოკლა..- 3-0 -სიცილით უთხრა ბიჭს და გაიკრიჭა.. მათ თამაშის დასრულებას ყვეელა ელოდებოდა.. ხალხი აღნიშნავდა რომ გოგონა მართლაც არაჩვეულებრივად თამაშობდა.. უეცრად ხალხის ბრბოს ბიჭი გამოეყო რომელიც მარიამთან წინადადებით მივიდა
-მოდი ვითამაშოთ -უთხრა ღიმილით , მარიამს აშკარად ეცნო ეს ხმა ახედა და თითქოს გაიყინდა
-არ მინდა- დიდი ხნის შემდეგ თქვა გოგონამ და უკან დაიხია
-რა იყო შეგეშინდა? -ბიჭი აშკარად მარიამის ნერვებზე თამაშს აპირებდა აშკარად იცოდა მარიამის შეუპოვარი ხასიათის შესახებ
-არა! -თქვა გაბრაზებით
-აბა რატომ არ მეთამაშები- თავ მომწონედ ტქვა ბიჭმა და გამომწვევი მზერა ესოლა გოგონას
-უბრალოდ არ მინდა -თქვა და კვლავ დაიხია
-ანუ გესინია -კვლავ აგრძელებდა მის გამოწვევას
-მომისმინე -თითი მის თვალებთან ააფრიალა -შენი არ მესინია არა! _თქვა გაბრაზებით -კარგი თანახმა ვარ -თქვა და თავი მაღლა აწია
-ძალიან კარგი -გამარჯვებული მზერა ესროლა ბიჭმა გოგონას - თუ წააგებ ჩამეხუტები! -თქვა ბიჭმა მისმა ამ მოთხოვნამ მარიამის მეგობრები გააკვირვა ნუ ბიჭები რატქმაუნდა.. ერთერთი დაიზრა
-გაჩერდი -მარიამის მეგობარმა შეაჩერა ბიჭი
-კარგი, მაგრამ თუ შენ წააგებ აი იმ წყალს შეეშვირები - ხელი გაისვირა გოგონამ გაზონისკენ სადაც წყალი მაღლა ასხავდა რათა გაცონი მორწყულიწო ოღონდ წყლის ნაკადი ძლიერი იყო..
-კარგი! -მარიამის წინადადებას ბიჭი დათანხმდა

____

თამაში დაიწყო, მარიამი ბიჭს მზერას არ უსწორებდა ბიჭი კი გოგონას მზერით კლავდა..
-ჭადრაკში დედოფალი მეფის დასაცავად ყველაფერ აკეტებს, ცხოვრებში კი ყველაფერი პირიქით არის არა? -თქვა ბიჭმა და კვლავ მკვლელი მზერა ესროლა მარიამს
-ნამდვილად -თქვა დამცინავად მარიამმა და მზერა გაუსწორა ბიჭს -ქიში! -თქვა თავ აწეულმა -წააგე -თქვა გამარჯვებული სახით.. მერე კი თითი კვლავ გაზონისკენ გაიშვირა.. ბიჭი დაიძრა გოგონას გვერდი ნელა გაუარა ღრმად ცაისუნთქა.. და კვლავ დაიძრა ბიჭი ამაყად მიაბიჯებდა წყლისკენ მივიდა და წყლის ქვეს დადგა

-ფიქრობს მარიამი-

-ღმერთო.. -თქვა და ამოისუნთქა -მგონი დროა. _გადადგა ერთი ნაბიჯი, და უცებ გაჩერდა -სიამაყე? -სიამაყე არ აძლევდა წასვლის უფლებას. ახლა რა მოხდება ნუ ფიქრობ მარიამ წადი! -იცი რა სიამაყევ? მე მიყვარს და რა დროს სიამაყეა? -თქვა მარიამმა და ბიჭისკენ დაიძრა.. მიუახლოვდა და ისიც მასთან ერთად წყლის ქვეშ დადგა.. ხელები უცებ გაბედულად მოხვია და მაგრად ძალიან მაგრად მიეხუტა.. ბიჭმაც არ დააყოვნა და სასწრაფოდ გოგონა ხელში აიყვან წყალშივე დააბზრიალა.. ყველა გაკვირვებული უყურებდა ვინ რა იცოდა რამხელ გრძნობას იტევდა ეს ორი ადამიანი ერთად.. ალბატ ახლა რამდენს შურდა მათი.. მაგრამ რამდენი მათი ბედნიერებით იყო ბედნიერი.. სწორედა ახლა იყო ზეიმი სიყვარულისა.. გოგონა მაგრად ხვევდა ბიჭს ხელებს ბიჭიც ასეტ დღეში იყო როგორც იქნა ამდენნი ხნის შემდეგ ერთმანეთს გრძნობდნენ ერთმანეთს სუნთქავდნენ.. უცებ მარიამმა ბიჭს ზევიდან დახედა
-რა იყო გიო წარსულში? -თქვა მოწყენით
-ის რაც არ იქნება მომავალში მარიამ -ღიმილით უთხრა ბიჭმა
-და რა იქნება გიო მომავალში? -ინეტერიანი თვალლებით კითხა გოგონაბ ბიჭს
-ის რაც არ იყო წარსულში მარიამ! -თქვა სიცილით ბიჭმა და გოგონას კვლავ მაგრად მმოეხვია....


_ავტორი_

_მეგობრებო თუ გიყვართ ნუ მისცემთ საშვალებას სიამაყეს და პრინციპებს საშვალებას რომ საყვარელი ადამიანი დაგაკარგინოთ : "თუ გიყვართ იბრძოლეთ"



***

ეს არის რეალური გმიერების მართლაც წარსულში გაფუჭბული ისტორია... მაგრამ სამწუხაროდ არა რეალური გაგრძელებით.. რომელსაც მსგავსი გაგრძელება არ უწერია...


ძალიან მიყვარხართ ჩემო მეგობრებო <3 <3 _სიყვარულით "გიჟი რომანტიკოსი"