-რატომ მე?? სხვას სთხოვე მე სურვილი არ მაქვს რომვინმეს რამე ჩემი გემოვნებით ავურჩიო და თანაც იქნებ არ მოეწონოს ჩემი არჩევანი?
-უჟმური.
-მადლობა კომპლიმენტისათვის და წავიდეთ რაა!
გავბრაზდი? თან როგორ სურვილი გამიჩნდა იქვე მიმეხრჩო დეგენერატი რეებს მთხოვს. რამისაა გული გამისკდეს უტვინო ეს...უხმოდ ავდექი და სახლშო წამოსვლა დავაპირე რომ უცბად გაბომ ხელში ამიყვანა და მეც ავწიოკდი.
-დამსვი ახლავე დროზე!!!
-რატო გაბრაზდი?? რამე ისეთი ვთქვი რაც არ უნდა მეთქვა? რას ვაკეთებ ისეთს რაც შემ არ მოგწონს??
-და რა მნიშვნელობა აქვს შებთვის რაზე ვბრაზდები რა მწყინს ან რას აკეთებ ისეთს რაც მე გულს მტკენს?? ამას არანაირი აზრი არ აქვს ყოველშემთხვევაში შენთვის არანაირი მნიშვნელობა არ უნდა ქონდეს არა??
-სალომე ახლა დაწყნარდი და ნორმალურად დამელაპარაკე წყალიც დალიე და ღრმად ამოისუნთქე.
-გმადლობთ მაგრამ სახლში მინდა ბებიასთან.აქ ყოფნა აღარ მინდა ხასითი გამიფუჭდა.
-აუ იცი როგორ მინდა ეხა ბიჭი იყო??
-და რატომ გინდა??
-დაგარტყამდი ან დაგახრჩობდილ, მაგრამ საკმაოდ კეთილი ვარ.
-ვაიმეე მე შემოგცხებ სიფათში თუ გინდა. ხო და კიდევ დამსვი და მე შენს....ხმა ჩამიწყდა არ მინდოდა მეთქვა რამე ცუდი და გაჩუმება ვარჩიე.
-რა სალკმე ამიღერღე რისი თქმა გინდა??
-არაფრის არ დამსვამ??
როგორციქნა დამსვა და მეც სალოსაკენ წავედი გაბო არ გამომყოლია უბრალოდ წამოვედი და მორჩა გზაში ცრემლები ღაპაღუპით გამდიოდა როგორ მინდოდა ცა თავზე დამცემოდა და აქვე გავეჭყლიტე, მაგრამ სად მაქვს მე მაგის ბედი.სანამ სახლთან მიბედი იქვე წყარო იყო და სახეში წყალი შევიშხეფე ვითომ სადე დავიბანე და გავგრილდი რომ ეჭვი არ გასჩემოდათ ცრემლებზე.მალე მივედი სახლში სახე გავიმშრალე და ბებიას ითახში ჩავიკეტე. ლექსო კი მაინც შემომივარდა.
-რა გჭირს??
-ოსევ და ისევ გაბრიელმა ნერვებზე ამშალა. ახლა უნამუსოდ მთხოვა მისი გოგოსთვის საჩუქარი ამერჩია და მას ჩემი არჩეული ნივთი იმ გომბიოსთვის ეჩუქებინა.
-აუფფ მაგრად გაქვს გაფრენილი. ჯობს წამოწვე და დაისვენო. დაფიქრდი რეებს ბოდავ და ეცადე თავი ხელშო აიყვანო. აი მერე კი წახვალ და ნოდიშს მოიხდი.
-რატომ???
-კიდე მეკითხები რატომ?? ბიჭს თავგზას აუბნევდი ქალბატონო ვერ მიხვდებოდა რაზე გამწარდი ასე და სახლში არ მივა სანამ არ გაიგებს რატომ მოიქეცი აეე და თანაც ორივე ნაწყენები ხართ და მას ახლა შენი ნახვა ნამდვილად არ ენდომება! ასე რომ ზედმეტი შეწინააღმდეგების გარეშე წახვალ და ბოდიშს მოიხდი. თუ არ გააკეთებ რასაც გთხოვ ჩათვალე რომ მე და შენ და/ძმა აღარ ვართ.
-რა? და ეს იმის გამო რომ მე და გაბრიელმა ვიჩხუბეთ??? შენ...
-სუუ
-კი.მაგრამ...
-ჩუთქო.
-მაგრამ..
-ეხა
-მე...
-სალომე...
-მან
-ხმა..
-ოოო დამასრულებინე რაა...
-არააა გითხარი შენ არ შემეწინააღმდეგოთქო და მორჩა!
-აუუ სუფთა სვანი ხარ რააა... ახლა გასაგებია ასე ძალიან რატომ გიყვარს სვანეთი.
-მაგიტომ კი არა იქაურობა ულამაზესია პატარა ქალბატონო აი აქედან რომ წავალთ თვილისში მერე სვანეთში წაგიყვან.
-ხო რაც შეეხება მაგას თქმა დამავიწყდა. მე, ლანამ და ნენემ დავგეგმეთ რომ სადმე წავიდეთ მაგრამ შენ, ლუკა, გაბრიელი და რატიც მოდიხართ. უეჭვეოად კღონდ. მე და ლანამ ლუკა და ნენე ნუ მოკლედ რა ერთმანეთი მოსწონთ და გვინდა რომ ერთად იყვნენ და მთელი გეგმები დავაწყვეთ ხოდა უარი არ მიიღება!
-კაი, მაგრამ ჯერ შენ და გაბო უნდა შეროგდეთ თორემ არ წამოვა და თუ გაბრიელი არ წამოვა ლუკაც არ წამოვა!
-ვახ ჩემი რააააა...თვალები გადავატრიალე და დაძინება ვცადე, მაგრამ გაბოზე ვფიქრობდი და თანაც ჩემ თავზე მომეშალა ნერვები არც კი ავუხსენი რაზე ვბრაზობდი მაგრად მოვიქეცი რაააა. რახან ვერ დავიძინე გარეთ გავედი და ტბასთან წავედი. ისევ იქ იჯდა გაბო და თავისთვის ჯიჯღინებდა მე მაჯავრებდა. ბერცკი შეამჩნია როდის მივეპარე. ხმამაღლა რომ ჩავახველე წამოხტა და შემოტრიალდა.
-შენ?
-ხო....ისე ხმადაბლა ჩავიდუდუნე მემგონი ვერც გაიგო.
-ახლა რაღა გინდა ისევ უმიზეზოდ უნდა მეჩხუბო??
-უმიზეზოდ არ მიჩხუბია და მომისმინე რააა საჩხუბრად არ ვარ აქ ამ წუთას.
-აბა რა გინდა?
-ბ...ბ....ბ...აუუ ვერ გეუბნები რაააა
-რა ბ სალომე? არ მითხრა ბოდიშის მოსახდელად მივედიო უეჭველად ლექსო გეტყოდა მოუხადე ბოდიშიო მან იცის რის გამოც მეჩხუბე და მიზეზს მე არ მეუბნები არა?? ყოჩაღ სალომე ბრავო აეეთი რა დაგიშავე რომ იმის ღირსადაც არ მთვლი ვიცოდე რატომ გამიბრაზდი.
-ანუ გაინტერესებს?? კაი გეტყვი იმიტომ რომ ვიღაცისთვის მთხოვე ჩემი გემოვნებით ამერჩია საჩუქარი და იმიტომ რომ ჯერ კიდევ არ ვიცი ის ვინააა....ბოლომდე რათქმაუნდა არ მითქვამს ყველაფერი რისი თქმაც მინდოდა მაგრამ კარგია რაღაც მაინც რომ ვუთხარი.
-და მირჩა???
-ამ...
-გასაგებია კიდევ არის რაღაც რასაც არ მწტყვი რომც გთხოვო.
-მე ვერ გტყვი და არც ვაპირებ თქმას, მაგრამ აი ლექსომ შეიძლება გითხრას.
-რატომ უნდა მითხრას ის რაღაც სხვამ და არა შენ?
-იმიტომ რომ ეგრე მინდა და ხო ბოდიში ყველაფრისთვის.
-უნდა ვაპატიო??
-ბოდიში ხო მოგიხადე კიდე რა გინდა??
-საჩუქარი რომ ამარჩევინო აი ეგინდა და გპირდები გაგაცნობ იმ გოგოს....თუმცა ისედაც იცნობ...
-რა რაჩაიდუდუნე??
-მე?? არაფერი
-ოო აი დარდი თუ არ მეტყვი. წამი ეხა წავიდეთ მალე აცივდება და გავიყინები.
-მე არ გეცოდები?? რომ შემცივდეს.
-ალა პატალა შენ არ შეგცივაა მე აქ ვარ...ერთი გავუღიმე და საჭმის ჩალაგებაში მივეხმარე. ყველაფერი კალათებში ჩავაწყვეთ და სახლში წავედით. სახლში მივედით და ვიგრძენი რომ დამგრილა ძვლებში. სახლში ყველაფერი წყნარად იყო საეჭვოდ წყნარად, მაგრამ საოცრება ის იყო რომ ყველას ეძინა ბებოს გარდა ძროხა მოეწველა და სხვა ცხოველები დაებინავებინა ახლა დაქანცული სარწეველა სკამზე იჯდა და ჩასძინებოდა.
-ბეე გძინავს?
-ხო ბებია ალბათ დამეძინა. წავალ დავწვები წავუძინებ.
-ხო მაგრამ ჯერ ხომ 9 საათია.
-სამაგიეროდ ძალების აღდგენა მესაჭიროება ხვალე ხო დილით 6 საათზე უნდა ავდგე ბებო გენაცვალოს.
-ააა ხო კაი ტკბილი ძილი...ლოყაზე ვაკოცე და გარწთ გავედი ჰამაკში ჩავჯექი და ცას გავუშტერე თვალი. გაბოც მონისკუპტა როგორც ყოველთვის და მაგრად მიმიხუტა.
-რამე მოწიე??
-არა
-აბა რატო მეხუტები??
-რავი ისე უბრალოს არ შეიძლება?
-კი შეიძლება, მაგრამ გამიკვირდა შენ ხომ ვიღაც გოგო გიყვარს და...
-ოოო მერე რაააა...
-კაი კაი ბოდიში.
ხმა აღარ ამომიღია უბრალოდ ამ მომენტით ვტკბებოდი. მეც მივეხუტე თავი მკერდზე მივადე და მის ძარღვებზე დავიწყე თამაში. მალევე მივყუჩდი და გადავეშვი სიზმრების სამყაროში. დილით ყველაფერი ჩეულებრივად იყო. მოკლედ დარჩენილი ორი დღე საინტერესო არაფერი იყო როგორც ყოველთვის ჭამა ჰაერზე გასეირნება ცანცარი და მხიარუელბა. ბებიასთან გამომშვიდობება ყველაზე მტკივნეული იყო ჩემთვის.
--ბეეე მიყვარხარ და იცოდე ეასვლამდე მე ისევ ჩამოვალ.
-ვიცი ბებო გენაცვალოს ვიცი. მაგრად ჩავეხუტე და ავტირდი მისი გაშვება არ მინდიდა, მაგრამ ხელიდან გამომგლიჯეს რასაც ქვია და მანქანაში გაბომ ჩამსვა ლექსოს მნქანაში. მე ლექსო და გაბო ერთსა და იმავე მანქანაში ვისხედით. დედა, მამა როსტო და მაია ერთში. მე უკან ვიჯექი გაბოც უკან მომიჯდა და დაწყნარება დამიწყო, მაგრამ ჩამეძინა და საქმე უფრო გაუადვილდა. საღამოთი ჩემს საწოლში გამეღვიძა. ყველა სახლში იყო და ტელევიზორს უყურებდა. მივესალმე ყველას და სამზარეულოში შევედი ყავა გავიკეთე და ისევ ჩემს ოთახში დავბრუნდი.ვიჯექო და ჩემს ლეპტოპში ჩანაწერს ვაკეთებდი. ეს იყო ჩანაწერი იმისა თუ რის გაკეთებას ვაპირებდით მე და ლანა რომ ნენე და ლუკა ერთად ყოფილიყვნენ. მეორე სიაც გავაკეთე ეს ჩემთვის და გაბოსთვის იყო. მეორე დღისით გავიგე რომ ერთ კვირაში 1 აგვისტოს გაბოს დაბადებისდღეა. ამისთვისაც უნდა მოვმზადებულიყავი. მანამდე გადავწყვიტეთ წასვლა. ამიტომ ხვალე უკვე ფშავში ვიქნებოდით სრულიად ახალგაზრდები და სუპერ გიჟები. და დადგა ის დღეც როდესაც გიჟები ფშავში მუვდივართ. ყველანი გაბოს და ლექსოს სახლთან შევიკრბეთ.
-ხელოოუუუ
-სალუმეეე ჩემი გოგოო.
-რატიიი..შევკივლე და მაგრად ჩავეხუტე.
-ხო მართლა ლექსო გაიცანი ეს რატია ჩემიი ყველაზე ყველაზე ძველი ბავშვიბის მეგობარი...
-ყველაზე ძველი ბავშვობის??...გაიკვირვა რატიმ
-ხო აბა ლანა ბავშვობის მეგობარი და დაქალია და შენ ძველი ბავშვობის
-ააა გასაგებია. ნუ მოკლედ სასიამოვნოა ლექსო შენი გაცნობა.
-ასევე...რატის ჩამოართვა ხელი.
-რატი ეს ლუკააა ეს კიდევ გაბრიელი იგივე გაბო.
-სასიამოვნოა. მე რატი ვარ ლანას მომავალი ქმარი.
-ვიცით და სასიამკვნოა...გაუღიმა გაბომ...ნანახიც მყავხარ.
-სად??
-ჩემთ...არ დავამთავრებინე და ფეხზე დავახტუ რასაც ჯქვია თორემ რატის შერცხვებოდა და არ მაწყობს მე.
-აააა გააფრიენნეეე?
-უი შენი ფეხი იყო?? ვერ დავინახე...გავუღიმე და ყველაფერი მანქანებში ჩავაწყვეთ.
-მოკლედ ლანა და რატი ერთად წამოვლენ, მე, ლექსო და გაბო ერთად და ხო ნენე და ლუკა ერთად და ხმა არავინ ამოიღოს ეს თემა მეტად არ განიხილება!
ნენე მომიახლოვდა ვითომ მაკოცა და მიჩურჩულა.
-დაგახრჩგობ!
-ალა პატალაააა.
როგორ მიყვარს ამის ნერვებზე თამაში რააა.. მანქანაში ჩავსხედით და გზას გავუძეხით. მე უკან ჩავჯექი და უკანა სკამებზე გავწექი გემრიელად მოვეწყვე და დავიძინე აბა დილით ყველა 6 საათზე ავყარე და ეხა მეძინებოდა. მალე გამეღვიძა და სიგრილე ვიგრძენი ჯერ კიდევ გზაში ვიყავით, მაგრამ მთების ძირში მივიკვლევდით გზას ეს კლდე იყო იქიდან ულამაზესი ხედი იშლებოდა
ფანჯარას ჩავუწიე და თავი ძაღლივით გავყავი და ჰაერი უხვად ჩავისუნთქე. ლექსომ დამცინა.
-სალომე ეხა ენაც გამოყავი და ეგააა... სუფთა ძაღლი ხარ...და გადაიხარხარა.
-ოხხხ დამცინე ხო სხვა საქმე ხომ არ გაქვს...ენა გამოვუყავი და ფანჯარაში ისევ გავყავი თავი. იქაურობა ულამაზესი იყო ჩემი ციფრული ამოვიღე და ხან ხედს ვუღებდი ფოტოებს, ხან კიდევ მთის ულამაზეს მწვანე ტერიტორიებს ვუღებდი ფოტოებს.
-მი სი მალატ...ჩემთვის ჩავიბურტყუნე და მთებს გავხედე..მალე მივედით სახლში ის რომელიმე კო კრეტულ სოფელში არ იდგა სრულიად განცალკევებული იყო ცივილიზაციისგან. სახლო ხის იყო პატარა და მყუდრო შიგნიდანაც ხის იყო ბუხარი და რამოდენიმე ოთახი იყო.
-მომწონს ლამაზი სახლია და ულამაზესი ხედიც არის.
-ხო აი იქ ჰამაკიც გვაქვს.
-ურააა მაგარიაა...პატარა ბავშვივით ავხტი და დავხტი.. მე, ლანა და ნენე ერთსა და იმავე ოთახში შევსახლდით ბიჭები ორად გაიყვნენ. რატი და ლუკა ერთ ოთახში მოთავსდნენ ლექსო და ლუკა ერთში. მე გამოვედი ოთახიდან და გარეთ გავედი იქიდანაც გადავიღე ფოტოები უფრო სწორედ ხედს და სახლშ გადავუღე ფოტოები. გაბოც გამივიდა სახლიდან და უკნიდან მომეპარა.
-ბუჰ
-აააააააა....გაბომ გადაიხარხარა და ყელში მაკოცა.
-ნუ გეშინია ბატო.
-სულელო.
-მოდი მომეცი ციფრული და ფოტოებს გადაგიღებ.
-მმმ...კაი
უამრავი ფოტო გადამიღო. ერთადაც გადავიღეთ. მალე ყველა ვიღებდით ფოტოებს და ვიცინოდით ათასნაირი გიჟური სურათი გადავიღეთ. საღამოთი კოცონი დავანთეთ მის გარშემო დავსხედით გაბომ გიტარა გამოიტანა სახლიდან.
-სალომე მოდი მე დავუკრავ თქვენ იმღერეთ.
-მართლა დაუკრავ??
-აჰამ შენ წარმოიდგინე გაბოს გვერდით მივუჯექი და სიმღერა დავიწყე მანაც გიტარაზე დაკვრა დაიწყო და ყველა ვმღეროდით.სამი იყო დაწყებული სახლში რომ შევედით და კაკაოები გავაკეთეთ. დავლიეთ და ნანებში წავედით.
-ნენე ლუკა ხო კაი ბიჭია?
-ძალიან საყვარელია სალომე უსაყვარლესია გზაში იცი რამდენი მაცინაა...
-ხო ვიცი რომ ძალიან საყვარელია მეც მართობს ხოლმე.
-ლანა შენ რას იტყვი??
-რა უნდა ვთქა რო მომწონს ჩემი სასიძო. ორივე თან.
-ლანა..ორივემ ერთად დავუყვირეთ და ზედ დავახტით იმდენი ვუღიტინეთ მემგონი ყველას გავაგონეთ ლანას ხარხარი.მალე დავიძინეთ კიდეც.დილით ყველაზე ადრე ავდექი გარეთ გავედი კაკაო გავიკეთე და პლედით შემოხვეული გარეთ გავედი. სკამზე ჩამოვჯექი და მთებს გავუშტერევთვალი. მერე გადავწყვიტე ყველა დამეღვიძებინა თორემ მომწყინდა მარტოს. ავდექი და ბიჭები დავაწიოკე გაბოს და რატის შევუბარდი ოთახში და ტავზე დავახტი, მერე ლუკა და ლექსო დავაწიოკე და ამათ ხმაურზე ლანამ და ნენემაც გაიღვიძეს.
-აუუ სალომე მოგკლავ მეძინება.
-აუ ადექი გაბო და ერთ სურვილს შეგისრულებ.
-შემისრულებ?
-აჰამ
-წადი და მთებიდან კლდეში გადაიჩეხე მერე მაინც დავიძინებ წყნარად.
-გაგებუტე.
ავდექი და წასვლა დავაპირე,მაგრამ გაბომ დამიჭირა და საწოლზე დამაგდო და ღუტუნი დამიწყო.
-კაი კაი არ ვარ გაბუტული.
-მადლობთ..ყელში მაკოცა და ჩაცმა დაიწყო. მეც გამივედი გარეთ ტანზე ჩავიცვი. გოგოებს კალათები გაუმზადებიათ.
-ეს კალათები რათ გინდათ??
-პიკნიკზე წასასვლელად მიდი გამოიცვალე და წავიდეთ.
-კაიი
ოთახში შევედი ლურჯი შორტები ჩავიცვი თეთრი მაიკა და კედები გარეთ გამოვედი და მზად ვიყა ი უკვე.
-ვსოო მზად ვარრრ...
-აჰაა ეს კალათი და წავიდეთ.
-კაი.
კალათი ავიღე და გარეთ გავედით ყველანი. ტყეში შევედით იქ ულამაზესი ადგილი იყო იქვე წყალი მორაკრაკებდა საშინლად ცივი წყალი. სენდვიჩები ვჭამეთ და თამაში დავიწყეთ. სიმართლე თუ მოქმედება
-მე დავიწყებბბ...წამოიყვირა ლანამ.
-კაი
-რატი სიმართლე თუ მოქმედება?
-სიმართლე
-როდის მიხვდი რომ გიყვარდი?
-მეცხრე კლასში.
-ეხა მეე...ახლა გაბომ წამოიძახა.
-სალომე სიმართლე თუ მოქმედება?
-სიმართლე.
-ამმმმ....რატომ მიბრაზდები ხოლმე?
-ამმ....იმიტომ რომ ზოგჯერ მერვებს მიშლი ხოლმე.
-კაი რა.
-ეხა არ დაიწყო.. ლექსო სიმართლე თუ მოქმედება?
-მოქმედება.
-ჰიჰიჰიიი იცეკვე და იმღერე.
-ღადაობ?? ვირივით ვყროყინებ და ქათამივით ვცეკვავ.
-აბა ეხააა დაიწყე.
ბიონსეს სინგლ ლედის იმღერა და მისი კლიპის ცეკვა იცეკვა მოვკვდი იმდენი ვიცინე. მთელი დღე ვცეკვავდით და ვგიჟობდით.
ყოველ დღეს სიგიჟეში ვატარებდით. მთელი კვირა ბევრი არაფერი ხდებოდა.უკან თბილისშიც დავბრუნდით. მეორე დღისთვისაც მივემზადე გაბოს სიურპრიზი უნდა გავუკეთო. აი მეორე დღეც გათენდაააა ხუთი საათია. ოთახში შევვარდი და თავზე დავახტი.
-გილოცავვვვვ....
-რა?
-გილოცავვვ.
-ააა მადლობააა.
მასთან. საკმაოდ ახლოს ვიყავი და უფრო მივუახლოვდი და ვაკოცე მაგრამ ყელში.
მერე მერე გავედი და ტორტი შემოვუტანე სანთლებით.
-სურვილი ჩაიფიქრე და შეუბერე.
-კარგი.
სურვილი ჩაიფიქრა და სანთლები ჩააქრო.მერე ისევ დაიძინა. მეც წავედი დასაძინებლად. 10 საათზე დაბადების დღის სიმღერამ გამაღვიძა.
ავდექი და ქვემოთ ჩავედი.
-ცოტა წყნარად არ შეიძლება?? მეძინა
-შენი გამკვირვებია სალომე.
-რაზე მეუბნები??
-მიკვირს რომ დაგასწარით გაბრიელისთვის მილოცვა.
-არ დაგისწვრიათ..განაცხადა გაბომ
-მართლა დედა?..ახლა მაია ალაპარაკდა.
-მართლა დე ხუთ საათზე გამაღვიძა და მომილოცა ტორტიც კი შემომიტანა მაცივარში უნდა იდოს...გვერდით მომიდგა და ხელი გადამხვია.
-გაიგე მამიკო ვერ დამასწარით...ენა გამოვუყავი და ზემოთ ავედი ტანზე გამივიცვალე და უკან დავბრუნდი. ტორტი გავსინჯე რომელიც დედამ,მაიამ,მამამ და როსტომ უყიდეს გაბოს. მერე ჩემი ნაყიდი გავსინჯე და აშკარად ჩემი ჯობდა. გაბო მოვიდა და ყურში მიჩურჩულა.
-შენი ნაყიდი ჯობს.
-ვიცი.
-სალომე დღეს გამონყევი და ვუყიდი საჩუქარს იმ გოგოს კაი?
-აჰამ ოღონდ ჩავიცვამ და წავიდეთ.
-მიდი მეც გამოვიცვლი.
ბევრი არ მიფიქრია რა ჩამეცვა დახეული ჯინსი თეთრი უბრეტელო მაიკა ჩავიცვი თმა ავიკოსე ფეხზე კედები ჩავიცვი და ეზოში გავედი. გაბო იქ იყო და მელოდებოდა. მაღაზიაში მალე მუვედით და არჩევა დავიწყეთ.
-გაბო კონკრეტულად რას ეძებ??
-არ ვიცი.
-მაშინ მოიფიქრე სამკაული თუ ჩასაცმელი.
-პირველი.
-კარგი მაშინ წამოდი სამკაულების სექციაში.
ბევრი ლამაზი სამკაული ვნახეთ, მაგრამ ყველაზე ლამაზი სამაჯური იყო თვლებით გაწყობილი თითოეულ თვალს გილის ფორმა ჰქონდა შუაში კი თვლებს ქვემოდან მიყვარხარ ეწერა.
-გაბო მოგქონს??
-კი ლამაზია თანაც ძალიან.
-ანუ ვყოდულობთ?
-უეჭველად.
სამკაული ვიყიდეთ და სახლში წავედით. იქ კი მთელი ეგრეთ წოდებული სასტავი დაგვხვდა. რატი, ლუკა, ლექსო, ლანა, ნენე და ოჯახის წევრები. მილოცვები არ წყდებოდა ქართული ტრადიციული სუფრა მოუნდაბგაბოს და ჩვენც გავუწყვეთ ტრადიციული სუფრა. ჩემი საჩუქარი არ მიმიცია მის ოთახში დავტოვე. საათი იყო ლამაზი საათი. მთელი ღამე ქეიფობდნენ მემგონი. დილით ხუთ საათზე დავიშალეთ. უველაფერი კარგად იყო. სანამ ლექსო სახლიდან არ გავიდა საქმე მაქვსო. წავიდა და მეგონა მალე მოვიდოდა, რადგან მასთან საუბარი ძალიან მინდოდა. ათასჯერ დავურეკე მაგრამ არ მასუხობდა. ბოლოს ყურმილი აიღო და შეტევაზე გადავედი.
-აქამდე რატომ არ მიპასუხე ათასჯერ მაინც დაგირეკე არ გრცხვენია??
-უკაცრავად ვინ ხართ???...ტელეფონში სრულიად უცხო ბარიტონი გაისმა და რამის გულმა მწყვიტა.
-მე ლექსოს დასავით ვარ და თქვენ ვინ ხართ?
-მე სამაშველო სამსახურის წევრი ვარ.
-ღმერთო ჩემო ლექსოს რამე მოუვიდა??
-სამწუხაროდ ის ავარიაში მოყვა მდგომარეობა უმძიმესია გადარჩენის სანში ძალიან ცოტაააა.
არა არა არაა რამის იქვე მივკვდი ადგილზე გავშეშდი. ვერც ვინძრეოდი და ვერც ხმას ვიღენდი ცრემლებმა კი გზა თავისით გაიკვლიეს. გონზე მოსვლა ვაიძულე თავს და მაშველს ვკითხე.
-ახლა... ახლა სად არის??
-საავადმყოფოში გადაჰყავთ სასწრაფოდ ოპერაცია უნდა გაუკეთონ.
-რომელ საავადმყოფოში??
-იაშვილში.
აღარაფერი მითქვამს ტელეფონი გავთიშე და კიბეებზე კისრისტეხვით ჩავირბინე ყველანი მისაღებში ისხდნენ და საუბრობდნენ. როდესაც გაბომ მტირალი დამინახა კითხვები მომაყარა.
-რა გჭირს? კარგად ხარ? რამე გტკივა??
-შეგიძლია გაჩუმდე?? საავადმყოფოში უნდა წამიყვანო სასწრაფოდ იაშვილში.
-რა ხდება?
-ლექსო.... ავარიაში მოყვა და მდგომარეობა უკიდურესად მძიმეა ახლა გთხოვ წამიყვანე საავადმყოფოში შენს ძმას ახლა ვჭირდებით.
-მე....წავედით.
გონება მოიკრიბა და საავადმყოფოში წავედუთ ყველანი. ოპერაცია უკვე უნდა დაეწყოთ ექიმმა რომ დამიძახა.
-სალომე რომელია?
-მე ვარ.
-გამომგყევით ბატონ ლექსოს თქვენი ნახვა სურს.
-ეხლავე.
წამოვხტი სკამიდან და მასთან რეანიმაციაში შევწდი. რომ დავინახე გული ნაკუწებად მექცა სულ დამტვრეული იყო სახეზე ათასი ნაკაწრი მაინც ექნებოდა.
-სალო...მი...სი...მალატ.....მე...შე...შეიძლება...ვერ..გადა..ვრჩე...ამიტო...დამპირდი...გაბოსთან...იქნ..ები...და...და...პირველ...შვილს....თუ..8ბიჭი..იყო...ლექსოს.დაარქ..მევ...
-გპირდებიიიი ლექსო...გამეღიმა მის ნათქვამზე, მაგრამ უარესად ავტირდი. ექიმმა გასვლა მთხოვა და ისიც საოპერაციოში გადაიყვანეს. მე გამოვედი და გაბო მოვიდა.
-რა უნდოდა ლექსოს??
-პირობა ჩამომართვა და მორჩა.
იარესად ავტირდი და გაბომ მაგრად ჩამიხუტა.
-დაწყნარდი ის გადარჩება ძლიერია თანაც ძალიან.
მალე ექიმი გამივიდა და სანამ პასუხი გვითხრა ალბათ ათასჯერ მოვკვდი.
-ჩვენ ყველაფერი გავაკეთეთ რაც შეგვეძლო მაგრამ ბატონმა ლექსომ ვერ გადაიტანა ეს ოპერაცია და სამწუხაროდ გარდაიცვალა.
-რა? ექიმო მატყებთ ხო მითხარით რომ მატყუებთ გთხოვთ ის ის არა არა არააა...იქვე დავეცი და უარესად ავტირდი არც მაია იყო კარგ დღეში მას გული წაუვიდა. ყველა ვტიროდით ყველა ცუდად ვიყავით. ყველაზე ცუდად მაინც გაბრიელი იყო. ადგილზე იცდა და ხმას ვერ იღებდა იყურებოდა და ცრემლები მოსდიოდა. ყველანი შოკში ვიყავით არავინ იჯერებდა რომ ლექსო აღარ გვყავდა. ახლა ვინ დამაწყნარებდა როცა გაბოზე გავბრაზდებოდი ვინ მომცემდა რჩევებს ვინ მიშველიდა გამოუვალ მდგომარეობაში ღამე საუბარი რომ მომინდებოდა მასსავით ვინ დამელაპარაკებოდა. უკვე აღარ ვიცოდი რა მინდოდა რა მექნა მის გარეშე აღარ ვიცოდი.
სახლში მალე წავედით მთელი დღე ოთახში ვიჯექი არც მშიოდა და არც წალი მინდოდა. მე ლექსო მინდოდა ძმა რომელიც არასდროს მყოლია. ოთახში გაბო შემოვიდა და გვერდით მომიწვა. მაგრად მივეხუტე და ავტირდი.
-დაწყნარდი პატარავ გთხოვ მე....მე...არც კი ვიცი რა გითხრა უბრალოდ დაწყნარდი ლექსოს არ ენდომებოდა რომ ასეთი სალომე ენახე.
-მე...ლექსო მინდა გაბო ის მჭირდება ის ხომ ძმასავით იყო ახლა როცა შენზე გავბრაზდები ღამე ვის ვესაუბრო ვინ მომცემს რჩევას როგორ მივიქცე ვინ მაიძულებს ჩემი სულელური საქციელის გამო მოგიხადო ბოდიში? ვინ ჩამეხუტება ისე როგორც ლექსო ვინ დამცინებს როგორც ლექსო ვერავინ.
-მე შენთან ვარ და არ დაგტოვებ იცოდე რომ შენთან ვარ კარგი? მიყვარხარ სალომე ჩემი და იყავი ახლა.
-გაბო ლექსო მინდა მე.
-მეც მინდა ჩემი ძმა სალომე შენ გგონია არ მინდა მასზე მეტად არავინ არ მინდა იცი ბავშვობაში ის იყო ჩემი ძმაც მამაც და დედაც ყოველთვის მეხმარებოდა დავალებების კეთებაში ყოველთვის მაძლევდა რჩევებს და როცა რამეს არასწორედ ვაკეთებდი ის მასწავლიდა როგორ უნდა გამეკეთებინა. როცა შემიყვარდა პირველად ის იყო ერთადერთი ვინც ამაზე იცოდა. მან მე უამრავი რამე მასწავლა და კიდევ უამრავი დამრჩა მისგან სასწავლი, მაგრამ ახლა ვინ მასწავლის ვერავინ ის იყო ჩემი საუკეთესო მაგალითი. მან ყველაზე კარგად იცოდა რა მინდოდა და კიდევ ბევრი რამე ის ერთადერთი იყო ვისიც მე ყველაზე მეტად მესმოდა და ვინც ყველაზე უკეთ მიგებდა.
-გაბოო...ვერაფერი ვეღარ ვუთხარი. უბრალოდ ჩავეხუტე.ამაზე უარესი გაბოს დასაფლავება იყო. ერთი თვე საშინლად ვიყავი აგვისტო რომ დასრულდა სექტემბერიც დაიწყო მე კი ისევ ცუდად ვიყავი. ჩემს ოთახში ვიკექი და ტელევიზორს უაზროდ ვიყურებდი.. ხვალე ლანას ქორწილი იყო და ამისთვის მომზადებაც კი არ შემეძლო არ მინდოდა სადმე წასვლა, მაგრამ ოთახში გაბო შემოვიდა სწმლით ხელში.
-ახლა მომისმინე უნდა შეჭამო რამე თორემ ცუდად გახდები. გასაგებია ცარელა წვენი და პური ვერ გაგაძღობს ახლა შეჭამ და ხვალისთვის მოემზადები.
-არ მშია.
-სალომე იცოდე რომ ლექსოს ეს არ მოეწონებოდა გასაგებია. მაია ასე რომ გხედავს ისიც ცუდად ხდება ვერ გიყურებს სახეში. ახლა ჭამე თორემ გეფიცები ხმას არ გაგცემ.
ხმა აღარ ამივიღე ის მართალი იყო. ვჭანწ და ხვალისთვის მზადება დავიწყე ეს ერთი თ ე არავისთან მილაპარაკია და ახლაი ამბავი მაშინ შევიტყვე როცა ნენეს დავურეკე ანუ დღეს.
-ნენე როგორ ხარ?
-ჩემი გოგოოო კარგად შენ.
-მემგონი კარგად. ხვალისთვის ვემზზადები ჩემს გოგოს იმედებს ვერ გავუცრუებ. რა ხდება ახალი??
-რავი აბა მე და ლუკა ერთად ვართ.
-რააა აუ რა მაგარიაააა ლანა სახლშია?
-კი.
-კაია ახლავე მოვალ ცოტა ჰაერი რომ არ ჩავისუნთქო არ ვიცი ალბათ გავაფრენ ასე აღარ შემიძლია უკვე გაბომ ნამუსზე ამაგდო და ახლა ვცდილობ ყველაფერი რაც გამოვტოვე დავიბრუნო.
-ბევრი არაფერი გამოგიტოვებია.
-კაი.
გარეთ გავედი და ლანასკენ წავედი. დედა და მამა წინა კვირას წავიდნენ საქმე ჰქონდა მამას კომპანიაში. მეც ლანასთან წავედი და გული გადავაყოლე ჩემი დანახვა ძალიან გაუხარდა ბევრი ვიჭორავეთ კაბებიც ვნახე და მერე ჩემი კაბის საყიდლად წავედით. ლანამ დაიჩემა ჩემს მეჯვარეს წითელი კაბა უნდა ეცვასო. მეც გრძელი სულ სადა კაბა ვიყიდე. მარჯვენა ფეხთან ჩახსნილი. სახლში რომ მივედი მაიას ძალიან გაუხარდა კარგ ხასიათზე რომ ვიყავი..
-ჩემი გოგო როგორციქნა გამოვიდა ოთახიდან. მეგონა რომ ხვალე ღ წახვიდოდი.
-გაბომ მითხრა რომ ლექსოს ასეთ მდგომარეობაში რომ ვენახე არ მოეწონებოდა და გამიბრაზდებოდა, ამიტომ გადავწყვიტე გამოვიდე მდგომარეობიდან და ცოტა გული გადავაყოლო..
-მართალია გაბრიელმა სწორედ გითხრა.
მეორე დღეც დადგა ეგრევე ლანასთან წავედი იქ ჩავიცვი კაბა იქ გავიკეთე მაკიაჟიც და ყველადერი. ქორწილი არაჩვეულებრივი იყო. ძალიან ბევრიც დავლიეთ მე და გაბრიელმა. მეორე დღეს თავი საშინლად მტკიოდა თვალები რომ გავახილე უცხო ოთახში ვიყავი გაბოსთან ერთად. არ არსებობს. ღმრთო ჩემო ნუთუ. ვერ ვიჯერებდი რომ მე გაბისთან მეძინა უცხო ოთახში. აი ამის მერე კი უეჭველად ვერ შევხედავდი თვალებში კაცს რომელიც მიყვარს.ამიტომ ჩუმად ავდექი ჩავიცვი და ოთახი დავტოვე სასტუმროში ვიყავით სახკთან ახლოს. სახლში მუვედი ჩემოდანი ჩავალაგე და აეროპორტში წავედი....


გაბრიელის ნაამბობი:

დილით თავის ტკივილმა გამაღვიძა, რომ გავიღვიძე უცო საწოლში ვიწექი და ყველა დეტალი გავიხსენე რაც კი გუშინ მოხდა და რომ გავუხსენე რაც მე და სალომემ გავაკეთეთ თავი შემზიზღდა. მაშინვე ავდექი ჩავიცვი სახლში მივედი და დედას ვკითხე სალომე სად არისთქო.
-სალომე აეროპორტში წავიდა დედასთან და მამასთან მინდაო, მაგრამ ისევ ცამოვალო.
ხმა აღარ ამომიღია ეგრევე მანქანაში ჩავჯექი და აეროპორტში გავქანდი. მალე მივედი და სალომეს ძებნა დავიწყე მალევე დავინახე და მისკენ წავედი. ხელუ დავუჭირე და ბარგი გამოვგლიჯე ზურგზე გადავიკიდე და გარეთ გამოვიყვანე.
-დამსვი უნდა წავიდე.
--არ დაგსვამ სახლში მივდივართ შენ გგონია არ ვიცი რატომ მიდიხარ? დედა და მამა არაგწრ შუაშია ჩემგამო მიდიხარ.
-ხო შენ გამო მივდივარ ახლა დამსვი და წავალ რა.
-არა არ გაგიშვებ შენ ვეღარ დაგკარგავ გესმის უშენოდ არ მინდა მიყვარხარ სალომე ლექსოს შემდეგ შენც რომ წახვიდე და დამტოვო ვერ გადავიტან გესმისს მჭირდები როცა გითხარი ერთი გოგო მიყვართქო ეს გოგო სენ იყავი და ხარ კიდეც. მიყვარხარ გესმის მიყვარხარტ.
-მე...მე... მი სი მალატ გაბო.
მაგრად ჩამეხუტა მე კიდევ გაოცებულმა გავხედე.
-რა მი სი მალატ??
-ლექსომ მასწავლა სვანურად მი სი მალატ ნიშნავს მიყავრხარს.
-ჩემი გოგოოოო.. ჰაერში ავიტაცე და დავატრიალე...

სალომეს ნაამბობი:

ერთ თვეში გავიგეთ რომ ფეხმძიმედ ვარ და ამიტომ ქორწინება გადავწყვიტეთ. ჩვენამდე ბატონმა ლუკამ და ნენემ იქორწინეს.ახლა კი მე ვდგავარ სარკის წინ და ჩემს თეთრ ულამაზეს კაბას ვუყურებ და გულში ლექსოს ველაპარაკები. ქორწილი არაჩვეულებრივი იყო. გაბომ ყველა ის ვიდეო დაამონტაჟა რომელიც გადამიღი. ზოგ ვიდეოში ლექსოც იყო ტირილი მომინდათქო რომ გითხრათ მოგატყებთ რადგან ის ისევ აქ იყო ჩემს გულში და მას არასდროს არ დავივიწყებ.
ვცეკვავდით მე და გაბო როცა მითხრ.
-ააი ეს ნახე შენთვისააა.
-აუ რა არის??
-გახსენი.
გავხსენი და ხელში ჩემს მიერ არჩეული სამაჯური შემრჩა. გამეცინა და მაგრად ჩავეხუტე ჩემს აწ უკვე ქმარს.
-მიყვარხარ ქმარუკა.
-მეც მიყვარხარ ცოლუკა.


ერთი წლის შემდეგ:
ლექსო სად დამემალე გამოდი ახლავე თორემ არ წაგიყვან ნატალის დაბადების დღეზე.
-აუუუ კალქი ლაააა ..
კარზე ზარი იყო გასაღებად მივდიოდი როცა ლექსომ გამაჩერა.
-მოდი დაგენიჯლავები რო ეს ნენე და ლუკა ალიან.
-ნემე პირდაპირ ლანასთან და მატალისთან წავიდოდა. მაგრამ მაინც დავნიძლავდეთ და რაზე??
-თუ მე მივიგე კიკინები გაიკეთე.
-კაი და მე თუ მოვიგე იმას გააკეთებ რასაც გთხოვ.
-კალქი.
კარები გავაღე და პირი ღია დანრჩა მართლა ნენე და ლუკა იყვენე სხვა გზა არ მქონდა კიკინები ჩავიწანი და ლანასთან წავედით. გაბოც იქ მოვიდა.
-მამიკოოო დედიტომ იცი ნიჯლავი წააგო.
-მერე.
-ექა კიკინებიანი დადის.
-რა??
სოცილი აუტყდა მე რომ დამინახა.
!-ნუ დამცინი რააა.
-კაი არ გამებუტო ოღონდ.
წვეულების შემდეგ. სახლში წავედით ლექსოს დაეძინა გზაში.
-გაბო ლექსო შენ წამოიყვანე რააა.
-აუუ შენ აიყავნე რა.
!-ჩენთვის არ შეიძლება.
-კაი ხო ავიყვან.
მეორე დღისით მე და ლექსო ავტყდით ლექსო ძიას საფლავზე ავიდეთო.
გაბოც დავიყოლიეთ.
ახლა სამივე საფლავთან ვდგავართ და ვაპირებთ რომ გაბოს მე და ლექსომ ახალი ამბავი ვახაროთ.
-სანამ რამეს გეტყვით მანამდე იმასვგეტყვი რაც არ იცი. მაშინ როცა მკითხე რა პირობა ცამომართვა ლექსომ გინდა გითხრა?
-კი.
-მისი პირობა ეს იყო მე და შენ სულ ერთად და ჩვენს პირველ შვილს თუ ერ ბიჭი იქნებოდა ლექსო უნდა რქმევიყო. ახლა კი მეორე ამბავიილ ლექსო დე მიდო უთხარი.
-მამიტო მე იჩი დაიკო ან ძამიკო მეკოლება.
-რაო??? მეღადავებით??
-არა.
ისე გაუხარდა ისე რომ ორივე მაგრად ჩაგვიხუტა და რამის გაგვჭყლიტა.. ეს ყველაფერი არ იყო როდესაც ექოსკოპიაზე წავედით მერვედ უკვე მხოლოდ მაშინ ვკითხეთ ექიმს ბავშვის სქესი და მან აი რა გვითხრა.
-თქვენ რა გგონიათ რომ ეს ერთი ბავშვია?
-ფოტოზე რომ ჩანს იმაზე გვეკითხებით???
-დიახ.
-ხო ასე გგვგონია.
-მაშინ ცდებით აქ ორი ბავშვია ორივე გოგოა.
-რა??
გაოცებულები ვიყავით და ვერ ვიაზრებდი რომ მე ახლა მუცლით ორ ბავშვს ვატარებდი. ორი ერთი თვის შემდეგ გვეყოლა ორი პატარა ანგელოზი მარიამი და ნია.
-დედიტოოო დამაწელინე მეც ლააა.
-არა საოჯახო სურათი ხო უნდა გადავიღოთ ამიტომ ერთ მამიკო დაიჭერს მეორეს მე შენ შუაში დაჯექი ფოტოს გადავიღებთ და მერე დაიჭირე.
-კალქი.
საოჯახო ფოტო გადავიღეთ და დიდ კედელზე დავკიდეთ. უველაფერი საუკეთესო იყო. მე და გაბოს ერთმანეთი სულ უფრო და უფრო გვიყვარდებიდა. პატარები იზრდებოდნენ და მოკლედ ყველაფერი არაჩვეულებრივარ იყო.


დასასრული.


აბააა როგორია? შემიფასეთ. იმედია მოგეწონებათ. მიყვარხართ ^_^ ^_^