-ალექსანდრე-
სახლში როცა მივედი მაშინვე აბაზანაში შევედი ვიბანავე და თავი დავიმშვიდე. სანატრელი საჭმელიც მივირთვი და თბილ ლოგინს მივუბრინდი,მომნატრებია ჩემი ლოგინი.გემრიელად ჩამეძინა,როცა გავიღვიძე უკვე. გვიანი იყო ამიტომ ტასოს დავურეკე:
-ჩემი ფერია რაშვება?(მე)
-აუ მომენატრე სანდრიკო(ანასტასია)
-ხო გითხარი არწავალ თქო,ეხლა იყავი შენ დათუნიასთან ერთად.(მე)
-ჩემი ბოროტი(ტასო)
-ფერია ეხლა დაისვენე და ხვალ თვალის გახელამდე მანდ დაგხვდები(მე)
-კარგი ხო ტკბილიძილი(ტასო)
-შენც ფერია მიყვარხარ!(მე)
-მეც მიყვარხარ (ტასო)
ანასტასიას დავემშვიდობე, რადგან მთელიდღე მეძინა მაინც ვერ გამოვიძინე და გადავწყვიტე ძილი გამეგრძელებინა და ასეც მოვიქეცი.




-ანასტასია-
როგორც დამპირდა ასევე მოიქცა,თვალები როგორც კი გავახილე წითელი ვარდებით ხელში წინ ამესვეტა.
-დილამშვიდობისა ფერია(სანდრო)
-დილამშვიდობისა(მე)
-როგორ გეძინა?(სანდრო)
-კარგად მაგრამ....(მე)
ვფიქრობდი როგორ მეკითხა იმ ბიჭზე ყველაფერი ,ძალიან მაინტერესებდა მაგრამ გამბედაობა არ მყოფნიდა.
-მაგრამ?(სანდრო)
-ვინიყო ის ბიჭი? ვერ დავიძინე მაგაზე ფიქრით,ან რატომ ახსენებდა ბარბარეს?(მე)
როგორც იქნა ვკითხე,ალექსანდრეს სახეზე მიმიკა შეეცვალა,მივხვდი ა ესიამოვნა ეს კითხვა მაგრამ რასვიზამთ.
-ის.... სანდრო....სანდრო გოგოლიშვილი, ვიდრე ბარბარე მე გამიცნობდა ,სანდროსთან ურთიერთობდა,თუმცა სანდრო არ უყვარდა,ამას არც კი უმალავდა .მაგრამ სანდრო მაინც არ ანებებდა თავს უამრავ საჩუქარს ჩუქნიდა ბარბარე კი მათ სანაგვეზე ყრიდა.ამას კიდე ეგონა რომ უხაროდა მისი ძვირფასი საჩუქრები.შემდეგ კი გაიგო ჩემზე და ბარბარეზე,ბევრჯერ ვიჩხუბეთ მაგრამ მაინც ვერ ახერხებდა ჩვენს დაშორებას,საბოლოოდ კი......საბოლოოდ. ბარბარე როცა სასწავლებლიდან ბრუნდებოდა მან ავარია მოაწყო და...ის დაიღუპა შემდეგ კი სახლში შავი ვარდები გამომიგზავნა წერილით რომელშიც. იზიარებდა ჩემს მწუხარებასდა ასე მითხრა მე თუ არ მერგო არც შენ გერგებაო, მაგრამ მე მაბრალებს მაინც რომ ბარბარე მე შევაცდინე და ჩემს გამო დაშორდა ,როცა ისინი საერთოდ არც კი ყოფილან ერთად(სანდრო)
სანდრომ როცა მოყვა ყველაფერი ფულში რაღაც ჩამწყდა,რაღაც ტკივილი ვიგრძენი და თვალებიც ამიცრებლიანდა.
-ვწუხვარ(მე)
-არა ფერია, ნუ წუხხარ ალბათ ასეც უნდა მომხდარიყო,შენითავი ბარბარემ გამომიგზავნა და მისი მადლიერი ვარ (სანდრო)
უცებ წამოვიწიე. და ჩავეხუტე,მაგრამ ზურგში ახლად შეხორცებულმა ჭრილობამ შემახსენა თავი და უშნოდ დავიჭყანე.
-როდის გამომწერენ?(მე)
-ექიმმა სამ დღეშიო(სანდრო)
-ჰალელუია(მე)
როგორციქნა დავაღწევდი ამ წამლებით გაჟღენთილ შენობას თავს დადდავუბრუნდებოდი ჩემს ცხოვრებას თანაც უნივერსიტეტში ვარ მისასვლელი.


სამი დღე ძალიან ნელა გაფიოდა რაც უფრო მალე მინდოდა გასულიყო დრო მით უფრო ნელა გადიოდა!როგორციქნა დადგა ნანატრი დღე და საავადმყოფოდან გამწერეს,კიბეებზე ალექსანდრემ ჩამიყვანა ხელში აყვანილი,ბევრი სიარული არ შეიძლებაო ,მანქანაში ჩავსხედით და სახლში მივედით,ყველა იქ დამხვდა ტორტი და მთელი ამბები .მოკლედ არაფერი ჯობია სახლს და მეგობრებს .ალექსანდრეს მშობლებიც აქ იყვნენ ,გავუცანი ძალიან კარგი ხალხი ჩანან ,ნუ დედამის ვიცნობდი თუმცა მამამისს არა.
სანდრომ ოთახში შეკიყვანა და საწოლზე დამაწვინა.
-აუ აქ ვიყო მე? (მე)
-აბა დაგაბრუნო უკან?(სანდრო)
- აუუ გამიყვანე სტუმრებთან სირცხვილია(მე)
-ექიმმა სახლში იწვესო. მაგ პირობით გამოგიშვა თორე იქნებოდი ეხლა ისევ იმ ოთხ კედელს შორის(სანდრო)
- აუუუ სანდრიკოო,ჩემო სიცოცხლეე,როგორ მიყვარხარრ(მე)
-ტყუილად ცდილობ ,ვერ შემაცოდებ თავს(სანდრო)
ტუჩები გავბუსხე და ისე გავხედე.
-ეგ არუნდა გექნა(სანდრო)
ეს თქვა და მაშინვე ჩემს ტუჩებს დაეწაფა,მმმმ რა გემრიელია ეს ნაგავი ,მაგიჟებს.
-ვიცი რო გაგიჟებ (სანდრო)
- ჰაა? რათქვი? (მე) გაკვირვებული ვუყურებდი
-სულაც არა მაგიჟებ არა ის კიდე(მე)
-კაი მაშინ წავედი მე (სანდრო)
-ოოო დარჩი ხო რაიქნა მაგიჟებ და ჩემი გიჟი ხარ (მე)
-ხოდა მასე (სანდრო)
ისევ დააცხრა ჩემს ტუჩებს , გვერდით მომიწვა და მის გულზე თავ დადებული ჩამეძინა.
როცა გავიღვიძე სანდრო არ დამხვდა,ნელა წამოვდექი და ნელი ნაბიჯებით გავლასლასდი ოთახიდან,მისაღებში საუბარი გავიგონე.
-ხო რიცხვზე უნდა შევთანხმდეთ, ჩვენ ქორწილს გავაკეთებთ და თქვენ სამოგზაუროდ გაუშვით.(ეკატერინე)
-კარგი რიცხვი მათ ვკითხოთ. როდის უნდათ და ისე (ნიკოლოზი)
-რაა მამა? რაქორწილი?(მე) უცებ შევედი მისაღებში,სანდროს და ჩემი მშობლები საუბრობდნენ.
-არაფერი ტასო შენი და სანდროს ქორწილის რიცხვს ვადგენთ(მამა)
-ჩვენი ქორწილი? აუ ასწორებს(სანდრო) ზურგიდან მომეხუტა და ლოყაზე მაკოცა.
-მაგრამ ჩემი სწავლა?(მე)
- ნუგეშინია შვილო,ეგეთი დედამთილი არვარ,ისწავლი არავინ დაგიშლის (ეკატერინე)
-მადლობა.მაშინ 17 მარტი(მე)
- ერთ თვეში?(დედა)
-ხო მე მაწყობს ,თორე უამისოდ უჯვე ვეღარ ვძლებ (სანდრო)
-თავხედო(მე)
-მეც მიყვარხარ ფერია(სანდრო)
-მაშ შევთანხმდით ,ტასუნა სიხარულო როგორც კი გაკოკეთდები კაბის სშესაკერად წავიდეთ და მოგავაგვაროთ დედაშენიც წამოვა კაცები რესტორანს მიხედავენ(ეკატერინე)
-კარგი ქალბატონო ეკატერინე.(მე)
-არავითარი ქალბატონო.(ეკატერინა) ნაზად გამიღიმა ,ფეხზე წამოდგა და დაგვემშვიდობა,ალექსანდრე კი დარჩა ჩემთან,გიჟია რა სულ ჩემთანაა ნუთუ საქმე არააქვს.
-სანდრიკუნაა.. მამაშენს დაეხმარე იქნებ საქმეები აქვს სულ ჩემთან ხოარიქნები(მე)
-ჰმმ.. მოგბეზრდი ქალბატონო და არიცი როგორ მომიშორო?(სამდრო)
-არა სულაც არა უბრალოდ უხერხულად ვარ შენს მშობლებთან ,სულ ჩემთან რომ ხარ(მე)
-კაი რა პრინცესა დაიკიდე ,აუ აზრზე ხარრ ერთი თვე და ვსოოო დაგერხაა (სანდრო)
-ეგ როგორ?(მე)
-ჯერ ადრეა ,მაოიცადე ქორწილამდე ნუხარ ეგეთი სულსწრაფი(სანდრო) გამიცინა და ცალი თვალი ჩამიკრა.
-ფუ თავხედო(მე)
-მეც მიყვარხარ ფერია!(სანდრო) ჩამეხუტა და ასე ვიჯექით რამოდენიმე ხანი ,მხოლოდ ბოლოს შევამჩნიე როგორ გაფიოდა ტელევიზორში ტიტანიკზე ფილმი და ფილმის ყურება დავიწყეთ,მიუხედავად იმისა რომ მალე დასრულდებოდა......